Terrasano schreef:Ik besef het inmiddels, maar ik besef eveneens dat het een onvermijdelijke situatie is. Ik denk namelijk niet dat de dreiging an sich genoeg is om een wezenlijke verandering of erkenning teweeg te brengen. Pas zodra het kalf weer eens verdronken is zal er echt de realisatie zijn, en mogelijk een denk en handelwijze verandering. Je ziet nu een tweedeling met aan de ene kant de polarisatie en radicalisatie en aan de andere kant de realisering en realisatie van alternatieven. Beiden gaan bijna hand in hand lijkt het. De vraag is of de oplossing ligt in de religie of het bestaan ervan? Ook zodra religie er niet zou zijn, denk ik dat er nog steeds extremen zullen zijn, en ook verschillen in overtuiging en levensstandaard en kansen op een waardig leven, en die laatste is denk ik een grotere factor dan de religie an sich. Wat denk je daar zelf van?
In de eerste plaats, ondanks al het prachtige werk dat hierover geschreven werd, merk ik dat er nog maar bitter weinig over 'religie' begrepen wordt. De perceptie speelt hier natuurlijk een rol, net zoals de oppervlakkigheid van het debat daaromtrent. Ben het met je eens, extremen bestaan ook zonder religie of het scanderen van God, zo is de economische crisis daar een perfecte getuigenis van. We kunnen moeilijk zeggen dat het getuigt van gezond verstand en de slachtoffers een veelvoud van wat IS aanricht, zij het op een 'beschaafde' manier volbracht.
Het bovenstaande is het negatieve verhaal, in het positieve verhaal vertaal ik 'religie' als een vorm van co-creatieve samenwerking. Persoonlijk vind ik het erg pijnlijk om te moeten vaststellen dat zoveel wetenschappelijk werk niet maatschappelijk gehonoreerd wordt, wetenschap is in dat opzicht veel 'religieuzer' dan de ongenuanceerde invulling van dat woord.