Mensen die de denk-capiciteiten bezitten waarmee zij in staat zijn om buiten de groep te denken. Niet om in opstand te komen en precies het tegenovergestelde te doen, om zich zo bijzonder kunnen voelen en zo weer punten te winnen bij de groep. Maar vanuit pure denkkracht een standpunt in nemen en zich meer richten op eigen denkkracht, dan op de groep.
Zwakbegaafde schreef:
Dat komt omdat de essentie boven de meeste hun petje gegrepen is. Dus demoniseren ze kennis die ze zelf niet kunnen tegenspreken. Heb je zo 10 mensen op een forum loopt iedereen snel in hun verhaal mee.
Ja dat ook. Daardoor worden hoog-intelligente mensen als onprettig ervaren, wanneer zij hun behoefte aan onafhankelijkheid duidelijk uiten.
Ik heb niet zo'n behoefte aan contact met een hoogbegaafde die op basis van kennis zijn levensinhoud ic begaafdheid etaleert, maar meer een antwoord kan geven op mijn vraag: Wat heb je nu dan ook gedaan met al die kennis ? Hoe ziet dat rendement er uit ?
Ik vermoed dat ik een lichte vorm van asperger heb. Ik neem communicatie wat meer letterlijk, waaronder teksten. Dus was dit letterlijk naar mij gericht of was dit een metafoor? Want dat begrijp ik niet helemaal.
Mensen die de denk-capiciteiten bezitten waarmee zij in staat zijn om buiten de groep te denken. Niet om in opstand te komen en precies het tegenovergestelde te doen, om zich zo bijzonder kunnen voelen en zo weer punten te winnen bij de groep. Maar vanuit pure denkkracht een standpunt in nemen en zich meer richten op eigen denkkracht, dan op de groep.
Ja dat ook. Daardoor worden hoog-intelligente mensen als onprettig ervaren, wanneer zij hun behoefte aan onafhankelijkheid duidelijk uiten.
Ik heb niet zo'n behoefte aan contact met een hoogbegaafde die op basis van kennis zijn levensinhoud ic begaafdheid etaleert, maar meer een antwoord kan geven op mijn vraag: Wat heb je nu dan ook gedaan met al die kennis ? Hoe ziet dat rendement er uit ?
Ik vermoed dat ik een lichte vorm van asperger heb. Ik neem communicatie wat meer letterlijk, waaronder teksten. Dus was dit letterlijk naar mij gericht of was dit een metafoor? Want dat begrijp ik niet helemaal.
Wat mij betreft is dit niet letterlijk, op de persoon, gericht ic bedoeld.
Mensen die de denk-capiciteiten bezitten waarmee zij in staat zijn om buiten de groep te denken. Niet om in opstand te komen en precies het tegenovergestelde te doen, om zich zo bijzonder kunnen voelen en zo weer punten te winnen bij de groep. Maar vanuit pure denkkracht een standpunt in nemen en zich meer richten op eigen denkkracht, dan op de groep.
Ja dat ook. Daardoor worden hoog-intelligente mensen als onprettig ervaren, wanneer zij hun behoefte aan onafhankelijkheid duidelijk uiten.
Ik heb niet zo'n behoefte aan contact met een hoogbegaafde die op basis van kennis zijn levensinhoud ic begaafdheid etaleert, maar meer een antwoord kan geven op mijn vraag: Wat heb je nu dan ook gedaan met al die kennis ? Hoe ziet dat rendement er uit ?
Ik vermoed dat ik een lichte vorm van asperger heb. Ik neem communicatie wat meer letterlijk, waaronder teksten. Dus was dit letterlijk naar mij gericht of was dit een metafoor? Want dat begrijp ik niet helemaal.
Ik heb mezelf al met enige regelmaat een hypochonder genoemd bij m'n huisarts op kantoor. Ook weleens bij psychologen of therapeuten. Meestal zijn het wel wat meer lichamelijke ziektes waar ik angst bij voel, qua psychische ziektebeelden wil ik ook nog weleens tussen de een of de andere schipperen. Uiteindelijk kom ik er altijd weer achter dat ik niet echt ergens last van heb behalve van me grote koppie.
Ik heb niet zo'n behoefte aan contact met een hoogbegaafde die op basis van kennis zijn levensinhoud ic begaafdheid etaleert, maar meer een antwoord kan geven op mijn vraag: Wat heb je nu dan ook gedaan met al die kennis ? Hoe ziet dat rendement er uit ?
Ik vermoed dat ik een lichte vorm van asperger heb. Ik neem communicatie wat meer letterlijk, waaronder teksten. Dus was dit letterlijk naar mij gericht of was dit een metafoor? Want dat begrijp ik niet helemaal.
Wat mij betreft is dit niet letterlijk, op de persoon, gericht ic bedoeld.
Ik vermoed dat ik een lichte vorm van asperger heb. Ik neem communicatie wat meer letterlijk, waaronder teksten. Dus was dit letterlijk naar mij gericht of was dit een metafoor? Want dat begrijp ik niet helemaal.
Wat mij betreft is dit niet letterlijk, op de persoon, gericht ic bedoeld.
Wat mij betreft is dit niet letterlijk, op de persoon, gericht ic bedoeld.
Bedankt voor de uitleg
Det var så lidt
Ik dacht in eerste instantie dat wat jij schrijft zou betekenen: Kleine moeite of Het stelt niets voor.
Google Translate vertaalde het naar: Het was zo klein
Ik dacht in eerste instantie dat wat jij schrijft zou betekenen: Kleine moeite of Het stelt niets voor.
Google Translate vertaalde het naar: Het was zo klein
Het is meer een uitdrukking, iets van: graag gedaan - your welcome
Ik dacht in eerste instantie dat wat jij schrijft zou betekenen: Kleine moeite of Het stelt niets voor.
Google Translate vertaalde het naar: Het was zo klein
Het is meer een uitdrukking, iets van: graag gedaan - your welcome
Ik heb niet zo'n behoefte aan contact met een hoogbegaafde die op basis van kennis zijn levensinhoud ic begaafdheid etaleert, maar meer een antwoord kan geven op mijn vraag: Wat heb je nu dan ook gedaan met al die kennis ? Hoe ziet dat rendement er uit ?
Ik vermoed dat ik een lichte vorm van asperger heb. Ik neem communicatie wat meer letterlijk, waaronder teksten. Dus was dit letterlijk naar mij gericht of was dit een metafoor? Want dat begrijp ik niet helemaal.
Ik heb mezelf al met enige regelmaat een hypochonder genoemd bij m'n huisarts op kantoor. Ook weleens bij psychologen of therapeuten. Meestal zijn het wel wat meer lichamelijke ziektes waar ik angst bij voel, qua psychische ziektebeelden wil ik ook nog weleens tussen de een of de andere schipperen. Uiteindelijk kom ik er altijd weer achter dat ik niet echt ergens last van heb behalve van me grote koppie.
De dingen die gebaseerd op een hoog denkniveau zijn mij wat duidelijker. Mij vallen de communicatie structuren meer op. Mensen zijn een stuk onzekerder, dan dat zij zelf weten. Hun communicatie is daardoor en het lagere denkniveau wat onlogisch. Bij hun is de lucht bijvoorbeeld eerst blauw en na een minuutje later weer groen. De mensen zijn bezig met wat de andere eventueel kunnen denken. ik geef toe dat ik daar nog in mee kan. Maar weet mezelf daar op te betrappen. Hiermee kan ik niet met andere over praten. Want zij denken dat er niks is. Ik krijg dan "het gaat toch goed zo?" terug of "maar je doet niks verkeerds". Dus heb geen gesprek.
Sociale vaardigheden worden ook geleerd door andere te kopiëren. Maar ik snap nu pas, dat de dingen die ik leer, niet letterlijk moet kopiëren. Dit begrijp door er rationeel over na te denken. Terwijl de anderen dit intuïtief oppikken. Zo heb ik vroeger op school letterlijk een personage uit een meiden serie gekopieerd, met de bijbehorende niet correcte communicatie. De les die ik daar uit geleerd had was, dat het niet verantwoordelijk is om op 12-13-14 jarige feestjes te bauwen buitens huis zonder ouderlijk toezicht. Maar dat kwam over, alsof ik mij niet veilig voelde zonder mijn eigen ouders. Ik vermoed wel dat de meeste pubers daar niet zo over nadenken en dat het verhaal ook niet zo veel effect had met correcte communicatie. Een van de redenen waarom ik daar aan denk.
In het algemeen genomen zijn gesprekken met iemand nog al mededelend, stellend, bewerend enz. Dat leidt nogal tot een gesprek waarbij we denken dat we een dialoog hebben met die persoon maar eigenlijk is het een tweemaal een monoloog geworden.
Doe de volgende oefening eens om voor jezelf en die ander te leren ontdekken wat de opbrengst wordt van een gesprek met sec open vragen, wie wat waar welke waarom hoe etc etc.. Dus geen mededelingen, stellend zijn, bewerend optreden etc, maar enkel en alleen open vragen toepassen.
Handig is om eea op te nemen met een recorder oid, om na te gaan wat je rol is geweest in dit gesprek. Succes en lerend.
Ik lees nu voor het eerst iets over Asperger en ik herken ook wel heel wat aspecten in mezelf. Het probleem denk ik echter, is dat ik over bijzonder veel eigenschappen beschik alszijnde 99e procenter en dat ik bij het lezen van al die symptomen soms kan vergeten welke eigenschappen ik wel heb en die dan niet terugvind bij iemand met Asperger. Ik kan ook hele rare bewegingen maken, maar ik ben ook creatief in het maken van bewegingen: Ik maak al mijn hele leven muziek, dan gebeurt dat vanzelf een keertje...
duidelijke stoornissen in het gebruik van veelvoudig non-verbaal gedrag, zoals oogcontact, gelaatsuitdrukking, lichaamshouding en gebaren om de sociale interactie te bepalen
Ik denk dat mijn goeie vriend en psycholoog deze kenmerken wel had herkend als ik die zou hebben. Herken jij dit in jezelf, Peach?
Ik lees nu voor het eerst iets over Asperger en ik herken ook wel heel wat aspecten in mezelf. Het probleem denk ik echter, is dat ik over bijzonder veel eigenschappen beschik alszijnde 99e procenter en dat ik bij het lezen van al die symptomen soms kan vergeten welke eigenschappen ik wel heb en die dan niet terugvind bij iemand met Asperger. Ik kan ook hele rare bewegingen maken, maar ik ben ook creatief in het maken van bewegingen: Ik maak al mijn hele leven muziek, dan gebeurt dat vanzelf een keertje...
duidelijke stoornissen in het gebruik van veelvoudig non-verbaal gedrag, zoals oogcontact, gelaatsuitdrukking, lichaamshouding en gebaren om de sociale interactie te bepalen
Ik denk dat mijn goeie vriend en psycholoog deze kenmerken wel had herkend als ik die zou hebben. Herken jij dit in jezelf, Peach?
Ik heb er nog eens over nagedacht. ik heb motorisch waarschijnlijk niks op het asperger gebied. Ik maak weleens vreemde bewegingen, omdat veel binnenpretjes en fantazie heb. Hiermee doe ik ideeen mee op voor het schilderen en kan ook strip-tekenen. Tegenwoordig maak ik ook door de stress rare bewegingen. Ik heb vroeger geleerd, dat ik op de juiste manier zou moeten bewegen. Dus wat meer sociaal gewenst is. Beetje jammer eigenlijk. Een sociaal gewenste motoriek hanteren is beperkend, wanneer het geen negatieve betekenis heeft.
Dus ik merk ook dat een aantal dingen toch niet echt met asperger te maken heeft. Ik blijf nog wel het een en ander uitzoeken. Omdat ik toch meerdere dingen ben tegengekomen die meer te maken hebben met mijn IQ, dan met het syndroom van asperger. Ik vlak het nog niet, omdat ik eerst alles liever op een rijtje zet. Ik dacht zelf ook aan een lichte vorm. Dus geen extremiteiten.
Bedankt voor de tip, het heeft mij enorm geholpen.
Ik lees nu voor het eerst iets over Asperger en ik herken ook wel heel wat aspecten in mezelf. Het probleem denk ik echter, is dat ik over bijzonder veel eigenschappen beschik alszijnde 99e procenter en dat ik bij het lezen van al die symptomen soms kan vergeten welke eigenschappen ik wel heb en die dan niet terugvind bij iemand met Asperger. Ik kan ook hele rare bewegingen maken, maar ik ben ook creatief in het maken van bewegingen: Ik maak al mijn hele leven muziek, dan gebeurt dat vanzelf een keertje...
duidelijke stoornissen in het gebruik van veelvoudig non-verbaal gedrag, zoals oogcontact, gelaatsuitdrukking, lichaamshouding en gebaren om de sociale interactie te bepalen
Ik denk dat mijn goeie vriend en psycholoog deze kenmerken wel had herkend als ik die zou hebben. Herken jij dit in jezelf, Peach?
Ik heb er nog eens over nagedacht. ik heb motorisch waarschijnlijk niks op het asperger gebied. Ik maak weleens vreemde bewegingen, omdat veel binnenpretjes en fantazie heb. Hiermee doe ik ideeen mee op voor het schilderen en kan ook strip-tekenen. Tegenwoordig maak ik ook door de stress rare bewegingen. Ik heb vroeger geleerd, dat ik op de juiste manier zou moeten bewegen. Dus wat meer sociaal gewenst is. Beetje jammer eigenlijk. Een sociaal gewenste motoriek hanteren is beperkend, wanneer het geen negatieve betekenis heeft.
Dus ik merk ook dat een aantal dingen toch niet echt met asperger te maken heeft. Ik blijf nog wel het een en ander uitzoeken. Omdat ik toch meerdere dingen ben tegengekomen die meer te maken hebben met mijn IQ, dan met het syndroom van asperger. Ik vlak het nog niet, omdat ik eerst alles liever op een rijtje zet. Ik dacht zelf ook aan een lichte vorm. Dus geen extremiteiten.
Bedankt voor de tip, het heeft mij enorm geholpen.
Als kunstenaar heb je wel even te maken met het feit dat je kunstenaar bent, dat je een creatief vermogen hebt dankzij je hoge begaafdheid en heb je ook een actief brein vanwege het feit dat je kunst maakt en creatief bent en ook nog eens hoogbegaafd. Een hele lange zin, maar feitelijk zet het wel veel op een rijtje, denk ik. Aangezien ik zelf ook veel met kunst in aanraking kom en de kunst mij ook lijkt te vormen, merk ik ook vaker het geslinger in m'n hoofd dat allerlei kanten opgaat. Voor mij betekent dat ook vaak dat ik even 'blijf hangen' in autisme, PDD NOS, of iets anders wat ik dan toevallig tegenkom. Asperger is wel een hele heftige ziekte meen ik. Ik weet er het fijne niet van, maar het wordt vaak geassocieerd met mensen die allerlei trucjes kunnen met hun brein. Denk aan die film Rain Man, waar het personage van Dustin Hoffman precies weet hoeveel lucifers er op de grond liggen. Het probleem met mensen die echt een ziekte hebben, is dat die ziekte ook zorgt voor specifieke beperkingen. Misschien ervaar je door het maken van je kunst af en toe een beperking, maar zolang je doorgaat zal je merken dat je altijd wel nieuwe manieren vindt om tot een oplossing te komen. Misschien wil je een leukere olifant schilderen, bijvoorbeeld...
Toevallig ken ik een kunstschilder. Geen kleine. Hij heeft heel wat werken (een stuk of 40 naar het schijnt) verkocht aan oud minister van financien Hans Wijers en zelfs een schilderij aan toenmalig koningin Beatrix. Een kunstenaar ten voete uit. Hij heeft gestudeerd in Amsterdam aan het Rijks, zoals hij het altijd noemt, en heeft tijdens zijn studie zijn huidige vrouw leren kennen. Een heel mooi verhaal in feite. Hij heeft ooit gezegd dat hij autisme heeft, maar ik kan dat nooit zien bij mensen. Het jongere broertje van een vriend van me heeft het ook, maar bij hem zie ik het evenmin. Ik heb vaker opgemerkt naar m'n vrienden dat ik ook misschien wel autisme heb, maar dat wordt door iedereen altijd stellig weggewuifd. Er is in mijn geval meer dan voldoende sociale controle en met dien verstande durf ik afstand te doen van zulke geneeskundige vraagstukken.
Feit is Peach dat je grote hoofd ook een grote rol speelt in je alledaagse leven en dat je als kunstenaar veel gevoeliger bent dan anderen. En dat het misschien juist die gevoeligheid is voor de kunst wat de illusie wekt dat je ergens aan lijdt. Je leeft je waarschijnlijk gewoon heel erg in en dan kan soms raar tot uiting komen bij jezelf. Toch denk ik dat er niets is om je zorgen om te maken. Ik herken je verhaal maar al te goed.
Als kunstenaar heb je wel even te maken met het feit dat je kunstenaar bent, dat je een creatief vermogen hebt dankzij je hoge begaafdheid en heb je ook een actief brein vanwege het feit dat je kunst maakt en creatief bent en ook nog eens hoogbegaafd. Een hele lange zin, maar feitelijk zet het wel veel op een rijtje, denk ik. Aangezien ik zelf ook veel met kunst in aanraking kom en de kunst mij ook lijkt te vormen, merk ik ook vaker het geslinger in m'n hoofd dat allerlei kanten opgaat. Voor mij betekent dat ook vaak dat ik even 'blijf hangen' in autisme, PDD NOS, of iets anders wat ik dan toevallig tegenkom. Asperger is wel een hele heftige ziekte meen ik. Ik weet er het fijne niet van, maar het wordt vaak geassocieerd met mensen die allerlei trucjes kunnen met hun brein. Denk aan die film Rain Man, waar het personage van Dustin Hoffman precies weet hoeveel lucifers er op de grond liggen. Het probleem met mensen die echt een ziekte hebben, is dat die ziekte ook zorgt voor specifieke beperkingen. Misschien ervaar je door het maken van je kunst af en toe een beperking, maar zolang je doorgaat zal je merken dat je altijd wel nieuwe manieren vindt om tot een oplossing te komen. Misschien wil je een leukere olifant schilderen, bijvoorbeeld...
Toevallig ken ik een kunstschilder. Geen kleine. Hij heeft heel wat werken (een stuk of 40 naar het schijnt) verkocht aan oud minister van financien Hans Wijers en zelfs een schilderij aan toenmalig koningin Beatrix. Een kunstenaar ten voete uit. Hij heeft gestudeerd in Amsterdam aan het Rijks, zoals hij het altijd noemt, en heeft tijdens zijn studie zijn huidige vrouw leren kennen. Een heel mooi verhaal in feite. Hij heeft ooit gezegd dat hij autisme heeft, maar ik kan dat nooit zien bij mensen. Het jongere broertje van een vriend van me heeft het ook, maar bij hem zie ik het evenmin. Ik heb vaker opgemerkt naar m'n vrienden dat ik ook misschien wel autisme heb, maar dat wordt door iedereen altijd stellig weggewuifd. Er is in mijn geval meer dan voldoende sociale controle en met dien verstande durf ik afstand te doen van zulke geneeskundige vraagstukken.
Feit is Peach dat je grote hoofd ook een grote rol speelt in je alledaagse leven en dat je als kunstenaar veel gevoeliger bent dan anderen. En dat het misschien juist die gevoeligheid is voor de kunst wat de illusie wekt dat je ergens aan lijdt. Je leeft je waarschijnlijk gewoon heel erg in en dan kan soms raar tot uiting komen bij jezelf. Toch denk ik dat er niets is om je zorgen om te maken. Ik herken je verhaal maar al te goed.
Ik zie geen enkel kenmerk uit het autistisch spectrum als een ziekte. Ik zie het meer als een storing in het informatie-verwerkings-process van het brein. Dus het brein van iemand die iets heeft in het autistisch spectrum, kan op bepaalde vlakken informatie minder goed verwerken of/en plaatsen. Maar deze mensen hebben geen heftige persoonlijkheidsstoornis zoals bijvoorbeeld narcisme. Wat ik dan wel weer ervaar als een ziekte. Want iemand die iets heeft in het autistisch-spectrum kan wel geestelijk gezond zijn. Terwijl iemand met een narcistische persoonlijkheisstoornis dat niet zou kunnen, zolang de persoon nog lijdt aan deze persoonlijkheidsstoornis.
Ik ben er wel achter gekomen dat veel creative-geesten iets weg hebben van het syndroom asperger. Waaronder Einstein, en Mozart. Waarom? Dat weet ik zelf nog niet. Maar misschien is het wel interessant om dit af te wegen tegenover een percentage zeer creatieve geesten zonder kenmerken van asperger.
Als kunstenaar heb je wel even te maken met het feit dat je kunstenaar bent, dat je een creatief vermogen hebt dankzij je hoge begaafdheid en heb je ook een actief brein vanwege het feit dat je kunst maakt en creatief bent en ook nog eens hoogbegaafd. Een hele lange zin, maar feitelijk zet het wel veel op een rijtje, denk ik. Aangezien ik zelf ook veel met kunst in aanraking kom en de kunst mij ook lijkt te vormen, merk ik ook vaker het geslinger in m'n hoofd dat allerlei kanten opgaat. Voor mij betekent dat ook vaak dat ik even 'blijf hangen' in autisme, PDD NOS, of iets anders wat ik dan toevallig tegenkom. Asperger is wel een hele heftige ziekte meen ik. Ik weet er het fijne niet van, maar het wordt vaak geassocieerd met mensen die allerlei trucjes kunnen met hun brein. Denk aan die film Rain Man, waar het personage van Dustin Hoffman precies weet hoeveel lucifers er op de grond liggen. Het probleem met mensen die echt een ziekte hebben, is dat die ziekte ook zorgt voor specifieke beperkingen. Misschien ervaar je door het maken van je kunst af en toe een beperking, maar zolang je doorgaat zal je merken dat je altijd wel nieuwe manieren vindt om tot een oplossing te komen. Misschien wil je een leukere olifant schilderen, bijvoorbeeld...
Toevallig ken ik een kunstschilder. Geen kleine. Hij heeft heel wat werken (een stuk of 40 naar het schijnt) verkocht aan oud minister van financien Hans Wijers en zelfs een schilderij aan toenmalig koningin Beatrix. Een kunstenaar ten voete uit. Hij heeft gestudeerd in Amsterdam aan het Rijks, zoals hij het altijd noemt, en heeft tijdens zijn studie zijn huidige vrouw leren kennen. Een heel mooi verhaal in feite. Hij heeft ooit gezegd dat hij autisme heeft, maar ik kan dat nooit zien bij mensen. Het jongere broertje van een vriend van me heeft het ook, maar bij hem zie ik het evenmin. Ik heb vaker opgemerkt naar m'n vrienden dat ik ook misschien wel autisme heb, maar dat wordt door iedereen altijd stellig weggewuifd. Er is in mijn geval meer dan voldoende sociale controle en met dien verstande durf ik afstand te doen van zulke geneeskundige vraagstukken.
Feit is Peach dat je grote hoofd ook een grote rol speelt in je alledaagse leven en dat je als kunstenaar veel gevoeliger bent dan anderen. En dat het misschien juist die gevoeligheid is voor de kunst wat de illusie wekt dat je ergens aan lijdt. Je leeft je waarschijnlijk gewoon heel erg in en dan kan soms raar tot uiting komen bij jezelf. Toch denk ik dat er niets is om je zorgen om te maken. Ik herken je verhaal maar al te goed.
Ik zie geen enkel kenmerk uit het autistisch spectrum als een ziekte. Ik zie het meer als een storing in het informatie-verwerkings-process van het brein. Dus het brein van iemand die iets heeft in het autistisch spectrum, kan op bepaalde vlakken informatie minder goed verwerken of/en plaatsen. Maar deze mensen hebben geen heftige persoonlijkheidsstoornis zoals bijvoorbeeld narcisme. Wat ik dan wel weer ervaar als een ziekte. Want iemand die iets heeft in het autistisch-spectrum kan wel geestelijk gezond zijn. Terwijl iemand met een narcistische persoonlijkheisstoornis dat niet zou kunnen, zolang de persoon nog lijdt aan deze persoonlijkheidsstoornis.
Ik ben er wel achter gekomen dat veel creative-geesten iets weg hebben van het syndroom asperger. Waaronder Einstein, en Mozart. Waarom? Dat weet ik zelf nog niet. Maar misschien is het wel interessant om dit af te wegen tegenover een percentage zeer creatieve geesten zonder kenmerken van asperger.
Beschouw je autisme niet als een ziekte? Uhm... Ok. Wat ik wel vaker hoor is schizofrenie. Wat je ook gerust mag weten dat is dat mensen met schizofrenie makkelijk een jaar of 10 a 15 van hun leven zien verdwjinen door die ziekte. Of dat ook zo is bij autisme weet ik niet, maar ik ben er aardig van overtuigd dat een ziekte wel wat ernstiger is voor jou als persoon dan een stoornis. Een stoornis kun je nog (enigszins) onder controle krijgen, denk ik.
Wat interessant om te lezen hoe jullie alles kunnen beredeneren . Ikzelf interpreteer de verschillen meestal vanuit gevoel of intuïtie, maar kan ze minder goed uitleggen. Een gesprek voelt goed of niet. Meestal niet, en dan voel ik wel aan wat ik wel of niet moet zeggen om het gesprek gaande te houden. Hebben jullie dat ook?
Ik weet niet of het al besproken is, maar de 'bijzondere kenmerken' wijt ik altijd aan een hoge intelligentie waardoor sociale aspecten minder ontwikkeld zijn. Ik vind daar nooit echt een label bij horen, maar het is wel vaak tekenend voor hoger begaafden.
Ik vermoed wel dat de meeste pubers daar niet zo over nadenken en dat het verhaal ook niet zo veel effect had met correcte communicatie. Een van de redenen waarom ik daar aan denk.