m1960 schreef:Tjeetje xyz, dit zou zomaar op mij kunnen slaan!Mag ik uit jouw tekst opmaken dat je je ook minderwaardig hebt gevoeld? Of was het meer"ik heb de potentie maar kan er niets mee"?
Groetjes Marlou
Hoi Marlou,
Beiden: Minderwaardig, doordat ik van mijn vroegste herinnering tot nu door mijn ouders niet aanvaard wordt zoals ik ben. Mijn moeder zei steeds: 'het zit allemaal tussen je oren, doe normaal, heb karakter' Omdat ik niet goed in mijn vel zat/zit werd ik op school het mikpunt van pesterijen, ik heb er nooit bij mogen horen. Ik ging dus op den duur echt denken dat ik 'niet normaal' was, daarboven niet spoorde.... Ik heb dus jaaaaaaaaaren tegen mijn 'natuurlijke ik' gevochten naar de buitenwereld toe. Gelukkig heb ik die 'natuurlijke persoonlijkheid' wel af en toe laten bestaan als de omgeving compleet veilig was. Dit minderwaardigheidscomplex en die (gezonde) dubbele persoonlijkheid hebben mij jaren parten gespeeld en nu ben ik sinds een paar maanden actief aan de slag gegaan met mezelf en mijn mentale & fysieke gezondheid als prioriteit te beschouwen ipv continue anderen te willen helpen...
De onmogelijkheid tot persoonlijke ontwikkeling van gaven: Allereerst wil ik aangeven dat ik vanuit mijn ouders en opvoeders nagenoeg geen stimulatie tot ontplooiing van gaven ondervonden heb. Op mijn 2 jaar heb ik aangegeven dat ik musicalactrice wilde worden (na het zien van de Sound of music). Ze hebben mij meteen aangegeven aan de academie voor schone kunsten om ballet te gaan volgen. Was op dat ogenblik al een professionele vooropleiding met concours en een jaarlijks groots optreden. Helaas vond mijn moeder dat er geen ruimte meer was om nog extra hobbies te ontwikkelen. Hoewel op school ontdekt werd dat ik een mooie zangstem had en bijgevolg op elke viering in de kerk of bij de scouts rond het kampvuur mocht zingen, mocht ik geen zanglessen nemen.... Ik wilde 'knutseljuffrouw' worden, maar mocht geen tekenlessen volgen. Ik wilde op 6 jarige leeftijd engels leren, dat werd niet gestimuleerd. Ik schreef zelf liedjesteksten, wilde een muziekinstrument leren bespelen, dat mocht niet...... School en hoge cijfers dat was belangrijker en ze hadden geen tijd om van de ene hobbycursus naar de andere te rijden. Alleen wat bevorderlijk zou zijn voor een professionele carriere werd gestimuleerd (dat had nix met kunsten of muzikale ontwikkeling te maken) Ik mocht dus op mijn 10de een cursus blind leren typen volgen en dat haalde ik met grote onderscheiding.... Ik ben op mijn 18de afgestudeerd als beste leerling van de school! Niemand heeft ooit met een woord gerept over potentieel HB (ieder oudercontact vertelde de leerkracht aan mijn ouders dat ik 'te volwassen was voor mijn leeftijd'). De kans is groot dat ik op die PMS testen nooit goed gescoord heb, omdat ik als HSP ontzettend zenuwachtig word als ik tegen de klok moet presteren en dan nog eens met zijn allen in een grote zaal....... Ik wilde psychologie gaan studeren omdat me dat erg interesseerde, mocht niet want weinig professionele mogelijkheden. Creatief beroep, zelfde argument. En toen heb ik bedacht dat ik met scheikunde toch de uitvinder/creativeling in mij aan bod kon laten komen en dat het voldoende professionele toekomstperspectieven had. En dit was OK en is ook zo gebleken. Ik heb een bachelor diploma, maar bevind me momenteel in een master functie. Ik wil niet arrogant overkomen, maar alles wat ik wil, daar ga ik voor en bereik ik ook. En nu ik dat besef, vind ik het jammer dat als kind zo weining van mijn potentie gestimuleerd geweest is.....
Daar ik een zeer breed interesse gebied heb (kunst/wetenschap/techniek/psychologie/filosofie) kan ik over veel meepraten, ook wel dieper een gesprek ingaan dan doorsnee, maar helaas voor mijn gevoel niet diep genoeg......daardoor ervaar ik een enorme ongeduldigheid en onuitputtelijke drang om continue kennis op te doen. Ik kan niet wachten tot het ene boek uit is (hoewel ik wel altijd alles afmaak waaraan ik begonnen ben en het ook serieus aanvang en niet van 'we zullen wel zien') om al in een volgende te beginnen te lezen.....Ik loop met het gevoel dat ik niet lang genoeg ga leven om alles op te nemen en in de vingers te krijgen wat ik wil weten en wil kunnen. Vandaar dat ik me het liefst ophou met mensen die ook continue willen bijleren en van wie ik dan de 'korte samenvatting' van een onderwerp kan bekomen
Maar wat ik in mijn vorige bericht al schreef, in tegenstelling tot velen, heb ik niet de drang om mezelf te bewijzen tov anderen. Ik 'leer' enkel om het beste uit mezelf te halen, niet om de meeste kennis over een bepaald onderwerp te hebben of het mooiste schilderij te kunnen maken/beroemd en rijk te worden. Daar ben ik zelfs huiverig voor, ik doe het allemaal enkel en alleen voor mijn persoonlijke ontwikkeling....
.
