Peach schreef: ↑di 21 aug 2018, 21:18
Mercurious schreef: ↑vr 17 aug 2018, 13:41
Ik lees nu voor het eerst iets over Asperger en ik herken ook wel heel wat aspecten in mezelf. Het probleem denk ik echter, is dat ik over bijzonder veel eigenschappen beschik alszijnde 99e procenter en dat ik bij het lezen van al die symptomen soms kan vergeten welke eigenschappen ik wel heb en die dan niet terugvind bij iemand met Asperger. Ik kan ook hele rare bewegingen maken, maar ik ben ook creatief in het maken van bewegingen: Ik maak al mijn hele leven muziek, dan gebeurt dat vanzelf een keertje...
duidelijke stoornissen in het gebruik van veelvoudig non-verbaal gedrag, zoals oogcontact, gelaatsuitdrukking, lichaamshouding en gebaren om de sociale interactie te bepalen
Ik denk dat mijn goeie vriend en psycholoog deze kenmerken wel had herkend als ik die zou hebben. Herken jij dit in jezelf, Peach?
Ik heb er nog eens over nagedacht. ik heb motorisch waarschijnlijk niks op het asperger gebied. Ik maak weleens vreemde bewegingen, omdat veel binnenpretjes en fantazie heb. Hiermee doe ik ideeen mee op voor het schilderen en kan ook strip-tekenen. Tegenwoordig maak ik ook door de stress rare bewegingen. Ik heb vroeger geleerd, dat ik op de juiste manier zou moeten bewegen. Dus wat meer sociaal gewenst is. Beetje jammer eigenlijk. Een sociaal gewenste motoriek hanteren is beperkend, wanneer het geen negatieve betekenis heeft.
Dus ik merk ook dat een aantal dingen toch niet echt met asperger te maken heeft. Ik blijf nog wel het een en ander uitzoeken. Omdat ik toch meerdere dingen ben tegengekomen die meer te maken hebben met mijn IQ, dan met het syndroom van asperger. Ik vlak het nog niet, omdat ik eerst alles liever op een rijtje zet. Ik dacht zelf ook aan een lichte vorm. Dus geen extremiteiten.
Bedankt voor de tip, het heeft mij enorm geholpen.
Als kunstenaar heb je wel even te maken met het feit dat je kunstenaar bent, dat je een creatief vermogen hebt dankzij je hoge begaafdheid en heb je ook een actief brein vanwege het feit dat je kunst maakt en creatief bent en ook nog eens hoogbegaafd. Een hele lange zin, maar feitelijk zet het wel veel op een rijtje, denk ik. Aangezien ik zelf ook veel met kunst in aanraking kom en de kunst mij ook lijkt te vormen, merk ik ook vaker het geslinger in m'n hoofd dat allerlei kanten opgaat. Voor mij betekent dat ook vaak dat ik even 'blijf hangen' in autisme, PDD NOS, of iets anders wat ik dan toevallig tegenkom. Asperger is wel een hele heftige ziekte meen ik. Ik weet er het fijne niet van, maar het wordt vaak geassocieerd met mensen die allerlei trucjes kunnen met hun brein. Denk aan die film Rain Man, waar het personage van Dustin Hoffman precies weet hoeveel lucifers er op de grond liggen. Het probleem met mensen die echt een ziekte hebben, is dat die ziekte ook zorgt voor specifieke beperkingen. Misschien ervaar je door het maken van je kunst af en toe een beperking, maar zolang je doorgaat zal je merken dat je altijd wel nieuwe manieren vindt om tot een oplossing te komen. Misschien wil je een leukere olifant schilderen, bijvoorbeeld...
Toevallig ken ik een kunstschilder. Geen kleine. Hij heeft heel wat werken (een stuk of 40 naar het schijnt) verkocht aan oud minister van financien Hans Wijers en zelfs een schilderij aan toenmalig koningin Beatrix. Een kunstenaar ten voete uit. Hij heeft gestudeerd in Amsterdam aan het Rijks, zoals hij het altijd noemt, en heeft tijdens zijn studie zijn huidige vrouw leren kennen. Een heel mooi verhaal in feite. Hij heeft ooit gezegd dat hij autisme heeft, maar ik kan dat nooit zien bij mensen. Het jongere broertje van een vriend van me heeft het ook, maar bij hem zie ik het evenmin. Ik heb vaker opgemerkt naar m'n vrienden dat ik ook misschien wel autisme heb, maar dat wordt door iedereen altijd stellig weggewuifd. Er is in mijn geval meer dan voldoende sociale controle en met dien verstande durf ik afstand te doen van zulke geneeskundige vraagstukken.
Feit is Peach dat je grote hoofd ook een grote rol speelt in je alledaagse leven en dat je als kunstenaar veel gevoeliger bent dan anderen. En dat het misschien juist die gevoeligheid is voor de kunst wat de illusie wekt dat je ergens aan lijdt. Je leeft je waarschijnlijk gewoon heel erg in en dan kan soms raar tot uiting komen bij jezelf. Toch denk ik dat er niets is om je zorgen om te maken. Ik herken je verhaal maar al te goed.
