HB-Forum.nl

Om nog even terug te komen over het voetbal. Ik volg het altijd met veel interesse. Ik heb er eens over nagedacht wat me er zo in aanspreekt en ben op het volgende gekomen:

1. Ik ben altijd op zoek naar prikkels. Voetbal is een hobby waar 24 uur per dag, 7 dagen per week, 52 weken per jaar altijd wel wat over te melden valt. Je kunt er dus heel veel afleiding in vinden.

2. Films, series, romans, het is allemaal nep. Van tevoren heeft iemand bedacht hoe het af gaat lopen en alles loopt volgens een script. Sport is echt. Niemand weet op voorhand wat er gaat gebeuren en dat maakt het zo spannend.

3. Statistiek: er zit ontzettend veel statistiek in sport en het is leuk om te proberen aan de hand van deze statistieken patronen te herkennen en proberen te voorspellen.

4. Het sociale aspect. Ik had er moeite mee om contact te maken met mensen en viel vaak buiten de groep. Voetbal is een makkelijk middel om met mensen in gesprek te raken. Het is voor mij een manier geweest om een gezamenlijke interesse te kunnen delen met mijn vader, vrienden maar ook op mijn werk met collega's en klanten wat zeker helpt.

Dus voor mij is het zeker een hobby. En over het geld, volgens mij wordt er nog steeds BTW gerekend over elk voetbalkaartje, elke hotdog en elk drankje wat er verkocht wordt tijdens een wedstrijd en levert dit de schatkist nog steeds een stuk meer op dan dat het ons kost. De salarissen zijn exorbitant maar worden normaliter opgehoest door de clubs zelf. Het is wat dat betreft een bedrijfstak die zichzelf reguleert en zolang deze salarissen niet met overheidssteun betaald hoeven te worden is er volgens mij niet zoveel aan de hand (hoeveel loonbelasting vloeit er elk jaar de schatkist in dankzij de voetballerij?).

Al met al, ik vind het een toegevoegde waarde aan de maatschappij. Als mensen verder willen gaan met deze discussie misschien zinvol er een andere topic over te openen?

Ik vind het wel interessant te lezen wat een (intelligent) mens trekt aan voetbal. Ik bedoel dit minder cynisch dan het er misschien staat. Ik bedoel overigens niet zelf voetballen, maar voetbal kijken en erover praten.

Als ik denk aan voetbal denk ik aan oeverloos geouwehoer, aan simpele zielen met een sjaaltje om de nek, die liedjes zingen over kanker. Die gaan zuipen en huilen als de club verliest en zuipen en lachen als de club wint.

Als ik hier dan lees dat het voor een aantal HB-mannen een serieuze hobby is vind ik dat wel interessant. Overigens volgt één van mijn broers (de intelligentste) het voetbal ook nauwkeurig. Ik heb wel eens het idee gehad dat het een excuus was om van tafel te kunnen op zondag maar wellicht vindt ie t gewoon echt interessant

Dat slimme mensen ook behoeften hebben die met voetbal worden vervuld betekent misschien wel dat dergelijke behoeften niet worden uitgesloten door slim zijn.

Slimheid is dan niet een voldoende conditie voor afwezigheid van die behoeften. Eigenaardig is ook dat slimheid tevens geen voldoende conditie is voor het begrijpen van de aanwezigheid van die behoeften bij anderen.

Waar ik mij nu over verwonder is waar het idee vandaan komt dat een wel of niet interesse hebben in voetbal iets te maken heeft met slimheid. Ik kan mij voorstellen dat het een onjuist gefundeerde (elitaire) gedachte is.

Phileine schreef:Als ik denk aan voetbal denk ik aan oeverloos geouwehoer, aan simpele zielen met een sjaaltje om de nek, die liedjes zingen over kanker. Die gaan zuipen en huilen als de club verliest en zuipen en lachen als de club wint.

Tinus schreef:Waar ik mij nu over verwonder is waar het idee vandaan komt dat een wel of niet interesse hebben in voetbal iets te maken heeft met slimheid. Ik kan mij voorstellen dat het een onjuist gefundeerde (elitaire) gedachte is.

Haha, ik heb de neiging net als jij te denken, Phileine, maar dat doe ik niet, want ik weet beter, Tinus!

Ik ken in mijn omgeving heel wat mensen die ik hoog heb zitten en die het tevens leuk vinden de voetbalperikelen (op de voet, haha, niet dus, op de bank!) te volgen. Waaronder mijn eigen man, mijn 10-jarige zoon en mijn ex. Al staan die niet te brallen en te zuipen en te huilen dan wel lachen als er een favoriete club verliest dan wel wint. Aan rare liedjes en sjaaltjes doen ze ook niet. Maar goed, ik durf zelfs niet te beweren dat -wanneer je daar wél aan doet- je dan per definitie een IQ beneden de 100 hebt...

(Ik meen mij trouwens ineens te herinneren dat 'ons eigen Rianne' het óók leuk vindt om tijdens voetbalwedstrijden iets met sjaaltjes en drinken enzo te doen...?! )

Overigens heb ik een kennis-vriendin die gepromoveerd is en hoogleraar aan de universiteit, en zij leest graag het blad Beaumonde en volgt met interesse wat de celebrities zoal doen met hun tijd en hun geld... Ken ook nog. Dus!

Sorry, we dwalen af. Conclusie die vermoedelijk wel getrokken kan worden is dat het niet zo zwart-wit of voorspelbaar is allemaal, qua al dan niet hoogbegaafd zijn en interesses/voorkeuren!

Tinus, het komt bij mij door het plaatje dat (voor mij) erbij hoort. Allemaal je sjaaltje om, vrouwen de deur uit, bitterballen in de frituur, biervoorraad bij de hand, moppen tappen, boeren, scheten laten.... alles mag want er is voetbal op TV.
En die spreekkoren van kanker dit, kanker dat maken ook dat ik er niet zo'n hoge pet van op heb.

Maar juist daarom vind ik het leuk te horen hoe de mensen hier daar in staan. Passen die in bovenstaand plaatje en zijn alleen de gesprekken beter dan ik zou inschatten, óf hebben die ook een lichte aversie van alles wat ik hierboven schreef?

(Ik stel het een beetje extreem nu)

Ik denk niet dat het er om gaat dat er geen intelligente mensen van voetbal houden (Helaas, het tegendeel is waar ). Omgedraaid heb ik nog nooit gezien dat het podium van het concertgebouw bestormd werd door liefhebbers van klassieke muziek of dat de solist met champagneglazen werd bekogeld en zich moest verschuilen achter zijn Steinway.

Phileine2 schreef:Tinus, het komt bij mij door het plaatje dat (voor mij) erbij hoort. Allemaal je sjaaltje om, vrouwen de deur uit, bitterballen in de frituur, biervoorraad bij de hand, moppen tappen, boeren, scheten laten.... alles mag want er is voetbal op TV.
En die spreekkoren van kanker dit, kanker dat maken ook dat ik er niet zo'n hoge pet van op heb.

Maar juist daarom vind ik het leuk te horen hoe de mensen hier daar in staan. Passen die in bovenstaand plaatje en zijn alleen de gesprekken beter dan ik zou inschatten, óf hebben die ook een lichte aversie van alles wat ik hierboven schreef?

(Ik stel het een beetje extreem nu)

Als je naar een voetbalwedstrijd gaat zul je zien dat het gros van de bezoekers bestaat uit hele normale (dagjes)mensen. Spreekkoren die met ziektes en nog veel erger smijten zijn een uitzondering. Er zijn twee manieren om hier tegenaan te kijken.

1. Voetbal veroorzaakt agressie en agressief gedrag bij de mensen. Als het voetbal zou worden afgeschaft zouden deze excessen niet meer voorkomen.

2. Er is een kleine groep in de samenleving die een kick krijgt van agressief buitensporig gedrag. Deze groep gebruikt voetbal nu als een excuus om dit gedrag te uiten. Als er geen voetbal zou zijn geweest dan zou deze groep ongetwijfeld een ander excuus (rugby, boksen, basketbal) zoeken om als voedingsbodem voor dit gedrag te dienen.

Zelf denk ik dat optie twee de meest waarschijnlijke is maar tot mijn verbazing denken veel mensen dat voetbal keurige mensen in agressieve raddraaiers veranderd.

@omgekeerde Leonardo: ik proef een zekere boosheid als ik jouw beschrijving van de redenen die mensen zouden hebben om sociaal te doen, lees. Alsof het jou ooit verweten werd dat je niet sociaal was en je toen in de verdediging moest: kinderen, voetbal, vluchten... Je lijkt daarbij aan te nemen dat diepzinnigheid, authenticiteit en niet-vluchten de exclusieve levenshouding van niet-sociale mensen is. Uiteraard weet je dat dat onzin is... (toch?) Maar blijkbaar wordt (of werd) je wel geraakt door iets.

Ik ben een extravert, met introverte trekjes. Ik ben het liefst bij mensen, maar ik heb ook alleen zijn nodig om op te laden. Duurt dat alleen zijn te lang, dan ga ik me opvreten. Net zoals wanneer ik niet genoeg alleen kan zijn. Ik heb altijd de juiste soort mensen gevonden, rondom me heen. En nooit via hobby's, voetbal of kinderen, trouwens Ik heb wel lange tijd gedacht dat ik niet sociaal was: ik had werkelijk geen notie van die ongeschreven regels (omdat ik ze niet wilde leren kennen. Waarom zou ik, als ik me er toch aan weigerde te onderwerpen?), werd heel snel erg raar gevonden ('waarom gebruik je altijd moeilijke woorden?') en dus uitgesloten en gepest (niet dat dat erg goed lukte, aangezien het me niet kon boeien). Pas toen ik lekker in mijn vel zat, kon ik al mijn sociale vaardigheden inzetten onder alle omstandigheden en in alle soorten groepen. Ik bleek opeens ontzettend goed te zijn in sociaal zijn. Niet dat ik nu opeens populair ben, het hangt er vanaf met welk doel ik in een groep stap. Bij sommigen ben ik dat stille, teruggetrokken type, raar en met onvoorspelbare kanten; Bij anderen ben ik niet stil of teruggetrokken. Het maakt me niet meer of minder sociaal, het zegt gewoon iets over wat ik van die groep wil en die groep van mij

Dus: niet graag met groepen omgaan, kan afhangen van uit welke soort mensen die groep bestaat. En verlegen, stil of teruggetrokken zijn, is het resultaat van de wisselwerking met die groep. Sociaal zijn, die vaardigheden hebben, betekent niet dat je in alle soorten groepen jezelf wil laten zien. En zo blijken niet-sociale mensen vaak wel sociaal te zijn in de juiste omgeving extravertie en introvertie zijn dan weer andere dingen...

Physeric schreef:Ik denk niet dat het er om gaat dat er geen intelligente mensen van voetbal houden (Helaas, het tegendeel is waar ). Omgedraaid heb ik nog nooit gezien dat het podium van het concertgebouw bestormd werd door liefhebbers van klassieke muziek of dat de solist met champagneglazen werd bekogeld en zich moest verschuilen achter zijn Steinway.

Ow het ging om hooligans.

@Moira,

Ik ben opgegroeid in een familie van bierminnende, wietrokende voetballiefhebbende materiëele (irriëele,kortzichtige) volkse mensen waartussen ik de enige niet-voetballiefhebber was. Begrijp me goed, ik hou veel van mijn ouders, broers en van mijn ooms en mijn tantes, neefjes en nichtjes, maar een goed gesprek zit er gewoon niet in met die mensen, "voetbal", "geld", "uit je bol", "hakken", "flippen", "lekker zuipen", "joduh!", "kanker!" etc. etc. Voor mij geldt hetzelfde als voor jou, ik werd ook een rare gevonden, aan de ene kant werd ik voor 'professortje' uitgemaakt en aan de andere als 'mongolide' omdat ik me niet conformeerde aan de heersende norm. Dus ja, je zou gerust kunnen stellen dat ik enigzins wat boosheid en vooral ook 'niet-begrijpen' bij me heb. Het niet willen hebben van kinderen komt bij enkelen van hen bijv. wel erg confronterend over omdat ik bewust geen kinderen wil maar wel vruchtbaar ben waarbij mijn oudste broer bijv. al heel erg lang z'n best doet, zich zelfs heeft laten opereren met dat doel, maar nog altijd niet in staat is om kinderen te kunnen verwekken. Dat contrast tussen ons is op zich niet zo bijzonder ware het niet dat hij me vooral omwille van mijn keuze daarin als een soort van idiot savant weg probeert te zetten ("want wie wil er nou geen kinderen?").

Je lijkt daarbij aan te nemen dat diepzinnigheid, authenticiteit en niet-vluchten de exclusieve levenshouding van niet-sociale mensen is. Uiteraard weet je dat dat onzin is... (toch?) Maar blijkbaar wordt (of werd) je wel geraakt door iets.

Je veronderstelt een onjuistheid, het vooroordeel dat je uit mijn woorden heb gedistilleerd is niet terecht. Ik ben hier belandt via een tip van iemand die met hb-kinderen werkt en ben slechts zoekende naar antwoorden omtrent hb'rs en wat hen bezighoudt, ik wist bijv. nog helemaal niet dat er ook extraverte hb'rs zijn die evenwel feesten enz. Daarom ben ik juist hier en daarom kom ik met een vragenlijst, de enige referentie tot dusver was ik zelf en vandaar.

Odran Oel schreef:@Moira,

Ik ben opgegroeid in een familie van bierminnende, wietrokende voetballiefhebbende materiëele (irriëele,kortzichtige) volkse mensen waartussen ik de enige niet-voetballiefhebber was. Begrijp me goed, ik hou veel van mijn ouders, broers en van mijn ooms en mijn tantes, neefjes en nichtjes, maar een goed gesprek zit er gewoon niet in met die mensen, "voetbal", "geld", "uit je bol", "hakken", "flippen", "lekker zuipen", "joduh!", "kanker!" etc. etc. Voor mij geldt hetzelfde als voor jou, ik werd ook een rare gevonden, aan de ene kant werd ik voor 'professortje' uitgemaakt en aan de andere als 'mongolide' omdat ik me niet conformeerde aan de heersende norm. Dus ja, je zou gerust kunnen stellen dat ik enigzins wat boosheid en vooral ook 'niet-begrijpen' bij me heb. Het niet willen hebben van kinderen komt bij enkelen van hen bijv. wel erg confronterend over omdat ik bewust geen kinderen wil maar wel vruchtbaar ben waarbij mijn oudste broer bijv. al heel erg lang z'n best doet, zich zelfs heeft laten opereren met dat doel, maar nog altijd niet in staat is om kinderen te kunnen verwekken. Dat contrast tussen ons is op zich niet zo bijzonder ware het niet dat hij me vooral omwille van mijn keuze daarin als een soort van idiot savant weg probeert te zetten ("want wie wil er nou geen kinderen?").

Je lijkt daarbij aan te nemen dat diepzinnigheid, authenticiteit en niet-vluchten de exclusieve levenshouding van niet-sociale mensen is. Uiteraard weet je dat dat onzin is... (toch?) Maar blijkbaar wordt (of werd) je wel geraakt door iets.

Je veronderstelt een onjuistheid, het vooroordeel dat je uit mijn woorden heb gedistilleerd is niet terecht. Ik ben hier belandt via een tip van iemand die met hb-kinderen werkt en ben slechts zoekende naar antwoorden omtrent hb'rs en wat hen bezighoudt, ik wist bijv. nog helemaal niet dat er ook extraverte hb'rs zijn die evenwel feesten enz. Daarom ben ik juist hier en daarom kom ik met een vragenlijst, de enige referentie tot dusver was ik zelf en vandaar.

'Je lijkt daarbij' drukt niet uit dát je het doet, maar dat gegeven de manier waarop je hebt geschreven, dat op die manier geïnterpreteerd kan worden. Het is korter dan 'hieruit zou je op kunnen maken dat de auteur...'. Als ik je had willen beschuldigen, dan doe ik dat duidelijk en rechtstreeks. Aangezien ik dat niet gedaan heb, was dat schijnbaar niet mijn doel.

Moira schreef:Uiteraard weet je dat dat onzin is... (toch?)

...laat weinig ruimte open om anders te veronderstellen...

Maar het is niet belangrijk Moira, ik ben hier niet gekomen om te bakkeleien of te verzanden in welles/nietes....ik ben hier om gelijkgestemde zielen te ontmoeten

nog even over het voetbal....



Onder voetbalfans zitten hooligans en hoogbegaafden en — niet dat deze twee groepen uitersten op eenzelfde schaal zijn — alles ertussenin.

Onder mensen zitten voetbalfans en hoogbegaafden en — niet dat deze twee groepen uitersten op eenzelfde schaal zijn — alles ertussenin.

Niets menselijks is hoogbegaafden vreemd, zowel de liefde als de haat voor voetbal!

Hallo Leonardo/Odran Oel,

Mijn familie bestaat ook uit wat volksere mensen. Hele aardige en prima mensen, maar ze leven hun leven op een heel ander vlak dan ik. Ik heb me in mijn jeugd heel eenzaam gevoeld. Ik wilde zo graag bij een groep horen, maar ik voelde me nergens thuis. Ik wilde heel graag met vrienden en vriendinnen op stap, leuke dingen doen. Maar wat zij leuk vonden, daar vond ik niks aan. Ik vond mezelf een rare en ik wist niet wat ik met mijn leven aan moest. Hoe mensen om mij heen hun leven inrichtten, met uitgaan, hoe ze hun vakanties doorbrachten: het was allemaal niks voor mij.

Ik werd eenzamer en eenzamer, tot ik op een gegeven moment maar alleen dingen ben gaan ondernemen. Alleen naar een studiedag over het een of ander, alleen een cursus volgen. Daar ontmoette ik natuurlijk gelijkgestemden, dus het gevoel een rare te zijn verminderde en ook voelde ik me minder eenzaam. Echte vrienden heb ik niet, en dat vind ik eigenlijk heerlijk. IK heb genoeg mensen om me heen waar ik naar toe kan gaan als ik dat wil, maar dat blijven meer kennissen dan vrienden. En ik vind het prima zo. Ik ben gewend alleen te zijn, ik zou niet anders meer willen.

Dus ik vind het niet raar dat je alleen gelukkig bent. Trek je vooral niks aan van de norm dat je alleen succesvol bent met een hele rits vrienden. Leef lekker je eigen leven.

Rianne schreef:nog even over het voetbal....
Onder voetbalfans zitten hooligans en hoogbegaafden en — niet dat deze twee groepen uitersten op eenzelfde schaal zijn — alles ertussenin.
Onder mensen zitten voetbalfans en hoogbegaafden en — niet dat deze twee groepen uitersten op eenzelfde schaal zijn — alles ertussenin.
Niets menselijks is hoogbegaafden vreemd, zowel de liefde als de haat voor voetbal!

Hier even op inhakend...Ik ben een solist, maar dus ook voetbalfan, en vrouw Het is gewoon leuk om 'dom' naar te kijken , en mee te leven. Het gevoel, als je favoriete club (bij mij dus FC Groningen) scoort, en vooral in een belangrijke wedstrijd, kan een kick geven. En dat voelt soms best lekker

Hoogte van intelligentie en wel of niet van voetbal houden is moeilijk aan elkaar te relateren volgens mij, omdat ieder een eigen drijfveer heeft om een hobby er op na te houden! Voor de één is het de drang tot creatieve expressie, voor de ander is het het sociale aspect, en voor weer een ander is er de behoefte om uitdagingen te vinden op cognitief vlak, en voor nog weer een ander kan een hobby ontstaan, omdat hij/zij tegenwicht wil vinden aan al het denken, of aan al het sociale..,etc. Je komt er nooit uit! Je zal altijd de hele persoon moeten kennen.

Ben je een solist of maak je deel uit van een groep mensen?

Ik denk zelf dat ieder mens in oorsprong wel een bepaalde verbondenheid met een ander mens zoekt.
Daarom denk ik dat solisme eigenlijk heel vaak ook omgevingsgerelateerd is.
Soms is men in een andere, wat meer gelijkgestemde omgeving, wel meer een groepsmens.
Sommigen zijn meer gericht op hechte 1 op1 vriendschappen, en dan daarmee ook niet absoluut solistisch.
Maar het meer nadenken over dingen leidt wel tot minder automatische aanpassing aan groepsregels, waardoor men meer geneigd kan zijn een solistische ROL aan te nemen......

Alexandra, totally agree with you!

Ik ben ook een solist, vind het verrekte lastig/ingewikkeld om in groepsverband te verkeren, ben er nog steeds niet helemaal achter waarom. Ook kan ik soms wel blij worden van maximaal twee dagen alleen zijn, als ik erg sociale tijd heb gehad. Wel heb ik veel één op één vriendschappen. Dus helemaal alleen, nee;-).

Ik vraag mij af wie het grootste probleem heeft als een solist in een groep aanwezig is. De solist of de rest van de groep?

Tinus schreef:Ik vraag mij af wie het grootste probleem heeft als een solist in een groep aanwezig is. De solist of de rest van de groep?

Dat is een interessante vraag. Zoiets als de kip en het ei. Denk dat dat erg relatief is gelet op omstandigheid en karakters.

Odran Oel schreef:Zoiets als de kip en het ei.

Het kip ei probleem is een slecht voorbeeld voor hetgeen waar het voor staat. Er is namelijk best wel uit te komen als men het maar als een semantisch probleem benaderd (juiste definities van een ei en een kip leiden tot de oplossing*). Ik geloof dat veel problemen waar men de kip en ei analogie gebruikt net zo goed oplosbaar zijn.

Net zo is de uitspraak 'je moet geen appels met peren vergelijken' een slecht voorbeeld voor hetgeen waar het voor staat. In letterlijke zin zijn appels best wel met peren te vergelijken. Appels en peren zijn juist een voorbeeld dat men wél verschillende zaken met elkaar kan vergelijken.

*Oplossingen zijn mogelijk zolang we een kip en ei niet tegelijk defineren als de eerste komt voort uit de laatste en de laatste komt voort uit de eerste. Dit is eigenlijk een heel algemene paradox.