HB-Forum.nl

Remmie schreef:Terence,
Ik ben zwart en hb.
Afrikaanse moeder en vader, (ik ben wel geadopteerd, na mijn geboorte). Ik hoop dat ik je wereld kan doorprikken als ik eens naar een hb uitje in Nederland kom.

Nu dan natuurlijk de vraag, Remmie: als je niet was geadopteerd, zou je intelligentie dan herkend zijn door je omgeving, door ouders, docenten? En als dit dan herkend zou zijn, zou je dan op aanmoediging van je omgeving op je intelligentie getest zijn zodat er een labeltje is waarom jij je anders en/of ongelukkiger zou kunnen voelen dan leeftijdsgenootjes? En als dit labeltje er dan was geweest, hadden je biologische ouders dan de mogelijkheden gehad om jou in je ''labeltje'' tegemoet te komen zodat je genoeg stimulans zou hebben gehad om gelukkig door het leven te gaan? Hadden ze er dan eventueel aangedacht om je aan te melden bij Mensa en zouden ze dan teleurgesteld zijn geweest, want hee, er is helemaal geen Mensa om lid van te worden in het land waar je dan opgegroeid zou zijn. Hadden je ouders het vermogen gehad om je naar de middelbare school en naar een universiteit te sturen? Hadden ze extra boeken voor je kunnen kopen zodat je je bezig kon houden?

Ik kan me zo voorstellen dat mensen in Afrika, en dan met name in de minder welvarende Afrikaanse landen, andere prioriteiten hebben. Overleven in een corrupte samenleving bijvoorbeeld, waarin eigen initiatief door burgers het vaak niet waard is omdat de kans groot is dat alles waar ze voor werken toch weer onterecht van ze wordt afgenomen.

Waarschijnlijk had niemand jou ooit dat labeltje opgelegd Remmie, omdat de prioriteit er niet lag. Dan was je dus niet officieel hoogbegaafd geweest, zoals dit bij velen in Afrika het geval zal zijn in Afrika.

Je kan dit probleem ook dichter bij huis situeren.

Een gebrek aan herkenning van hoge intelligentie en talenten en de het daaropvolgend gebrek aan stimulatie komt dagelijks voor in West-Europese landen bij groepen die een minder bevoorrechte sociale identiteit hebben: allochtonen, lagere sociale klassen om er een paar te noemen.
-> Bij autochtone en allochtone kinderen van laagopgeleide ouders komt onderpresteren relatief veel voor. Dit door een (gebrek aan) toegang tot bronnen zoals internet, sociale netwerken, boeken, enz., Maar ook het taalgebruik van de ouders (woordenschat, kennis van de taal en inzicht in de toepassing van taalmiddelen), en het herhaald zittenblijven.
-> Onderadvisering: allochtone kinderen (met laagopgeleide ouders) krijgen vaker een ‘lager’ advies door school/leerkrachten dan autochtone leerlingen met hoogopgeleide ouders, die vergelijkbaar presteren. En daardoor lukt het allochtone kinderen vaak niet om op hun werkelijke niveau te gaan presteren en deze cirkel te doorbreken. Het begint vaak met lage verwachtingen van de leerkracht, waardoor deze kinderen meer adviezen krijgen naar niet – algemeen vormende richtingen dan andere kinderen met vergelijkbare prestaties. Uiteindelijk kiezen zij (en hun ouders) zelf voor een ‘lager’ schooltype dan ze gezien hun prestaties aan zouden kunnen.

Ik vond in mijn mijn kinderjaren negroïde mensen vooral eng; sinds mijn adolescentie vooral mooi, en nog meer dan dat, normaal - goddank.