HB en relaties

[Moira]

Hoe komt het dat je liever een relatie hebt, waarin je niet jezelf kunt zijn, dan geen relatie? Wat is het dan dat je precies zoekt?

[Kim24]

Dat is een combinatie van bepaalde sociale druk vanuit de omgeving, fysieke behoefte en het alleen zijn zat zijn.

[marco-polo]

@Kim

Helemaal met je eens!
Is ook een enorme valkuil voor HB'ers.
Letterlijk saaiheid en onderprikkeling

[Evelyn]

@Kim,

Dat (her)ken ik, en ik ben daar vervolgens zo vreselijk mee vastgelopen en een jaar lang tegen onzichtbare muren opgeknald, dat ik maanden na deze relatie, door mij afgebroken, bij moest komen. Dat nooit meer...

Respecteer jezelf, hou van jezelf zoals je bent, kijk om je heen, ga leuk daten en geniet, haal je schouders op en glimlach als het een leuke date was, maar niet met die ene vorm van interactie die je zoekt. En dan ineens gebeurd het, is er de magie....

Echt waar..

(I know.. )

[Lady Heather]

Ik weet, gelukkig, niet heel goed hoe het is om een relatie te hebben met een minder intelligente man (wel dates gehad met minder intelligente mannen, geen succes).
Ik heb het geluk gehad om tegen een man aan te lopen die ook HB is. Heerlijk en ook makkelijk, want hij weet waar ik het over heb.
Maar wij hebben ook onze verschillen. In de Nederlanse taal bv. Hij is erg goed in woordgrappen. Ik ben serieuzer, stiller, hij is de prater, ik de luisteraar. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Wat ik hiermee wilde zeggen is, is dat een relatie met een man/vrouw met een minder IQ lastiger is dan een relatie met iemand met een even hoog IQ. Het scheelt echt

[Kim24]

Inderdaad een wereld van verschil

Kom net terug van een date met een man die wel hb is denk ik, of er op zijn minst tegenaan zit, wat een verademing. Heb me geen moment hoeven inhouden en geen zinnen afgemaakt.....

Hij is alleen heel verlegen en volgens mij niet zo ervaren, dus we doen het aan!

[vedet]

Realties.......ja ....zucht.....ik heb het allemaal wel gehad. Niks voor mij meer. Teleurstellingen en te veel pijn genoeg gehad.
Mocht ik, als ik bejaard ben nog eens denken van ja...ik wil wel weer iemand in mijn territorium, dan zeker een HB-er. De rest heb ik wel uitgeprobeerd.....zucht.

[aletta]

relaties.... tja daar heb ik er wel wat van gehad ja.....

Ik heb eerder vooral relaties gehad met niet hb-ers. Dat is dus allemaal om de een of andere reden mislukt. Ik ben zelf 2x weggegaan omdat ik me gevangen voelde (beetje overtrokken gezegd) en ik ben ook eens gedumpt voor de andere liefdes van de betreffende meneer. Ik denk dat mijn ziekteproces bij het een en ander ook een grote rol heeft gespeeld. Het is lastig om eerst minnaar te zijn en daarna verzorgende.

7 jaar geleden ben ik tegen mijn droomman aangelopen. Hij kwam op ziekenbezoek met een bos bloemen en is nooit meer vertrokken. 4 maanden later woonden we samen, en 5 jaar geleden zijn we getrouwd. Er zit een enorm opleidingsverschil tussen ons, en vrienden lachtten me uit, maar langzaamaan begint hij heel voorzichtig te acceperen dat hij heeeeeeeeeeeeeeeeeeel misschien toch wel eens hb zou kunnen zijn (hihihihi dat wist ik al lang). Hij laat zich steeds meer zien gelukkig.
We passen bij elkaar. Natuurlijk hebben we ook onze moeilijke tijden en momenten. Hij is soms meer verzorger en ik patient. En daar moet je voor waken, want dat is dodelijk voor je relatie. Er zijn dingen die door mijn ziekte erg lastig zijn maar daar hebben we min of meer onze weg in gevonden...

[Peer]

Wat ik hiermee wilde zeggen is, is dat een relatie met een man/vrouw met een minder IQ lastiger is dan een relatie met iemand met een even hoog IQ. Het scheelt echt.

Tja, dat wil ik best geloven. Maar hoe zie je dat in de praktijk? Je komt iemand toevallig tegen en je vindt hem/haar aantrekkelijk. Daar begint het toch meestal mee? En als je alleen maar een HB-partners wil, werkt de methode van spontaan ontmoeten niet echt meer. Vind ik best een deprimerende gedachte.

Overigens hebben mijn aanstaande schoonouders geen kinderen...

[aletta]

tja....

Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook hele fijne relaties heb gehad met mannen met een stuk lager IQ. Ik denk dat IQ sowieso maar een klein onderdeel is van wie en wat je bent en weinig zegt. Het gaat erom of je je prettig voelt bij elkaar, en dat kan ik ook zijn bij iemand met een lager IQ dan het mijne. Als we dan maar wel andere dingen delen, zoals hobbies, of weet ik veel. Er moet gewoon die klik zijn.
Soms voel ik me juist minder prettig bij een hoog IQ-er. Heb ik het idee dat ik wel intelligent " moet" zijn en niet gewoon soms lekker blont uit de hoek mag komen. Me altijd "moet" gedragen etc....
Heb zo'n relatie gehad en dat beviel me voor geen meter hoor. Ik ben geen standaard vrouw, en dat wilde die man wel van me maken. Tja dat werkt dus niet, ook al was hij super intelligent en had een heel hoog IQ.

Ik vind de opmerking van Lady Heather dus wat kort door de bocht. Het gaat om wie de persoon in totaal is, en IQ is daar maar een onderdeel van.

[Lady Heather]

Natuurlijk komt er meer bij kijken dan alleen het IQ. Dezelfde interesses en dezelfde soort humor zijn ook belangrijk. Maar het allerbelangrijkste, vind ik, is dat je je veilig en geliefd voelt door die persoon.

lekker blont uit de hoek mag komen

Dat is erg leuk en handig om te kunnen doen. Je hoeft niet continue op niveau te praten. Doen wij zeker niet, soms is erg plat heerlijk. Lekker dom doen. Aan de andere kant is het ook prettig om niet telkens alles uit te hoeven leggen (bepaalde woorden en gevoelens). Maar dit zijn natuurlijk maar mijn ervaringen.

[marco-polo]

@ alettaL

lekker blont doen, vooral blijven doen!
dat vindt ik LOL niet erg

[Zonnetje]

hahaha, doe zoals mij: donkerblond, dom wanneer het je uitkomt

[Zonnetje]

Vwb de relaties:

ik heb een relatie gehad met iemand die HB was, maar tegelijkertijd naar en agressief. Het laat dus niet te raden over dat die relatie geen succes werd. Om aan te sluiten op de eerdere reacties is 'alleen' een hoog iq dus zeer zeker geen garantie voor succes.

Nu ben ik getrouwd met een heel lieve man. Hij is een stukje ouder dan dat ik ben en voor ons werkt dit prima. Ik merk dat ik door de manier waarop hij in het leven staat en zijn kennis en ervaring prima 'tegen hem aan kan leunen' (kan het even niet anders omschrijven). Hij begrijpt me en neemt me zoals ik ben, laat mij mezelf zijn met al mijn aardigheden/eigenaardigheden.

Als ik weleens naar de jongemannen van mijn eigen leeftijd kijk, dan vraag ik mij af hoe lang ze het met mij vol zouden houden

[Alexandra]

Ik denk wel, dat naast je gevoel, je 'input' belangrijk blijft in een relatie.
Om eerlijk te zijn, een soort "proces', waar ik nog niet helemaal uit ben tot hoever.

'DE' en 'Een'.
HET verschil.

[Zonnetje]

Ik denk wel, dat naast je gevoel, je 'input' belangrijk blijft in een relatie.
:

Ja en het samen afstemmen van die input; blijven zoeken naar de juiste balans en blijven praten met elkaar!