HB-Forum.nl

Porcay schreef: Als je denkt dat je alles onder controle hebt ga je te langzaam

Rianne schreef:Ja, mooi topic!


Een van de belangrijkste lessen die ik heb geleerd wordt weergegeven door een Chinese of boeddhistische uitspraak: when the student is ready, the teacher wil come.

Voor mij behelst het meerdere lessen:
- ook al zie ik problemen bij anderen en ook de oplossingen, ze moeten het zelf zien en willen veranderen (intrinsieke motivatie)
- alles heeft z'n tijd nodig
- op belangrijke momenten in mijn leven kom ik, vaak zonder dat ik actief zoekende ben, mijn teachers tegen; inmiddels durf ik daar echt op te vertrouwen

Rianne schreef:Ja, mooi topic!


Een van de belangrijkste lessen die ik heb geleerd wordt weergegeven door een Chinese of boeddhistische uitspraak: when the student is ready, the teacher wil come.

Voor mij behelst het meerdere lessen:
- ook al zie ik problemen bij anderen en ook de oplossingen, ze moeten het zelf zien en willen veranderen (intrinsieke motivatie)
- alles heeft z'n tijd nodig
- op belangrijke momenten in mijn leven kom ik, vaak zonder dat ik actief zoekende ben, mijn teachers tegen; inmiddels durf ik daar echt op te vertrouwen

Lama Karta schreef:Een evenwichtig mens is iemand die zich niet aan dingen hecht en die niet voortdurend oordelen velt. De meeste westerse mensen staan overal en altijd met een oordeel klaar. 'Dit is goed en dat is slecht'. Het vellen van oordelen wordt in het Boeddhisme als ondeugdzaam beschouwd. Als je andere mensen niet beoordeelt en veroordeelt ben je in evenwicht. En als je in evenwicht bent zul je in het leven veel minder schade ondervinden en ook veel minder schade aanrichten.

When the student is ready, the teacher wil come.

Nesjamag schreef:

Nickname schreef:En zo kan ik nog wel even door gaan, het zijn de cliches waar ik mee op werd opgevoed. En uiteraard zitten er in al die uitspraken een kern van waarheid (de een uiteraard wat meer dan de ander).
Maar op elk probleem, elke conflict hadden mijn ouders er wel een in voorraad bedoelt om die situaties zo snel mogelijk in de kiem te smoren zonder naar de individuele situatie of de persoon te hoeven kijken en luisteren, zonder over een eigen oplossing te hoeven nadenken. Snel en efficiënt.... kortom: dooddoeners. Bedoelt om ons als kinderen monddood te maken.

Is eigen aan zeer veel mensen en ook een reden van mijn onvrede met spreekwoorden en levens"lessen".
Bij alles kan ik mij serieuze vragen stellen en meer dan genoeg redenen zien voor een zekere "waarheid", maar ook meer dan genoeg redenen zien om mij er niet aan te laten vangen, hoe zeer mijn hersenen dat ook zouden willen (of vroeger wouden).

Siouxsie schreef:Ok, dan ga je er dus vanuit dat mensen ook rationele, objectieve ervaringen kunnen hebben. Als dat waar is, snap ik dat je aan 'levenslessen' en dit topic niets zal hebben.

Volgens mij bestaat er niet zoiets als ervaringen die niet subjectief en niet 'irrationeel' zijn, mits je met irrationeel bedoelt: gekleurd door emotie. Al onze ervaringen en gedachten zijn gekleurd door emotie, iedereen doet aannames, iedereen vult gedeeltes van de waarneming in en iedereen gebruikt schema's en heuristieken. Alleen de idiot savant zoals ergens in een ander topic ook voorbij kwam, die doet geen aannames en die zal ook echt niet snappen waarom je ooit een stereotype nodig zal hebben als je toch exact ieder uniek 'geval' voor de geest kan halen.

Geen enkele ervaring zal exact hetzelfde beleefd worden door anderen. Daardoor ontstaat in een samenleving overdracht van belangrijke kennis/ervaringen door middel van gezamenlijke, relevante en valide referentiekaders waaraan we allemaal kunnen refereren zodat we elkaar begrijpen. Dat vind ik leuk en interessant en ik denk dat op die manier 'oude lessen' wel degelijk iets zijn om van te leren, want blijkbaar zijn ze relevant (want overgedragen).

Ik vind het ook leuk en interessant dat wij ieder uniek zijn en graag die unieke kanten benadrukken, maar we lijken zo vreselijk veel op elkaar en als je navraag doet over een bepaalde ervaring, hebben veel mensen al eens een vergelijkbare ervaring gehad. Dat is niet iets om uit de weg te gaan, maar omdat we zoveel op elkaar lijken kan je er juist van leren.

Ik denk trouwens serieus niet dat er veel mensen zijn die actief quotes of spreekwoorden opzoeken en aan de hand daarvan hun leven inrichten.
Zo is het niet bedoeld en zo werkt het niet met mensen, volgens mij. Dat doet me denken aan de eeuwig voortdurende discussie over diagnostiek, waarbij gezegd wordt dat mensen zich "schikken naar een label" wanneer hun probleem gediagnosticeerd is, dat vind ik ook een irrelevante discussie. En dat mensen zich schikken naar een groep is ook niet iets om van te gruwelen, dat is een kenmerk van sociaal gedrag en dat is wat mensen nou eenmaal van nature doen, net als apen en honden.

Ik apprecieer de rol van emoties etc in mensen en vind dat die een meerwaarde kunnen hebben. Maar soms gaan die emoties te ver en zijn we beter af een stapje achteruit te zetten en alles een beetje in perspectief brengen, inclusief die emoties die we voelen. Emoties kunnen ons enorm verblinden en misleiden wanneer we er niet in slagen ze te aanvaarden voor wat ze zijn. Ik vind persoonlijk dat emoties best gescheiden blijven van oordelen, conclusies, nieuwe zaken leren, ... tenzij emoties daarbij een rol kunnen bieden om een ander perspectief te bieden.
De meeste mensen slagen hier compleet niet in en komen dan tot een punt waarbij hun oordelen en conclusies gecontamineerd worden door emoties. Een gevolg is dat ze absoluut geen inzicht meer hebben in hun motivaties om gelijk wat te doen (een voorbeeld zou kunnen zijn dat ze iets nieuw kopen omdat ze een drang voelen om te kopen, maar henzelf dan wijsmaken dat ze echt nodig hadden wat ze gekocht hebben). Bij zulke situaties zou men er goed aan doen om dus een stap achteruit te zetten en de rol van emoties volledig te appreciëren en los te maken van rationaliseren en de zaken te bekijken zoals ze zijn, met nuance, in plaats van zich te laten misleiden door zowel emoties als onze nood aan rationalisatie.

Ik zie iets gelijkaardigs gebeuren bij spreekwoorden en ook bij labels. Mensen zijn niet voldoende in staat om dan een stap achteruit te zetten en zaken te appreciëren voor wat ze zijn en de zaken vanuit meerdere perspectieven en met voldoende nuance te beschouwen. Spreekwoorden en labels hebben een sterk rede ondermijnend effect op mensen.
Het van mensen schikken naar labels of groepen vind ik ook niet onschuldig. Het is een instinct in sociale wezens, maar in onze huidige staat van ontwikkeling is het een instinct dat we achter ons zouden moeten laten. Er is geen nood meer aan coalitievorming ter overleving. We hebben nu de technologische middelen om onze wereld te brengen naar een waar iedereen prima kan overleven. We zitten op een punt waar veel van onze instincten nu meer potentieel hebben om schadelijk te zijn dan nuttig te zijn. Ik vind dit dus ook helemaal geen irrelevante discussie.

Er is een grote revolutie in het 'klein' aan de hand. We transformeren van consument naar producent. Van energievoorziening tot verzekering, alles wordt kleinschalig en lokaal. In Tegenlicht het revolutionaire antwoord op de wereld van de multinationals. Na de industriële en de digitale revolutie staan we aan het begin van een nieuwe; de energie revolutie. Steeds meer mensen laden het dak van hun huis vol met zonnepanelen of kopen samen een windmolen om zo minder afhankelijk te worden van grote energieleveranciers. We maken onze eigen stroom en onze woonwijk wordt een energiemaatschappij. Het energieoverschot wordt verkocht en zo maakt de hele buurt winst, zoals dat nu al op het Deense eiland Samsø gebeurt. Maar als we de energiemarkt kunnen decentraliseren, wat kunnen we dan nog meer? Waarom ook niet de zorg of onze verzekeringen in eigen hand nemen? Het revolutionaire antwoord op het doorgeslagen multinationale kapitalisme en de mogelijke overgang naar een ander, socialer systeem. In 'Power to the People' brengt regisseur Sabine Lubbe Bakker bezoeken aan het 'energiepositieve' Samsø (waar zij wordt rondgeleid door initiatiefnemer Søren Hermansen), aan Texel Energie -dat streeft naar energieonafhankelijkheid in 2020-, aan Grunneger Power, één van de meest succesvolle energiecoöperaties en aan de Utrechtse bedenkers van het 'broodfonds', een nieuwe collectieve kijk op arbeidsongeschiktheid. Marjan Minnesma van stichting Urgenda verklaart waarom de beweging van onderop nu ook in Nederland overal opduikt. En de Amerikaanse econoom Jeremy Rifkin, al jarenlang voorvechter van verduurzaming, voorspelt dat het burgerkapitalisme binnen twee jaar onze wereld zal veranderen. Het devies: doe het zelf, doe het samen.