Ik ben een man en in het dagelijks leven ben ik ondernemer in de IT: we leveren aan zakelijke klanten. Het is een bedrijf met een paar handenvol werknemers ergens vlakbij onze hoofdstad. Daar ben ik ingegroeid vanaf mijn middelbareschoolperiode die nou niet echt op rolletjes liep. Groot drama zelfs. Dit verhaal gaat een beetje van de hak op de tak omdat ik geen betere vorm vind om het in te beschrijven. Het gaat om mijn kleine gevechtjes in het alledaags bestaan. Deels zijn dat gevechten door mijn (vermoedelijke) hoogbegaafdheid, deels zijn er andere oorzaken (die indirect dan wel weer gelinkt zijn).
Mijn leven lang al weet ik dat ik anders ben dan andere mensen, alleen wist ik nooit precies waarom. Aansluiting vinden bij de groep was lastig, is nog steeds lastig. Vaak heb ik snel het gevoel dat ik er niets uit haal, dat het superoppervlakkig is. Er zijn uitzonderingen: vrienden met wie ik heel goed om kan gaan en ook echt een connectie voel. Maar die connectie is echt ontzettend zeldzaam. Ik kan wel heel erg sociaal zijn hoor, ook bij groepen mensen bij wie ik me niet thuisvoel, maar dat is totaal niet bevredigend.
Mijn leven lang voer ik ook al een soort gevecht met mezelf: ik ben ambivert, erg gevoelig. Ik zou willen zeggen HSP, maar ik zie zo veel mensen dingen beschrijven die ik daarbij niet herken dat ik twijfel of het de goede term is. Ik verlang continu naar nieuwe ervaringen, maar als ik dan nieuwe dingen ervaar vind ik dat wel soms een beetje moeilijk. Bijvoorbeeld reizen: ik reis ontzettend graag, hoe verder hoe beter, maar eenmaal daar moet ik toch altijd flink even wennen en bijkomen, zeker als iets toch niet helemaal comfortabel blijkt te zijn. Het is dan heel erg vermoeiend, maar wel superwaardevol. En over dat 'HSP': geuren, geluiden, gevoelens, beelden, fel licht, het komt zo hard binnen dat het echt heel vervelend kan zijn soms. In de bioscoop zitten naast iemand die te veel parfum op heeft is een ware kwelling. Het blijft continu hard binnenkomen. Ik zou dan liever de hele film lang een net bemest weiland ruiken, dat is fijner. Alles komt continu hard binnen. Voorbeeldje: ik zie flitsers altijd in de berm staan, op tijd. Dus ik kan altijd op tijd remmen, gewoon omdat het altijd opvalt. Daarnaast kan ik heel erg genieten van bepaalde prikkels: een mooi landschap kan ik echt een half uur lang bekijken, en dan ben ik nog niet uitgekeken, daar waar andere mensen genoeg hebben aan 10 seconden. Voor mij onbegrijpelijk.
En dierenwelzijn, da's ook zo'n ding. Ik denk dat bovengemiddeld veel hoogbegaafden vegetariër of veganist zijn. Ik niet (sorry!). Ik ben van mening dat de bio-industrie verboden zou moeten worden in heel Europa (inclusief import van dergelijk vlees), maar dat gaat toch niet gebeuren. Dus ik koop alleen biologisch vlees en biologische zuivelproducten. Ik zou ook gewoon hond en kat eten, blijkbaar vinden veel mensen dit een ding, maar ik niet. Moeilijk doen over halal vlees dat onverdoofd wordt geslacht, snap ik ook niet. Ik zou liever een semi-vrij leven hebben en daarna heel pijnlijk sterven, dan dat ik een bio-industrieleven heb en verdoofd word geslacht. Dus zo lang de bio-industrie bestaat mag dat onverdoofd slachten van mij ook gewoon. Waarom ik dit onderwerp in godsnaam aansnijd hier? Geen idee, maar het is iets waar ik me wel mee bezig houd. Ik ben te egoïstisch om 100% te stoppen met vlees- en zuivelconsumptie, terwijl ik volledig bewust ben van de omstandigheden waarin beesten leven in de biologische veeteelt (nog steeds niet goed genoeg vind ik). Maakt dat mij slechter dan de gemiddelde huisvrouw die kiloknallers koopt en het niet weet en niet wil weten? (overigens verder alle respect voor huisvrouwen, dit was een willekeurig uitgekozen categorie
Overigens is het hele dierenwelzijnvraagstuk gelinkt aan egoïsme in het algemeen: ik heb met name zakelijk geleerd dat het heel erg belangrijk is om altijd voor jezelf op te komen. Ga er niet vanuit dat andere mensen rekening met jou houden, en maak ook geen aannames over wat je denkt dat anderen belangrijk vinden maar vraag het ze als het belangrijk is. En neem dus zeker niet aan dat anderen rekening houden met jou maar maak goed duidelijk wat jij wilt. Omdat ik vrij altruïstisch ben (was?) ingesteld was dit voor mij wel lastig. Ik ken een paar andere hoogbegaafden en van één (een ex van me) weet ik dat zij hier ook ontzettend veel moeite mee had. Kwam ook niet genoeg voor zichzelf op. Inmiddels heb ik dit wel geleerd en zij nu ook steeds meer geloof ik. Overigens is dit ook iets dat ik vanuit mijn jeugd meekreeg en wat tegen mijn eigen karakter indruiste. Dingen die ik in mijn jeugd meekreeg werden al snel onverwoestbare constructen, dus kosten ook moeite om af te breken.
Zelfde geldt trouwens ook deels voor het hele zakelijke aspect: fake it until you make it klopt wel heel erg. Daar waar ik heel erg geneigd ben om uit te gaan van de kracht en eigenschappen van de producten die we leveren, zitten anderen gewoon bullshit te verkopen die deels gebakken lucht is, terwijl ze eigenlijk niet zo goed zijn in hun werk. Als je te eerlijk bent en te veel ervan uit gaat dat anderen ook gewoon eerlijk zijn over de kwaliteit van hun product, dan kom je er niet. Dit is ook gelijk hetgeen ik het meest haat aan een eigen bedrijf hebben: je continu groter voordoen dan je bent, en je producten beter dan dat ze zijn. Want zelfs al heb je het beste product, dat boeit niet als de ander lijkt een beter product te hebben, in een wereld waar zakelijke inkopers het geen zak boeit wat ze nou eigenlijk precies inkopen. In die zin baal ik weleens dat ik het gevoel heb in een soort middelmatige wereld te zitten waarin het mensen allemaal eigenlijk niet voldoende boeit.
Eén van de manieren waarop ik me uit, is dans. Ik houd ontzettend van een aantal dansen, waaronder de van oorsprong Afrikaanse dans kizomba. Bij deze dans leid je met je hele lichaam, een beetje zoals bij tango, maar dan anders. Het is voor mij ontzettend bevredigend om die dans te dansen. Over constructen gesproken: dans is er zo eentje. In het begin voor mij supermoeilijk om te leren (heel erg steile leercurve), maar als ik het dan eenmaal onder de knie heb dan kan ik het ook echt goed. Als een dame niet volgt en niet begrijpt wat ik bedoel als ik een bepaalde beweging leid, dan is het voor mij een uitdaging om het precies zo te leiden dat ze het wel kan volgen. Daardoor bouw ik steeds meer gevoel op van hoe ik moet leiden als ik bepaalde signalen/spanning/houding voel bij een dame aan het begin van een dans. Het is tegelijkertijd een conversatie die je aan het voeren bent en een puzzel die je aan het oplossen bent tijdens zo'n dans. Ik merk dat heel veel van die dans vanuit mijn onderbewustzijn komt, en dat ik dat onderbewustzijn kan trainen vanuit mijn bewustzijn. Het voelt als een soort licht bijsturen van mijn intuïtie. Dat is een bijzonder gevoel dat ik nu ook steeds meer buiten de dans en bijvoorbeeld bij het leidinggeven in mijn werk kan toepassen. Echt heel waardevol en heel moeilijk in woorden te omschrijven.
Mijn lichamelijke ontwikkeling is ook pas een aantal jaren geleden begonnen. Ik had licht overgewicht en ben daar langzaam mee aan de slag gegaan door een gezonder dieet, krachttraining en hardlopen voor mijn uithoudingsvermogen. Bleek heel erg waardevol. Afvallen kost ontzettend veel mentale discipline maar is de moeite ontzettend waard, zo veel meer energie en uithoudingsvermogen heb ik! En ik voel me ook gewoon beter, zelfs in rust. Kan het iedereen aanraden. Zeker als je verder nog een interne strijd voert zoals ik, dan zorgt het dat je die strijd beter aankunt. Ook is het fijn om er aantrekkelijker uit te zien. Zelf vind ik het ook prettig als mijn partner (die ik nu niet heb) er ook fit uitziet. Ik doe het dus niet alleen voor mezelf.
Een deel van mijn "issues" (los van problemen die eventuele hoogbegaafdheid met zich meebrengt) hebben waarschijnlijk te maken met mijn vader die aan asperger lijdt. Hij was mijn voorbeeld maar zijn karakter is zo anders dan mijn eigen "echte" karakter. Hij is ontzettend besluiteloos en dat is iets dat ik deels heb meegenomen maar waar ik ook steeds meer korte metten mee maak. Eerst was ik boos omdat hij me eigenlijk een jarenlange achterstand heeft gegeven door hoe hij is, maar nu accepteer ik het en zie ik er ook de positievere dingen van in. Alleen erg vervelend dat hij er zelf wel nog steeds heel veel last van heeft en niet inziet.
Ik ben een ontzettend sterk "sense of self": dus een gevoel van wie ik ben. Ik ben erg open-minded en sta enorm open voor het feit dat de kans groot is dat mijn opvattingen niet kloppen. Vaak vermoed ik iets maar blijk ik geen gelijk te hebben. Ik ga mensen niet lopen overtuigen van iets dat ik vermoed maar niet zeker weet... maar zie dat tegelijkertijd in mijn omgeving wel vaak gebeuren, zelfs mensen die zaken lopen te verkondigen waarvan ik zeker weet dat ze niet kloppen en onzin zijn. Meestal houd ik wijselijk mijn mond, omdat de ander vaak zijn gelijk echt heel hard nodig blijkt te hebben (opvallend vaak zijn dit mannen trouwens, die moeten blijkbaar altijd gelijk hebben). Overigens is dit wel deels het gevolg van dat ik vroeger wel vaker dacht gelijk te hebben, maar dat het toch niet zo was
Dat stukje over mannen die gelijk willen hebben brengt me weer naar een volgend punt: masculiniteit. Ik ben een man en heb nogal een dominante persoonlijkheid. Overigens merk je die dominantie alleen op momenten dat het echt nodig is, bijv. als iemand zich misdraagt (zakelijk of privé). Ik heb niet de behoefte me als een macho te gedragen en alle vrouwen te "scoren" die ik kan scoren. Zie ik in de danswereld helaas wel gebeuren. Mannen die boeken lezen over hoe ze vrouwen moeten versieren en hoe ze vrouwen onzeker moeten maken zodat ze ze eenvoudiger het bed in kunnen krijgen (walgelijk). Helaas is het wel zo dat dit soort onzekere types het minder gemakkelijk maken om speelsheid in gesprek en dans te uiten; veel vrouwen hebben geen behoefte aan dit soort mannen en gaan zich meer afsluiten.
Intussen ben ik heel erg open en speels in hoe ik mij voordoe naar het andere geslacht, en trouwens ook hetzelfde geslacht. Misschien is mijn droomvrouw wel een droomman, heeeeel erg soms maak ik het mee dat ik wel iets meer voor een man lijk te voelen bij het uitgaan, maar wie weet moet dat zich nog verder ontwikkelen? Ik ga er voor het gemak verder toch vanuit dat het een droomvrouw zal worden. Maar goed, dit geeft verder wel even aan hoe open ik voor alle mogelijkheden sta. Ook niet altijd handig trouwens hoor, soms is het wel gewoon heel fijn om zekerheid en vaste opvattingen te hebben
Wat betreft dominantie heb ik in relaties wel gemerkt dat ik op zoek ben naar een dominante vrouw. Iemand die even dominant is als ikzelf,... aan elkaar gewaagd zijn. Heerlijk is dat. Niet om er een spelletje van te maken, maar omdat het klopt. Volledige gelijkwaardigheid. Alleen ontzettend zeldzaam vrees ik... Weer een relatie hebben met die vrouw die perfect bij mij past lijkt me heerlijk. Tegenwoordig hoor je overal iedereen zeggen dat je eerst gelukkig moet zijn met jezelf en daarna pas op zoek moet naar een partner, maar ik weet dat ik me in een relatie en met een partner, met veel knuffels etc. prettiger voel dan in mijn eentje. Zonder dat ik wanhopig ben. Dus daar ga ik toch voor
Los van die dominantie ben ik ook wel onzeker hoor. Ik vraag me intussen af wie dat echt oprecht níet is. Alleen gaat iedereen er totaal anders mee om, afhankelijk van het karakter van die persoon. De één walst keihard over alles en iedereen heen, de ander kruipt terug in z'n schulp, en ik neem het voor kennisgeving aan maar volg de eerder ingeslagen weg, tenzij mijn eigen ratio me later na afweging terugfluit. Ik durf het wel te zeggen dat ik ergens onzeker over ben. Lang leve Brene Brown's TEDtalk over vulnerability!
Wat mij nu bezig houdt is nogal breed. Ik ben zakelijk ontzettend ambitieus en mij is meermaals verteld dat ik mezelf in de weg zit en te perfectionistisch ben. Ik durfde in het begin bijvoorbeeld niet alles over te dragen aan nieuwe werknemers (vanuit zzp in een bedrijf groeien betekent dat je bij een nieuwe medewerker steeds meer taken delegeert eigenlijk). Uiteindelijk bleek dat dat "perfectionisme" niet zonder reden was: de betreffende medewerker kon het gewoon niet. Toen er later een nieuw iemand kwam die het wél kon, kon ik zonder problemen hele ladingen aan taken overdragen. Zonder nogmaals om te kijken. Ik zit mezelf vast in de weg hoor, maar heb intussen wel het gevoel dat mijn intuïtie klopt. Vandaar ook wat ik in de vorige alinea zei: voor kennisgeving aannemen, over nadenken, maar de koers uiteindelijk wel zelf bepalen, standvastig maar niet met oogkleppen. Hoe dan ook, mijn ambities worden niet door iedereen begrepen: de een zegt dat ik het mezelf moeilijk maak, de ander zegt dat ik te perfectiontisch ben, soms hoor ik ook dat ik de lat minder hoog moet leggen. Alleen men begrijpt niet dat dat laatste geen optie is: ik kan de lat niet lager leggen. Ik kan ook in een relatie geen genoegen nemen met "minder". Het moet gewoon kloppen en mijn standaarden liggen nou eenmaal nogal hoog. Ik zie het als een aangeboren eigenschap.
In een relatie moet het ook echt allemaal kloppen trouwens, seks is daarbij voor mij ook ontzettend belangrijk. Mijn libido is heel hoog, maar mijn ervaring tot nu toe is dat hoe beter iemands karakter bij het mijne past, hoe beter libido en seks inhoudelijk ook bij elkaar passen. Weet niet of dat toeval is, of aan mij ligt, maar er is wel een duidelijke en significante link. Bij seks geldt overigens hetzelfde: totale gelijkwaardigheid, en aan elkaar gewaagd zijn. Ook mijn seksualiteit heb ik te veel in de koelkast gezet in het verleden, omdat ik mezelf te oppervlakkig vond ofzo. Maar nu ik die volledig kan uiten voel ik me zo veel vrijer en fijner. Zo ontzettend belangrijk ook in een relatie... Kostte me wel moeite omdat ik me eerst heel erg oppervloakkig voelde omdat ik dit zo belangrijk vind. Nu heb ik helemaal geaccepteerd dat er ook een oppervlakkige kans aan mezelf is, da's gewoon prima en normaal.
Daarnaast heb ik nog een paar eigenaardigheden zoals dat ik me erger aan dat supermarkten 20 soorten IPA verkopen (de meeste niet echt bijzonder of lekker) maar steeds minder echte goede Belgische trappisten of porters/stouts, alsof dat ook nog een nadeel is van "anders zijn". En dat ik een hekel heb aan veel vormen van sarcasme: het lijkt echt altijd hetzelfde te zijn, een (JvT!) formularische stijl die vaak negatief is.
Oh, en nog even over hoogbegaafdheid: ik dacht dus altijd dat ik ADHD had. Totdat ik het liet testen en het niet zo bleek te zijn; overigens wel op het randje: ik heb wel degelijk concentratieproblemen soms, maar als het om interessante onderwerpen gaat dan is mijn concentratie echt bovengemiddeld en kan ik bijna het hele gesprek achteraf nog reconstrueren. Het lijkt nu op hoogbegaafdheid, op basis van allerlei indicatoren. Niet getest nog, want tja, wat moet je met zo'n label dan? En wat als je het label (terecht of onterecht) toch niet krijgt? Hoe dan ook de conclusie dat ik waarschijnlijk hoogbegaafd ben klopt wel direct met heel veel feiten uit mijn verleden. Mijn ex had wel officieel het label hoogbegaafd en op heel veel vlakken (met name bèta) is zij echt een heel stuk slimmer dan ik. Daardoor en door te veel te focussen op mijn gebreken, heb ik er nooit aan gedacht dat ik het ook zou kunnen zijn, da's echt iets van de afgelopen paar maanden.
Okee, heel verhaal, gaat nogal van de hak op de tak.. Geen idee in hoeverre dit nog onder de noemer introductie valt. Wat ik hier nou mee wil? Geen idee. Het komt er uiteindelijk wel op neer dat ik hoop dat er mensen gaan reageren die zich aangesproken voelen. Mocht je dingen zien die je totaal niet bevallen, bijvoorbeeld over mijn vleesconsumptie, reageer ook gerust, negatieve reacties zijn ook welkom. Mocht ik ontzettend zitten te drogredeneren, spreek me er dan vooral op aan!
Uiteindelijk ben ik vooral op zoek naar herkenning, duiding, nieuwe inzichten. Ik hoop dat ik die op dit forum kan vinden en zo meer over mijzelf kan leren. Want soms voelt het wel eenzaam en ik heb ook te veel last van depressieve gevoelens dan wat gezond is (in behandeling bij specialistische ggz sinsd kort). Wie weet kan ik hetzelfde ook voor een ander betekenen. Heel benieuwd of er nog een peil op te trekken is uiteindelijk en of er nog reacties op deze post gaan komen!
