HB-Forum.nl

@Oscuras
Mag ik je vragen of het samenhangt met je TRPM8-deficientie (een androgen gevoelig stukje)? Daar was ik toen je daar woensdag over schreef nieuwsgierig naar maar vond het te persoonlijk om te vragen. Maar nu je hier toch zo open over bent...
Dat leidde me toen naar evt. MAIS. Heb je ook genetisch onderzoek gehad?

(gewoon nieuwsgierig, sorry; je hoeft er natuurlijk geen antwoord op te geven als je dat niet wil)

PS ik las in een post van iemand hierboven ergens iets wat niet klopte. Een verbinding sexe en eetstoornis;
eating disorders zijn niet gelinkt aan geslacht maar aan verregaande controle behoefte, behoefte om leven, psyche onder controle te proberen te krijgen.
Dat kan voor ieder gelden ongeacht geslacht. Ik vermoed dat vanwege sociaal psychische redenen het meer bij vrouwen voorkomt. Maar dat laatste is alleen een vermoeden.

Yet schreef: PS ik las in een post van iemand hierboven ergens iets wat niet klopte. Een verbinding sexe en eetstoornis;
eating disorders zijn niet gelinkt aan geslacht maar aan verregaande controle behoefte, behoefte om leven, psyche onder controle te proberen te krijgen.
Dat kan voor ieder gelden ongeacht geslacht. Ik vermoed dat vanwege sociaal psychische redenen het meer bij vrouwen voorkomt. Maar dat laatste is alleen een vermoeden.

Je zult wel op mijn post doelen, maar ik heb dat niet beweerd. Ik had het puur over een associatie, die - zoals ik al zei - helemaal niet op waarheid hoeft te berusten, maar hij zit bij de meeste mensen wel zo in hun hoofd.

ow sorry

Yet schreef:@Oscuras
Mag ik je vragen of het samenhangt met je TRPM8-deficientie (een androgen gevoelig stukje)? Daar was ik toen je daar woensdag over schreef nieuwsgierig naar maar vond het te persoonlijk om te vragen. Maar nu je hier toch zo open over bent...
Dat leidde me toen naar evt. MAIS. Heb je ook genetisch onderzoek gehad?

(gewoon nieuwsgierig, sorry; je hoeft er natuurlijk geen antwoord op te geven als je dat niet wil)

PS ik las in een post van iemand hierboven ergens iets wat niet klopte. Een verbinding sexe en eetstoornis;
eating disorders zijn niet gelinkt aan geslacht maar aan verregaande controle behoefte, behoefte om leven, psyche onder controle te proberen te krijgen.
Dat kan voor ieder gelden ongeacht geslacht. Ik vermoed dat vanwege sociaal psychische redenen het meer bij vrouwen voorkomt. Maar dat laatste is alleen een vermoeden.

Nou, daar heb je helemaal gelijk in; Sterker nog, het is helemaal niet bewezen dat het meer onder vrouwen voorkomt, enkel dat het vaker wordt gediagnosticeerd. Zou dat liggen aan een daadwerkelijke biologische predispositie, of aan bias van de hulpverlener, of aan het feit dat mannen en vrouwen door verwachte gedrag vanuit het sociaal-culturele construct rondom geslacht minder/meer snel hulp vragen erover, of het zelf anders identificeren? Ik denk zelf echt het laatste. En ja, dat qua de controle klopt helemaal; De enige reden dat ik uiteindelijk mezelf ertoe kon zetten er tegen te vechten was doordat ik met logisch redeneren kon verklaren dat een eetstoornis uiteindelijk je mate van controle over je leven verlaagt.

Ik doe niet aan "loslaten/accepteren" die 2 woorden bestaan niet in m'n hoofd, en die gaan er nooit in, liever dood/ongelukkig dan zwak. Maar toen ik tot de conclusie kwam dat mijn mate van bewuste invloed over mijn leven, mijn omgeving en de mogelijkheden waarover ik beschikte enorm verminderde door de toxische invloed van die gedachtesporen in m'n hoofd en het voortvloeiende gedrag en zijn effecten voor m'n gezondheid, werd het omgedraaid; Het werd een strijd over controle, maar dit keer tegen de destructieve invloed die de ES had op m'n leven.

Ik had er toendertijd een leuk metafoor voor (niet te letterlijk nemen, is een metafoor); Een ES is een soort monster, dat in je hoofd zit. In de regel is een mens (ook vanuit een evolutionair standpunt) een prooidier/opportuinist. Hoewel mensen vroeger in groepen konden jagen, was verzamelen veel gebruikelijker, en toen de landbouw opkwam viel de jacht ook weg. Verder zijn we als individu fysiek gezien helemaal niet sterk of snel, dus ons bewustzijn is voor een groot gedeelte ge-evolueerd als prooidier/sociaal dier.

Vaak komen eetstoornissen in de pubertijd op, een periode waar mensen vaak ook nog extra onzeker en kwetsbaar zijn, de identiteit nog minder vastligt, en de emoties vaak een stuk wispelturiger zijn. Door sommige psychologen is zelfs wel eens geopperd dat +- alle pubers als ze als volwassenen zouden worden gediagnosticeerd borderline of vergelijkbare stoornissen opgelegd zou krijgen.

Dus dan heb je in principe in de "Innerlijke wereld" een onzeker, kwetsbaar prooidier en een monster. Voor een prooidier is de beste optie dan vluchten/jezelf verbergen; Dat is in principe wat je doet bij de "conventionele" behandeling van een ES; Je leert stap voor stap loslaten, je controle "op te geven", en het zelfbeeld op te krikken zodat je stabieler bent en die controle minder nodig lijkt (gezien controle in veel gevallen daarmee samenhangt, NIET in alle.)

Dat is dus precies de reden dat een conventionele aanpak voor mij volledig zinloos is. Ik ben, ook op onbewust/instinctief niveau geen prooidier/kuddedier. Waarschijnlijk is dat biologisch te verklaren vanuit m'n AS-persoonlijkheid trekken (uiterst lage vatbaarheid voor angst, geen emotioneel respons verbonden aan de positief/negatieve beoordeling van anderen, geen basaal verantwoordelijkheidsgevoel naar de samenleving) - Ik ben zelf eerder ook een "monster" - en wat krijg je als je 2 monsters bij elkaar zet? Of ze gaan elkaar afslachten, of ze gaan met elkaar neuken (pardon the french.)

Da's ook min of meer wat er gebeurde; Eerst stortte ik me bewust helemaal in de ES, zag ik het volledig als deel van m'n identiteit en sloeg ik er helemaal in door; Ik was zelfs moderator op pro-ana sites enzo, het was echt helemaal m'n leven voor een lange tijd. Daarna begon een enorme strijd in m'n hoofd toen ik op geen enkele manier meer de voordelen voor mezelf kon verklaren; Het gedrag had op lange termijn enkel nog destructieve effecten, m'n gezondheid was naar de klote gegaan (ik stortte regelmatig in) - Het gevoel van controle en overwinning bij niet eten/minder weten kon ik ook niet echt van genieten, omdat ik sowieso +- niks meer voelde, ik was totaal gedissocieerd, alsof ik in een film leefde; Het was netto enkel nog negatief of neutraal, en het spectrum aan gedragingen dat ik kon uitvoeren vernauwde zich in een rap tempo. Ik ging het helemaal verklaren, en stelde ook meerdere schemas op waarmee ik mijn doelen (grip, controle, willpower) defineerde, en vervolgens alles ging analyseren. Hier een simpele:

De twee opties (Eetstoornis hebben of Eetstoornis overwinnen zijn) controleschema:

ES hebben:
[Controle over eten/lichaam] -> Voortvloeiende opties = A
Gebonden aan ES totaal voortvloeiende opties = A

Ongebonden aan ES, controle hebben over of je "controle vasthoudt" bij eten, of "Controle over eten loslaat":

Eten -> Keuzemogelijkheid: ES-denken of Loslaten?

Keuze ES-denken = [Controle over eten] -> Voortvloeiende opties = A
Keuze loslaten = [Controle over cognitie, ander eetgedrag] -> Voortvloeiende opties = B

Ongebonden aan ES totaal voortvloeiende opties = a + b

A + B > A
Conclusie: Scenario 2 meer invloedmogelijkheden op de psychische en fysiologische realiteit, en dus is de mate van controle hoger.

En om terug te komen op die deficientie; Ik weet niet of het met elkaar samenhangt, naar wat ik weet is die receptor vooral verantwoordelijk voor het interpreteren van kou in het autonoom zenuwstelsel; Ik weet dat menthol er ook op werkt (Ik kan menthol niet goed proeven) - volgens die theorie zou heel veel menthol eten gender identity enorm moeten versterken? Verder is die deficientie hoofdzakelijk in m'n huid; Ik kan in mijn organen/botten wel kou voelen, maar dan moet het wel echt heel koud zijn / moet ik ziek zijn waardoor de temperatuurregulatie naar de klote gaat. Of ik moet een harde straal heel koud water op m'n borstbeen richten, dat voelt heel gek voor mij

Genetisch onderzoek nooit gehad, maar ik vermoed zelf (is natuurlijk puur een hypothese) dat als je puur zou kijken naar m'n hersenen, je iets vrij vreemds krijgt op dat gebied; Ik weet bijvoorbeeld dat sommige dingen anders zijn aan de hersenen van transseksuelen, maar dat ben ik ook niet, dus ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig naar wat er nou precies met de mijne aan de hand is op dat gebied.

Bedankt voor je open verhaal. Het lijkt me moeilijk om er mee geworsteld te hebben. Ik hoop dat je het eetstoornis deel goed getackeld hebt voor jezelf want het is een kwalijke, doet veel schade aan. Controle is een illusie. Je kan je leven alleen maar zo goed mogelijk leiden. Soms hebben mensen zo'n complexe set eigenschappen dat men daar wel wat psychische ondersteuning, professionele hulp bij kan gebruiken.

Wat betreft de genetica: ik ben onvoldoende op niveau thuis op dat gebied. Heb wel een module seksuologie gedaan en weet dat bij MAIS (mild androgen insensitivity syndrome) mensen die mannelijke geslachtseigenschappen hebben de secundaire mannelijke eigenschappen zich niet echt ontwikkelen (je als man gedragen en voelen). Je hoeft daarvoor niet transseksueel te zijn, het wordt dan meer a-seksueel beleefd.

De TRPM8 deficiency heb ik op moeten zoeken, & viel me op in wat ik vond dat dat gen (TRPM8) androgen gevoelig is. Vandaar de link die ik legde. Maar helaas ben ik er onvoldoende op wetenschappelijk genetisch niveau in thuis. Dus wist niet of het verband klopte. Jij dus ook niet precies
Het zou namelijk kunnen zijn dat niet alleen je TRPM8 gen maar meerdere genen androgen insensitive zijn & je gevoel voor sekseloosheid geven?
just a thought

Yet schreef:Bedankt voor je open verhaal. Het lijkt me moeilijk om er mee geworsteld te hebben. Ik hoop dat je het eetstoornis deel goed getackeld hebt voor jezelf want het is een kwalijke, doet veel schade aan. Controle is een illusie. Je kan je leven alleen maar zo goed mogelijk leiden. Soms hebben mensen zo'n complexe set eigenschappen dat men daar wel wat psychische ondersteuning, professionele hulp bij kan gebruiken.

Wat betreft de genetica: ik ben onvoldoende op niveau thuis op dat gebied. Heb wel een module seksuologie gedaan en weet dat bij MAIS (mild androgen insensitivity syndrome) mensen die mannelijke geslachtseigenschappen hebben de secundaire mannelijke eigenschappen zich niet echt ontwikkelen (je als man gedragen en voelen). Je hoeft daarvoor niet transseksueel te zijn, het wordt dan meer a-seksueel beleefd.

De TRPM8 deficiency heb ik op moeten zoeken, & viel me op in wat ik vond dat dat gen (TRPM8) androgen gevoelig is. Vandaar de link die ik legde. Maar helaas ben ik er onvoldoende op wetenschappelijk genetisch niveau in thuis. Dus wist niet of het verband klopte. Jij dus ook niet precies
Het zou namelijk kunnen zijn dat niet alleen je TRPM8 gen maar meerdere genen androgen insensitive zijn & je gevoel voor sekseloosheid geven?
just a thought

Ben er wel heel blij mee moet ik zeggen; Ik zou het verschrikkelijk beperkt vinden van mezelf om m'n identiteit te baseren op iets wat ik niet heb gekozen; Ik ben m'n hele leven al bezig mezelf te metaprogrammeren naar een soort "tabula rasa staat" buiten mijn keuzes. Die keuzes kunnen dan wel gebaseerd zijn op biologische predisposities, dat is prima, maar ik heb ze bewust gemaakt en er rationaliteit op losgelaten. Verder vind ik het een beetje beledigend naar mezelf toe om mezelf te zien als een wezen waarvan voortplanting een onderdeel van het bestaan is; Je voortplanten is hoe dan ook altijd "geven" - je steekt tijd, energie, geld, eigenbelang, whatever op ervoor, en je krijgt er niet concreet wat voor terug, maar goed, dat punt heb ik al gemaakt, ik ga het niet nog meer herhalen. Secundaire geslachtskenmerken zijn toch fysiek trouwens? De veranderingen die in de pubertijd gebeuren, zoals bij mannen de baard in de keel of vrouwen de borsten?

Moet trouwens zeggen dat ik niet aseksueel ben; Wel a-sekse-ueel misschien, maar ik heb duidelijk behoefte aan romantische relaties; M'n seksuele drive is relatief gezien (sowieso voor m'n leeftijd) behoorlijk laag, maar wel aanwezig. Zit voor een overgroot gedeelte emotioneel in elkaar; Echt fysieke urges hebben een enorm lage prioriteit in m'n bewustzijn. Ik val qua uiterlijk ook veel meer op stijl/attitude dan echt op biologische kenmerken die volgens onderzoek "aantrekkelijk" zijn. Ik bedoel tuurlijk, als iemand echt uitgesproken lelijk is liever niet (er moet geen sprake zijn van esthetische walging) maar alles in het spectrum van "net iets onder gemiddeld" en "oogverblindend mooi" heeft nagenoeg geen invloed. Als het echt puur om uiterlijk gaat, doet kleding, haardracht en uitstraling veel meer dan lichaamskenmerken binnen het netondergemiddeld-beeldschoon. Dat is veel meer een reflectie van iemand als persoon (tenzij je veel plastische operaties hebt gedaan natuurlijk.)

Was vroeger op dat gebied ook erg eenzaam, omdat ik extreem selectief ben; Iemand die naar mijn mening niet op mijn niveau zit kan ik niet "echt" van houden; Ik zie ze dan meer als objecten, projecten of dieren. Hoe minder iemand op me lijkt, hoe vervelend ik ze vaak vind; Maar de meeste mensen die wel op me lijken zijn vaak heel ijzig en onromantisch, dus dan blijft er best heel weinig over. Ik zei vroeger ook wel eens spottend dat ik later een kloon van mezelf zou maken en daarmee zou trouwen. Ik had wel vrij veel oppervlakkige relaties, maar als je met iemand bent waar je niet echt gevoel voor hebt of die je respecteert blijf je eenzaam. Het wordt eigenlijk best goed uitgelegd in een artikel op wikipedia:

"Malignant narcissism can be distinguished from psychopathy, according to Kernberg, because of the malignant narcissist's capacity to internalize "both aggressive and idealized superego precursors, leading to the idealization of the aggressive, sadistic features of the pathological grandiose self of these patients". According to Kernberg, the psychopath's paranoid stance against external influences makes him or her unwilling to internalize even the values of the "aggressor", while malignant narcissists "have the capacity to admire powerful people, and can depend on sadistic and powerful but reliable parental images". Malignant narcissists, in contrast to psychopaths, are also said to be capable of developing "some identification with other powerful idealized figures as part of a cohesive 'gang'...which permits at least some loyalty and good object relations to be internalized". "Some of them may present rationalized antisocial behavior - for example, as leaders of sadistic gangs or terrorist groups...with the capacity for loyalty to their own comrades".[8]"

Je kan je voorstellen dat als je heel kritisch bent, en enkel sociaal gezien negatieve waardes internaliseerd (hoe zorgzamer, gevender en socialer iemand is ten koste van zichzelf richting de mensen in het algemeen, hoe meer ik ze automatisch objectiviseer) terwijl je wel oprechte emoties richting jezelf verwacht, je nagenoeg nooit iemand zal vinden. Dat is dus ook voor een van de redenen dat ik heel perfectionistisch naar mezelf toe ben; Ik moet wel iets heel, HEEL uitzonderlijks zijn, kunnen presteren en doen wil ik krijgen wat ik wil. Want de dingen waar je "normaal" positieve emoties voor krijgt, zijn geen dingen waar mensen als ik enige waarde aan hechten. Dat is ook een van de hoofdredenen dat ik niet NPS als diagnose krijg; De constante drang naar excellentie is geen compensatie voor een lage eigenwaarde (het motief is niet ego-reinforcing) maar heeft ook meer een praktische insteek. Ook zo met m'n academische ambities, ik ben niet op zoek naar erkenning, maar naar vooruitgang en prestatie. Dat is misschien een beetje een voordeel van de AS-pers. kenmerken; Ik ben emotioneel te ongevoelig voor andermans attitudes naar mij toe om op zoek te zijn naar aandacht/erkenning; Het kan best zijn dat ik die dingen wil, maar die zijn dan een middel, geen doel.

Je zou kunnen zeggen dat sommige AS en NP kenmerken elkaar wegstrepen; de AS kenmerken (ongevoeligheid voor andermans attitudes naar jou toe, gebrek aan sociale verantwoordelijkheid of emotionele cohesie met de omgeving) strepen de behoefte aan aandacht/bewondering weg, terwijl de NP-kenmerken (gevoel van superioriteit die automatisch tot ambitie zorgt, vermogen om waardes (de sterke/aggressieve/egocentrische) te internaliseren en een behoefte om uit te blinken) het kortetermijn-denken en impulsiviteit van AS onderdrukken. Maar omdat ik enorm ongevoelig ben voor externe validatie (door de objectivisering van de meeste mensen) ben ik de enige die mezelf kan valideren.

Dat zorgt wel voor enige vorm van integriteit; in academisch opzicht bijvoorbeeld - Ik zou bijvoorbeeld makkelijk onethische onderzoeksmethodes kunnen toepassen, vieze trucjes kunnen gebruiken om vergunningen te krijgen of met ellebogenwerk posities kunnen claimen die me meer mogelijkheden geven, maar ik zou nooit en nimmer met onderzoeksgegevens frauderen of valse data leveren "voor de roem" - Want dat boeit me niet, als ik weet dat mijn onderzoek niet valide is en ik niks heb bereikt maar ik er wel mee wegkom, kan de hele wereld naar me opkijken en me loven, ik zelf zal me een mislukkeling vinden omdat ik niet daadwerkelijk iets heb gepresteerd - ik ben immers de enige die mezelf kan beoordelen dat het een emotioneel effect heeft op m'n eigenwaarde, en ik zal altijd weten dat ik het onderzoek uit m'n duim heb gezogen.

Dat maakt me dus veel eerder een "Klassieke evil scientist" dan een Diederik Stapel qua insteek, als het ware. Helpt ook wel denk ik; Het zorgt wel voor een basale integriteit en realisme; Als die AS-kenmerken er waren en ik wel gevoelig was voor prijzing/bewondering/aandacht. Tenminste, dat is mijn analyse.

Ik wist trouwens niet dat het ook een gen was; Mij is verteld dat het een receptor is in het zenuwstelsel, voornamelijk in de huid :O

Dit nummer lijkt best enorm op m'n innerlijk (let op de intonatie ook, het is heel erg hoe mijn beleving is en hoe m'n gedachten gaan:)

'Zeker muziek van dat meiske' zei mevrouw Porcay toen ze me hoorde luisteren.
Dat heb ik bevestigd en aangevuld dat ik het ook mooi vind.

Deze zomer ben ik naar God Save the Queen in het Centraal museum in Utrecht geweest. Punkcultuur jaren zeventig, vroeg tachtig......those were the days!

Vind deze muziek poëtisch, beschaafd en heel gelikt. Geheel mijn smaak anno nu!

Porcay schreef:'Zeker muziek van dat meiske' zei mevrouw Porcay toen ze me hoorde luisteren.
Dat heb ik bevestigd en aangevuld dat ik het ook mooi vind.

Deze zomer ben ik naar God Save the Queen in het Centraal museum in Utrecht geweest. Punkcultuur jaren zeventig, vroeg tachtig......those were the days!

Vind deze muziek poëtisch, beschaafd en heel gelikt. Geheel mijn smaak anno nu!

Je linkte die muziek direct aan mij? Wat leuk

Sterker nog: mevrouw Porcay* linkte de muziek aan jou
Kun je nagaan wat voor beeld ze heeft gekregen op grond van mijn weergave van je bijdragen

Voor geschokte meelezers: 'ja' ik heb het mevrouw Porcay wel eens over jullie

* indien je denkt dat ik in de derde persoon enkelvoud schrijf moet ik dat ontkrachten. Mevrouw Porcay is de echtvriendin waar ik sinds kort mee samen ben. We waren, net als jij nu, 21 toen we elkaar leerden kennen. Dus qua monogame relatie die je nastreeft is er empirisch materiaal dat ondersteunend is aan dit streven

Dat is heel erg leuk
De muziek past ook enorm bij me, qua sfeer en woordkeuze. Vertel eens wat meer over jullie samen?

Al moet ik zeggen dat ik qua psychotropen meer van de psychedelics ben - Niet dat ik heel vaak zoiets doe, alleen in de vakanties eig.[/quote]

Hier ben ik nieuwsgierig naar. Welke psychedelics dan, waarom doe je dat en hoe denk je over je ervaringen daarmee? Ik ben verbaasd dat je dit wel eens doet. Aan de andere kant doe je me denken aan zo'n wezen die je in zo'n trip zou kunnen tegen komen. Dit omdat je graag onsterfelijk wil worden en dan zonder de biologische ongemakken.

DMT, LSD, Ketamine ik schrijf er ook elke keer een verslag over

Kan ik dat ook ergens lezen dan, of bewaar je die prive? Ik ben zelf hierin erg geïnteresseerd, maar heb dit nog nooit gedaan, dit omdat ik emotioneel niet echt stabiel ben en bang ben om de controle te verliezen. Vooral DMT vind ik erg interessant. Zou het bijzonder vinden om jouw ervaringen en kijk erop te kunnen lezen. Klopt het ook dat je die tekening van jouzelf ( erg mooi trouwens) deels geïnspireerd is op die ervaringen of is dit te vergezocht van mij?