HB-Forum.nl

Hallo Nalle,
Wat jij omschrijft, en waar je graag duidelijkheid over wilt hebben is best complex.
Ik had (en nog steeds wel) hetzelfde dilemma. Wat is nu mijn HB en wat is mijn ADD?

Veel van jouw lijstje herken ik ADD in. Ik zelf heb mijzelf uiteindelijk laten testen, en daaruit kwam duidelijk de diagnose ADD naar voren.
HB weet ik al langer en ik ben blij dat ik eerst HB-er was en daarna pas de diagnose ADD werd gesteld.
Mijn HB-zijn vind ik mooi en ben ik trots op.
Mijn ADD-zijn vind ik geen handicap of beperking, zoals dat toch vaak wel in die hoek wordt neergezet.
Mjn ADD is dan wel heel erg onhandig en onrustig, maar het maakt me ook tot wie ik ben.

Er zit een hele grote overlap tussen hb- en ADD kenmerken. Ik heb besloten dat ik dat totaal niet meer relevant vind wat waarbij hoort. Ik kan me in jouw positie voorstellen dat je dat wel heel graag concreet zou willen weten, alleen al om het beter te kunnen managen.

Als je zegt dat plannen en organiseren je heel veel energie kost, je banale dingen (te eten bijv) vergeet door teveel prikkels, ea zaken die je aangeeft. Dan denk ik dat je veel baat zult hebben bij een diagnose en een stukje hulp daarbij.

Maar wat ik nu aan het leren ben: Vlak nooit je hb uit of zet dat nooit "tijdelijk" aan de kant, want dat werkt niet.
Wat voor mij wel werkt... dat ben ik ook nog aan het ontdekken.

Medicatie werkt bij mij wel, maar heeft voor mij teveel nare bij-effecten, waar ik teveel last van heb.
Daarom ben ik daarmee gestopt. Misschien pak ik het later nog wel weer op, dat weet ik nog niet.
Eerst wil ik graag gecoacht worden op de combi HB en ADD om voor mijzelf beter te kunnen duiden wat dit voor mij in de werk-praktijk betekent en wat ik hieraan zelf kan doen.

Gevechtssport is een prachtige emotie regulator

= waar

Je levensstijl aanpassen is altijd beter dan medicijnen

= waar

Als je van bepaalde ongezonde dingen (voor jou) druk wordt kan het slim zijn daar iets tegenover te zetten

= waar

Ik snap de reacties wel, maar ter zelfreflectie aangeboden:

Wat er vervolgens gebeurd is dat mensen hun ongenuanceerde mening gaan geven over medicatie gebruik in het algemeen

Is een veroordeling die ik niet vind passen:

Niemand hier heeft het antwoord, en ik kan je zeggen dat dokters het ook niet hebben. Iedereen heeft een mening, en er wordt tot nadenken verzocht. Het is een oefening in kritisch denken om erdoorheen te lezen en zelf dingen af te wegen. Daarbij kan je ervan uitgaan dat je het zelf ook niet zeker weet trouwens.

Ik word altijd zo kriegel van dit soort simplistische benaderingen.

= waar

Wordt dan nog aangevuld met:

Ja vecht sport kan een mooie vorm van emotie regulatie zijn, maar niet voor elke emotie en niet voor iedereen.
En soms heeft iemand medicatie nodig om uberhaupt tot enige emotie regulatie of levensstijl verandering te kunnen komen.
En tegenover elke leerling die geen noot kon spelen door de ritalin staat weer een ander die juist door de ritalin wel naar muziekles kan, een cursus kan volgen, op eens beter kan tekenen ( mijn ervaring als docent) omdat het eindelijk de concentratie en geduld kan opbrengen om stil te blijven zitten, naar de docent te luisteren, te oefenen of om eindelijk eens een keer iets af te maken.

= mening

Waardoor het ten minste nog de keerzijde aangeeft.

Het niet eens zijn met een mening kan prima, ook ongenuanceerd. Het bekritiseren (of het afstraffen van fouten) zorgt ervoor dat mensen gaan meepraten en polulair proberen te blijven (IMHO), da's meer een facebook ding; net zo onbetriouwbaar en nep als een glossy magazine bikinimodel

P.S: Ik heb een "diagnose" ADD; geloof niet echt dat ADD een ziekte is; ontken het bestaan van ADD niet, denk dat sport beter is dan medicatie, en dat je omgaan met ADD kunt leren; en heb dankzij Medicijnen ook de mogelijkheid om dat sporten (nou ja, dat is de bedoeling ) en het "managen" van ADD kan leren.

Mooi, zoals je dat overzichtelijk neer zet. Ook mee eens. Ik verwees daarbij wel ook naar veel oudere comments - ik had gehoopt uit deze topic-string meer kennis en/of nieuwe inzichten op te doen, maar dat was helaas niet zo. De teleurstelling, denk ik.

P.S: Ik heb een "diagnose" ADD; geloof niet echt dat ADD een ziekte is; ontken het bestaan van ADD niet, denk dat sport beter is dan medicatie, en dat je omgaan met ADD kunt leren; en heb dankzij Medicijnen ook de mogelijkheid om dat sporten (nou ja, dat is de bedoeling ) en het "managen" van ADD kan leren.

Ik word hier heel blij van om dit te lezen. Als je eens wist hoe graag ik zou willen leren om mijn ADD te managen, zonder medicatie (en ik ben daar al heel ver in, maar nog net dat laatste -hele cruciale- stukje niet) Ik geloof daar ook heilig in (Lees: ik wil daar heilig in geloven).

Lees ik het goed?!? Dat je met medicatie het laatste ongrijpbare voor mij niet-managebare stukje met behulp van medicatie (aan) kan leren, om dit nieuw aangeleerde daarna, zonder medicatie, kunt toepassen?

Ik wil zo verdomd graag zonder medicatie kunnen functioneren. Dat gaat prima... achter de voordeur en in sociaal ontspannen situaties en waar struikelen niet zo erg is. Maar zodra de onvermijdelijke werk-hectiek zich aandringt (en op den duur mijn systeem binnendringt) gaat het mis...

Ik moet nog een weekje geduld oefenen. Dan ga ik het eerste coaching gesprek aan met iemand die mij daar meer over kan vertellen en hoop daarbij op de broodnodige reflectie en om de mogelijkheden en on-mogelijkheden aan te horen.

t.b.c.

Evelyn schreef:De teleurstelling, denk ik.

Niet te vroeg afvlaggen hé..

Lees ik het goed?!? Dat je met medicatie het laatste ongrijpbare voor mij niet-managebare stukje met behulp van medicatie (aan) kan leren, om dit nieuw aangeleerde daarna, zonder medicatie, kunt toepassen?

Ik was iets te stellig in de zinsopbouw; maar ik heb het wel voor een deel kunnen leren. Als je het neemt (en het werkt zoals bedoeld, heel belangrijk en diuurt soms heel lang om het precies goed te krijgen)) "voel" je dus hoe het "is" om te focussen. Dingen als inkomende mail worden dan kleine irritaties, die je, godbetert, zelfs even permanent kunt oplossen om vervolgens weer verder te gaan. Alle "notificaties" zijn k*t. Ook de deurbel. En je telefoon.

Medicatie helpt me enorm, maar is ook een valkuil. Alles wat hier gezegd is is waar, maar het is allemaal persoonlijk, en relatief.

Ik ben wat minder creatief, maar kan een schilderij wel áfmaken met ritalin; als ik teveel neem, of teveel energie heb, zorgt het er soms voor dat ik me te hard push, vastloop, etc etc.

Probleem is denk ik: ritalin wordt als medicijn gezien voor de ziekte ADD. Da's net zo idioot (IMHO) als zeggen dat koffie het medicijn is tegen moeheid. Moeheid is geen ziekte, en koffie geen medicijn. ADD is geen ziekte, en Ritalin geen medicijn. Zelf -managen kan iedereen, maar je moet wel de kans krijgen; als allle prikkels op 200% binnenkomen en het lukt toch niet om te focussen (of eigenlijk, om die focus niet "kwijt te raken"), kan ritalin een hulpmiddel zijn. Ritalin kan dus helpen, mits je op de juiste dosis zit (en bij mij maakt merk, vorm, en zelfs de innametijd uit. Ook werken andere dingen mee: drink ik veel koffie, moet ik minder ritalin nemen. Ga ik te lang door, heb ik een crash. etc etc.

Ik wil zo verdomd graag zonder medicatie kunnen functioneren. Dat gaat prima... achter de voordeur en in sociaal ontspannen situaties en waar struikelen niet zo erg is. Maar zodra de onvermijdelijke werk-hectiek zich aandringt (en op den duur mijn systeem binnendringt) gaat het mis...

Ik heb het wel gedaan, vóór de medicatie. Ik was de hele dag aan het stressen, en dronk 12 tot 20 espresso's. Ik rookte twee pakjes sigaretten weg en beon aan de derde als ik tegen 2 uur 's nachts aan de gang ging. Muziek of TV serie aan (afleiding die je kunt managen) Dan doorbuffelen tot een uur of 9. Tussen 2008 en 2014 werd meer dan de helft van mijn werk afgerond terwijl de zon opkwam. Nicotine en Cafeïne zijn net zo erg als Ritalin. Het stigma is wat de meesten tegenhoudt.

En van die rare dingen zoals "het is sporten of ritalin... of executieve functies leren ipv sporten... of etc etc... neem een ritalinnetje én ga hardlopen énslaap beter én zeg tegen de wereld dat ze moeten opzouten én zoek met je coach naar je eigen krachten én overweeg ander werk én een beter huis én een scheiding én je TV weggooien :p

Het zou trouwens ook gewoon aan je werk, omgeving of andere dingen kunnen liggen hé. De kantoortuin sucks, het stikt van de afleidingen, lees-bewijzen, mensen die per see willen bellen, etc... (mijn huisarts raadt aan te bellen als ik binnen drie dagen antwoord wil op ene vraag. Het loont daar dus om gewoon te storen; omdat zij het schijnbaar niet voor elkaar krijgen in de tijd die ze zelf kunnen bepalen, mailtjes kunnen beantwoorden. Als ik vervolgens drie dagen vergeet te bellen tussen 8.57 en 11:37 mits geen weekend en geen maandag en geen "probeer het zo nog een keer" melding, is het probleem niet "ik heb ADD"

Dat je daar niet mee kan omgaan is niet jouw schuld; dat zij hebben besloten het zo dom op te lossen is ook niet hun schuld. Dus als je dat uit de weg hebt kan je besluiten (zoals ik deed) om het gelijk te mailen, en als ik eraan denk een x te bellen. Als ze dan gaan zeuren kaats ik de bal terug.. maar het is wel "van mij.." het ligt wel op mijn bord, en niemand heeft het me aangedaan.

Dus.. lees ff door m'n geraaskal heen, en als je vragen hebt post gerust

Whhhhaauuuooowwww...

...... (hele lange stilte)

Je "geraaskal"... isss.... zogezegd "even" de samenvatting van waar ik mij de afgelopen 5-6 maanden intensief mee bezig gehouden heb. Echt a-l-l-e-s staat erin.

Ben compleet overdonderd.

...

Dankjewel.
Ik neem even de tijd en een later moment zoek ik even de rust en de tijd om dit helemaal tot op het laatstje draadje uit te pluizen. Hoe waardevol - Dankjewel!!

Evelyn schreef:Whhhhaauuuooowwww...

...... (hele lange stilte)

Je "geraaskal"... isss.... zogezegd "even" de samenvatting van waar ik mij de afgelopen 5-6 maanden intensief mee bezig gehouden heb. Echt a-l-l-e-s staat erin.

Ben compleet overdonderd.

...

Dankjewel.
Ik neem even de tijd en een later moment zoek ik even de rust en de tijd om dit helemaal tot op het laatstje draadje uit te pluizen. Hoe waardevol - Dankjewel!!

Haha, leuk te lezen ik herinner me nog dat ik dit bij anderen las; en dat het allemaal op z'n plek viel toen ik eenmaal juiste dosis had. Daarna een tegenvaller, omdat je niet álles ineens kan; enkel de mogelijkheid het nu te léren kunnen. Etc etc. Succes en ik hoor t wel

Korte reactie van een 'meelezer', doch voorheen actieve gebruiker op dit forum (ja, ik ben jullie niet vergeten ). Ik heb niet het hele topic doorgelezen, maar ben vooral getriggerd door de mooie reactie van Stephan. Ik heb beide 'diagnoses' ook en heb mezelf langzaamaan geleerd om ADD en HB niet (meer) als diagnose of label te zien doch als inherent onderdeel van mijn persoonlijkheid. In navolging daarvan probeer ik, met hulp van mensen uit mijn omgeving en een coach, mijzelf te leren accepteren als de persoon die ik ben. Dit acceptatieproces is nog in 'volle gang', maar ik ben onderweg. Ik weet niet of dit een af te ronden opdracht is (ik denk het niet), mijn coach sprak daarom van zelfcompassie. Hoe je het ook noemt; het lijkt erop dat de oude Griekse wijsheid 'ken uzelve' voor mij de basis vormt voor het omgaan met mezelf. Veel te lang heb ik mijn eigenaardigheden ontkend, de tijd is rijp dat ik mezelf confronteer met.....mezelf. En dat doe ik ook met enige regelmaat, maar makkelijk is het niet. Een proces dat waarschijnlijk een leven lang in beslag neemt.

Birdman schreef:Dit acceptatieproces is nog in 'volle gang', maar ik ben onderweg. Ik weet niet of dit een af te ronden opdracht is (ik denk het niet), mijn coach sprak daarom van zelfcompassie. Hoe je het ook noemt; het lijkt erop dat de oude Griekse wijsheid 'ken uzelve' voor mij de basis vormt voor het omgaan met mezelf. Veel te lang heb ik mijn eigenaardigheden ontkend, de tijd is rijp dat ik mezelf confronteer met.....mezelf. En dat doe ik ook met enige regelmaat, maar makkelijk is het niet. Een proces dat waarschijnlijk een leven lang in beslag neemt.

Kan ik onderschrijven. Dan wordt de focus en het hele beleven anders, en ga je je vanzelf richten op oplossingen ipv "genezing". Dat laatste is namelijk een luchtkasteel.

Boektip birdman:

Dank voor de tip, Stephan!

Goedemorgen,

Vorige week heb ik de diagnose ADD gekregen en ben ik gestart met Ritalin. Er vallen veel puzzelstukjes op zijn plaats nu en heb een hoop te verwerken. Zelf heb ik het vermoeden dat ook HB op mij van toepassing kan zijn, dit is echter nooit getest. Nu vraag ik mij af of het mij wat zou kunnen opleveren om het wel te laten testen. Zelf vind ik het niet heel belangrijk om hier zekerheid over te krijgen tenzij ik er wat aan kan hebben om het wel te weten. Ik ben 31 jaar en studeer niet meer, voor scholing is het dus niet meer van belang. Graag hoor ik van jullie of het in jullie ogen voor mij een meerwaarde zou kunnen hebben om dit te laten testen.

Bij voorbaat dank voor eventuele reacties.

Of een test meerwaarde heeft is erg persoonlijk. Maar besef je wel dat er sprake kan zijn van misdiagnose als hb nog niet getest is. Een aantal kenmerken zijn erg overeenkomstig, zoals niet tot werken komen, snel afgeleid zijn, verveling en (daaruit volgend) faalangst. Maar de oorzaak is dan anders.

Wat ik zou doen is in elk geval op dit moment eerst eens de aanpak van een van twee serieus nemen. Dus als je nu medicijnen hebt en werkt aan een aanpak, zou ik dat eerst eens aankijken. Maar komt er na enkele maanden nog geen verbetering, dan zou ik verder kijken naar andere opties, want blijkbaar ervaar je wel problemen die je wilt oplossen.

Wat ook kan is dat je beide hebt. Dan is het lastig te bepalen welke symptomen waar vandaan komen. Ook dan kun je voor jezelf verschillende strategieën uitproberen om te testen wat jou helpt. Maar ook dan zou ik niet alles door elkaar aanpakken.

Aanvullend op sawi:

Op het eerste oog lijken veel dingen logisch: chaotisch zijn is niet georganiseerd, dus organiseren brengt rust (werkt bij mij soms wel soms niet)maar chaos kan een doel hebben, of functie, zoals creativiteit.

Als je geheugen goed is ontwikkeld heb je minder vaste plaatsen voor huissleutels en andere automatiserings-zaken. etc etc... dan kan je dus organisatieve vaardigheden missen (je had ze niet echt nodig).

Executieve functies (zoals taak initiatie) zijn moeilijk te trainen, maar het kan wel. En eenmaal begonnen is de concentratie vaak beter vol t ehouden. Het boek http://www.guilford.com/books/The-Smart ... 1462516964 werkte verhelderend voor mij en ik ben aan twee skills actief aan het verbeteren geslagen. Grappig genoeg waren het niet de skills die ik dacht te missen

Voor mij was het een mix; trage schildklier, ADD, te weinig beweging, verkeerde copings mechanismen en enkele onderontwikkelde executieve vaardigheden. De basis lijkt me inderdaad, zoals sawi zegt, 1 voor 1 aanpakken, maar dus ook verder kijken dan je neus lang is, volgens mij is het nooit 1 enkel ding (daar zijn mensen ook veel te complex voor .

Gisteren weer bij psycholoog geweest. Die dringt aan op medicatie gebruik.
IK zie daar nog als een berg tegenop, m.n. omdat methylfenidaat bij mij hevige rebounds en een hoop ellende teweeg brengt.

Wat m.i. het meest belangrijk is: probeer niet je ADD van je HB te onderscheiden. Beiden horen bij jou, de uitingen ervan zijn van allebei, en zijn gewoon niet los van elkaar te zien.

Heb je een vermoeden van hb omdat "het plaatje klopt" dan ben je zeer waarschijnlijk ook hb.
Het volledige aspect hoogbegaafd zijn -zie Delphi model- kun je niet testen, hier zitten teveel "zachte" factoren in, zoals o.a. hooggevoeligheid, intensiteit, autonoom. Je kunt enkel je intelligentie laten testen, maar dat blijft dan nog steeds een moment opname. Heb je last van faalangst (ook vaak hb-gerelateerd) dan scoor je mogelijk gemiddeld lager als je kunnen. Mijn advies hierin zou zijn: zoek het in "de match" met andere hb-ers. Vind je die klik in deze groep, die je bij anderen in het dagelijkse leven niet vindt, dat zegt meer dan welke test dan ook.
Anyway...

Ik ben HB ik heb ADD. Ik ben druk bezig dit laatste voor mezelf te accepteren, en mijn onvolkomenheden te accepteren, zoveel mogelijk mijn executieve functies te trainen, aan te leren, of indien nodig, mijzelf zelfs te foppen met allerhande trucjes. M.a.w. elke dag keihard werken.
Op dit moment heb ik geen baan. Dus ik kan mijn leventje inrichten zoals ik wil. Straks start ik weer in een stevige functie. Dan wordt (ben ik bang) weer ingehaald door de ruwe werkelijkheid. Is medicatie de oplossing? Ik weet het niet... Mijn psych beweert van wel. Precies om hetzelfde als Stefan zegt: "enkel de mogelijkheid het nu te léren kunnen"

Misschien moet ik er gewoon maar blind op vertrouwen dat, met het juiste stofje en juiste dosering, ik kan leren kunnen. En in godsnaam hopen dat ik niet weer, ( startend in mijn nieuwe baan, en de zoveelste herkansing aangeboden krijg), een hoopje ellende wordt.

Makkelijk is het niet.
Fijn is het wel dit te kunnen delen.
Benieuwd ook wel naar jullie leestips, ga ik eens opzoeken.

Hoi Evelyn , het zou interssant zijn om ervaringen te horen mbt medicatie , gebruik en de effecten. Zijn er mensen op dit forum die hier over kunnen vertellen? In iedergeval ben ik nieuwsgierig naar hun verhalen. De plussen en de minnen en of de twijfels.
Ik herken mezelf in de add en de adhd kenmerken. De hoogbegaafdheid is het merendeel waarbinnen ik me herken . Nu; wat ben ik?
Een diagnose??
En wat zegt het mij over hoe ik verder kan?
Baar een hetstelacademie? Medicijnen gebruik? Vooraf beseffend dat het gangbare et gemiddelde is? Ook ik daar weer buiten val. Miet ik dan herstellen en medicatie gebruiken on in het gemiddelde, de consensus verblijven? . Dat is keer op keer de vraag die ik me stel.

Sorry voor de typefouten, ik had een overstap...

En ja, ik ben inmiddels in therapie. Niet om te herstellen maar eerde r het verschil te leren beseffen, te zien. Dat scheelt veel misverstanden. Ik begrijp en zie sneller hoe verwarringen ontstaan. Binnen de dan geldende context. Als ik dat zie , begrijp ik me zelf. Dat biedt met rust en acceptatie .

Na een nachtje geslapen hebbende: Je spreekt over je onvolkomenheden. Je bent een mens. Niet onvolkomen. Je kunt ook zeggen dat je origineel bent. Anders, kan ook verfrissend zijn. Innovatief. Als een werkomgeving daar oog voor heeft ben je goud waard. Evenals je andere collega's. Steeds weer krijg ik de indruk dat wat anders is een label krijgt. Medicatie kan wellicht steunend zijn maar het is naar mijn mening gericht op aanpassing. Conformeren. Veel websites zijn toch gefocust op kenmerken. En de behandelingsuggestie gericht op aanpassing zodat je op het gemiddelde, doorsnee kan functioneren. Daar haak ik op af. Oplossingen zijn volgens mij ook niet te geven. Stefans reacties te lezen lijkt hij me ver om dit alles in te zien, het zijne ervan mee te pakken en bij zijn karakteristieken te blijven. Dat is wederom voor mij de toegevoegde waarde van dit forum.
En over medicatie, ik zou het wel interessant vinden om mensen te horen in detail hoe zij hun medicatie ervaren. Wat het met hun doet. Welke effecten het geeft. Een omschrijving van de invloed van medicatie. Uitgebreider beschreven zeg maar. Tenzij ik iemand s bericht hierover gemist hebt. Mocht dit het geval zijn kunnen jullie me dan naar betreffend beticht verwijzen? Alvast dank

Hai Muck,
Ja, Stefan lijkt me ook al ver in zijn ontdekkingstocht.
Ik ben blij, Stefan, dat we over jouw schouder mee mogen kijken

Fijn dat je dat zegt dat het geen onvolkomenheid betreft. Zover ben ik ondertussen ook. Ik ben tevreden met wie ik ben. In mijn werk is het helaas nog steeds een (te groot) struikelblok. Het cynisme wil dat ik mijn ontwikkeld heb tot een professional in mijn vakgebied, daar ben ik erg trots op. Maar dat juist ADD daar totaal niet in past. Hectiek - ad-hoc en gebrek aan structuur is inherent aan mijn werk. Tot hoever een werkgever daar begrip voor op kan brengen... Mijn laatste serie werkgevers: NIET. Mijn aankomende werkgever? Mogelijk wel. Ik ben in het sollicitatie gesprek zeer open en eerlijk geweest en aangegeven dat dit mijn zwakke plek is (heb de beestjes ADD en HB niet bij hun naam genoemd, hoor, wel gezegd wat ze zoal heel goed kunnen en wat ze niet zo heel goed kunnen) . Daarbij heb ik aangegeven dat als ze juist dat niet kunnen gebruiken in hun organisatie - ze beter nu eerlijk zijn, ipv mij weer te laten struikelen. Ze vonden het geen punt.... Ze vonden het juist sterk dat ik mij zo kwetsbaar durfde op te stellen en dat ik blijkbaar zoveel zelfkennis heb.

Als een werkomgeving daar oog voor heeft ben je goud waard. Evenals je andere collega's.

We gaan het meemaken... met bibberende knietjes. Heb iets teveel blauwe plekken opgelopen de afgelopen jaren .

Wat de medicatie bij mij deed?
Als ik je dat vertel, haak je direct af. Ik denk dat het ook zekers niet representatief is en dat ik het verkeerde stofje tot mij nam.
Het werkt wel hoor, heel prima.. 1,5 uur max. De rest van de dag zit ik in een hevige rebound, ongeacht doorslikken met de aansluitende dosering. M.a.w. een drama ..

Nou, ik was dus ook op zoek naar een topic over de ins- en outs over medicatie en dan m.n. de technische kant ervan.
Zo kwam ik op dit topic uit.
Wat doet het met je, wat brengt het je. Wat zijn de eventuele kosten-baten?
Ik tast volledig in het duister hierover... al heb ik ondertussen al wat meer theoretische kennis mogen vergaren.
Wat ik doe is try-& error. En heb proefondervindelijk de rebounds mogen ontdekken. Jammer dat ik 2-3 maanden ellende verder was om dan pas te beseffen dat het dus rebounds betrof.
Er is een ADD-forum, gelijk aan dit. Ik vind de strekking van dit forum iets wanhopiger en negatiever dan dit forum. Dus daar afgehaakt. Tot mijn vreugde vind ik hier hb-ers met AD(H)D. Tot zover partners in crime gevonden en gedeelde smart...

Maar op het ADD forum is een topic over medicatie. Ik heb daar gedurende mijn ellendige zomervakantie bijna dagelijks gepost met verslag legging en advies gekregen van mede (ervaren) ritatlin gebruikers. Het is een ellenlange thread geworden, die ook behoorlijk off-topic ging. Zou je die lezen, daar lees je veel over medicatie.
Verder vind ik het forum te wanhopig.
Ik focus liever, zoals jij ook zegt, op mijn kracht en bijzonderheid.

It's just that missing piece I am still looking for, to make it just perfect

hoi Evelyn, ik haak er wel op af .. . die rebounds lijken mij verschrikkelijk. het lijkt alsof je geest dmv de rebounds nog harder moet (ver)werken om alle gemiste signalen, prikkels terug op te pakken omdat ze zo suf zijn gehouden .. een soort inhaalslag!
dus voor mij in die zin een reden extra om niet aan medicatie te beginnen.
ik ben gewoon nieuwsgierig hoe het precies door een ieder ervaren wordt. waar het je in ondersteunt en waar niet. hoe lang etc. dus dank voor je verwijzing naar het add forum. ik ben benieuwd.
misschien hoort dit bij een andere topic maar ik kan het toch niet laten om het even te vermelden. op websites wordt oa geschreven over afwezig zijn, dromerige, dagdromen. Men komt niet verder dan dat ipv nuancering of meer in detail aangeven wat het precies inhoudt. daar kan ik wel meer dan eens geïrriteerd over raken. als ik dagdroom, doe ik dat op momenten van verveling, herhaling tijdens bijv. een les. mijn dagdroom bestaat dan uit het nadenken over zaken die betrekking hebben op wat er gezegd werd in de les. of parallel daaraan kunnen zijn. ik ga dan door in mijn gedachten hoe ik zaken kan zien, anders zien, begrijpen etc. Soms komt er een associatie of een dwarsverband in me op en dat is vele malen interessanter en het creëert weer nieuwsgierigheid om bepaalde zaken op te zoeken,te lezen etc. Het houdt me gaande enhoe vreemd het ook moge klinken, in zekere zin houdt het me ook bij de les...
soms heeft het een sluimerend effect waardoor het kansen creeert om tot inzichten te komen. een aha effect. als ik deze vervolgens in de les of werk uitspreek sla ik veelal de spijker op zijn kop. met sluimerend effect bedoel ik meer zo'n moment van helderheid tussen een slaap en waken in.. s'nachts kan ik dat ook zo hebben. eigenlijk zijn dat voor mij heel waardevolle en fijne momenten. ze zijn creatief, creeren en inspireren. naar mijn inzicht alles behalve dagdromen! voor mij zijn het verwerkingsmomenten. vooral als ik midden in de hectiek van complexiteiten zit. ik handel intuitief . het vuur aan mijn schenen, functioneer ik het best. Het lijkt me dat ik dit ga verstoren, zo niet bederven als ik daar voor medicatie gebruik. enne ....na verschillende werkgevers ben ik freelance gaan werken. Dat bevalt me erg goed. sorry overigens voor deze te lange uitweiding. ...

Er zijn meer wegen naar rome.
vandaar mijn eerdere opmerking.

Ik respecteer ieders eigen keuze. Zonder alternatief geen keuze.