Onderpresteren, hoe ga je er mee om?

[Arthur]

Ik heb het idee dat ik een onderpresteerder ben (geweest) waardoor ik in mijn huidige leventje aardig in de problemen geraakt ben. Uit mijn persoonlijkheidsonderzoek kwam naar boven dat ik een groot risico loop om met justitie in aanraking te komen.
Nu is me dat al 41 jaar niet gelukt dus is er nog hoop.

Hoe kan je als volwassen-onderpresteerder terug op aarde komen? Ben ik nog te redden ??
Mij is ook verteld dat ik geen geweten heb meegekregen en alles op de automaat doe (o.a. ontwijkend gedrag)

[Rianne]

even verplaatst uit HB en... en naar HB in het dagelijks leven. Onderpresteren is geen stoornis.

[Dave]

Ik denk dat dat heel afhankelijk is wat de gevolgen zijn van je onderpresteren tot nu toe.

Je zal iets moeten vinden wat je interesseert en lang genoeg kan blijven boeien. De bekende steekwoorden ken je wel; creativiteit, uitdaging, afwisseling, enz.

Een probleem is de huidige maatschappij grotendeels nog steeds gericht is op papiertjes en niet zozeer op capaciteiten. Dat maakt het lastig om bijv een baan te vinden waar je je ei in kwijt kan als je niet bij voorbaat aan kan tonen dat je het kan of de ervaring hebt. Afhankelijk van de sector waar je in werkt kan dit trouwens een minder grote rol spelen. Zelf werk ik in de IT waar ik veel mensen tegen kom die een totaal irrelevant papiertje hebben en puur op ervaring, kennis en kunde zijn aangenomen en doorgroeien.

Als ik verder naar mezelf kijk (in ben een milde onderpresteerder geweest) dan zie ik dat onderpresteerders ook maatschappelijk/sociale aanpassers zijn. Daarmee bedoel ik dat je, om maar niet teveel op te vallen, je gaat gedragen zoals de maatschappij van je verwacht. 8 jaar geleden deed ik daar ook aan mee en was ik hard op weg het standaard huisje-boompje-beestje-kind leven op te zetten waarbij je regelmatig koffie drinkt bij de buren en op zaterdag je was buiten hangt. En ik was doodongelukkig. Ik heb toen besloten radicaal het roer om te gooien en mijn leven te gaan leiden zoals ik dat wilde. Nu 8 acht jaar later heb ik nog steeds een huisje-boomple-beestje, maar dan wel op een manier waar ik me prettig bij voel.

Nu ken ik jouw situatie totaal niet en weet ook niet in welke problemen je zit en waarom er een risico is dat je met justitie in aanraking komt, maar ik kan me voorstellen dat dat een uitvloeisel is van het zoeken naar uitdagingen en vluchtgedrag van een teveel aangepast leven. Het enige wat ik kan zeggen zonder de situatie te kennen is 'gooi het roer om'. Kijk naar waar je momenteel niet tevreden mee bent en doe daar wat aan; zorg er voor dat je leven weer jouw leven wordt en niet een te klein maatpak waar je je niet prettig in voelt. Ik weet dat dat heel makkelijk gezegd is en in de praktijk lang niet altijd makkelijk te realiseren valt, maar ik weet uit ervaring dat het lastigste vaak de eerste stap is en dat het daarna eigenlijk alleen maar makkelijker wordt.

[Advaya]

Ik zou me in ieder geval niet te blindstaren op uitkomsten van onderzoeken. Je kent jezelf nog altijd het best. Als je nou ontoerekeningsvatbaar was, dan zou dat een andere kwestie zijn (en ook die 'diagnose' is weer subjectief, maar goed).
De vraag is dus of je zelf ook ervaart dat je geen geweten hebt, en of je zelf ook het idee hebt dat je een groot risico loopt om met justitie in aanraking te komen, etc.
Ik heb zelf niet de meest positieve ervaringen met diagnosticering, zoals je misschien al merkt, dus zo snel als een hulpverlener mij een stempel probeert te zetten sta ik op scherp. Houd je ogen open en laat niets gebeuren dat naar jouw idee niet nodig is

Dat even terzijde.

[Arthur]

even verplaatst uit HB en... en naar HB in het dagelijks leven. Onderpresteren is geen stoornis.

Ik word er wel gestoord van

[miriam]

Uit mijn persoonlijkheidsonderzoek kwam naar boven dat ik een groot risico loop om met justitie in aanraking te komen.
Nu is me dat al 41 jaar niet gelukt dus is er nog hoop.

Beste Arthur, moet je horen, ik ken jou niet persoonlijk, maar als het je al 41 jaar gelukt is, dan denk ik dat het met die stoornis wel meevalt (Lezen we morgen in de krant A. te B. pleegde overval )

Maar echt, Arthur, ik heb een beetje verstand van persoonlijkheidsonderzoek (was psychiatrisch arts). En ik ken vele mensen (ook HB ers, m.n HB ers!) die een quatsch uitslag kregen.
Van mij is bijvoorbeeld ooit gezegd dat ik blij zo mogen zijn dat ik het laagste niveau van vmbo misschien halen. Ook door zo'n beste psycholoog. Ik heb Gymnasium A en (bijna) B en Geneeskunde gestudeerd. En de uitspraak over mij was ook mede via spiegologisch onderzoek.

Verder ken ik legio mensen die met absurde diagnoses thuis komen: met name bij HB kinderen zie ik ze in rijen voorbij marcheren die etiketjes. Geen geweten?? Weet je wel wat dat betekent?

Ik mag je niet adviseren, maar heb je misschien zo'n papierversnipperaar (of knijp je soms heel hard in hele kleine katjes 's nachts)

(En nou niet die bank beroven morgen hè, beloof het me )

Ik maak geen grapjes, ik vind het een triest verhaal. Een heel erge beschuldiging ook. Misschien moet je eens terug naar die "tester". Ik merk dat ik kwaad word, dus ik stop Ik zeg zinniger dingen als ik me minder kwaad maak, dus neem me niet kwalijk..

Sterkte!

[voo]

Ik ben/ was ook een onderpresteerder, net als velen op dit forum, volgens mij. Omdat ik het verknald heb op het VO, ben ik nu nog steeds gedwongen onder te presteren. Gelukkig heb ik een werkgever die het wel "ziet" in mij en mij volop kanzen geeft om toch meer op mijn niveau te komen. Natuurlijk kan ik dit ook wel zelf realiseren, maar een HBO-opleiding, of een master, kosten nu eenmaal veel geld. Ik vertik het (nu ik een gezin heb) om hiervoor een lening af te sluiten. Dat blijft nog een poosje onderpresteren dus.

Nog even over dat in aanraking komen met justitie: Ik kan me wel voorstellen dat een kind gefrusteerd raakt agv gebrek aan uitdaging en verveling probleem gedrag gaat vertonen. Volgens mij trekt dit bij naarmate je volwassener wordt....Uiteindelijk komt het dan wel goed qua gedrag, volgens mij.

[Iemand]

Nog even over dat in aanraking komen met justitie: Ik kan me wel voorstellen dat een kind gefrusteerd raakt agv gebrek aan uitdaging en verveling probleem gedrag gaat vertonen. Volgens mij trekt dit bij naarmate je volwassener wordt....Uiteindelijk komt het dan wel goed qua gedrag, volgens mij.

Ik denk dat onderpresteren net zo vervelend is voor een volwassene als voor een kind. Het voordeel van een volwassene zijn is wel dat je zelf meer opties hebt om eraan te doen (een kind is hiervoor afhankelijk van volwassenen die wel/ geen actie ondernemen).

@Arthur: laat je niet gek maken door dat over "in aanraking komen met justitie"... Ik ben met eens met voo, dat dat wel goed komt. Zelfs als het waar is, dat die kans voor jou met jouw persoonlijkheid gemiddeld (!!!) genomen hoger is: je hebt zelf altijd nog de keuze over je eigen handelen, je bent echt geen willoos wezen, afhankelijk van de grillen van je karakter. Dat je dat na 41 jaar niet "gelukt is" zegt genoeg over de keuzes die je maakt en waar die je (niet) brengen.

[Kaze]

Hoe kan je als volwassen-onderpresteerder terug op aarde komen? Ben ik nog te redden ??

Zeker. 1) Zoek hulp bij het veranderen van gedrag als je dat wilt en 2) laat een groot deel van je 'eigenwijsheid varen' (d.w.z. laat eerst bezinken) 3) als je ontevreden bent, laat het merken (je zin kan je niet altijd krijgen, maar gehoord willen worden kun je laten zelf laten blijken)

[Girafje]

In aanvulling op wat Kaasje al schrijft:
Ga op zoek naar jezelf. En daarmee bedoel ik 'wie, hoe en wat echt van jou is onder wat anderen van jou zien'. Wat is nou echt typical Arthur?
Wat je hierbij kan helpen is het even stilzetten van jezelf zo nu en dan. Even de tijd nemen om niet automatisch te handelen (en dan ontwijken of je geweten niet aan het woord laten) en te voelen wat je op dat moment voelt. Je neigt naar ..., maar wat is het wat je nu echt wilt? En natuurlijk, soms moet iets gewoon of vergeet je stil te staan bij jezelf. Waar je eraan denkt en waar het kan (de trein wacht ook niet op je, je fiets en auto wel ) even de tijd nemen voor jezelf. Zo kies je uiteindelijk niet meer altijd 'automatisch', omdat je altijd zo gedaan hebt. Al doe je misschien nog wel hetzelfde, je doet het dan wel omdat je er echt voor gekozen hebt.

Het klinkt misschien wat zweverig of onbenullig, maar uit ervaring kan ik je vertellen dat ik mezelf vaak voorbij ben gerend, op zoek naar wat me past en onderwijl continu tegen mezelf aanlopend. Ik struikelde over mezelf en alles en iedereen om me heen en ik zag niet wat mijn eigen aandeel was in het stukje 'onderpresteren'. Nu neem ik beetje bij beetje steeds meer wat en hoe ik doe in eigen hand en prompt zien de mensen om me heen een heel ander Girafje. Een Girafje met capaciteiten, met meerwaarde, met lef en inlevingsvermogen.

Nog even ingaand op

Mij is ook verteld dat ik geen geweten heb meegekregen en alles op de automaat doe (o.a. ontwijkend gedrag)

: dat is wat anderen zien bij jou. Wat is het dat maakt dàt zij dat zo zien? Wat doe jij wat zij als zodanig interpreteren? En nog veel belangrijker: wat zie jij? En hoe is dat voor jou?
Dat je geen geweten hebt meegekregen geloof ik niet, dan zou je hier je vraag niet voorgelegd hebben denk ik zo.