HB-Forum.nl

Wat mij overigens opvalt als nog enigszins buitenstaander op dit forum is dat de hoogbegaafdheid bij veel de identiteit bepaalt en overal aan wordt gerelateerd. Dat komt misschien omdat dat ook het onderwerp van het forum is, waardoor het een vertekend beeld geeft of doordat ik graag dingen overanalyseer. Ik lees af en toe dat echt alles kan worden verklaard door hoogbegaafdheid, terwijl ik bij veel dingen ook denk dat karakter, omgeving en opvoeding ook een hoop kunnen verklaren. Ik moet er bij mezelf bijvoorbeeld voor waken dat ik het niet als excuus ga zien, denk ik. Ik zie parallellen met bijvoorbeeld patiënten met onverklaarbare lichamelijke klachten die eindelijk een diagnose krijgen. Verder lees ik tussen de regels door veel frustratie naar de maatschappij toe. Ik krijg af en toe het gevoel dat sommige mensen hier het normaal begaafde mensen bijna kwalijk nemen dat ze hen niet kunnen boeien of inspireren, bijna een doorgeschoten emancipatie. Lijkt mij niet de meest gezonde houding om in het leven te staan, de maatschappij is je niets verschuldigd mbt je eigen gemoedstoestand. Verder heb ik ook nog geen flauw idee of ik zelf wel hoogbegaafd ben. Ik herken wel heel veel dingen, maar ook heel veel dingen niet. Als het bijvoorbeeld gaat over beelddenken of in meerdere sporen denken etc. Ik heb geen idee op welke manier ik denk en het lukt me ook niet om dat te analyseren.

Ik hoop dat ik niet die indruk gewekt heb, zo zie ik het namelijk niet. Voor mij niet, in ieder geval. Ik heb geen rotjeugd gehad, ben niet gepest, heb tot mijn 18e een vlekkeloze schoolloopbaan gehad - was altijd best normaal. En nog steeds red ik me prima tussen de 'gemiddelde' mensen alleen er waren stukjes die ik niet kon benoemen tot ik hier terecht kwam.
Ook bij de GGZ merkte ik dat er stukjes op hun plek vielen, maar lang niet alle stukjes.

En de uber-klik (zoals we m eerder genoemd hebben) ervaar ik alleen bij (zeer) intelligente mensen. Dat was al zo voor ik hier kwam, toen dácht ik dat het aan IQ lag, nu weet ik het zeker.

Dat je soms overeenkomsten lijkt te zien met andere HBers hier, daar moet je m.i. ook voorzichtig mee zijn. Er schrijven immers geen 'gemiddelde' mensen mee met wie je kunt vergelijken. Als blijkt dat veel mensen hier houden van muziek van Blof... weet je nog niet of dat misschien in een gemiddelde groep ook het geval is. Als veel mensen hier een bende maken van hun huishouden, zegt dat niet dat niet HB-ers dat niet doen (want bijna iedereen poetst het een beetje op als er visite komt, toch?)

Wel zit ik nog een beetje te denken in hoeverre HB de identiteit bepaalt. Bij minderbegaafden zie je toch ook een duidelijke levensstijl, passend bij het minder begaafd zijn. Stof tot nadenken.

R1981, ik deel dat gevoel met je! En moet je zeggen dat (evt.) HB mij eigenlijk niet zo heel veel zegt, wat betreft mijn eigen persoontje althans. Het zou wellicht wat zaken in mijn leven kunnen verklaren, maar de verklaring kan net zo goed deels of grotendeels elders liggen. Zo zie ik dat ook. Voor mij is het allemaal niet zo'n 'issue', zoals men dat soms zegt.

Waarom ik dan op dit forum vertoef? Omdat ik het niveau waardeer, omdat er interessante onderwerpen voorbij komen en omdat ik hier inmiddels wat mensen ken die ik zie als een verrijking voor mijn persoonlijke kringetje (digitaal en zelfs in het écht!).

Ik voel me uitstekend tussen normaal begaafde mensen. Op veel vlakken piek ik er helemaal niet eens bovenuit voor mijn gevoel. En soms vind ik het heerlijk een zeer intelligent, of anderszins apart of eigenzinnig persoon tegen het lijf te lopen. Zoiets.

oh zeker niet bij iedereen. Maar ik heb een paar reacties gelezen waarbij ik die indruk wel kreeg, weet niet eens van wie, maar dan blijft dat beeld een beetje hangen. Vond sommige reacties zelfs agressief als het over moeten aanpassen ging. Een voorbeeld waarbij ik parallellen zie zijn bijvoorbeeld fibromyalgie of whiplash patiënten. Hierbij zie ik regelmatig patiënten voor een intake die zich nog net niet voorstellen met "hoi, ik heb fibromyalgie en mijn naam is". Het bepaalt dan hun hele zijn. Dit komt vaak ook na jarenlang onbegrepen te zijn, eindelijk een sociaal geaccepteerde sticker op hun klachten en gedrag krijgen. In hoeverre er hierbij sprake is van oorzaak en gevolg is vaak niet duidelijk. Een sticker die uiteindelijk ook niets betekent, maar dat maakt naar hun omgeving en voor hunzelf niets uit. Ik zie de begaafdheid eerder als een eigenschap, die niet met een eenzijdige causale relatie kan worden uitgelegd tov je gedrag en identiteit, dat is een te simplistisch model.

De vergelijking van je hele leven in de twee moeten rijden en er achter komen dat er een vijfde versnelling is vind ik op zich wel mooi. Maar om maar even in de metaforen te blijven.....ik woon wel in een woonerf, en het is fijn om af en toe op de snelweg te rijden, maar ik kan niet met 130 (actueel he) over de drempels in mijn directe woonomgeving knallen. Wat dat betreft ben ik nog erg op zoek naar die handvatten om mijn vastlopen in het dagelijkse leven wel op te lossen. Kan wel naar mijn werkgever stappen en zeggen ik ben hoogbegaafd, dus die domme dingen ga ik nu niet meer doen. Dan antwoordt hij waarschijnlijk dat ik die slimme dingen ook niet meer hoef te doen en op zoek mag naar ander werk.

brandweerman lijkt me dan wel wat. Maarja, daar ben je met 30 te oud voor las ik (ik zoek nogal eens naar mogelijkheden om mijn leven om te gooien) en ik heb hoogtevrees als ik op mijn tenen ga staan....of vrachtwagenchauffeur. De hele dag met jezelf.

Dan wordt het meer een karakter-dingetje denk ik. De mensen die eerst hun ziekte noemen en dan hun naam. Die hebben het er gewoon graag over.

Ik schrijf hier over HB omdat dit forum over HB gaat. Maar ik schrijf nog ergens en daar gaat het niet over HB en dan hoor je mij er ook niet over. Terwijl dat toch echt interessante gesprekken zijn.

ik ben daar wel heel benieuwd naar, hoe mensen dat in hun omgeving doen. Weet je omgeving het überhaupt? Ik krijg van sommigen de indruk dat ze er heel erg mee te koop lopen, maar misschien is dat een heel verkeerd beeld van de werkelijkheid. Ik zie het helemaal niet zitten om het aan mensen te vertellen als het zo is. Mijn vriendin weet het, omdat ik er telkens zo'n teringbende van maak kan ze dat een beetje plaatsen. En ik heb het aan een directe collega vertelt die dagelijks met mijn teringbende op mijn werk te maken heeft en die reageerde met "zou me bij jou niet heel veel verbazen". Maar ik vind het dan ook wel genoeg zo, heb daar al bijna spijt van, want het voelt kwetsbaar.

Nee, ik heb het ze niet verteld.

Hoewel mijn IQ-uitslag en mijn HB-ontdekking niet hetzelfde moment waren. Daar zat een jaar tussen. Dus pas een jaar later kwam ik erachter welke zaken bij HB kunnen horen.

Mijn IQ-uitslag heb ik niet verzwegen en toen merkte ik al dat het als een lopend vuurtje de familie doorging (bedankt ma) en dat er bepaalde verwachtingen bij kwamen. Overigens ben ik officieel volgens de uitslag 'begaafd' en niet hoogbegaafd.
Dat ik me het laatste jaar bezig houd met het bezoeken van meetings en lezingen rondom HB, heb ik voor mezelf gehouden. Hoewel het soms lastig is daar niks over te zeggen. Mijn ouders en broers zouden het best mogen weten maar ik heb er geen zin in dat de rest van de familie het ook zou horen en dat zou dan wel gebeuren. Ik kan makkelijker mijn mond houden dan zij.

Hier weet enkel mijn vriendin en zus dit, mijn ma begreep er niets van. Voor het overige heb ik het nooit iemand verteld.

Oké, ik had nog een reactie beloofd - en hier zit ik dan. Ik merk dat het gesprek heel andere wendingen neemt dan ik aanvankelijk bedoelde, wat geen enkel probleem is, maar waardoor ik het even lastig vind om nog te reageren, omdat ik niet meer weet waarop. Wat ik eigenlijk bedoelde is een beetje ondergesneewd en het zou goed kunnen dat ik het gewoon niet goed genoeg uitgeleged heb, dat vermoed ik zelfs, maar ik zou niet weten hoe ik het anders of nog eens zou kunnen uitleggen. Voorlopig wil ik het dan ook even naast me neerleggen. Wie weet kom ik hier nog op terug.

Arjan schreef:Het is een 'ongoing project' hoor, dit soort processen finetunen.

Het gaat -ten overvloede- niet om 'beter' zijn of zo, laat dat duidelijk zijn.

Nu valt het nog niet mee hoor, altijd in zijn één of twee rijden en dan in zijn vijf vol gas gaan. Slingerend en zaken omver rijdend in het begin, maar steeds doelgerichter in de loop van de tijd, leer je die snelheid ook gericht inzetten.

Mooi geschreven Arjan, ik kan me vinden in de vergelijking die je maakt. Eigenlijk ben ik ook continu aan het schakelen, van 1 naar 2 naar 3, terug naar 2, door naar 4. En dan schuiven koppeling en gaspedaal soms naadloos in elkaar over bij het schakelen en rij je vloeiend verder en soms is de verbinding niet optimaal en is het 'doink'.
Dus uitschakelen gaat niet met HB/HG, maar door- en terugschakelen wel

Mooie vraag, mooie bijdragen, voorstelbare verwarring bij NB.....
Voel zelf wel herkenning bij R1981.

Zou als antwoord op de vraag van NB willen zeggen: 'NEE', hb/hsp negeren is onmogelijk. Het is wat het is.
Problematiseren is iets waar je zelf een belangrijke rol in speelt ('au' die doet pijn ).

Mijn ontdekking van hb maakte het juist mogelijk de moeilijke kanten van mijn zijn vanuit een ander perspectief te zien en daar aan te gaan werken. In mijn geval heeft me dat al heel veel (meestal goeds) gebracht!

Mijn wedervraag, vanuit de stelling dat hb/hsp omnipresent is, zou dan ook zijn: waar heb je last van?
Mijn uitnodiging daarbij is om je hb/hsp te gebruiken om die elementen aan te pakken.

Bedankt Porcay, ik begrijp wat je bedoelt. En het doet geen pijn hoor - ik weet het immers wel... Ik doe mijn best en blijf dat doen, al denk ik soms dat dat hetgeen is wat minder zou moeten: minder mijn best doen, omdat ik mezelf niet ergens in kan dwingen. De les van dit alles: mogen vertrouwen dat het goed is, dat ik zo ben (hoe dat ook moge zijn). Het klinkt nogal zweverig, maar misschien moet ik niet meer proberen mijn HB zijn onderuit te halen. Ik werk eraan.

Hoi Nuits Blanches,
dat klinkt mooi; je eigen hb zijn niet meer onderuit gaan halen. Ik denk dat dat voor alles in je leven geldt want 't leven wordt een stuk leuker met wat zelfvertrouwen.
Ken je Brene Brown? Zij zegt bv dat wij in de wereld zo aan het proberen zijn om op elkaar te lijken (en dáárin dan het beste zijn), dat de meeste mensen vergeten wie ze écht zijn.
Ik gun het jou dat je af en toe je gedachten gewoon maar eens 'kunt laten gaan' zonder ernaar te luisteren of te handelen.

10 punten NB, you've got it!
Geniet zonder mate en ook van al je ontdekkingen als je gaat experimenteren!
Succes!
P

PS Bij vragen......hb-forum.nl

Dank jullie wel, allebei.
HooffZakelijk, dank je voor je lieve wens, je beide bijdrages in dit topic zijn overigens erg behulpzaam (geven me een beetje hoop).

HooffZakelijk schreef:
Ken je Brene Brown? Zij zegt bv dat wij in de wereld zo aan het proberen zijn om op elkaar te lijken (en dáárin dan het beste zijn), dat de meeste mensen vergeten wie ze écht zijn.

Hele mooie uitspraak. Heel waar ook... helaas.

Er zijn ook een heleboel mensen waar ik niet op wil lijken

Hmmm negeren. Hoe kan je complexiteit en gevoeligheid negeren om beter te functioneren in een oppervlakkige harde maatschappij? Gevoeligheid is een eigenschap van het zenuwstelsel. Je kunt dat niet negeren. Net als dat je je huidskleur niet kan negeren. Je kan jezelf wel drogeren om de gevoeligheid af te remmen. Dat heeft alleen op de lange termijn schadelijke effecten. Ik denk dat je het niet moet negeren. Als een Afrikaan word gediscrimineerd omdat hij zwart is. Kan hij Zichzelf ook niet gaan negeren om niet meer gehaat te worden. De intolerantie ligt bij hen niet bij jou. Jij bent niet voor niets zo. God heeft jou zo gemaakt. Jij bent gewoon zo ontstaan. Of je nou raar of normaal, slim of dom bent. Gevoelig of hard. Het is gewoon altijd goed. Die acceptatie haalt al een groot gedeelte van de stress weg. Want de stress is het gevoel van. Ik ben nog niet goed genoeg. Er is geen goed en slecht. Dat probeert de maatschappij je wijs te maken. MTV en andere sullige troep creeren een ideaal beeld waar niemand zich aan kan houden. Er is alleen maar een goed en goed.

Met gedoseerde opbouw is prikkelgevoeligheid wel te beïnvloeden. Als je metaforisch de hele dag de volumeknop op standje 10 hebt in je hoofd kun je de hele dag fluisteren, maar je kunt ook proberen de volumeknop naar beneden te draaien met therapie. Ik heb zelf volgens mij geen hogere gevoeligheid, maar heb heel veel patiënten met verhoogde prikkelgevoeligheid naar aanleiding van hersenletsel.