Innerlijke (on)rust
Geplaatst: vr 28 nov 2014, 14:26
Mijn zoon werd 1 jaar geleden getest op HB en toen ging er bij mij ook een lampje branden.
Ik heb een vrij heftig en intens jaar achter de rug ; heb enorm geworsteld met het gegeven HB en dan vooral alle verloren kansen.
Doordat ik mezelf immers altijd vrij dom heb gevonden, heb ik mijn lat ook altijd lager gelegd dan dat ik in wezen aankon. Met als gevolg dat ik de voorbije jaren steeds jobs heb gedaan die absoluut niet uitdagend genoeg waren voor mij. Ik ben in totaal 6 keer van werkgever - en dus ook van functie - veranderd op 9 jaar tijd... zegt al genoeg zeker?
Vorig jaar ben ik mentaal ingestort (een bore-out, zo bleek later) en na een loopbaanbegeleiding doe ik nu eindelijk iets waar ik me goed bij voel.
Ondanks het feit dat ik nu een verklaring heb voor mijn sociale ongemakjes en mijn innerlijke onrust, voel ik me vaak eenzaam.
Ik moet toegeven dat ik mezelf isoleer: ik kan de schijn niet meer ophouden dat ik het interessant vind om over koetjes en kalfjes te praten (ik praat liefst van al over documentaires die ik gezien heb, over boeken/artikels die ik heb gelezen, en over de onderwerpen waar ik me tegenwoordig intensief in verdiep).
Die innerlijke onrust die ik heb, gaat nooit over. Dat komt en gaat in vlagen. Als ik in een hoog-energetische periode zit, dan doe ik wel 3 dingen tegelijk (TV-kijken, muziek luisteren, kruiswoordraadsel oplossen bijvoorbeeld) en blijf ik op tot 2u 's nachts. Op die manier put ik mezelf uit.
Ik denk/pieker non-stop... dat stopt nooit in die bovenkamer van mij, soms word ik moe van mezelf.
Ik heb me gelukkig herpakt het voorbije jaar en nu kan ik zeggen dat ik vrede heb met mezelf. Ik heb een paar extra hobbies en dat helpt me om mijn energie te kanaliseren. Ik heb ook geleerd om meer tijd voor mezelf vrij te maken en om gewoon toe te geven aan mijn ingevingen van het moment.
De registratie op deze website is voor mij een manier om op zoek te gaan naar herkenning.
Groetjes
Ik heb een vrij heftig en intens jaar achter de rug ; heb enorm geworsteld met het gegeven HB en dan vooral alle verloren kansen.
Doordat ik mezelf immers altijd vrij dom heb gevonden, heb ik mijn lat ook altijd lager gelegd dan dat ik in wezen aankon. Met als gevolg dat ik de voorbije jaren steeds jobs heb gedaan die absoluut niet uitdagend genoeg waren voor mij. Ik ben in totaal 6 keer van werkgever - en dus ook van functie - veranderd op 9 jaar tijd... zegt al genoeg zeker?
Vorig jaar ben ik mentaal ingestort (een bore-out, zo bleek later) en na een loopbaanbegeleiding doe ik nu eindelijk iets waar ik me goed bij voel.
Ondanks het feit dat ik nu een verklaring heb voor mijn sociale ongemakjes en mijn innerlijke onrust, voel ik me vaak eenzaam.
Ik moet toegeven dat ik mezelf isoleer: ik kan de schijn niet meer ophouden dat ik het interessant vind om over koetjes en kalfjes te praten (ik praat liefst van al over documentaires die ik gezien heb, over boeken/artikels die ik heb gelezen, en over de onderwerpen waar ik me tegenwoordig intensief in verdiep).
Die innerlijke onrust die ik heb, gaat nooit over. Dat komt en gaat in vlagen. Als ik in een hoog-energetische periode zit, dan doe ik wel 3 dingen tegelijk (TV-kijken, muziek luisteren, kruiswoordraadsel oplossen bijvoorbeeld) en blijf ik op tot 2u 's nachts. Op die manier put ik mezelf uit.
Ik denk/pieker non-stop... dat stopt nooit in die bovenkamer van mij, soms word ik moe van mezelf.
Ik heb me gelukkig herpakt het voorbije jaar en nu kan ik zeggen dat ik vrede heb met mezelf. Ik heb een paar extra hobbies en dat helpt me om mijn energie te kanaliseren. Ik heb ook geleerd om meer tijd voor mezelf vrij te maken en om gewoon toe te geven aan mijn ingevingen van het moment.
De registratie op deze website is voor mij een manier om op zoek te gaan naar herkenning.
Groetjes
. Wel goed dat je na zo'n tumulte loopbaan eindelijk op de juiste plek terechtkomt. Succes/sterkte/veel plezier met je zoektocht.