HB-Forum.nl

Wellicht kan deze video je verder helpen?

Ze is net zeven. Wie weet helpt het, ze snapt uitsterven en nieuw leven goed van de dinosauriërs. Alleen als de aarde en zon weg is, wat dan?

Ik ga het filmpje kijken, bedankt.

lindar76 schreef:Ze is net zeven. Wie weet helpt het, ze snapt uitsterven en nieuw leven goed van de dinosauriërs. Alleen als de aarde en zon weg is, wat dan?

Ik ga het filmpje kijken, bedankt.

Wat dan?

Misschien zijn wij tegen die tijd stellaire nomaden! We hebben nog miljarden jaren om als aardbewoners de kennis en kunde te vergaren die ons kan laten reizen waar nodig is om als bevolking te overleven, dat lijkt mij een meer dan geschikt en geruststellend antwoord op zulke prangende vragen..

Haha ja dat is vast een geruststellend antwoord. Helpt niet dat ik er zelf niet zo in geloof. Maar mss moet ik eens brainstormen over de mogelijkheden met haar, ze bedenkt misschien zelf nog vanalles. Ze denkt geloof ik dat we sowieso doorevolueren eerst....

lindar76 schreef:Haha ja dat is vast een geruststellend antwoord. Helpt niet dat ik er zelf niet zo in geloof. Maar mss moet ik eens brainstormen over de mogelijkheden met haar, ze bedenkt misschien zelf nog vanalles. Ze denkt geloof ik dat we sowieso doorevolueren eerst....

Dat is ook zo! Op dit moment is er een grote transitie gaande.. Innerlijke groei, die baant de weg vrij voor veranderingen die nodig zijn om ons huidige paradigma achter ons te laten. met een open mind en innerlijke stem komen wij een heel eind op weg.

Zelf er in geloven is wel een pré trouwens.. lol

Als kind wist ik niet dat er leven na de dood was en dat beangstigde mij ook. Nu geloof ik in de islam en ook in leven na de dood. Ik vind het een prettige gedachte dat je niet eeuwig 'slaapt' na het leven gekend te hebben.

Dan kom ik ook gelijk bij de zin van het leven. Ik geloof heilig dat wij hier met een doel zijn en ik heb niet lang hoeven nadenken dat islam voor mij de waarheid is en dat wij hier zijn om God te aanbidden. Dat aanbidden kan voor iedereen anders zijn. Maar diegene die beweren van niet wil ik vragen waarom zijn we hier dan wel.

Geloven jullie echt dat we zijn gemaakt om alleen lol te hebben en loonslaaf te zijn. Daarbij is het oneerlijk tov zieke en arme mensen die niet met de menigte kunnen meedoen..

Maar wat is dan het doel van God aanbidden? Hoe maakt dat de zin van het leven?

Ja ik snap er niks van. ... Wat is dat voor doel?

Zelf geloof ik niet in een doel trouwens. Ook heel geruststellend, mijn schoonouders kregen totaal zonder doel kanker. Gewoon pech. Geen Supreme being die dit op ons loslaat ofzo.

(En statistiek: het zou wel heel toevallig zijn als alle ellende keurig gelijk verdeeld was).

Verder zijn wij dus verantwoordelijk voor elkaar en voor de wereld. Geen aflaat.

Ik geloof ook niet in een supreme being... ik acht het wel mogelijk dat je van tevoren zelf de levenslessen kiest die je in dit leven mee wilt maken. Dat je nu dus slechts in deze persoonlijkheid bestaat in dit leven nu en een onpersoonlijk deel van jouw wezen doorgaat na je overlijden. Wat dan het hogere doel is waarom wij het leven op aarde zouden verkiezen, daar heb ik wel ideeën over gelezen, maar voor mezelf nog geen 'keuze' in gemaakt.

Ik kan overigens ook moedeloos worden van onze huidige maatschappij en een gevoel van, waar doen we het allemaal voor? Het is voor mij dus geen wetenschap die alle onrust wegneemt en mij volledig troost en vertrouwen biedt. Ik lees vaak dat het wel fijn moet zijn om ergens in te geloven, maar de rust komt misschien wel meer voort uit het zeker weten dan uit wat je dan zeker denkt te weten (of je nu wel of niet van een leven na de dood uitgaat). Als de wetenschap voor jou zeker is en je het daarmee ook loslaat, dan maakt het volgens mij niet uit waar je nu vanuit gaat.

Ik proef in jouw woorden een soort afschuw voor een hogere macht. Klopt dat?
Dat terzijde.

Hoe denk jij dat het leven is ontstaan? Als ik bijv. Natuurfilms kijk en ik zie een kraai een andere vogel afleiding bezorgen door aan zijn poot te kriebelen dan denk ik wauw. Hoe weet een kraai dat je eten kunt krijgen door aan een andere vogel te zitten zodat die vogel het eten laat en de kraai het kan opeten. Nee, dan weet ik weer waarom ik in God geloof. Omdat het leven niet uit zichzelf zo slim kan zijn geworden of uberhaupt ontstaan zijn.

En toen ik als puber en jong volwassene nog niets van Gods bestaan afwist ( wel onbewust, maar ik deed er niks mee) heb ik me vaak afgevraagd wat het doel van het leven is. Dat kon niet school zijn en werken van 9 tot 5 en dan in het weekend uitgaan. Jij zegt zelf niet in een doel van God aanbidden te geloven, wel iedereen stelt doelen. want school stelt doelen. Een baas stelt doelen. En ook je ouders stellen doelen. Zo ook God heeft ons gevraagd om Hem te aanbidden. Waarom omdat hij God is en dat automatisch waardig is.

Wij zijn maar in het heelal een minuscuul vormpje en als mens helemaal niks. Denk daar eens over na.

En vind jij het echt niet onrechtvaardig dat niet iedereen gelijke kansen heeft? Vind jij het echt iets statistieks?

Het schijnt dat kraaien erg slim zijn. Maar ja is dat door God of door evolutie .
Ik zelf zie wel ook het wonder in geloof in God ,
In de woorden van Fox Mulder " I want to believe ".
(Maar dan gaan we op een andere tak verder )
En geloof is erg persoonlijk tegenwoordig .
Reïncarnatie is voor mij ook wel logisch maar karma zie ik iets wat je liefst in dit huidige leven moet afronden .

1. Evolutie. En ga alsjeblieft niet beginnen dat dat ook een geloof is, dat is onzin. Het is gewoon geobserveerd.

2. Er is geen doel van het leven, je maakt je eigen doel.

3. Ja, ik vind het onrechtvaardig dat niet iedereen gelijke kansen heeft. Daarom doe ik ook mijn best daar zaken in te veranderen in de wereld. Voorbeeld schoonmoeder? Zij had eierstok kanker. Daar risico is groter voor vrouwen die geen borstvoeding hebben gegeven. (Er zijn nog meer risico factoren). Zij is slecht geholpen met borstvoeding. Als moeders toen allemaal goede Hulp bij borstvoeding hadden gehad, dan hadden er minder vrouwen van haar generatie eierstok kanker gehad (borstkanker, overgewicht, diabetes, enzovoort). Statistiek. Was zij gespaard als dat het geval was? Geen idee, daarvoor spelen er teveel andere factoren mee. Waaronder geluk en pech (zoals het evengoed pech was dat zij net kreeg, terwijl Veel vrouwen die geen borstvoeding gaven het niet kregen)
Ik heb lang borstvoeding Hulp gegeven. Mijn steentje.

Zo let Ik ook op waar mijn geld heen gaat, en ik niet via die keten verantwoordelijk ben voor uitbuiting en ongelijke kansen.

Wat het hebben van een God hieraan verandert? Geen idee. De wereld is onrechtvaardig, het is aan ons om daar iets aan te doen.

Het is nagenoeg onmogelijk om een rationeel antwoord te geven op irrationele gedachten. De onderliggende angst, de zelfopgelegde verwachtingen en eisen, die zijn interessant. Waarom kiezen mensen ervoor om zich te verdoven, verklaringen te verzinnen en ipv uit te zoeken hoe het zit, een waarheid te creëren? Ik denk dat angst en de aangeleerde neiging om die angst weg te halen, te pamperen, daar een grote bijdrage aan leveren.

@lindar76: Dat de zon een keer eindigt is ook eng. Sommige dingen zijn eng, misschien kan dat gewoon zo blijven bestaan (tenzij ze erdoor in beslag genomen wordt ofzo). Ik denk dat je met sprookjes of geloof bij haar niet zo ver komt; klinkt alsof ze kritisch denken al wel onder de knie heeft

In eindes zit trouwens ook een troost. Als het allemaal eindig is, is de druk wat minder hoog. Alsof je tekent op een whiteboard i.p.v. op een canvas; minder permanent.

De waarheid omtrent na de dood zullen we nooit weten. We kunnen niet bewijzen hoe het erna uit ziet noch dat er helemaal niets is. Naar mijn idee is het dus meer een keuze waar je je het meest in kan vinden. Een waarheid die jij verkiest te geloven. De troost zit naar mijn idee niet in wat je gelooft, maar dat je het zeker meent te weten.

Wat het hebben van een God hieraan verandert? Geen idee. De wereld is onrechtvaardig, het is aan ons om daar iets aan te doen.

Ik denk ook dat je daar de kern van het probleem raakt. Het is namelijk aan onszelf om de wereld beter te maken, in plaats van ruïneren..

Wat zijn nu de meest inherente eigenschappen van de mens, waar drijft het op? Ik gok op samenwerking, zorgen voor elkaar, en leren van elkaar. Waarom dat gegeven nu ver te zoeken is is misschien wel de juiste vraag om te stellen. Uberhaubt een vraag stellen over waarom we doen wat we doen. Als mensen zijn we in staat om de meest complexe zaken te ontleden en verenigen, maar de meest simpele eigenschappen van onszelf en elkaar worden vaak genegeerd. Of onderbelicht.

In eerste instantie dacht ik ook altijd dat het aan het systeem lag, maar wij zijn het systeem, wij bouwen het en onderhouden het samen. Het systeem is ook lang niet alles, en als je goed kijkt kan het beter en volwassener, meer vervullend en leefwaardiger dan nu het geval is. Maar dan moeten wij wel onszelf te rade gaan of dat gewenst is. Dat is de vraag eigenlijk.

God als vader en alziend oog, tja ik denk dat het binnen ieder van ons huist, ergens hebben we allemaal denk ik wel een stil verlangen of zelf een grote wens die altijd op de achtergrond sluimert, wetende dat het nooit zal kunnen wezen allemaal, daar zijn we te realistisch voor 'sprookjes en dromen schrijven we in boeken'. Daar moet je ze dus ook zoeken. Daar staan de idealen en wensen geschreven.

laat ik het Goddelijke ons innerlijk kind noemen, diegene die influistert hoe je het zou willen hebben als er morgen geen verplichtingen waren. Dat is misschien wel de stem van het spirituele. Wie weet.

Soms ga ik in mijn gedachten heel ver en denk ik slechts: 'het is'. Ook het slechte 'is', een slecht mens of een slechte samenleving, het is allemaal niet slechter dan een goed mens of een goede samenleving. Dingen gebeuren, het heelal is gaan uitdijen, een keten van 'gebeurtenissen', en dat gaat gewoon z'n gang. Erover oordelen heeft geen enkele zin.

In het klein uit zich dat bij mij dat ik minder en minder oordeel over mensen. Niet vanuit een soort 'goedheid' of 'verlichtingsidee', maar gewoon, alles is zoals het is, mensen zijn zoals ze zijn, we doen wat we doen.

Met een god die oordeelt heb ik --dus-- helemaal niets.

Staat dit voor mij allemaal vast? Nee, ook dat niet. Het kan zomaar toch heel anders zijn. Hoe kan ik dat weten tenslotte?

En verder: zouden we niet sowieso veel te antropocentrisch denken (de mens die moet leren, die zich moet gedragen, een god tevreden moet stellen)? Wat stellen wij tenslotte helemaal voor in de onmetelijkheid? Is dit antropocentrische denken niet de moderne variant van het middeleeuwse idee dat de zon om de aarde draait?

Ja misschien . De mens als opperwezen voelt zich natuurlijk verheven .

Volgens mij zijn er genoeg gelovigen tegenwoordig die de verhalen niet meer zo letterlijk nemen en God op een meer figuurlijke wijze interpreteren. Wat ik jammer vind op dit forum dat vaak de extremen benoemd worden. Het klassieke godbeeld vs er is helemaal niets. Er is nog zoveel daar tussenin te verkennen.