Vandaag is er iets gebeurd waar ik énorm blij van ben geworden, een soort hyper zelfs!!! (Ondanks problemen die ik op ander vlak heb en die ernstig zijn, met depressieve dochter...). En ik wilde het graag kwijt in een topic dat iets 'bestendiger' is dan de vluchtige uitingen in het HB-café als 'Ik ben...' en 'Ik heb'. Nou bleek ik zelf dit topic ooit te hebben geopend en daar hoort het eigenlijk ook gewoon helemaal in thuis, dus bij deze.
Ik zit nl. al héél lang vast in mijn werkzame leven, wat wil ik, wat moet ik, wat kan ik...

Toen ik dit topic opende (nota bene bijna 2 jaar geleden!!!), had ik zelfs nog voldoende werk in principe! Nu dat ook al niet meer, ik ben mijn grootste inkomstenbron kwijtgeraakt per 1 januari 2014 (opdrachtgever opmaak medische vakbladen). Ik werk nu alleen nog maar twee dagen van 5,5 uur bij een lichamelijk gehandicapte vrouw met pgb. Ik kan nog even teren op de facturen die ik nog binnen moet krijgen, maar dan gaat het interen worden... of superdesuper karig leven.
Ik kwam er maar niet uit wat ik nog zou kunnen, nog zou willen... En jaar of twee terug overwoog ik nog me te laten omscholen voor het onderwijs: lerares wiskunde, HBO deeltijd. Maar ik durfde het niet, en vraag me ook af of ik er echt goed genoeg voor zou zijn. Of het wel echt leuk zou vinden. Ja, het lesgeven wel, maar de wiskunde op zich was meer een strategisch idee (is vraag naar). Verder boeit psychologie me, maar wat is dáár nou het arbeidsperspectief?!? Nulkomaanul in deze markt, voor iemand die al bijna 50 is en die hele studie nog moet gaan doen (nog afgezien van de vraag waar ik dat van moet gaan bekostigen juist nu ik de inkomsten niet meer heb...) Het werk dat ik deed, opmaakwerk, in de grafische sector, ik wilde het eigenlijk niet meer. De stress, het maar zitten op de kont achter de computer... Nog afgezien van het feit dat het daar allemaal behoorlijk op z'n gat ligt. Ik wilde niet meer vissen in een overvolle vijver.
Bij mijn pgb-cliënte viel mij inmiddels meer en meer op dat ik een 'doener' ben. Werk totaal onder mijn niveau, maar praktisch bezig zijn, ik vind het héérlijk! Ik word er helemaal gelukkig van. Ik merk het ook als ik thuis bezig ben, van de computer weg, heel aards werk doen. Ondertussen probeerde ik met ongelooflijk veel inspanning, denkwerk en mentaal zoeken erachter te komen wat ik nou nog kon gaan studeren en doen. Ik kwam er niet uit. Alsof ik maar tegen de muur op bleef botsen. En nu...
...ik sprak vandaag mijn broer, ik belde hem, niet over werk, maar voor iets anders. Hij heeft een eigen (technisch) bedrijf, overgenomen van onze pa. Pa heeft er nog heel lang in meegeholpen, en dat liep totáál niet. Ze vochten elkaar nog net niet letterlijk de tent uit en mijn broer werd er doodongelukkig van. Nu is mijn pa er weg, na veel gedoe en is de band tussen hen in rustiger vaarwater gekomen. Maar mijn broer heeft het nu te druk, want hij doet het helemaal alleen. Het bedrijf loopt al sinds het bestaat enorm goed. Er is altijd werk geweest en eigenlijk altijd te veel.
En ineens opperde ik, zei ik: "Misschien een rare vraag, maar kan ik je niet af en toe helpen? Of kan ik dat niet, is het te technisch, te specialistisch?" "Néé", zei broer, "heel veel werk zou jij prima kunnen. En je bent handig, wat je niet kunt, kun je leren!" Nou, samengevat, we werden allebei ongelooflijk enthousiast bij het idee!

Ik moet er wat voor reizen, ong. 20 minuten met de trein en dan zou ik een fiets moeten regelen en vanaf het station nog 20 min. fietsen. Ik mag heel flexibel komen, want het werk laat dat toe. Ik kan facturen schrijven, ik heb een btw-nummer en al deed ik voorheen heel ander werk, dat kan gewoon (weet ik al van de Kamer van Koophandel). We zijn allebei heel flexibel, én geholpen op deze manier! O, en het toeval wilde ook dat mijn broer van een grote opdrachtgever meer werk kon krijgen, maar eigenlijk met het dilemma worstelde dat hij dat er echt niet meer bij kon hebben. Als ik erbij kom, is dat probleem ook opgelost! En ik ben van mijn geldzorgen en 'werkeloosheid' af!
Okay!!! Nu ga ik dus werken voor de leukste werkgever van Nederland (mijn broer en ik zijn zó 'van hetzelfde hout gesneden', als ik HB ben, dan hij ook, en als we met elkaar aan de praat zijn, dan stoppen we niet meer). En ik ga lekker met m'n handen werken, ik ga monteurswerk doen aan grote machines, en alles wat er voor handen is. Ik ben eruit, het doe-werk zit bij onze hele familie in het bloed. Van de 10 broers van mijn vader hadden er 9 (plus mijn vader) een eigen bedrijf (allemaal praktisch, kwekerijen en mijn vader dus een machinefabriekje). Allemaal slimme mensen, maar op deze manier waren ze op hun plek, niet teveel in het hoofd, maar met hun handen. Al is het ontwerp- en ontwikkelwerk wat mijn vader en broer deden/doen werk waar je ook slim voor moet zijn. Maar goed, doeners dus, én zelfstandigen!, in onze familie. Zo ook mijn broer! Zo ook ik!
En dan heb ik ook weer voldoende geld en kan ik voor de hobby evt. een studie psychologie gaan doen via de OU. Of lekker aan de zelfstudie met vanalles. Wat dan ook.
Ik ben er uit, geloof ik!