Waarom?

[Girafje]

Bij mij thuis werd het trouwens niet gewaardeerd, mijn waarom-vragen, en afgedaan als 'gezeur', 'moeilijk doen', 'brutaal'....

idem, vandaag heb ik nog steeds moeite om mezelf niet 'raar' te vinden. Woorden zitten in mijn geheugen gesleten.

Yup, hier ook. Dan heette ik 'tegendraads' te 'zijn' of ik kreeg te horen dat ik 'daar nog te klein voor was' (ja duhu, daarom vraag ik er uit mezelf naar ..., een antwoord hoeft niet gelijk met alle details erop en eraan voor een jong kind & als 't me dan nog niet genoeg is vraag ik wel door ).

Merk dat ik me soms wel kan ergeren als kinderen steeds maar doorvragen (waarom-fase of niet). Dat ligt niet aan hun vragen denk ik, maar vooral aan mijn (onbewust van binnen opvlammende) gevoelsherinneringen denk ik ...

Helaas voelen veel mensen zich aangevallen door het wonderschone "waarom". Dan voelen ze dat ze zich moeten verantwoorden. Zeker wanneer er hiërarchie in het spel is.
En dat is volgens mij precies de reden waarom zoveel kinderen dit afgeleerd word... door ouders, leerkrachten....
Bah!

Idd! Bah!
Stel je voor dat een kind een vraag stelt waar een volwassene geen antwoord op klaar heeft liggen ...
Op mijn oude werk (met kinderen dus) ging ik dan fijn samen eens op zoek naar mogelijke antwoorden. Of in gesprek hoe het kwam dat ze daar nieuwsgierig naar waren geworden. Heerlijk om zo sámen op ontedkkingstocht te gaan, met of zonder informatiebronnen en met of zonder een uiteindelijk 'waar antwoord'.

[TB]

Idd! Bah!
Stel je voor dat een kind een vraag stelt waar een volwassene geen antwoord op klaar heeft liggen ...
Op mijn oude werk (met kinderen dus) ging ik dan fijn samen eens op zoek naar mogelijke antwoorden. Of in gesprek hoe het kwam dat ze daar nieuwsgierig naar waren geworden. Heerlijk om zo sámen op ontedkkingstocht te gaan, met of zonder informatiebronnen en met of zonder een uiteindelijk 'waar antwoord'.

Is dat niet de essentie van coaching? Het is niet belangrijk dat je geen antwoord kan geven, maar op weg zetten om een antwoord te vinden is toch voldoende? Moet een volwassene daar zo boos over worden? Er zijn nu eenmaal mensen die meer weten over een bepaald onderwerp dan iemand anders, je kan niet alles weten. Zelfs iemand die oerdom is, kan veel meer over een bepaald onderwerp weten dan iemand die ontzettend slim is.

[monique12]

oh oh ik herken t allemaal zo............

over t waarom vragen.... werd bij mij thuis ook niet gewaardeerd, behalve mn vader, ( is helaas al hel lang dood)

Wat tb beschrijft: moeilijk gevonden worden etc, ook wat girafje schrijft : brutaal gevonden worden etc. en absoluut met Anouk zowel als Rianne eens, ik blijf twaarom vragen omdat het voor mij noodzaak is..... en wat rianne schrijft ....het zich aangevallen voelen door waarom vragen en de (angst) zich te moeten verantwoorden kan door hierarchie voortkomen etc..

en idd kinderen worden zo de mond gesnoerd, waardoor ze stukje 'zijn' eigen identiteit kunnen verliezen en het begin gevormd wordt van ; he ik ben anders en dat wordt niet op prijs gesteld...
(Bij mij is t zo gegaan o.a..)

[Porcay]

Sjips........had na de opening al iets gepost, maar zal dat wel vergeten zijn echt te bevestigen.

Hier dus opnieuw en vanuit een iets andere invalshoek.

Het juiste antwoord op een waarom-vraag is daarom.
Een waarom-vraag is een luie vraag, de steller schiet met hagel en vergeet na te denken over wat hij/zij eigenlijk wil weten. De antwoorder kan alles zeggen, het is altijd goed en makkelijk bovendien.
Daarmee ben ik geen voorstander van het indammen van de kinderlijke wens te ontwikkelen, maar pleit voor het vroegtijdig helpen om gerichtere vragen te leren stellen.
Ga maar eens na hoeveel meer moeite het kost om te vragen wat, hoe, welke, wanneer e.d.. Het lijkt triviaal, maar is wezenlijk anders dan de makkelijke weg van de waarom-vraag. Belangrijker: de antwoorder moet veel beter nadenken over de reactie! Je komt dus sneller dichter bij wat je wel wilt weten, i.p.v dat je afgescheept wordt met eenvoudige daarom-antwoorden.

Een goede vragensteller zul je zelden waarom horen vragen. Mij werd in een studie zelfs geleerd om juist andere vragen te stellen. Daar geloof ik inmiddels ook heel erg in en ben er van overtuigd dat het mij helpt (en het mijn omgeving soms moeilijk maakt ).

Twijfel? Probeer het maar eens.....

[Porcay]

Eerst lukt het niet....dan staat het er dubbel

[monique12]

ha porcay

De visie die jij hier geeft snap ik en deel ik met je....

Alleen.. wat ik bedoel met 'waarom' vragen stellen ,is dat de essentie van 'waarom' vragen eigenlijk gebaseerd is juist om meer te willen weten van iets, maar het allerbelangrijkste: de ingang/inleiding van het uitzoeken naar antwoorden ,achter van alles is.....

[Line]

Mijn zoon van bijna vijf wil al vanaf zijn tweede jaar over alles het 'waarom' weten. Echt geweldig, zo komen de mooiste onderwerpen aan bod en ook de mooiste redenaties, niet alleen van mijn kant maar ook van zijn kant. 'Waarom' intrigeert, niet alles voor zoete koek aannemen maar altijd zelf blijven nadenken. Hoewel hele redenaties over iets wat ' gewoon' even moet gebeuren wel eens lastig is, want 'gewoon nee' wordt door hem niet geaccepteerd....

Ook bij wetenschappelijk onderzoek is je afvragen 'waarom' van belang, want lang niet al het onderzoek is correct uitgevoerd. En ook wat je hoort in alle media. Mensen zijn denk niet alleen bang voor de 'waarom' vraag omdat ze zich dan moeten verantwoorden, veel mensen vinden het ook moeilijk om te bedenken 'waarom' ze iets vinden of doen. Vandaar dat bij het aanleren van gesprekstechnieken, bv in de psychologie, geadviseerd wordt gebruik te maken van 'hoe' , waardoor vaak een makkelijker te beantwoorden vraag ontstaat.

Ik vind het heerlijk om te bedenken 'waarom' iets is zoals het is. Maar het maakt wel kritisch. Wat ook niet iedereen kan waarderen.

[alien8]

Waarom??

[Girafje]

Ik kan me ook wel vinden in wat Porcay schrijft. En m.i. is een oprechte poging dit stuk te ontwikkelen zeker geen poging de waarom-drang van een kind weg te drukken.

"Waarom?" staat er nogal om bekend een naar gevoel te triggeren bij mensen, zeker als de vraag aan hén gericht is. Alsof "waarom?" aan verantwoording afleggen en een schuldvraag gekoppeld is. Tenminste dat is een verkalaring die ik meermaals heb horen benoemen als zodanig. Anders dan "waarom?" leren vragen levert daarnaast ook een enorme ruimte op aan antwoordmogelijkheden die verschillende kanten van één en dezelfde waarom?-vraag kunnen belichten. Een vraag als "hoe komt het dat ...?" komt (vind ik) veel minder indringend over.

Volgens mij zijn we het met de meesten wel eens dat een andere manier van omgaan met de waarom?-vragen die kinderen stellen wel gewenst is?

[Mie]

Sjips........had na de opening al iets gepost, maar zal dat wel vergeten zijn echt te bevestigen.

Hier dus opnieuw en vanuit een iets andere invalshoek.

Het juiste antwoord op een waarom-vraag is daarom.

Vind jij. Vind ik niet.
Ik vind 'daarom' een dooddoener van heb-ik-jou-daar (schrijf je dat zo? Taalpuristen aanwezig?).

Een waarom-vraag is een luie vraag,

....Vind jij.

de steller schiet met hagel en vergeet na te denken over wat hij/zij eigenlijk wil weten.

Hoe kom je daarbij? Volgens mij ben jij nu diegene die met hagel schiet hoor.
Een waarom-vraag kan juist heel gericht zijn.

En hoe kom je erbij dat de steller niet zou hebben nagedacht over wat hij/zij eigenlijk wil weten?
Besef je dat je hierbij meteen alle waarom-vragers op een hoop gooit?
En besef je ook dat het een vooronderstelling betreft?

De antwoorder kan alles zeggen, het is altijd goed en makkelijk bovendien.

Wie zegt dat?
Als je dit topic een beetje doorleest merk je juist dat waarom-vragers vaak juist het naadje van de kous willen weten.
Het is dus helemaal niet 'altijd goed' en 'makkelijk bovendien'.
Dat was dus ook weer een vooronderstelling.

Daarmee ben ik geen voorstander van het indammen van de kinderlijke wens te ontwikkelen, maar pleit voor het vroegtijdig helpen om gerichtere vragen te leren stellen.
Ga maar eens na hoeveel meer moeite het kost om te vragen wat, hoe, welke, wanneer e.d.. Het lijkt triviaal, maar is wezenlijk anders dan de makkelijke weg van de waarom-vraag. Belangrijker: de antwoorder moet veel beter nadenken over de reactie!

Nee hoor, ik heb menigmaal meegemaakt dat mensen juist diep moeten nadenken over (mijn) waarom-vragen.
En waarom is het volgens jou wezenlijk anders om te vragen wat/hoe/welke, etc. i.p.v. waarom?
Je komt namelijk met geen enkel argument om dit 'wezenlijke verschil' te duiden.

Ik vind jouw uitleg meer lijken op een 'daarom' (is geen reden) -antwoord.

Je komt dus sneller dichter bij wat je wel wilt weten, i.p.v dat je afgescheept wordt met eenvoudige daarom-antwoorden.
Een goede vragensteller zul je zelden waarom horen vragen. Mij werd in een studie zelfs geleerd om juist andere vragen te stellen. Daar geloof ik inmiddels ook heel erg in en ben er van overtuigd dat het mij helpt (en het mijn omgeving soms moeilijk maakt ).

Twijfel? Probeer het maar eens.....

Ik weet niet wat voor studie dat was, maar wellicht dat het voor dat specifieke werkgebied inderdaad beter werkt om geen waarom-vragen te stellen maar meer hoe/welke/wat, etc. vragen.
Maar dat weet ik niet, want ik weet niet welke studie jij hebt gevolgd.
En ook niet in welke context jouw docent je dat heeft verteld.

Al met al vind ik jouw pleidooi tegen 'het waarom' niet erg overtuigend.

[Porcay]

Waarvan acte

[Mie]

Waarvan acte

?

[Porcay]

@Mie
Kennisgenomen van je reactie zonder behoefte aan inhoudelijke reactie mijnerzijds (overigens heb ik 'acte' verkeerd geschreven had 'akte' moeten zijn).
P

[Siouxsie]

Ik vind het wel een zinnige invalshoek van Porcay.

"Waarom" insinueert dat overal een reden voor is (het passende antwoord "omdat..." insinueert dat ergens een rationale achter schuilt, dat erover nagedacht is). Terwijl zo veel dingen, gebeurtenissen juist géén reden hebben, of juist veel redenen waardoor een eenduidig antwoord niet mogelijk is. Op een waaromvraag is daardoor meestal geen correct antwoord mogelijk.

"Hoe komt het" heeft die lading niet en deze vraag is beter te beantwoorden omdat je meerdere mogelijke oorzaken zou kunnen opnoemen.

Een jong kind heeft natuurlijk dat niveau van conceptueel denken niet en vraagt simpelweg "waarom?", het idee dat dit brutaal gevonden wordt herken ik overigens niet, maar ik heb zelf geen kinderen dus misschien heb ik er nooit bewust over nagedacht.

Ik heb trouwens ook in de opleiding voor coachingtechnieken e.d. geleerd dat je een cliënt niet moet vragen "waarom", de gewoonte om de vraag te vermijden is er bij mij behoorlijk ingesleten inmiddels.

[Mie]

@Mie
Kennisgenomen van je reactie zonder behoefte aan inhoudelijke reactie mijnerzijds (overigens heb ik 'acte' verkeerd geschreven had 'akte' moeten zijn).
P

Vreemd...

[Mie]

Ik vind het wel een zinnige invalshoek van Porcay.

"Waarom" insinueert dat overal een reden voor is (het passende antwoord "omdat..." insinueert dat ergens een rationale achter schuilt, dat erover nagedacht is). Terwijl zo veel dingen, gebeurtenissen juist géén reden hebben, of juist veel redenen waardoor een eenduidig antwoord niet mogelijk is. Op een waaromvraag is daardoor meestal geen correct antwoord mogelijk.

"Hoe komt het" heeft die lading niet en deze vraag is beter te beantwoorden omdat je meerdere mogelijke oorzaken zou kunnen opnoemen.

Een jong kind heeft natuurlijk dat niveau van conceptueel denken niet en vraagt simpelweg "waarom?", het idee dat dit brutaal gevonden wordt herken ik overigens niet, maar ik heb zelf geen kinderen dus misschien heb ik er nooit bewust over nagedacht.

Ik heb trouwens ook in de opleiding voor coachingtechnieken e.d. geleerd dat je een cliënt niet moet vragen "waarom", de gewoonte om de vraag te vermijden is er bij mij behoorlijk ingesleten inmiddels.

Je spreekt jezelf tegen.
Je zegt dat 'waarom' geen goede vraag is omdat meerdere antwoorden mogelijk zijn.
Dan zeg je dat je bij 'hoe komt het' meerdere oorzaken kunt benoemen.
Oftewel, 'hoe komt het' genereert eveneens meerdere antwoorden.

[Nickname]

@Mie
Kennisgenomen van je reactie zonder behoefte aan inhoudelijke reactie mijnerzijds (overigens heb ik 'acte' verkeerd geschreven had 'akte' moeten zijn).
P

Vreemd...

Waarom?

En ik kan me verder wel vinden in de post van Porcay en Siousxie.
Overigens stelden mijn kinderen zelden of nooit waarom-vragen.

[@nouk]

Ik vind het wel een zinnige invalshoek van Porcay.

"Waarom" insinueert dat overal een reden voor is (het passende antwoord "omdat..." insinueert dat ergens een rationale achter schuilt, dat erover nagedacht is). Terwijl zo veel dingen, gebeurtenissen juist géén reden hebben, of juist veel redenen waardoor een eenduidig antwoord niet mogelijk is. Op een waaromvraag is daardoor meestal geen correct antwoord mogelijk.

"Hoe komt het" heeft die lading niet en deze vraag is beter te beantwoorden omdat je meerdere mogelijke oorzaken zou kunnen opnoemen.

Een jong kind heeft natuurlijk dat niveau van conceptueel denken niet en vraagt simpelweg "waarom?", het idee dat dit brutaal gevonden wordt herken ik overigens niet, maar ik heb zelf geen kinderen dus misschien heb ik er nooit bewust over nagedacht.

Ik heb trouwens ook in de opleiding voor coachingtechnieken e.d. geleerd dat je een cliënt niet moet vragen "waarom", de gewoonte om de vraag te vermijden is er bij mij behoorlijk ingesleten inmiddels.

Je spreekt jezelf tegen.
Je zegt dat 'waarom' geen goede vraag is omdat meerdere antwoorden mogelijk zijn.
Dan zeg je dat je bij 'hoe komt het' meerdere oorzaken kunt benoemen.
Oftewel, 'hoe komt het' genereert eveneens meerdere antwoorden.

Volgens mij juist niet. Ik lees het zo dat S. bedoelt dat antwoord geven op de waarom vraag insinueert dat er overal een goede reden voor is. Één goede reden. En dat dat dus helemaal niet zo hoeft te zijn. Het is een dwingendere manier van vragen die weinig ruimte laat voor nuance.

[Mie]

Ik vind het wel een zinnige invalshoek van Porcay.

"Waarom" insinueert dat overal een reden voor is (het passende antwoord "omdat..." insinueert dat ergens een rationale achter schuilt, dat erover nagedacht is). Terwijl zo veel dingen, gebeurtenissen juist géén reden hebben, of juist veel redenen waardoor een eenduidig antwoord niet mogelijk is. Op een waaromvraag is daardoor meestal geen correct antwoord mogelijk.

"Hoe komt het" heeft die lading niet en deze vraag is beter te beantwoorden omdat je meerdere mogelijke oorzaken zou kunnen opnoemen.

Een jong kind heeft natuurlijk dat niveau van conceptueel denken niet en vraagt simpelweg "waarom?", het idee dat dit brutaal gevonden wordt herken ik overigens niet, maar ik heb zelf geen kinderen dus misschien heb ik er nooit bewust over nagedacht.

Ik heb trouwens ook in de opleiding voor coachingtechnieken e.d. geleerd dat je een cliënt niet moet vragen "waarom", de gewoonte om de vraag te vermijden is er bij mij behoorlijk ingesleten inmiddels.

Je spreekt jezelf tegen.
Je zegt dat 'waarom' geen goede vraag is omdat meerdere antwoorden mogelijk zijn.
Dan zeg je dat je bij 'hoe komt het' meerdere oorzaken kunt benoemen.
Oftewel, 'hoe komt het' genereert eveneens meerdere antwoorden.

Volgens mij juist niet. Ik lees het zo dat S. bedoelt dat antwoord geven op de waarom vraag insinueert dat er overal een goede reden voor is. Één goede reden. En dat dat dus helemaal niet zo hoeft te zijn. Het is een dwingendere manier van vragen die weinig ruimte laat voor nuance.

Ja maar dat schreef ze niet, ze schreef juist dat er meerdere opties mogelijk zijn.

Ik vind 'waarom' trouwens helemaal niet dwingend (en 'hoe komt het dat' ook niet).

[Mie]

@Mie
Kennisgenomen van je reactie zonder behoefte aan inhoudelijke reactie mijnerzijds (overigens heb ik 'acte' verkeerd geschreven had 'akte' moeten zijn).
P

Vreemd...

Waarom?

En ik kan me verder wel vinden in de post van Porcay en Siousxie.
Overigens stelden mijn kinderen zelden of nooit waarom-vragen.

Waarom ik dat vreemd vind?
Ik vind het vreemd om een mening te poneren zonder daar verder argumenten voor te geven.
En vreemd om niet te reageren als iemand dan kritisch is over die mening.
En vreemd dat er geen uitleg wordt gegeven erbij.