Fitness

[bijna30]

Zojuist alle hobby pagina's doorgespit. Is er echt geen hb'er die fitness als favoriete hobby heeft? Het lijkt me toch wel een hobby waar je op stuit als je iemand bent die puur logisch nadenkt. Laat ik vertellen hoe ik erop gekomen ben. In de tekenfilmpjes kon ik me vroeger helemaal identificeren met de nerd, zoals bijvoorbeeld Dexter van Dexter's Laboratory. De beste in de boeken en de slechtste in de gymzaal. Daar was ik prima mee. Ze zeiden vaak:

Wie niet sterk is moet slim zijn.

Het is het een of het ander dacht ik. Anderen zijn goed met hun lichaam en ik ben goed met mijn hoofd. Tot ik bij begrijpend lezen in de bovenbouw las dat volgens een oosterse filosoof een gezonde geest alleen in een gezonde lichaam kon wonen. Nadat mijn motivatie ophield, omdat ik er toch nooit goed in zou worden ben ik een aantal keren beroofd. Voelde me machteloos en dacht dat het kwam omdat ik er zo zwak uitzag. Daarna motiveerde het me om er leuk uit te zien. En ik moest een heleboel boosheid naar de wereld eruit gooien, omdat ik nergens bij hoorde. Fitness is een veel betere therapie voor me geweest dan therapie ooit voor mee geweest is. Ik ben er trouwens nooit echt overheen gekomen me ongemakkelijk te voelen bij andere mensen die sporten. Al mijn fitness heb ik altijd helemaal alleen thuis gedaan. Sportschool heb ik wel een paar keren geprobeerd, maar ik houd niet van die sfeer van machomannetjes om me heen.

Ik vraag me af hoe typisch mijn verhaal is. Van wat ik op mijn school zag was dat de slimste kinderen ook niet goed waren in sport. Ik lees dat de slimste kinderen vaak lastig gevallen worden. Slimme kinderen studeren veel en dan kom je vroeg of laat wel tegen wat de gezondheidsvoordelen zijn van fitness inclusief het brein. Ik hoor graag dat je ook fitness hebt als hobby. Zo niet. Waarom niet?

[Ray]

Is er echt geen hb'er die fitness als favoriete hobby heeft?

Zeker wel. Het kwartje over de gezonde geest in een gezond lichaam viel lang geleden al bij mij maar waarbij ik moet toegeven dat ik er enige jaren tussentijds nogal laks mee ben geweest. De betekenis van het woord 'fitness' beperkt zich in de volksmond overigens tot het spelen met gewichten maar fitness is in mijn persoonlijke beleving genuanceerder ('fitheid') en ik hou van fitheid omdat het me mezelf goed laat voelen, rustig, fit, soepel en sterk.

Dus ja, het is een favoriete hobby, spelen met gewichten, fietsen, hardlopen, rekken en strekken maar wel één die gepaard gaat met de juiste mate van voeding. Enkele jaren geleden heb ik één en ander flink laten versloffen, werd ik 'ongemerkt' 25 kg zwaarder, tot het punt dat ik me er niet langer lekker bij kon voelen, alle overbodige voedingsstoffen overboord gooide en mezelf (letterlijk) terug rende en tilde naar een gezonde basis. De vrijkomende endorfine tijdens het sporten, wat vooral gebeurt tijdens cardio, werkt beter dan eender welke medicatie en zorgt voor ontspanning en berusting maar ook voor een (nog) meer intense zintuiglijke waarneming, vooral direkt na het sporten.

Ik sport overigens ook solo, ik hou niet van onnodig wachten, een slechte hygiene en of elkaar in de weg lopen.

Hetgeen je zegt over je schooltijd herken ik wel, ik was ook niet goed in sport destijds.

[MrMeozorz]

Wellicht dat veel hb'ers fitness niet aangeven als hobby is dat men het ziet als basis noodzakelijkheid, dat is een optie of een meerderheid is er gewoon niet mee bezig. En heel eentonig ook, ik fitness ook thuis, maar een hobby zou ik het niet noemen.

[Ray]

Wellicht dat veel hb'ers fitness niet aangeven als hobby is dat men het ziet als basis noodzakelijkheid, dat is een optie of een meerderheid is er gewoon niet mee bezig. En heel eentonig ook, ik fitness ook thuis, maar een hobby zou ik het niet noemen.

Een geluk wanneer je het ook echt leuk vind dus, wanneer ik jou zo lees.

[Ruud]

fitness... te saai, te eentonig.
Nee niet mijn ding, dat gesleur aan apparaten en gewichten.

Doe mij maar Taekwon-do. Zowel goed voor je fysieke en mentale lichaam.

[Sassol]

Fitness doe ik niet aan, krachttraining wel Ik vind de apparaten toch een stuk minder uitdagend dan de losse gewichten verplaatsen.
Ik houd van explosieve sporten. (Al kan ik me ook uren vermaken met wandelen)
Krav maga, sprintje trekken, iets waarbij je je mentale kracht juist ook heel goed kunt gebruiken!
Ik ben nu aan het overwegen om te gaan boxen.

Voordat ik krav ging doen ben ik eerst thuis gaan oefenen, want je moet redelijk vaak opdrukken tijdens die lessen en dat kon ik niet. Dus een paar maanden gaan planken, squatten, tricep dips en oefenen met opdrukken tot ik wel redelijk kon opdrukken een paar keer.

In de sportschool heb ik me eerst ook alleen gewaagd aan de oefeningen die ik al enigszins goed kon zoals deadliften. Nog steeds speel ik redelijk op safe, al breid ik het steeds ietsje uit. Moet ik zeggen dat in mijn sportschool maar 2 machotypes rondlopen die ik vakkundig vermijd in de weekenden. Verder is het een kleinschalige sportschool en is iedereen heel aardig en sociaal, zo ook de trainers. De machotypes ook hoor, alleen zo aanwezig.

En ik merk inderdaad dat wanneer ik regelmatig sport m'n humeur en emotieregulatie aanzienlijk verbeterd. Ik ben altijd wel iemand geweest die graag beweegt, de drang tot studeren heb ik op 11-jarige leeftijd verloren (middelbare school) en later pas weer ontwikkeld.

[Mercurious]

Op de middelbare school was ik juist wel goed in gym. Toch wel een paar keer een 9 gehaald ervoor. Op m'n zeventiende ging ik het leger in en vanaf dat moment word je wel goed getraind. Soms hadden we een vrije les waarbij we gewoon mochten fitnessen. Dat vond ik echt heel saai. Tijdens een uitzending heb ik toen wel 3 maanden fanatiek gefitnest, maar eenmaal thuis gaf ik er niks meer om. Ik ben meer van het hardlopen en fietsen. Ik val al heel veel af als ik aan het werk ben. Ik wandel geregeld, maar blijf vooral in beweging. Ik let niet echt op wat ik eet en overigens zou ik fitnessen nooit een hobby van me willen noemen. Het is enkel en alleen functioneel geweest voor me. Ik heb zelfs na dertien jaar uit dienst te zijn, nog steeds veel profijt van wat ik als jongeling heb gedaan. Ik merk met hardlopen vooral, dat ik heel snel terugga naar de conditie die ik eens had. Je moet er alleen mee doorzetten en daar heb ik eerlijk gezegd maar weinig zin in, tenzij ik me lichamelijk echt onprettig begin te voelen. Ik ben in een jaar tijd 12kg kwijtgeraakt, maar ik ben ook maar 12kg zwaarder geworden. Dat terwijl ik thuis zat te zoeken naar werk.

Ik ben niet echt een voorstander van fitnessen omdat ik weleens heb gehoord dat je daar sloom van wordt. Voor mij was dat reden genoeg om niet te streven naar een heel strak lichaam of al die kracht. Het voegde voor mij minder toe dan een goede conditie.

[Truus]

fitness... te saai, te eentonig.
Nee niet mijn ding, dat gesleur aan apparaten en gewichten.

Dit.
En om me op te moeten pakken om dan naar zo'n sportzaal te gaan om iets saais te doen, nee, dat is me niet gelukt.
En thuis vind ik het ook maar saai.
Het enige wat ik aan sport doe (als ik thuis ben en de coronaregels niet zo streng zijn) is badmintonnen. En dat durf ik dan ook wel een hobby te noemen, ook al doe ik dat maar een keer per week en ben ik er de rest van de week ook niet mee bezig.

[Mercurious]

Volgens mij denken we allemaal hetzelfde over fitness...
Als ik aan fitness denk, dan denk ik aan macho mannetjes die graag 2 uur lang naar zichzelf kijken in een spiegel die normaal gesproken wordt gebruikt door choreografen. Dan denk ik aan jonge meiden met strakke lijfjes, die nog strakkere yogabroekjes dragen en hunkeren naar wat aandacht van die mannen die meer in de spiegel kijken dan Doutzen. Dan denk ik aan het personeel dat altijd kritiek heeft op hoe jij je oefeningen doet en altijd benadrukt dat je niet vaak genoeg komt. Dan denk ik aan de torenhoge kosten die erbij komen kijken, omdat je toch nooit naar de sportschool gaat. Het is al met al gewoon een gebouw of ruimte die een ander doel dient dan jouw gezondheid. Het "sociale" belang lijkt een veel grotere rol te spelen en het is een over en weer van ik-ben-beter-dan-jij. Ja, ik snap dat die endorfine iets met je brein doet, maar er is ook zoiets als sociale controle. Daarnaast kan ik het begrijpen als je graag bank drukt, en daarvoor heb je inderdaad een tweede man nodig. Dat is dan ook de enige discipline die ik durf te onderstrepen als het aankomt op krachttraining, maar als je dan slim bent, koop je gewoon zo'n bank voor in je huis en train je daar. Bouw je dat gewicht geleidelijk op, zodat je die tweede man niet nodig hebt, ergo je hebt geen sportschool nodig, én je bespaart jezelf een hoop geld en gezeur.
Wie zit er überhaupt te wachten op dat fitnesspubliek?

He, bah. Mensen.

; )

[MrMeozorz]

Volgens mij denken we allemaal hetzelfde over fitness...
Als ik aan fitness denk, dan denk ik aan macho mannetjes die graag 2 uur lang naar zichzelf kijken in een spiegel die normaal gesproken wordt gebruikt door choreografen. Dan denk ik aan jonge meiden met strakke lijfjes, die nog strakkere yogabroekjes dragen en hunkeren naar wat aandacht van die mannen die meer in de spiegel kijken dan Doutzen. Dan denk ik aan het personeel dat altijd kritiek heeft op hoe jij je oefeningen doet en altijd benadrukt dat je niet vaak genoeg komt. Dan denk ik aan de torenhoge kosten die erbij komen kijken, omdat je toch nooit naar de sportschool gaat. Het is al met al gewoon een gebouw of ruimte die een ander doel dient dan jouw gezondheid. Het "sociale" belang lijkt een veel grotere rol te spelen en het is een over en weer van ik-ben-beter-dan-jij. Ja, ik snap dat die endorfine iets met je brein doet, maar er is ook zoiets als sociale controle. Daarnaast kan ik het begrijpen als je graag bank drukt, en daarvoor heb je inderdaad een tweede man nodig. Dat is dan ook de enige discipline die ik durf te onderstrepen als het aankomt op krachttraining, maar als je dan slim bent, koop je gewoon zo'n bank voor in je huis en train je daar. Bouw je dat gewicht geleidelijk op, zodat je die tweede man niet nodig hebt, ergo je hebt geen sportschool nodig, én je bespaart jezelf een hoop geld en gezeur.
Wie zit er überhaupt te wachten op dat fitnesspubliek?

He, bah. Mensen.

; )

Dat verhaal is zo overdreven stereotyperend, dat het enkel maar de werkelijkheid kan beschrijven. Home sweet home, zeg ik dan maar