zachtzijn schreef: ↑do 13 apr 2017, 09:42
In mijn korte maar intensieve zoektocht heb ik regelmatig tranen in mijn ogen gehad als ik geconfronteerd werd met alle eigenschappen die hoogbegaafdheid met zich mee brengt.
Sebastiaan: emoties zijn belangrijk. Ze geven een behoefte aan. Ga hiermee aan de slag, zoek uit wat je nodig hebt, wat je mist in je huidige leven en omgeving. Het cijfer zal je niet brengen wat je nodig hebt. stel dat je 129 scoort, is dan je emotie verdwenen?
Ik herken het wel, bij mij was de emotie:
voor een deel herkenning en erkenning: zie je wel, ik ben niet raar, ik ben niet gek, ik ben niet wereldvreemd
voor een deel verdriet: wat ben ik eenzaam geweest
voor een deel boosheid en ook rouw: als dit eerder was herkend, wat als ik dit eerder had geweten en mijn omgeving ook, had ik dan eerder de juiste coaching gezocht of gekregen, zodat ik eerder aan mijn executieve functies kon gaan oefenen ipv mijn hele leven onder te duiken, te vermijden en aan te passen? wat had ik wel niet kunnen bereiken?
Vandaar kwam de grootste behoefte: behoefte aan mensen in mijn omgeving waarmee ik kan praten, brainstormen, lachen, woordgrapjes maken, spitsvondig zijn, discussieren op een 'normale' manier zonder dat ik alles moet uitleggen, groeien, stralen, vliegen, zonder angst voor afwijzing of onbegrip.
Zou ik dit bij Mensa vinden? misschien. Maar het werd me ook duidelijk dat die mensen er misschien wel meer in mijn omgeving waren, dan ik dacht. En dat ik maar eens meer moeite moest gaan doen om die mensen tot mijn vrienden te gaan maken. Dat is ingewikkeld, want ik ben het niet gewend (afgeleerd?) om contact te leggen. Misschien omdat het me te vaak niets opleverde. Dus ik ben er nog niet. Het is een leerproces. Maar de vraag is of het me bij Mensa wel makkelijker was afgegaan, want het blijft een leerproces bij mij, of ik het nu oefen met Mensa mensen, of met anderen in mijn omgeving met wie ik dit gevoel van vliegen heb /heb gehad.
Succes