De vraag in deze thread is of werk passie of noodzakelijk kwaad is. Wat voor mij op dit moment i.i.g. werkt en merkbaar meer "ruimte" geeft is om een lang meegetorsde ego overtuiging te zien als niets anders dan dat. En die gedachte vervolgens proberen los te laten.
Die overtuiging is dat ik graag nuttig wil zijn, en dien tengevolge ook druk doende zou moeten zijn met allerlei werk dat er op de afdeling ligt. Maar ik zit me te pletter te vervelen, en van de klussen die technisch inhoudelijk interessant zijn, zie ik weer het (commerciele) nut niet in. Gevolg: ik voel me nutteloos, onzeker, verveeld, er komt weinig nuttigs uit mijn handen, etc. Maar juist door die gedachte en overtuiging los te laten begin ik nu dan toch maar gewoon een beetje te pielen aan die technische vraagstukken en te werken aan dat projectvoorstel dat misschien niet gewenst is. Gedachten die voor mij wel helpen zijn, dat ik blijkbaar gewoon mag internetten tussendoor. Dat men (lees meerderen), qua blijkelijk goed nagedacht heeft over wat ik hier op het werk zou moeten doen en wat nuttig is (als ik niet loop te zeuren krijg ik (ineens) wel goede beoordelingen). Als ik zou blijven denken dat ik er alleen mag zijn als ik nut heb, zit ik alleen mezelf te frustreren, en geen baas die daar een minuut minder lang van slaapt (en als dat wel zo is dat hoor ik dat wel). Dus ik denk: ja, dit alles heeft iets te maken met (ego-)gedachten die wel of niet voor je werken.
Gevolg van deze insteek is nu wel dat ik sinds ong. 2 weken voor mijn omgeving merkbaar beter in mijn vel steek. Dat ik zomaar naar collega's toestap om een beetje te (voor-)overleggen/lobbyen. Er dingen uit mijn handen komen (commercieel misschien niet nuttig, maar ze kunnen me geen gebrek aan output verwijten

Ik vertel alleen maar wat voor mij op dit moment werkt: misschien helpt dit ook anderen, dat hoeft natuurlijk niet. Een deel van mijn inzichten komt voort uit de Mindfulness cursus die ik momenteel volg. Er zijn nog wel 2 dingen waar ik bang voor ben (let op: ego at work


Hoe kijken jullie vanuit dit perspectief tegen werk, passie of noodzakelijk kwaad aan?
En waar ligt de grens tussen behoeften vanuit je ego, of je biologisch ontwerp? (heb je vanuit je biologisch ontwerp misschien wel "recht" op aangepast werk?)