Vroeger (lees: toen ik 15 was) ging ik bijna elk weekend mee naar de stamkroeg van mijn beste vriend, omdat hij er werkte als barman. Ik vond het toen altijd heel gezellig. Kletsen met hem en de vriendengroep, onder het genot van een lekker speciaal voor mij gemixt drankje. Ik houd van een drankje en kan flink wat drinken maar ik dronk mezelf nooit lazarus en was niemand tot last.
Helaas naarmate ik ouder werd, werd de kroegpopulatie alleen maar jonger (lees: amper 13/14 jaar). De muziek werd harder, mensen werden vervelender en de sfeer veranderde. Het lijkt wel alsof het allemaal steeds meer gaat om: wie kan het meeste bier zuipen, wie kan de meeste meisjes versieren/er eentje mee naar huis krijgen, en laten we vooral de mensen uitlachen die niet meer op hun benen kunnen staan, en iedereen in elkaar meppen wiens kop ons niet aanstaat.
Toen ben ik wel een beetje afgehaakt, dat is niet wat ik 'gezellig' vind.
Wel bleef ik het leuk vinden om af en toe ergens te gaan dansen. Helaas is voor mij de reden om uit te gaan echt het dansen en even lekker los kunnen gaan op de muziek. Helaas schijnt dat tegenwoordig ook niet echt meer begrepen te worden. En lijkt het uitgaansleven in zijn algemeenheid alleen nog maar bedoeld voor het comazuipen en neukertjes ronselen.
Daar voel ik me te volwassen voor
Edit: Ik vind het veelal triest dat het steeds meer die kant op gaat. Mijn moeder (kinderverpleegkundige) heeft ze meer dan eens op de afdeling. Amper 13 jarige comazuipertjes met flinke hersenbeschadiging. En allemaal omdat het zogenaamd 'stoer' is en erbij hoort...
