HB-Forum.nl

An@ schreef:Bedankt rewind voor de uitleg van IK zijn hersenspinsels. Ik begreep er minder van.

Ik herken meerlagigheid in emoties.
En het bewust kiezen voor levensdoelen of in ieder geval het abstract denkniveau om jezelf aan of uit te zetten en bevrijdend dus ergens NIET of juist WEL voor te gaan.

UItleg en begrip zijn overschatte begrippen. Het is slechts mijn subjectieve reactie -off topic, geef ik direct toe- op de discussie en helaas geen uitleg. Ik ben best slecht in uitleggen, maar daar heb ik vrede mee.

On topic: ik baal soms ook van mijn wisselvalligheid. Voor mijn gevoel is het voornamelijk het gemis van "flow". Natuurlijk wisselen periodes van "genieten van flow" en " zonder enige inspiratie zitten elkaar af. Dat is supernatuurlijk, maar daarom kan ik nog steeds wel verlangen naar het gevoel dat ik soms heb als ik wel in de flow ben. Dat wil ik zo graag vasthouden. Niet zozeer om bepaalde effectiviteit, maar vooral vanwege het gevoel -toegegeven: als ik tijdgebrek heb met dingen, wil ik het om tijd te winnen.

rewind schreef: Ik ben best slecht in uitleggen, maar daar heb ik vrede mee.

Volgens mij ben ik ook slecht in uitleggen. Niet in normale gang van zaken, maar wel in hersenspinsels, rare gedachtesprongen die ik heb of diepe interesses. Die deel ik normaliter ook nooit. Behalve op dit forum, maar dat lukt me niet goed genoeg. Heel frustrerend vind ik dat. En soms pijnlijk. En een uur later kan ik dat ook weer heel leerzaam en boeiend vinden overigens.
Wisselvallig dus

Ik heb ook helemaal wat hier staat! :O Ik heb het ene moment het volste vertrouwen in mezelf, denkend dat ik de hele wereld aankan en dat ik alles kan doen als ik maar hard genoeg wil, andere momenten zie ik het allemaal even helemaal niet meer zitten. Dan kan ik soms zo onzeker over alles en niets worden dat ik weleens een paniekaanval kan krijgen.. Ik moet er eigenlijk alleen maar om lachen hoe ik naderhand gezien van zo'n klein probleem (soms is er niet eens een probleem te bekennen) zo'n gigantische olifant kan maken! Vooral tijdens natuurkundetoetsen heb ik dat vaak gehad, raar genoeg niet bij het examen zelf! Ik ben van nature een heel optimistisch en vrolijk persoon, maar ik weet nog niet precies hoe ik met zulke onzekerheids- en angstvlagen om kan gaan. Iemand tips?

Iris, op dit moment heb ik energie en ben ik positief, ik ga proberen jou en mijzelf wat tips te geven

Zie je dipje en onzekerheid niet als iets negatiefs. Relativeer en probeer er van te leren. Soms heb je een onrustig gevoel nodig om daarna weer te groeien of zelfs even te pieken. Een leerproces is heel grillig, vaak ervaar je als je een stapje groeit juist een angstig gevoel. Dat hoort erbij. Dan ben je eigenlijk goed bezig en uit je comfort zone. Als dit gevoel even duurt is het prima, maar het moet je niet verlammen.

Je zou over mindset kunnen lezen (growth versus fixed mindset van Dweck). Misschien ervaar je die paniekaanval omdat je faalangst hebt. Ik denk dat iedereen overigens een drempel ervaart bij nieuwe dingen leren soms. En ook dat niemand graag fouten maakt. We hebben in ons hoofd een mooi eindplaatje (en als je slim bent heb je sneller een mooier plaatje en de neiging om je verwachtingen hoog te hebben), maar vergeten nog wel eens het proces ernaar toe. Misschien dat je daarom bij het examen zelf niet zo paniekerig was? Je had de stof geleerd (als proces) en zag aan de vragen dat je het kon. Dat is mooi. Heel veel succes trouwens met je examen nog.

Lmiris schreef:Ik heb ook helemaal wat hier staat! :O Ik heb het ene moment het volste vertrouwen in mezelf, denkend dat ik de hele wereld aankan en dat ik alles kan doen als ik maar hard genoeg wil, andere momenten zie ik het allemaal even helemaal niet meer zitten. Dan kan ik soms zo onzeker over alles en niets worden dat ik weleens een paniekaanval kan krijgen.. Ik moet er eigenlijk alleen maar om lachen hoe ik naderhand gezien van zo'n klein probleem (soms is er niet eens een probleem te bekennen) zo'n gigantische olifant kan maken! Vooral tijdens natuurkundetoetsen heb ik dat vaak gehad, raar genoeg niet bij het examen zelf! Ik ben van nature een heel optimistisch en vrolijk persoon, maar ik weet nog niet precies hoe ik met zulke onzekerheids- en angstvlagen om kan gaan. Iemand tips?

Lijkt me meer een leeftijdsituatie van iemand van 17, zoals jij bent, dan een serieus probleem. Het ontdekkende speelt op deze leeftijd dan een belangrijke rol. Inclusief de waarde van het ontdekte. Is het een belangrijke ontdekking van iets dat je gedaan hebt of hoort het gewoon bij het leven.

Over 5 jaar of zo nog maar eens dezelfde vraag stellen.

plato schreef:

Lmiris schreef:Ik heb ook helemaal wat hier staat! :O Ik heb het ene moment het volste vertrouwen in mezelf, denkend dat ik de hele wereld aankan en dat ik alles kan doen als ik maar hard genoeg wil, andere momenten zie ik het allemaal even helemaal niet meer zitten. Dan kan ik soms zo onzeker over alles en niets worden dat ik weleens een paniekaanval kan krijgen.. Ik moet er eigenlijk alleen maar om lachen hoe ik naderhand gezien van zo'n klein probleem (soms is er niet eens een probleem te bekennen) zo'n gigantische olifant kan maken! Vooral tijdens natuurkundetoetsen heb ik dat vaak gehad, raar genoeg niet bij het examen zelf! Ik ben van nature een heel optimistisch en vrolijk persoon, maar ik weet nog niet precies hoe ik met zulke onzekerheids- en angstvlagen om kan gaan. Iemand tips?

Lijkt me meer een leeftijdsituatie van iemand van 17, zoals jij bent, dan een serieus probleem. Het ontdekkende speelt op deze leeftijd dan een belangrijke rol. Inclusief de waarde van het ontdekte. Is het een belangrijke ontdekking van iets dat je gedaan hebt of hoort het gewoon bij het leven.

Over 5 jaar of zo nog maar eens dezelfde vraag stellen.

Oke, bedankt, Plato!

Komt zo'n paniekaanval doordat je bang bent een fout te maken? Dan kom je er overheen door vooral wel fouten te maken en te ervaren dat de wereld niet vergaat. Probeer dat tegen jezelf te zeggen als er zo'n bui opkomt: "ofwel het valt mee, of ik heb echt een fout gemaakt en dan wordt dit een heel nuttige ervaring." Win-win dus

An@ schreef:Iris, op dit moment heb ik energie en ben ik positief, ik ga proberen jou en mijzelf wat tips te geven

Zie je dipje en onzekerheid niet als iets negatiefs. Relativeer en probeer er van te leren. Soms heb je een onrustig gevoel nodig om daarna weer te groeien of zelfs even te pieken. Een leerproces is heel grillig, vaak ervaar je als je een stapje groeit juist een angstig gevoel. Dat hoort erbij. Dan ben je eigenlijk goed bezig en uit je comfort zone. Als dit gevoel even duurt is het prima, maar het moet je niet verlammen.

Je zou over mindset kunnen lezen (growth versus fixed mindset van Dweck). Misschien ervaar je die paniekaanval omdat je faalangst hebt. Ik denk dat iedereen overigens een drempel ervaart bij nieuwe dingen leren soms. En ook dat niemand graag fouten maakt. We hebben in ons hoofd een mooi eindplaatje (en als je slim bent heb je sneller een mooier plaatje en de neiging om je verwachtingen hoog te hebben), maar vergeten nog wel eens het proces ernaar toe. Misschien dat je daarom bij het examen zelf niet zo paniekerig was? Je had de stof geleerd (als proces) en zag aan de vragen dat je het kon. Dat is mooi. Heel veel succes trouwens met je examen nog.

Hallo An, mijn excuses dat ik zo laat antwoord, maar ik realiseer me nu pas dat ik over je reactie heb heengekeken! Ja, da's inderdaad ook een goede manier om er tegenaan te kijken! Ik moet zeggen dat ik op een of andere manier wel iets heb aan die paniek, want dingen gaan altijd makkelijker daarna aangezien ik nu beter weet hoe ik ermee om moet gaan. Dat was dus bijvoorbeeld heel erg gunstig bij het wiskunde-examen! Ik had juist net een paar twee weken ervoor dat ik doorschoot, raar genoeg zat ik vervolgens wel heel relaxed het examen te maken! Het is niet de meest leuke manier om dingen te leren, maar ja, het is even mijn tijdelijke manier en op gegeven moment zal ik er waarschijnlijk wel overheen groeien. Soms is het alleen een beetje irritant, maar goed, iedereen heeft zo zijn dingen.

Ik heb inderdaad best wel faalangst. Nou ja, ik weet niet of het helemaal faalangst is, maar ook omdat ik dingen heel graag goed wil doen en dan heel erg gefrustreerd en boos op mezelf kan worden als iets niet lukt. Vooral als dingen eerst wel goed gingen, maar iets niet gaat, kan ik daar mezelf helemaal gek mee maken! Moet ik natuurlijk niet doen, maar soms lukt het gewoon niet om zulke gevoelens te controleren. Dan ga ik telkens uit van hetzelfde en op gegeven moment loopt het helemaal uit de hand. 'But there is a bright side', het gaat in ieder geval steeds beter en zoals ik net al zei; het is niet alleen maar negatief!

Ik zal binnenkort eens kijken naar dat boek, klinkt interessant! En heb jij dus ook last van paniekaanvallen? Ik heb nog geen tijd gehad om alle pagina's aan reacties grondig door te lezen (misschien wel zo slim), dus ik kan iets gemist hebben.

Dit is wel een aardig boek over de levensloop van de mens. Lievegoed beschrijft daar een aantal levensfasen die mensen doormaken waarbij hij een koppeling maakt tussen leeftijd en bijbehorend gedrag van die leeftijd. Bv op je 43e de crisis ingaan van een: is dit nu alles in mijn leven.


http://www.bol.com/nl/p/de-levensloop-v ... 666793181/

Bedankt voor de boekentip Plato, interessant ook voor mijn zoektocht.

Iris,over mindset, dat boek is Carol S. Dweck, Mindset, de weg naar een succesvol leven http://mindset.swpbook.com/

Ik heb wel last van een fixed mindset, en dat vertaalt zich bij mij in uitstelgedrag en me onprettig voelen. Gelukkig geen echte paniek. Het zou kunnen wel dat ik dat vroeger meer had, ik kan me herinneren dat examens mij best stress opleverde. En ook trok ik me meer aan van wat anderen dachten in die tijd. In de loop der jaren bouw je waarschijnlijk meer zelfvertrouwen op, je hebt ook meer kennis van jezelf door meer levenservaring en kan zaken daardoor in veel ruimer perspectief zien.

Kun je nog wel last hebben van wisselvalligheid hoor, maar het gaat wel anders

Geniet van je lange vakantie straks!