Androgynie

[Sofie]

Ik herinner me dat er op hiq ook een topic was hierover. Ik heb dat destijds niet echt goed gevolgd en misschien is men er wel over uitgepraat, maar wie weet zijn er mensen die eea herkennen en willen delen.

Er wordt in de kenmerkenlijstjes van hb vaak genoemd dat men neigt naar androgyn gedrag, en dan met name de vrouwen.

Ik vraag me af of dit in hogere mate voorkomt bij hoogbegaafde mensen of dat het gelijk verdeeld is. En als het vaker voorkomt bij hb-ers, is het dan een gevolg of een oorzaak?

Heeft een mens met een hogere intelligentie vanwege bepaalde persoonskenmerken de neiging tot androgyn gedrag?
Of is het andersom?
Hebben mensen die mannelijke en vrouwelijke aspecten bezitten zoveel potentieel omdat ze van beide het goede hebben meegekregen zodat ze komen tot een hogere intelligentie?

Buiten dat...
Wie herkent zich en wil vertellen wat het voor een rol speelt in zijn/haar dagelijks leven. Welke positieve kanten ervaar je en welke belemmeringen?

[Emmi]

Ik ben altijd een jongens-meisje geweest. Op de basisschool had ik vooral vriendjes, en ook op de middelbare school ging ik voornamelijk om met jongens. Ik had ook wel vriendinnen, maar meisjes leken mij toch minder makkelijk te accepteren. Bovendien hield ik als kind van hutten bouwen, bomen klimmen, gameboy-en en dergelijke, en als puber ging ik graag met de jongens mee lasergamen of lan-en (computerspelletjes spelen met/tegen elkaar). Ook was ik het enige meisje dat helemaal weg was van sci-fi. Overigens is dat op de universiteit omgedraaid - ik heb zeker 3-4 vriendinnen die ook dol zijn op Battlestar Galactica, Firefly, Doctor Who etc.
Uiterlijk... Als puber (en nog steeds wel een beetje) was ik qua kleding altijd meer geïnspireerd door mannen dan door vrouwen, waardoor ik er destijds redelijk androgyn en volkomen anders uitzag (ik had mezelf notabene een Beatles kapsel aangemeten). Maar ik heb het wel altijd verschrikkelijk gevonden als iemand dacht dat ik een jongen was! Daarom ben ik op een gegeven moment bewust roze T-shirtjes gaan kopen enzo. Ook baalde ik er op een gegeven moment wel van dat mijn vrienden mij eigenlijk gewoon beschouwden als 'one of the guys', terwijl ik toch echt een meisje ben.

Ondertussen heb ik mijn eigen stijl in kleding gevonden, mét rokjes, en hou ik me bezig met de dingen waar ik van hou, ongeacht de gender stereotypes die er wellicht aan gebonden zijn. Bij mijn studie kwam ik er bovendien achter dat in de academische letterenwereld het vakgebied 'science-fiction' vrijwel geheel door vrouwen wordt gedomineerd! (heb mijn bachelorscriptie geschreven over Neuromancer, The Matrix en eXistenZ)

[Enigma]

Hehe dit herken ik wel, ook op meer gebieden dan mannelijk vs vrouwelijk.
Ik heb zelf een vreemde drang naar balans, altijd en overal.
Niet het grijze midden, maar precies de juiste elementen uit links en rechts combineren tot DE combinatie van de best of both worlds.
Dit geldt voor politieke voorkeur, kledingstijl, koken enz. en mijn mening over pretty much elk onderwerp.
Voorbeeld: mijn haar is nu kort, dus draag ik meer make-up, armbanden, en rokjes dan toen het nog lang was.
Nog een voorbeeld: ik stem altijd op een partij die de sterke punten van zowel kapitalisme als socialisme verenigt.

Ik zie wel heel sterk dat hoe verder je 'omhoog' kijkt in sociale klassen, hoe meer androgyn de norm is, en ja, dat geldt ook voor de mannen
Veel dingen die hoogopgeleide, moderne mannen doen zouden ab-so-luut niet geaccepteerd worden bij mij in de straat hahaha!

Het gevolg, en soms enorm nadeel, is wel dat ik er altijd, al sinds ik klein ben, buiten val: te ontwikkeld en inderdaad androgyn voor de lagere klasse, te alternatief en elitair voor de middenklasse, te emotioneel betrokken en onderontwikkeld voor de hogere klasse.
Ook de reden dat ik makkelijk een vriendje vind, maar me na een maand of 3 altijd begin te ergeren aan zijn gebrek aan inzicht in de rest, het meer en dieper en breder. En dan maak ik het maar weer uit. Femme Fatale tegen wil en dank
Ah well. De ene dag kan ik er beter mee omgaan dan de andere.
Maar het is geen keus meer, zoals vroeger. Dan maar TE alles ed, at least I'm me.

[Rianne]

Ja androgyn hier!
In uiterlijk niet meer zo erg als vroeger, maar in interesses des te meer.
Hier ook scifi-fan, ex-topsporter, en ik hou van een goed fikkie
En op mijn beider bruiloften had ik een broek aan!

Het androgyn-zijn speelt geen belangrijke rol in mijn leven, ik heb er geen last van. Ik ben wie ik ben (Oké, heeft ff geduurd om daarachter te komen).
Vroeger had ik er wel veel last van en deed ik echt heel bewust dingen wel of juist niet om maar vooral niet vrouwelijk over te komen. Ook stoorde ik me aan heel veel vrouwen (toppunt: tijdens basketbaltraining praten over "hoe vouw jij je handdoeken op?" !!!!)
Maar naarmate ik steeds meer van mijzelf ging houden, had ik het niet meer zo nodig om me tegen andere vrouwen af te zetten en al helemaal niet meer nodig om anderen ècht te laten weten dat ik anders (lees: geen trutje) ben.


Als het al met HB te maken heeft, dan denk ik dat het enerzijds te maken heeft met onze autonomie (wij bepalen zelf wel wat we willlen/denken, maar dus ook: kleden) en anderzijds met onze genuanceerdheid. Daarmee bedoel ik het (zeer snel) van zóveel kanten kunnen bekijken van iets, en dat we daarin ook een niveau van geslachtsonafhankelijheid benaderen.

Overigens valt mij bij veel hb-mannen op dat - laat ik het maar even stigmatiserend benoemen - hun vrouwelijke kanten ook veel beter ontwikkeld zijn dan 'de niet-hb-man'
Denk aan sensitiviteit, intuïtie, liefde voor kunst en schoonheid, etc.

[anna]

Het uiterlijke kenmerk herken ik niet. Ik denk dat ik me altijd wel redelijk niet-mannelijk gekleed heb. (grin, ik vermijd het woord vrouwelijk , maar ik denk dat anderen mijn kleding heel gewoon vonden voor een vrouw, maar niet extra vrouwelijk, vandaar). Ook al speelde ik veel met jongens, ik heb me nooit in kleding of stijl aan hun aangepast. Uiterlijk dus wel echt vrouw, maar ik voel mij innerlijk soms meer man dan vrouw (wel met mate hoor , ik ben bv. helemaal niet competitief). Vooral als het gaat om nuchterheid. Ik vind vrouwen heel vaak maar ingewikkelde irritante wezens (mannen trouwens ook:p), raar gevoelig enzo. Ik voel me emotioneel anders. Geen zorgdrang, geen beschermdrang, geen schuldgevoel standaard... al dat soort dingen die gewone moeders veel hebben.

Andere hobby's? Dat valt heel erg mee: ik shop graag (echt vrouw dus), ik houd niet zo van chocola , ik hou absoluut niet van Sc-fi of gamen, ik hou wel weer van autorijden , dus wat ben ik? Ik voel me bij vrouwen niet zo thuis (vroeger zeker nog minder) maar bij mannen ook niet echt, al vind ik ze wel simpeler om mee om te gaan. Ik kan nu mijn eigen type vrouw wel vinden. Daar had ik vroeger meer moeite mee. Nu pik ik ze er gemakkelijk tussenuit: de niet-mutsen, de niet-plegen, de niet-juffen (sorry, vroeger dacht ik echt in die termen , nu niet meer)

[miriam]

Zo háát ik bijvoorbeeld winkelen. Vooral kleren kopen. Echt, ik haat het. Maar of dat nou komt doordat ik lalalieda of pompedipom ben (Als puber was ik juist erg aan het spelen met mijn uh..vrouwelijkheid. Heel uitdagend meisje was ik toen. Echt een c#ck teaser.. Nu niet meer. Het boeit me niet. Alhoewel ik het zo nu en dan nog wel leuk vind om me op te tutten...).

Ik krijg best vaak commentaar dat ik me te slonzig kleed (schoonzus b.v ) en ik heb ook een hekel aan het dragen van rokken en hakken. Ik vind rokken en hakken gewoon reuze onhandig en struikel bij het leven over rok en hak.(Nou ben ik ook niet een van de handigste; zie "heb ik dat" ) Toch draag ik soms een rok, één dag. Dan trek ik weer gauw de oh zo comfortabele broek aan. PFF (Manlief ziet me graag in rok, dus soms gun ik hem dat plezier, het is me alleen een raadsel waarom een rok hem meer opwindt )

En oh ja, ik haaaat, de damestas. Wie dat onding heeft uitgevonden wring ik graag eigenhandig met zijn kop in zo'n geval en zip dan de rits hard! dicht..(ik ga er van uit dat het een hij is die die ondingen heeft uitgevonden).

Ik loop dus altijd met zo'n camping gordel om, of met een hele groot soort shopper (soort zeer verlate luiertas, kind is bijna 13 ). Ook niet "flatteus, maar veeeel handiger.

Maar damestas: oh gruwel Slechts handig om heel hard mee te meppen en dan nog, ik heb meer aan mijn (op zelfverdediging) geoefende vuist stomp, oerkreet, karate trap of gewoon heeeel erg hard wegrennen.

TIP: roep nooit help! (komt geen hond op af) maar Braaaand!!. (komt iedereen op af...!)

Hobbies: nou ik ben zelden een vrouw tegengekomen waarmee ik lekker over quantum mechanica, priemgetallen, het uitdijende heelal of Hawkins kan bomen. En van het geroddel van de gemiddelde "dames " word ik ook kots en kots ziek. Mannen roddelen een stuk minder, heb ik het gevoel. Maar om nu te zeggen dat ik meer met mannen heb?? Die gaan toch vaak weer met me flirten en ook daar heb ik dan ook weer geen zin in

Goh, raar onderwerp? Wat ben ik nou eigenlijk Een neutron of zo?? Sofie e.a., nu zit ik de rest van de dag weer na te denken! Alsof ik dat niet al genoeg doe...

[Physeric]

toppunt: tijdens basketbaltraining praten over "hoe vouw jij je handdoeken op?" !!!!

Aha, mag ik dan in het vervolg de handdoeken zo opvouwen zodat het merkje zichtbaar is?

[Emmi]

En oh ja, ik haaaat, de damestas. Wie dat onding heeft uitgevonden wring ik graag eigenhandig met zijn kop in zo'n geval en zip dan de rits hard! dicht..(ik ga er van uit dat het een hij is die die ondingen heeft uitgevonden).

Hear hear! En leeeeeeelijk dat ze altijd zijn ook! Maar er zijn ook best leuke en handig tassen van bescheiden formaat. Ik heb er op het moment een die er uitziet als een cassettedeck (hoezo androgyn?)

[marleen]

Ik ben uiterlijk wel echt een vrouw, maar ik kan mij kleden van supervrouwelijk tot supermannelijk. Ik heb jarenlang gevoetbald, ook competitie, heb drumles gehad, speel beter pool en snooker dan menig man. Ik heb altijd een mannelijke vriendenkring gehad. Ik vind mannen makkelijker in de omgang, maar hierbij kan mijn onzekerheid naar andere vrouwen ook een rol spelen.
Winkelen doe ik omdat het moet, chocola eten alléén met sinaasappelsmaak
Maar handdoeken mogen absoluut niét met het merkje zichtbaar opgevouwen worden, Physeric!!!!!!!

[miriam]

Maar handdoeken mogen absoluut niét met het merkje zichtbaar opgevouwen worden,

Ik haat was opvouwen; dus ik mieter ad random (nog net niet proppen) alles in de kast. Je hangt een handdoek toch ook niet opgevouwen op?? Dus waarom zou je opletten op hoe je e.a. opvouwt?? Ik vouw ook iedere keer anders op. Functioneel: zo snel mogelijk de kast in die immer weerkerende schone was. Tja. Nou, oké. Handdoeken moeten op handdoeken en theedoeken op theedoeken.

[marleen]

Twas ook niet serieus bedoeld. Ik doe als jij.

[Alexandra]

Ik denk eigenlijk niet zo na over die sexe-gerelateerdheid aan mijn gedrag. Herken wel de bovenstaande verhalen, moet ook erg lachen om bovenstaande voorbeelden.
Op de kleuterschool hield ik van poppen en ook van stoeien en knutselen, later klimmen/vechten/stoeien en ook op avontuur met vrienden/vriendinnen in mijn boot wegvaren... ik moest vaak mijn energie kwijt. In de puberteit wel hartsviendinnen. enzo..maar we zaten dan toch weer in een klimboom met onze verhalen. Ik ben nog steeds niet precies mannelijk of vrouwelijk qua gedrag door een dag heen.. In het ergste geval gebruik ik het ook nog hoe het me uitkomt...
Handtas heeft voor mij ook geen meerwaarde. Lippenstift wel. Ik hou van sport. Alleen op reis gaan, waar dan ook, is geen probleem. Ik fiets dus door het donker door de natuur naar mijn werk. Geen zin om na te denken over gevaar. Ben eigenlijk niet bang uitgevallen.
Zal wel onafhankelijk gedrag zijn. Zorgzaam kan ik ook oprecht zijn..
Rollen die me ongevraagd toebedeeld worden, daar krijg ik zowieso kriebels van.
Sommige mensen behandelen mij als 'het vrouwtje 'en mijn man als 'het mannetje' Als het over auto's gaat of bv politiek, dan wordt er minder naar mij gekeken, dan wanneer het over de boodschappen of over de kinderen gaat.
Het kan me eigenlijk niet zo schelen, ik vermijd mensen die serieus aan rolpatronen vast zitten en ga toch mijn eigen gang wel.

[Marjan]

Ik ben een echte vrouw-vrouw, vind ik. Draag regelmatig rokjes en een hakje, altijd make-up en zorg altijd voor goed gekapte haren, geschoren benen en gelakte teennagels

Maar ook ik haat winkelen. Ik ga 1x per jaar met een vriendin en verbaas me over haar shoplust. Ik ga voor de lunch en de high tea die we dan ook doen, haha.... Verder koop ik zoveel mogelijk online of hier op het dorp, even snel voor het boodschappen doen...
Chocolade is aan mij ook niet echt besteed, hoewel 1x per maand heb ik van die uitschieters en ik geniet van lekker lang autorijden. Roddelen en huishoudelijk geklets, daarvan lopen de rillingen over mijn rug.... Dat klinkt dan weer weinig vrouwelijk....

Maar ik heb wel alleen vriendinnen. Kan het met hun ega's ook wel goed vinden hoor, maar de enige mannelijke vriend die ik heb is een zeer vrouwelijke homo. Met hem winkelde ik vroeger wel heel graag trouwens...

[anna]

Nog niet echt één type vrouw te onderscheiden hier . Dus wss helemaal niet hb-gerelateerd.

Trouwens: handdoeken moesten vroeger van mij wel op 1 manier opgevouwen worden. Randjes en merkje naar binnen. Nu maak thet me niet meer uit. Als het maar snel gaat, maar ik zal zelf altijd wel volgens mijn manier opvouwen, maar doe het niet meer over als anderen het niet zo doen.

[ItsI]

Vroeger voetbalde ik, klom ik in bomen en speelde ik met mijn eigen zakmes landveroveraartje met de jongens uit de buurt. Geen idee of dat gedrag van nature bij me hoorde of dat het een gevolg was van alleen jongens in de wijk hebben. Toen ik klein was, had ik wel poppen en knuffelbeesten en daar speelde ik ook mee. En toen ik opgroeide wilde ik spelen, dus speelde ik met de jongens om me heen. En zij accepteerden me (ik was een goede keeper ).

Op school had ik vanaf de 1e klas meestal vriendjes, jongens waren leuker om mee om te gaan. Het waren wel altijd rustige jongens, niet van die rauwdouwers. Pas in 4 atheneum kreeg ik vriendinnen. Die mij altijd enigszins raar vonden, omdat ik afwijkende gewoonten en hobbies had. Die vrienschappen zijn na de middelbare school allemaal doodgebloed omdat ik ook 10 jaar later nog andere interesses had (ik studeerde in het buitenland, zij begonnen aan gezinnen terwijl ik nog alleen was, ik kon nooit praten over de boeken die ik gelezen had, over dingen die me bezighielden, ik deed een antislipcursus terwijl zij de Groter Groeien, etc). Ik ging lang alleen op vakantie, huurde gewoon een auto en trok mijn eigen plan.

Mijn eerste werkgever eiste dat ik in mantelpakjes liep, dat heb ik dus jaren gedaan. Keurig, met bijpassende schoenen met hakje. Toen dat niet meer hoefde, ging ik op broeken over. Draag ik nog steeds het liefste. Veel praktischer in een omgeving met 90 mannen (ik moet de trap nogal eens op hier ).

Ik rijd graag en veel auto en, al zeg ik 't zelf, ook best goed. Ik kon op mijn 7e al kaartlezen, heb dan ook geen tom-tom, die is voor watjes. Richtinggevoel heb ik ook, verdwalen doe ik hooguit in een mij onbekende stad met opgebroken wegen en veel eenrichtingsverkeer. En ook dan weet ik meestal wel waar ik moet zijn, ik kan er alleen niet komen doordat men het mij moeilijk maakt.

Ik heb een klein hutkoffertje bij wijze van damestas . Hoe meer dingen ik voor onvoorziene situaties bij me heb, hoe beter. Ideaal zo'n tas. Een elegant tasje is aan mij niet besteed, daar kan niks in. En ik maak me ook niet druk of 't wel bij de rest van mijn outfit past.

Ik heb de pest aan winkelen/shoppen, boodschappen doen is een noodzakelijk kwaad, de was doet mijn man , opvouwen doe ik alleen als de stapel wasgoed te hoog wordt en dan wél met een vast handelingspatroon. Etiketjes moeten naar binnen . Kleding kopen doe ik alleen als 't moet en zo'n tochtje is vooral functioneel: die ene winkel waar ik de vorige keer slaagde in, passen, kopen, wegwezen. Hetzelfde geldt voor schoenen kopen.

Mannen roddelen een stuk minder, heb ik het gevoel.

Forget it. Ik werk met ruim 90 mannen en ze roddelen net zo hard als vrouwen. Alleen over andere dingen. Ik word behandeld als one of the guys dus ze houden zich voor mij niet in. En hun gespreksstof is heus geen haar beter dan die van vrouwen hoor.

[kakelot]

'Men' zal mij ongetwijfeld androgyn vinden. Ik draag het liefst mannenkleding en zware schoenen, ben dol op fikkie stoken, sta vooraan als er zakken cement moeten worden gesjouwd, ben de techneut in huis (vriendje bibbert al op zijn benen als hij een lampje moet vervangen ). Make-up is aan mij niet besteed , mijn 'handtasje' is een rugzak en op het werk schiet ik veel beter op met mannen dan met vrouwen. Eigenlijk is dat altijd zo geweest.

Ik vind mezelf echter helemaal niet androgyn, ik ben gewoon ik. Een dame die toevallig niet zo van damesdingen houdt. Heb me er eerlijk gezegd ook nooit druk over kunnen maken... wel regelmatig gelachen om de consequenties. Zoals die keer dat ik door een oudere kampmedewerker bestraffend werd toegesproken met 'Jongeman, even geduld graag!'. Ik was verdorie 29, droeg een strak t-shirt en ondanks al mijn androgyniteit liet de vulling van dat t-shirt weinig te raden over .

[miriam]

Forget it. Ik werk met ruim 90 mannen en ze roddelen net zo hard als vrouwen. Alleen over andere dingen. Ik word behandeld als one of the guys dus ze houden zich voor mij niet in. En hun gespreksstof is heus geen haar beter dan die van vrouwen hoor.

Vertel! Vertel gauw ItsI! Waar gaan die roddels over. Geen censuur graag Ik kom graag meer te weten over De Mannen

[voo]

Ik vind mezelf wel een echte vrouw, maar heb me altijd meer thuis gevoeld onder de mannen. zo vind ik leuke kleren wel heel belangrijk. Sinds ik erachter ben dat je bij de Wehkamp mijn favoriete merk kleding kunt kopen en dat je ook kleding bij de WE en de Shoeby kunt bestellen via het www, kom ik ook niet veel meer in de stad.

Al op het voortgezet onderwijs trok ik meer met de jongens op. Mijn vakkenpakket (exact) was inherent aan een klas vol jongens .

Even kwam ik in een vrouwenwereld terecht (Een ziekenhuislab) Dat heeft niet lang geduurd. Bij KPN werkte ik met 29 mannen op een kantoortuin....
idd De mannen roddelen net zoveel als vrouwen. Mannen roddelen natuurlijk over elkaar, net als vrouwen. Ze roddelen alleen niet zo afgunstig...... Mannen zijn ook veel directer in hun communicatie. het knalt even en dan is het klaar. Bij vrouwen blijft alles veel langer broeien
Met vrouwlijke managers heb ik ook moeite. Mijn persoonlijke ervaring is dat vrouwlijke manager heel onberekenbaar zijn. Ik houd van voorspelbaarheid.....

Nu werk ik samen met ongeveer evenveel mannen als vrouwen. Dat gaat ook prima.

[ItsI]

idd De mannen roddelen net zoveel als vrouwen. Mannen roddelen natuurlijk over elkaar, net als vrouwen. Ze roddelen alleen niet zo afgunstig...... Mannen zijn ook veel directer in hun communicatie. het knalt even en dan is het klaar. Bij vrouwen blijft alles veel langer broeien
Met vrouwlijke managers heb ik ook moeite. Mijn persoonlijke ervaring is dat vrouwlijke manager heel onberekenbaar zijn. Ik houd van voorspelbaarheid.....

Allebei zeer herkenbaar. Een vrouwelijke manager hoef ik nooit meer, daar komt niks goeds van . Mannen kun je gewoon zeggen wat je denkt. Vrouwen voelen zich veel sneller persoonlijk aangesproken en schieten sneller de verdediging in (persoonlijke ervaring gebaseerd op een paar vrouwelijke managers die ik ken, beetje generaliserend dus).

Enne Miriam ... ik ga mijn geheimen m.b.t. het succesvol samenwerken met 90 mannen niet vertellen hoor .

[northern lady]

Het wordt saai...
Speelde als klein meisje alleen maar met autootjes, treintjes, en met van die 'neplego'. Echte lego bestond toen nog niet. Poppen en knuffels waren aan mij niet besteed.
Cowboytje spelen was ook altijd geweldig.
Shoppen is ook een noodzakelijk kwaad, daarom loop ik dus ook in kleding wat al jaren oud is.
Heb een prima richtinggevoel, en ook geen moeite met kaartlezen (dit itt partner hier )
Aantal collega's vinden het maar raar dat ik mijn was niet strijk....Ik heb een gruwelijke hekel aan de was, dus ga ik die boel ook niet nog eens strijken zeg!!! Totaal onzinnig, je strijkt de boel, legt het in de kast, gebruikt het en er zitten weer kreukels in
Ik hou van sci-fi, oorlogsfilms, aktiefilms (alhoewel een tranentrekker tussendoor soms ook wel lekker is, gna).
Ik ben blij dat ik 2 jongens als kids heb, kleding uitzoeken voor meisjes was waarschijnlijk heel erg moeilijk voor mij geweest. Dan was het wel 'stoer' spul geworden.
En ik hou natuurlijk van voetbal, niet te vergeten!!! Ben supporter van FC Groningen, en zit daar regelmatig op de tribune. Vind het ook heerlijk om met kerels over het spelletje te praten.
Ik zie er wel gewoon vrouwelijk uit, lang haar, maar gebruik eigenlijk nooit make-up. Zonde van de tijd. Hou niet van rokjes en jurkjes, hooguit in de zomer als het bloedjeheet is