Hallo allemaal,
Even voorstellen: ik ben EssieFFF. Bijna 40.
Door een recent conflict op mijn werk voor de zoveelste keer in mijn leven geconfronteerd met het feit dat ik anders ben. En dat doet pijn. Ik vind lastig aansluiting bij anderen op sociaal vlak en voel me vaak eenzaam. De laatste weken heb ik het hier erg moeilijk mee, maar eigenlijk is het iets dat al mijn hele leven speelt.
Eigenlijk vind ik dat ik tevreden moet zijn met mijn leven: ik heb een goede baan, ben - na een ongelijkwaardig huwelijk - nu getrouwd met een man die van me houdt, me tegengas durft te geven en met wie ik een gesprek kan voeren. Heb lieve kinderen en stiefkinderen, etc.
En toch voel ik me een buitenbeentje en vooral erg eenzaam. Ben deze week begonnen in het nieuwe boek over hoogbegaafde volwassen en de herkenning is enorm. Enorm confronterend ook trouwens. Met wat ik lees kan ik er eigenlijk niet meer onderuit: ik ben HB.
En nu? In elk geval hier op het forum aangemeld. Lees steeds dat contact met andere HB's helpt. En het boek verder lezen. En van daar uit maar verder.
Wellicht een iets wat sombere introductie, maar wel hoe ik me de laatste weken voel.
Groet,
Esther
Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk