HB-Forum.nl

Lees net deze uitspraak op FB, mooie illustratie van 'waar ik heen wil' met 'al mijn facetten' ....

Rabindranath Tagore schreef:"Clouds come floating into my life, no longer to carry rain or usher storm, but to add color to my sunset sky."

En ik ben eigenlijk niet dapper genoeg om het te vragen, maar doe het toch: mag ik dan ook meedoen, Emmy...?

Hoi Laatbloeier,

Jazeker, wat mij betreft ben je van harte welkom bij een/de brainstormsessie!

praktische uitvoering (oftewel datum prikken en doen!)

Hartelijke groet,

emmy

Mwaa schreef: Verder, sterkte!

Ha Esther! Leuk dat je meedenkt. Die drie dingen heb ik ooit zelf ook

Laatbloeier schreef:Vertaalwerk is iets dat bij mij op komt. Al kan ik me ook voorstellen dat

vedet schreef:Je passie voor lezen zou je bijvoorbeeld kunnen gebruiken door het redigeren van manuscripten.
Je leest dan altijd wat nieuws, nooit hetzelfde en je kan er wat inbrengen wat jij vindt dat er aan verbetering nodig is.
Is dit iets waar je wat mee kunt?

Vedet, deze suggestie is zo simpel en briljant! Waarom ben ik hier zelf niet opgekomen ??? Ik ga eens kijken of ik hiermee aan de slag kan. Mijn dank is groot!

Altijd al gedacht dat ik briljant was, maar nu krijg ik het eindelijk van jou te horen
Dank je wel. Blij dat ik iets heb kunnen betekenen voor je.
He, mijn dag is weer goed.
Nu de rest van de wereld nog zien dat ik wel wat kan en weet.

@Mwaa: wat naar voor je dat het zo rot gaat .

Mwaa schreef:En dat wil ik echt niet meer. Ik voel alleen nog maar wanhoop. Hoe moet ik nog verder? De rek is er gewoon uit. Ik weet het echt allemaal niet meer, ik weet alleen dat ik dit niet meer vol hou.

Zorg vooral goed voor jezelf. Gun het jezelf om even lekker tot rust te komen. Het hoort bij een burn-out dat de energie echt gewoon even op is.
Ik wil je de tip geven, eerst te zorgen dat je energie weer een beetje op peil is, zodat je daarna energie hebt om de problemen aan te gaan pakken.
Als je geen idee hebt hoe je daarvoor moet zorgen, kun je overwegen een energiedagboek bijhouden:
Schrijf elke dag kort op van welke dingen je energie kreeg (energiegevers) en welke dingen veel energie kosten (energievreters). Na een tijdje kun je terugkijken en een lijstje proberen te maken: welke dingen kosten energie, en welke geven energie. Zodra je daar zicht op begint te krijgen kun je proberen meer dingen te doen die energie geven, en minder die energie kosten. Zodat je weer wat reserve opbouwt aan energie.

Zolang je heel erg 'in de min' staat qua energie (en dat kan ik niet goed inschatten, dat weet je zelf het best) raad ik je aan dat eerst te doen, en daarna al het andere (zoals de achterliggende oorzaak zoeken of denken over wat voor werk je kunt doen).


Ik wil nog een keer uitgebreider reageren, maar mijn accu is bijna leeg.

hallo Mwaa, even een gedachte van mij

ik heb een aantal keren jouw 'verhaal' gelezen en meerdere reacties hierop
7 burn-outs dat is veel (daar wordt ook op ingegaan)
ik vraag me af -misschien gek- maar waren het wel 7 burn-outs of misschien 1 hele lange?
misschien ben je nooit uit de 1e burn-out gekomen?
is dat mogelijk?

toen je een financiële meevaller had.....verliep o.a. je huishouden goed en ook jij functioneerde goed
als je gaat werken en je hebt heel veel gedaan, gaat het niet goed
je ziet op tegen routinematige handelingen, ik concludeer dan dat je te weinig prikkels krijgt

maar je huishouden doen is toch routinematig en daar functioneer je goed (als je niet hoeft te werken)
waarom ervaar je in zoveel verschillende soorten werk (en echt m'n petje af dat je zoveel kan) zo weinig inspiratie of voldoening maar meer weerstand zodat je persoonlijke leven wordt lamgelegd?

ik ben zelf ook alleenstaande moeder en zie heel misschien daar een spanning in die van invloed is op je werk of beter op het werken, wat voor werk dan ook

maar het is nogmaals maar een gedachte, ik wil niet betweterig zijn en hoe dan ook ik wens je een beter leven
Mhow

Mwaa schreef:Op het werk eigenlijk hetzelfde verhaal. De eerste paar maanden ga ik lekker. Daarna wordt het routine en dan gaat het mis. 's Morgens kan ik mijn bed niet uitkomen omdat ik er zo tegenop zie om weer te moeten werken. Die tegenzin is zo enorm groot dat ik er letterlijk misselijk van word. Er begint zich dan een spanning van binnen op te bouwen. Ondanks dat ik dan al het gevoel heb dat het niet meer goed gaat, blijf ik doorwerken (ben alleenverdiener, dus geen keuze). Ik probeer m'n gevoel dan zoveel mogelijk uit te schakelen en ben elke dag als een soort zombie aan het werk. Intussen blijft de spanning inwendig groeien tot er een implosie plaatsvindt en ik volledig uitgeschakeld thuis kom te zitten.

...

Hoe moet ik nog verder? De rek is er gewoon uit. Ik weet het echt allemaal niet meer, ik weet alleen dat ik dit niet meer vol hou.

Bij mij is werk niet zoveel een grote hindernis. Er zitten maar liefst 168 uren in een week. Als je daarvan tussen de 40-60 uren kwijt bent aan werk dan blijft er nog veel over. Is werk dus wel zo erg? Wat ik mij nu afvraag... heb je wel voldoende leuke dingen te doen in die overige uren of is je hele leven werken eten en slapen?

Ik voel mij zelf op het moment als een sneltrein in volle vaart die niet meer te stoppen is. En terwijl ik achter lig op schema voeg ik nog enkele stations toe. Het rammelt aan alle kanten maar het voelt wel lekker. Het is natuurlijk niet algemeen maar misschien is voor sommige burnouts wel de oplossing om nog meer kolen op het vuur te gooien (dat is in ieder geval hoe je letterlijk een burnout voorkomt).

Tinus schreef:Het is natuurlijk niet algemeen maar misschien is voor sommige burnouts wel de oplossing om nog meer kolen op het vuur te gooien (dat is in ieder geval hoe je letterlijk een burnout voorkomt).

Zo heb ik er nog nooit over nagedacht maar het klinkt erg logisch. Voordat je vuurtje is opgebrand gooi je er gewoon nieuwe brandstof bij en laait het vuurtje weer op en ben je weer op stoom.

De ketel kan natuurlijk ook exploderen, en dat zou dan niet zo best zijn, je herseninhoud dwingt niet voor niets op drastische wijze de rust af. En hoe weet je dat je niet gewoon het onvermijdelijke aan het uitstellen bent om wellicht een nog grotere klap te krijgen dan aanvankelijk het geval zou zijn geweest ?

Iemand schreef:Schrijf elke dag kort op van welke dingen je energie kreeg (energiegevers) en welke dingen veel energie kosten (energievreters). Na een tijdje kun je terugkijken en een lijstje proberen te maken: welke dingen kosten energie, en welke geven energie. Zodra je daar zicht op begint te krijgen kun je proberen meer dingen te doen die energie geven, en minder die energie kosten. Zodat je weer wat reserve opbouwt aan energie.

Behoorlijk confronterend deze reactie; ik besefte me dat er al jaren geen sprake meer is van energiegevers. Het enige dat ik kan bedenken wat me ontspant is op de bank zitten met een boek. De dingen die (neem ik aan) anderen ervaren als energiegevers, zoals bijvoorbeeld een vakantie, een avondje met vrienden, sporten, een wandeling maken of een hobby beoefenen, zijn voor mij juist zaken waar ik enorm tegenop zie omdat ze zoveel energie vreten.

Tinus schreef:Wat ik mij nu afvraag... heb je wel voldoende leuke dingen te doen in die overige uren of is je hele leven werken eten en slapen?

Daar ligt dus juist de crux vermoed ik; er is niets dat ik als leuk ervaar. Alles is een moeten en geeft alleen maar heel veel stress. Dus inderdaad, werken/eten/slapen en tussendoor nog wat aandacht aan mijn kind proberen te geven. En zelfs dat is een enorme opgave .

Odran Oel schreef:

Tinus schreef:Het is natuurlijk niet algemeen maar misschien is voor sommige burnouts wel de oplossing om nog meer kolen op het vuur te gooien (dat is in ieder geval hoe je letterlijk een burnout voorkomt).

Zo heb ik er nog nooit over nagedacht maar het klinkt erg logisch. Voordat je vuurtje is opgebrand gooi je er gewoon nieuwe brandstof bij en laait het vuurtje weer op en ben je weer op stoom.

De ketel kan natuurlijk ook exploderen, en dat zou dan niet zo best zijn, je herseninhoud dwingt niet voor niets op drastische wijze de rust af. En hoe weet je dat je niet gewoon het onvermijdelijke aan het uitstellen bent om wellicht een nog grotere klap te krijgen dan aanvankelijk het geval zou zijn geweest ?

Ook ik had er nog nooit op die manier naar gekeken, maar het komt wel overeen met zoals ik het ervaar. Telkens als ik vastloop beland ik voor een aantal weken of maanden in de ziektewet. Maar op een gegeven moment moet ik weer aan de bak en haal ik het laatste restje doorzettingsvermogen wat ik heb tevoorschijn en begin vol goede moed aan de volgende episode. Overigens begreep ik nooit waarom de ARBO-arts en/of de psych dacht dat ik er wel weer klaar voor was, zag hij/zij dan niet hoe slecht het met me ging?

De laatste dagen ben ik bezig om alles op papier te zetten om de dingen helder te krijgen (met behulp van alle nieuwe inzichten die ik hier krijg!!!). Eén van de conclusies is dat er een enorme discrepantie is tussen diegene die ik wil zijn (de persoon die ik naar buiten toe laat zien ) en diegene die ik ben.

De mens die ik wil zijn levert prestaties op het werk, heeft zijn privéleven op orde, heeft een bevredigend sociaal leven en leidt een tevreden bestaan. De mens die ik ben voelt zich anders en geïsoleerd, is het vermogen kwijt geraakt om te genieten en sleept zich door het leven heen. En dat hou ik al zo'n jaar of 20 vol. Wat overigens ook een prestatie op zich is....

Ik zou willen dat ik dit forum jaren eerder had ontdekt. Ik had een bepaalde theorie over wat er met me aan de hand is, maar deze nieuwe inzichten zorgen ervoor dat ik naar mezelf kan kijken vanuit andere invalshoeken. En dat geeft een stukje houvast, maar belangrijker nog, het biedt ook weer enigszins perspectief.

Knap dat je zelf al zoveel op een rijtje weet te zetten ondanks dat de koek al redelijk op is. Heb ik veel bewondering voor.
Sterkte bij je zoektocht!

Mwaa schreef:Ik zou willen dat ik dit forum jaren eerder had ontdekt. Ik had een bepaalde theorie over wat er met me aan de hand is, maar deze nieuwe inzichten zorgen ervoor dat ik naar mezelf kan kijken vanuit andere invalshoeken. En dat geeft een stukje houvast, maar belangrijker nog, het biedt ook weer enigszins perspectief.

Klinkt goed!

Hoi Mwaa,

Ik weet niet zeker of je het gezien hebt, maar ik heb je een pb gestuurd.

Hartelijke groet,

emmy