Er wordt op het forum vaker gesproken over de overexitability's, ik kan me niet herinneren hier ook over sensorische integratie te hebben gelezen. Een begrip wat misschien wel voor sommige mensen interessant is, ik herken er veel in.
Sensorische integratie is het proces van het verwerken van de prikkels van je verschillende zintuigen en ook de samenwerking tussen de informatiestromen van je verschillende zintuigen. Problemen in deze sensorische integratie treden op wanneer er een overprikkeling of onderprikkeling is van een of meerdere zintuigsystemen. Dit geeft onrust, heeft invloed op je motoriek, maar ook op je alertheid.
Gelezen over de mogelijke gevolgen:
De gevolgen kunnen per persoon verschillend zijn, bijvoorbeeld:
- Het vaker stoten, omdat de eigen positie in de ruimte minder goed gevoeld wordt.
- Een licht misselijk gevoel, de hele dag door, bijvoorbeeld door versterkt waarnemen van geuren. Dit kan ook veroorzaakt worden door het overmatig waarnemen van prikkels afkomstig uit het evenwichtsorgaan.
- Verstoorde visuele waarneming. Hierdoor struikelt iemand vaker of wordt duizelig bij het zien van beweging.
- Overregistratie van gehoorprikkels, waardoor het moeilijk is aan groepsgesprekken deel te nemen.
- Verhoogde spierspanning. Dit kost meer energie en iemand voelt zich constant moe. Er is meer aandacht voor het handelen vereist en dit gaat ten koste van de aandacht en de concentratie en daardoor ook van geheugenfuncties.
Een interessante website is http://www.sensomotorische-integratie.nl/. Veelal wel gericht op kinderen en nog niet heel diepgaand, maar het geeft wel een eerste impressie wat het inhoudt.
http://info-fo.nl/content/images/downlo ... ochure.pdf Deze brochure is geschreven voor kinderen met een verstandelijke beperking, maar vertelt wel over sensorische integratie.
Nog een link: http://www.nssi.nl/
Het is veelal geschreven over kinderen en ieder vertelt weer een stukje van de puzzel. Ik heb er voor het eerst tijdens mijn opleiding ergotherapie over gehoord en een flim gezien. Daar heb ik met open ogen naar zitten kijken, dat was ik! Voor het eerst kon ik bepaalde gedragingen van mezelf begrijpen, die ik van tevoren maar raar vond. De nadruk ligt vooral op kinderen, maar er zijn ook genoeg volwassenen met problemen in de sensorische integratie. Zij hebben dan wel compensatiemechanismen aangeleerd en kunnen functioneren, maar er toch last van ervaren. Mensen merken dit stuk vaak niet aan me, ik voel er van binnen des te meer van. Ooit een keer heeft iemand het bij me opgemerkt, doordat haar kind ervoor in behandeling was.
Het is recent opnieuw onder mijn aandacht gekomen, dat dit een goede ingang kan zijn om weer net iets beter om te leren gaan met de wereld om me heen. Een nieuwe zoektocht begonnen dus naar informatie en hulpbronnen. En op het idee gekomen om het hier eens te delen, misschien is een ander er ook mee geholpen. De links nu zijn vooral een eerste verkenning, mocht het herkenbaar zijn voor anderen kunnen we wellicht elkaar aan verdere verdieping helpen. Nu eerst maar eens plaatsen voor die eerste verkenning en of het überhaupt wel iets voor jullie zegt. Gezien echter de overgevoeligheid op zintuiglijke prikkels wel vaker genoemd is voor hoogbegaafden, kan ik me voorstellen dat ik niet de enige ben waar die overgevoeligheid bovengenoemde uitwerking heeft.
Re: Sensorische integratie
Nog iets meer mijn persoonlijke ervaring.
Ik merk overgevoeligheid voornamelijk tactiel, vestibulair en smaak. Geur, geluiden en visuele prikkels doen met tijden ook mee. Wanneer mijn aandacht niet ergens anders op gericht is, voel ik vaak over heel mijn lijf mijn kleding zitten. Ik heb een voorkeur voor stevige aanraking en aanraking vooral door mijzelf geïnitieerd of op zo'n manier dat ik het aan zie komen. Dieren vind ik heel lief, maar hun haren, nagels en likkende tongen zijn voor mij een drama. Ook als een hond of poes over je schoot heen loopt, vind ik het gevoel van die pootjes op mijn benen heel vervelend. Ook al is dat dan wel stevige druk, het is heel diep op een klein gebiedje, zoiets denk ik. Gevolg is dat ik probeer die ervaringen te vermijden, maar omdat dieren niet voorspelbaar zijn ik altijd op mijn hoede ben met een hond of poes in de buurt. Ook naalden, nagels, scherpe voorwerpen, kriebeltruien, spinnen en andere insecten zijn voor mij drama. Gisteren nog iets nieuws ontdekt, mijn tandarts vertelde me dat ik beter moest poetsen, vooral meer op de rand van mijn tanden en tandvlees. Dat heb ik gisterenavond gedaan, maar die tandenborstel op mijn tandvlees... ik ging er bijna van huilen. Geen wonder dat ik mezelf aangeleerd heb lager te poetsen, op je tanden zelf voel je het immers niet zo indringend. De tactiele overgevoeligheid is bij mij sowieso in mijn mond heel sterk, wat ik ook duidelijk merk in mijn reacties op eten (meer te lezen in HB-Privé).
Vestibulair merk ik het in dat ik motorisch snel onzeker ben. Ik zou graag een aapje zijn die overal inklimt, maar ben vaak bang om te vallen en sta soms wankel op mijn benen bij minder stabiele ondergronden. Ik kan slecht tegen attracties en ben snel wagenziek. Als ik schrik van een geluid, kan ik ook mijn evenwicht even moeten herstellen. Qua geuren, geluiden en visuele prikkels merk ik vaak meer details op dan anderen en kan ik me er niet altijd even goed voor afschermen.
Recent ook gemerkt dat ik niet alleen overprikkeling heb, maar soms ook onderprikkeling. En de relatie daarmee met alertheid. In een moeilijke situatie verwerk ik prikkels wel, maar kan ik er zo'n afstand tot creëren dat ik niet goed kan reageren. Dan lijken mijn hersenen niet te willen reageren op de opdracht die ik geef. Ik moet dan echt mezelf gaan prikkelen, alle zenuwsystemen informatie geven, om mezelf weer op de voorgrond te trekken (alerter te maken) en te kunnen handelen. Ik kan me ook juist weer hyperalert voelen en het gevoel hebben dat mijn zenuwstelsel op scherp staat. Diepe druk helpt vaak wel om dat zenuwstelsel weer wat te dempen, ik moet nog ontdekken hoe ik dat breder inzet. Ik ga een vriendin vragen me te helpen een verzwaringsdeken te maken.
Het voelt kwetsbaar om dit te vertellen, zeker op een open forumonderdeel. Maar ik hoop dat er iemand mee geholpen is.
Ik merk overgevoeligheid voornamelijk tactiel, vestibulair en smaak. Geur, geluiden en visuele prikkels doen met tijden ook mee. Wanneer mijn aandacht niet ergens anders op gericht is, voel ik vaak over heel mijn lijf mijn kleding zitten. Ik heb een voorkeur voor stevige aanraking en aanraking vooral door mijzelf geïnitieerd of op zo'n manier dat ik het aan zie komen. Dieren vind ik heel lief, maar hun haren, nagels en likkende tongen zijn voor mij een drama. Ook als een hond of poes over je schoot heen loopt, vind ik het gevoel van die pootjes op mijn benen heel vervelend. Ook al is dat dan wel stevige druk, het is heel diep op een klein gebiedje, zoiets denk ik. Gevolg is dat ik probeer die ervaringen te vermijden, maar omdat dieren niet voorspelbaar zijn ik altijd op mijn hoede ben met een hond of poes in de buurt. Ook naalden, nagels, scherpe voorwerpen, kriebeltruien, spinnen en andere insecten zijn voor mij drama. Gisteren nog iets nieuws ontdekt, mijn tandarts vertelde me dat ik beter moest poetsen, vooral meer op de rand van mijn tanden en tandvlees. Dat heb ik gisterenavond gedaan, maar die tandenborstel op mijn tandvlees... ik ging er bijna van huilen. Geen wonder dat ik mezelf aangeleerd heb lager te poetsen, op je tanden zelf voel je het immers niet zo indringend. De tactiele overgevoeligheid is bij mij sowieso in mijn mond heel sterk, wat ik ook duidelijk merk in mijn reacties op eten (meer te lezen in HB-Privé).
Vestibulair merk ik het in dat ik motorisch snel onzeker ben. Ik zou graag een aapje zijn die overal inklimt, maar ben vaak bang om te vallen en sta soms wankel op mijn benen bij minder stabiele ondergronden. Ik kan slecht tegen attracties en ben snel wagenziek. Als ik schrik van een geluid, kan ik ook mijn evenwicht even moeten herstellen. Qua geuren, geluiden en visuele prikkels merk ik vaak meer details op dan anderen en kan ik me er niet altijd even goed voor afschermen.
Recent ook gemerkt dat ik niet alleen overprikkeling heb, maar soms ook onderprikkeling. En de relatie daarmee met alertheid. In een moeilijke situatie verwerk ik prikkels wel, maar kan ik er zo'n afstand tot creëren dat ik niet goed kan reageren. Dan lijken mijn hersenen niet te willen reageren op de opdracht die ik geef. Ik moet dan echt mezelf gaan prikkelen, alle zenuwsystemen informatie geven, om mezelf weer op de voorgrond te trekken (alerter te maken) en te kunnen handelen. Ik kan me ook juist weer hyperalert voelen en het gevoel hebben dat mijn zenuwstelsel op scherp staat. Diepe druk helpt vaak wel om dat zenuwstelsel weer wat te dempen, ik moet nog ontdekken hoe ik dat breder inzet. Ik ga een vriendin vragen me te helpen een verzwaringsdeken te maken.
Het voelt kwetsbaar om dit te vertellen, zeker op een open forumonderdeel. Maar ik hoop dat er iemand mee geholpen is.
Re: Sensorische integratie
Heel herkenbaar hoor Esther! Ooit in therapie is mij door een therapeut gezegd: "Je moet niet alles willen zien, horen en voelen!" 
Ja duh, dat wilde ik ook helemaal niet. Maar ik kan me van kindaf aan al herinneren, dat ik dat had. Door traumatische ervaringen is het bij mij later heel sterk geworden en had ik er echt last van. Het werd tijdens mijn opname afgedaan als hyper-arrousel en hyper- alertheid. Een soort van "op mijn hoede zijn" voor alles en iedereen. Inderdaad een mechanisme.
Grappig, dat je vertelt, dat kinderen met een verstandelijke beperking dit nog moeten leren. Mijn dochter heeft het namelijk ook. Ik ben er echter (nog) niet achter of zij er erfelijk mee is belast of dat het door haar verstandelijk beperking komt.
Erg interessante sites trouwens!
Groetjes Marlou
Ja duh, dat wilde ik ook helemaal niet. Maar ik kan me van kindaf aan al herinneren, dat ik dat had. Door traumatische ervaringen is het bij mij later heel sterk geworden en had ik er echt last van. Het werd tijdens mijn opname afgedaan als hyper-arrousel en hyper- alertheid. Een soort van "op mijn hoede zijn" voor alles en iedereen. Inderdaad een mechanisme.
Grappig, dat je vertelt, dat kinderen met een verstandelijke beperking dit nog moeten leren. Mijn dochter heeft het namelijk ook. Ik ben er echter (nog) niet achter of zij er erfelijk mee is belast of dat het door haar verstandelijk beperking komt.
Erg interessante sites trouwens!
Groetjes Marlou
niet helemaal gek of helemaal niet gek?.......
Re: Sensorische integratie
Het is het meest bekend onder kinderen met een verstandelijke beperking, autisme, ADHD ed. Een meer populaire term verder is hooggevoeligheid. Ik ervaar het heel duidelijk als overgevoelig. Ineenkrimpen door de ervaring van bepaalde prikkels. Bij stress wordt die prikkelgevoeligheid erger, de prikkelgevoeligheid geeft weer stress. Mijn zenuwstelsel staat op scherp, ik ga fladderen en als ik niet oppas, verlies ik mezelf steeds meer.
Ik werd gewezen op de inzet van een verzwaringsdeken om de spanning van overprikkeling weer kwijt te raken. Ik merk dat dat principe inderdaad werkt. Het trekt 'naar beneden', laat je lichaam ervaren en vermindert het 'wegfladderen'. Nu alleen nog zo'n deken zien te realiseren. SI-therapie is veelal gericht op gedoseerd aanbieden van prikkels om het lichaam te leren die sensorische integratie beter te reguleren. Wat ik vooral lees is het belang van sport. Naast de inzet van gewichten ook het gebruik van schommelstoelen ed. Laat ik nu net een hangstoel te hebben gekocht
. Heerlijk om in weg te kruipen, maar ik merk ook als ik eruit kom, dat ik nog zeker een half uur de stof ervan om me heen voel en me nog voel hangen in die stoel.
Ik werd gewezen op de inzet van een verzwaringsdeken om de spanning van overprikkeling weer kwijt te raken. Ik merk dat dat principe inderdaad werkt. Het trekt 'naar beneden', laat je lichaam ervaren en vermindert het 'wegfladderen'. Nu alleen nog zo'n deken zien te realiseren. SI-therapie is veelal gericht op gedoseerd aanbieden van prikkels om het lichaam te leren die sensorische integratie beter te reguleren. Wat ik vooral lees is het belang van sport. Naast de inzet van gewichten ook het gebruik van schommelstoelen ed. Laat ik nu net een hangstoel te hebben gekocht
. Heerlijk om in weg te kruipen, maar ik merk ook als ik eruit kom, dat ik nog zeker een half uur de stof ervan om me heen voel en me nog voel hangen in die stoel.
Re: Sensorische integratie
Ik kan me voorstellen als je als overgevoelig kind weinig begeleiding hebt gehad in het leren verdragen van prikkels, dat je dan op den duur je eigen weg gaat vinden en misschien vreemde gedragingen gaat ontwikkelen.
Behandeling van dergelijke klachten is vaak wel een moeizaam proces. Tijdens de opleiding gezondheidspsychologie heb ik daarover enige kennis meegekregen en gezien hoe zo'n behandeling kan verlopen bij mensen met somatoforme stoornissen.
Persoonlijk zie ik het fenomeen bij mijn broer, vooral in zijn jongere jaren was hij heel houterig en angstig, bijna spastisch, bij aanrakingen en lichamelijke activiteiten.
Hij is nog steeds houterig, aan de andere kant kan hij wel met veel souplesse autorijden en heel netjes schrijven, dat zou je haast niet verwachten als je hem ziet.
Zelf heb ik ook problemen gehad met motoriek, doorslikken van voedsel en hypochondrie, vooral bij stress werd het erger of komt het terug.
Het voelt voor mij alsof angst (door overprikkeling?) maakt dat ik te veel aandacht op mijn lichaam richt, waardoor processen die zich op een onbewust niveau horen af te spelen, bewust worden en dan gaat het fout.
Ik heb er nu niet meer zoveel last van, maar doe evt. een pbtje als je wil uitwisselen Esther.
Edit oh ja, ik weet niet of je het al geprobeerd hebt, maar in plaats van een verzwaringsdeken kan je ook zelf leren het effect te bewerkstelligen van een zware deken. Een diepe ontspanningsoefening voelt namelijk precies zo.
Je kan het eens proberen met een mp3tje, volgens mij nog steeds gratis te downloaden via diverse GGZ instanties, of als je zo'n stem irritant vindt, een boek over medidatieve ontspanning opzoeken (het is wel moeilijker zonder directe begeleiding).
Behandeling van dergelijke klachten is vaak wel een moeizaam proces. Tijdens de opleiding gezondheidspsychologie heb ik daarover enige kennis meegekregen en gezien hoe zo'n behandeling kan verlopen bij mensen met somatoforme stoornissen.
Persoonlijk zie ik het fenomeen bij mijn broer, vooral in zijn jongere jaren was hij heel houterig en angstig, bijna spastisch, bij aanrakingen en lichamelijke activiteiten.
Hij is nog steeds houterig, aan de andere kant kan hij wel met veel souplesse autorijden en heel netjes schrijven, dat zou je haast niet verwachten als je hem ziet.
Zelf heb ik ook problemen gehad met motoriek, doorslikken van voedsel en hypochondrie, vooral bij stress werd het erger of komt het terug.
Het voelt voor mij alsof angst (door overprikkeling?) maakt dat ik te veel aandacht op mijn lichaam richt, waardoor processen die zich op een onbewust niveau horen af te spelen, bewust worden en dan gaat het fout.
Ik heb er nu niet meer zoveel last van, maar doe evt. een pbtje als je wil uitwisselen Esther.
Edit oh ja, ik weet niet of je het al geprobeerd hebt, maar in plaats van een verzwaringsdeken kan je ook zelf leren het effect te bewerkstelligen van een zware deken. Een diepe ontspanningsoefening voelt namelijk precies zo.
Je kan het eens proberen met een mp3tje, volgens mij nog steeds gratis te downloaden via diverse GGZ instanties, of als je zo'n stem irritant vindt, een boek over medidatieve ontspanning opzoeken (het is wel moeilijker zonder directe begeleiding).
Re: Sensorische integratie
waardoor processen die zich op een onbewust niveau horen af te spelen, bewust worden en dan gaat het fout.
wat bedoel je hier precies mee?
Ik heb zelf vaak het gevoel dat iedereen naar me kijkt. De laatste tijd wat minder, maar vroeger had ik het heel sterk, alles had zijn straling op mij gericht, en ik voelde me altijd als zijnde performer.
Mijn overprikkeling uit zich in het naar binnen gekeerd zijn. Sterke introspectie, en het analyseren van de omgeving. Ik schijn behoedzaam over te komen. Ik ben ook iemand die van buiten stil lijkt, maar al het lawaai zit in mij. Ik heb manieren gevonden om mijn agressie, en overprikkeling te kanaliseren. Het heeft veel moeite gekost, voordat ik min of meer in balans kwam met mezelf, en de wereld.
Ik heb er eigenlijk totaal geen moeite mee. Het leven speelt zich gewoon sterk vanbinnen af, en ik vind dat prima.
de meeste wegen zijn in Rome
Re: Sensorische integratie
Als je een sterk zenuwstelsel hebt, of een overactief zenuwstelsel (kan je ook zeggen). Dan is het
zaak dat je de dosering van prikkels, en indrukken onder controle krijgt. Als je dat niet doet, dan
overstemd de wereld je, en gaat alles onder je huid zitten. Het leren afsluiten gaat geleidelijk. Daarnaast
heb ik gemerkt dat een bepaalt dieet eropna houden wonderen doet. Ik drink geen koffie meer, en ik ben twee
keer zo rustig als ik vroeger was. De kalmte moet gecreëerd worden, en dat kan je zelf doen,maar
het is tegen de stroom van de wereld in roeien,
zaak dat je de dosering van prikkels, en indrukken onder controle krijgt. Als je dat niet doet, dan
overstemd de wereld je, en gaat alles onder je huid zitten. Het leren afsluiten gaat geleidelijk. Daarnaast
heb ik gemerkt dat een bepaalt dieet eropna houden wonderen doet. Ik drink geen koffie meer, en ik ben twee
keer zo rustig als ik vroeger was. De kalmte moet gecreëerd worden, en dat kan je zelf doen,maar
het is tegen de stroom van de wereld in roeien,
de meeste wegen zijn in Rome
Re: Sensorische integratie
Ik denk, dat ik Siouxsie wel begrijp opaspop. Bij angst bijvoorbeeld voel je een lichamelijke sensatie, die heel normaal is. Bij hooggevoeligheid kan die lichamelijke sensatie op de voorgrond treden, wat weer niet prettig is en je die op alle mogelijkie manieren wil vermijden, omdat je dat weer angstig kan maken en zo kom je in een vicieuze cirkel. De kunst van sensorische intergratie is om te leren, dat die lichamelijke sensatie er mag zijn, maar dat je die kunt af laten vloeien, zodat lichaam en geest weer in balans komen. Ik weet niet of ik zo helemaal goed verwoord heb, maar zo werkt het dus bij mij.
Bij kinderen gebeurt dit op onbewust niveau. Dat wil zeggen, dat bij een angstprikkel een kind kan gaan huilen en de veiligheid zoekt van de ouders om op het gemak gesteld te worden. Tijdens de verdere ontwikkeling leert een kind, dat bepaalde prikkels geen angst hoeven op te wekken, omdat die nu eenmaal bij het leven horen en niet gevaarlijk zijn. Kinderen met een onveilige hechting bijvoorbeeld, hebben een mechanisme ontwikkeld en kunnen daar op latere leeftijd last van krijgen, doordat ze niet hebben geleerd dit te kanaliseren.
Groetjes Marlou
Bij kinderen gebeurt dit op onbewust niveau. Dat wil zeggen, dat bij een angstprikkel een kind kan gaan huilen en de veiligheid zoekt van de ouders om op het gemak gesteld te worden. Tijdens de verdere ontwikkeling leert een kind, dat bepaalde prikkels geen angst hoeven op te wekken, omdat die nu eenmaal bij het leven horen en niet gevaarlijk zijn. Kinderen met een onveilige hechting bijvoorbeeld, hebben een mechanisme ontwikkeld en kunnen daar op latere leeftijd last van krijgen, doordat ze niet hebben geleerd dit te kanaliseren.
Groetjes Marlou
niet helemaal gek of helemaal niet gek?.......
Re: Sensorische integratie
Angst is zeker een emotie die de prikkelgevoeligheid versterkt, evenals het gericht zijn op wat je ervaart in je lichaam.
Het is mijns inziens echter niet zuiver een mechanisme van angst. Angst is niet het startpunt. Bij een verstoorde sensorische integratie heeft het zenuwstelsel niet goed geleerd om zintuiglijke prikkels te reguleren, zoals het niet laten binnen komen van onnodige prikkels. Je moet dan dus inderdaad leren die sensaties weer te laten afvloeien en voldoende lichamelijke balans te bewaren om te kunnen functioneren. Sensorische integratie heeft ook een grote invloed op onze arousal en mogelijkheid om effectief te kunnen handelen. Bij een effectieve sensorische integratie zal je zonder nadenken de juiste sensorische prikkels opzoeken of vermijden om dat voor elkaar te krijgen. Bij een niet effectieve sensorische integratie moet je bewuster aanleren met die sensorische prikkels om te gaan. Dat is zo'n beetje hoe ik het begrijp en wat ik bij mezelf ontdek.
Het is mijns inziens echter niet zuiver een mechanisme van angst. Angst is niet het startpunt. Bij een verstoorde sensorische integratie heeft het zenuwstelsel niet goed geleerd om zintuiglijke prikkels te reguleren, zoals het niet laten binnen komen van onnodige prikkels. Je moet dan dus inderdaad leren die sensaties weer te laten afvloeien en voldoende lichamelijke balans te bewaren om te kunnen functioneren. Sensorische integratie heeft ook een grote invloed op onze arousal en mogelijkheid om effectief te kunnen handelen. Bij een effectieve sensorische integratie zal je zonder nadenken de juiste sensorische prikkels opzoeken of vermijden om dat voor elkaar te krijgen. Bij een niet effectieve sensorische integratie moet je bewuster aanleren met die sensorische prikkels om te gaan. Dat is zo'n beetje hoe ik het begrijp en wat ik bij mezelf ontdek.
Re: Sensorische integratie
Jij hebt het beter verwoord dan ik Esther. Zo bedoelde ik het eigenlijk ook, maar ik probeerde het via een voorbeeld duidelijk te maken.
Mijn voorbeeld is het eigenlijk weer net niet. Angst is inderdaad niet het startpunt.
Groetjes Marlou
Mijn voorbeeld is het eigenlijk weer net niet. Angst is inderdaad niet het startpunt.
Groetjes Marlou
niet helemaal gek of helemaal niet gek?.......
Re: Sensorische integratie
Dank je wel trouwens voor de reacties. Ik heb nog niet overal op gereageerd, maar ben momenteel snipverkouden. Dat is jaren geleden, mijn lijf gooit nu alles in de strijd voor een verkoudheid in volle glorie.
-
Oscar
- Veelgebruiker
- Berichten: 552
- Lid geworden op: do 27 sep 2012, 13:26
- Locatie: Zeist
- Contacteer: Website
Re: Sensorische integratie
- Overregistratie van gehoorprikkels, waardoor het moeilijk is aan groepsgesprekken deel te nemen.
Yep, heel herkenbaar. Ik hoor teveel om me heen en dit is enorm lastig qua praten. Ik kan dit nauwelijks "uitzetten" en dus volg ik meerdere dingen tegelijk. Ik zal me later hier verder in verdiepen qua websites die gegeven zijn.
Yep, heel herkenbaar. Ik hoor teveel om me heen en dit is enorm lastig qua praten. Ik kan dit nauwelijks "uitzetten" en dus volg ik meerdere dingen tegelijk. Ik zal me later hier verder in verdiepen qua websites die gegeven zijn.
“A clever fighter is not only who wins, but excels in winning with ease”
Re: Sensorische integratie
In het kader hiervan vond ik deze website http://www.novreflextherapie.nl/reflex_moro.html, waarbij een verband wordt gelegd met het te lang aanhouden van reflexen.
Ik weet niet of het klopt. Maar ik herken wel zulke kenmerken bij twee HB kinderen die ik ken.
groeten, Ying
Ik weet niet of het klopt. Maar ik herken wel zulke kenmerken bij twee HB kinderen die ik ken.
groeten, Ying
Re: Sensorische integratie
I have no face. Other people have faces; they are here. Their world is the real world. The things they lift are heavy. They say Yes, they say No; whereas I shift and change and am seen through in a second.
(Virginia Woolf ~ The Waves)
(Virginia Woolf ~ The Waves)
Re: Sensorische integratie
Ying, ik heb je reactie vorig jaar gemist, interessante link tussen die reflexen en de ontstane gevoeligheid van het zenuwstelsel.
Nalle, ook een interessante link, dank je wel. Ik was wel bekend met de informatie over de zintuigsystemen en met het archeo, paleo en neoniveau. De link tussen deze drie niveaus, hoogbegaafdheid en de prikkelgevoeligheid is interessant. Ik heb de afgelopen weken wel gemerkt dat als ik ergens over moet nadenken simpele bewegingen en ademhaling moeilijker kunnen worden. Mijn therapeut liet me ook een pittig gesprek voeren terwijl ik moest rondlopen en allerlei andere dingen doen. Moeilijk!!
Nalle, ook een interessante link, dank je wel. Ik was wel bekend met de informatie over de zintuigsystemen en met het archeo, paleo en neoniveau. De link tussen deze drie niveaus, hoogbegaafdheid en de prikkelgevoeligheid is interessant. Ik heb de afgelopen weken wel gemerkt dat als ik ergens over moet nadenken simpele bewegingen en ademhaling moeilijker kunnen worden. Mijn therapeut liet me ook een pittig gesprek voeren terwijl ik moest rondlopen en allerlei andere dingen doen. Moeilijk!!
Re: Sensorische integratie
Interessant Esther! Is jouw therapeute ook gespecialiseerd in sensorische integratie dan, of is het toevallig?
I have no face. Other people have faces; they are here. Their world is the real world. The things they lift are heavy. They say Yes, they say No; whereas I shift and change and am seen through in a second.
(Virginia Woolf ~ The Waves)
(Virginia Woolf ~ The Waves)
Re: Sensorische integratie
Toeval, ze wou me prikkelen om niet in de nadenkmodus te gaan, maar gewoon te reageren. Praten, nadenken en bewegen tegelijk viel echter niet mee. Ik heb nog wel in mijn achterhoofd om op enig moment een sensorisch integratie therapeut op te zoeken omdat ik merk dat het best veel invloed heeft (ook met eten) en mijn huidige therapeute daar toch niet zo in thuis is. Ik vond de informatie en link met hoogbegaafdheid wel interessant. Ik zal de tekst eens aan haar doorsturen.