HB-Forum.nl

Ik sluit me aan bij Siouxie, je kwam op mij ook krachtig en energiek over.

Echt een burnout heb ik zelf niet gehad, wel een keer mezelf zo overvraagd dat ik ziek geworden ben. Herstel duurde drie maanden en gaf me ook gelegenheid wat te herstellen van het mezelf overvragen. Ik had in die tijd een baan van 32 uur, een deeltijd studie die qua belasting meer recht deed aan een voltijd studie en nog een pittige therapie daarnaast. Ik weet voor mezelf dat 32 uur werk voor mij maximaal is, dat ik met een eventuele nieuwe studie wacht tot na mijn therapie en dat ik genoeg tijd met mezelf moet inplannen en de weekenden uitslapen. Ik heb de frequentie van mijn therapie ook iets naar beneden gedaan, omdat het zo heftig was dat ik niet meer kon functioneren. Nog ben ik veel moe. Ik probeer er vooral op te letten de energievretende dingen te minderen, wat ik nu nog meer mag doen is de energiegevende dingen opzoeken.

Niet echt tips dus voor de burnout zelf, enkel mijn stukje herkenning voor zover dat gaat.
En verder uiteraard vele wensen van sterkte! Het is niet gemakkelijk toe te geven en je over te geven aan de verplichte tijd voor jezelf. Ik hoop dat je hulp kan vinden die je verder helpt.

Er schiet me iets te binnen, ik weet niet of dat voor jou ook geldt.

Tegen mij werd gezegd: je ziet aan jou niet dat je het druk hebt. En dat klopt, juist als ik het druk heb en alles tegelijk door mijn kop gaat probeer ik rustig te blijven praten en handelen en dat kan voor anderen het idee geven dat ik er best nog wel wat bij kan hebben of dat ík degene ben die tenminste nog rustig is en overzicht heeft.

Dat ik dan al nachten slecht geslapen heb en thuis niet eens een tv-programma kan kijken door slechte concentratie dat zie je niet aan me. Of dat ik nauwelijks eet.

Daar moest ik aan denken toen ik dit stukje las. Misschien werkt jouw uitstraling ook 'tegen' je in de zin dat mensen denken dat je er best nog wat bij kunt doen.

(En dat oppeppen en een paar uurtjes leuk meedraaien herken ik ook )

In ieder geval, ik hoop dat het naast een vervelende, ook een leerzame periode mag zijn voor je.

Denk je ook aan cvs/me als mogelijke diagnose? Daarvoor bestaat een effectieve behandeling:

http://www.umcn.nl/zorg/afdelingen/nkcv ... fault.aspx

Bekijk de diagnostische criteria, misschien slaat dat op jouw situatie. Je zult trouwens veel negatief commentaar over deze behandeling vinden verspreid over het internet, maar het is bewezen de meest effectieve behandeling te zijn.

Ik heb ervaring met een burn out. Mijn hoofd ontplofte bijna letterlijk en alles dat eerst vanzelf ging, moest ik opnieuw gaan leren. Zoals zorgen dat je eten niet aanbrandt bijvoorbeeld, want onthouden wanneer er iets in de pan omgedraaid moest worden, dat ging niet meer. Ik wilde graag mijn hoofd eraf schroeven en even naast me neer leggen.

Mij werd geadviseerd te gaan wandelen. Heb ik braaf gedaan, al werd ik van het wandelen niet bepaald vrolijk, laat staan beter.
Het is wel goed om in beweging te blijven en vooral structuur in je dag aan te brengen, op een normale tijd opstaan, op vaste tijden eten etc. Zodat niet je hele ritme aan gort is en je daardoor langer bezig bent met herstellen.
Ga ook zeker leuke dingen doen! Wees ook lief voor jezelf, praat jezelf geen schuldgevoel aan bijvoorbeeld.

Porcay had het over 'snel rouwen, snel bouwen', maar daar sta ik anders tegenover. In mijn geval heb ik mijn tijd genomen om alles te verwerken en ben in therapie gegaan. Uiteindelijk ben ik bijna een half jaar thuis geweest voor ik weer in mijn werk ging opbouwen. Dat werk doe ik nu ook nog, alleen heb ik inmiddels geleerd om dingen anders te benaderen en niet me overal verantwoordelijk voor te voelen etc.

En nee, een burn out heeft nooit 1 oorzaak, het is een samenloop van meerdere factoren. Er is dan ook niet 1 ding de schuld ervan.
Een burn out is ook niet klaar op het moment dat je weer aan het werk bent. De nasleep is langer. Ik merk dat ik nog steeds elke dag sterker wordt en voor mij is het inmiddels 4 jaar geleden. Rust inbouwen is daarbij wel de belangrijkste tip die ik je voor de toekomst mee wil geven. Ga van een en/en-leven naar een en/of leven. Om te voorkomen dat je in de toekomst weer tegen zoiets aanloopt, zul je keuzes moeten gaan maken. Ik dacht zelf (en mijn omgeving ook) dat ik alles aan kon zonder moeite, maar ik bleek ook 'maar' mens.

Ik leef met je mee, er gaat ook van alles door mij heen dat ik je graag wil zeggen, maar om te voorkomen dat het hier een boekwerk gaat worden, zal ik dat wel in een pb naar je uiten.
Het is je eerste burn out, hopelijk is het ook je laatste...

Phileine2 schreef:Daar moest ik aan denken toen ik dit stukje las. Misschien werkt jouw uitstraling ook 'tegen' je in de zin dat mensen denken dat je er best nog wat bij kunt doen.

(En dat oppeppen en een paar uurtjes leuk meedraaien herken ik ook )

Mijn uitstraling werkt inderdaad tegen me.. Omdat ik heel energiek van karakter ben, maak ik zelfs mijn laatste beetje energie op, om maar leuk over te komen. Hierdoor draai ik net een uur of 2 mee en de rest van de dag lig ik als een zoutzak op bed of op de bank, maar dat zien mensen natuurlijk niet.. Ze zien me alleen in die 2 uurtjes dat ik lekker energiek ben en mn reserves opmaak.. Ik moet zeggen dat ik hierop terug ben gekomen, omdat het ook tegen me kan werken in de diagnostiek en behandeling ervan. Gisteren was ik bij mijn psychotherapeut en die vertelde me dat ze telefonisch contact heeft gehad met mijn psychiater. De psychiater vertelde haar dat ik er best fris uitzag voor iemand met een burn-out (vorige week). Hier stond zij van te kijken want ik kwam bij haar binnen en ze schrok ervan hoe ik eruit zag..
Ik maak zoveel energie op dat ik in een week tijd gewoon de helft minder energie heb. Ik heb nu niet eens de energie meer om me leuk voor te doen.

Saffier schreef:Ik heb ervaring met een burn out. Mijn hoofd ontplofte bijna letterlijk en alles dat eerst vanzelf ging, moest ik opnieuw gaan leren. Zoals zorgen dat je eten niet aanbrandt bijvoorbeeld, want onthouden wanneer er iets in de pan omgedraaid moest worden, dat ging niet meer. Ik wilde graag mijn hoofd eraf schroeven en even naast me neer leggen.

Mij werd geadviseerd te gaan wandelen. Heb ik braaf gedaan, al werd ik van het wandelen niet bepaald vrolijk, laat staan beter.
Het is wel goed om in beweging te blijven en vooral structuur in je dag aan te brengen, op een normale tijd opstaan, op vaste tijden eten etc. Zodat niet je hele ritme aan gort is en je daardoor langer bezig bent met herstellen.
Ga ook zeker leuke dingen doen! Wees ook lief voor jezelf, praat jezelf geen schuldgevoel aan bijvoorbeeld.

Deze ervaringen heb ik ook.. Het gevoel dat je hoofd ontploft, dat je jezelf verliest.. soms ben ik gewoon bang dat ik doordraai... De kleinste dingen kan ik ook niet meer. Ik heb een concentratie van nul. Koken doet mijn vriend voor me (soms samen), schoonmaken in huis lukt me ook amper.. zelfs een wasje draaien kost teveel energie.

Fietsen durf ik niet meer, maar ik heb inderdaad ook het advies gekregen om dagelijks te gaan wandelen en eventueel te gaan sporten, maar ik ben bang dat het momenteel te vroeg is voor sport. Ik probeer inderdaad wel een structuur in mijn dag aan te houden.. Dit doet me wel goed. Leuke dingen doen probeer ik me ook aan te houden, maar soms is het moeilijk om van de bank/bed af te komen (alsof ik met klittenband vastgeplakt zit). Lief zijn voor mezelf vind ik nog wel wat moeilijker haha

@ Ender: Mijn beste vriendin heeft al 4 jaar cvs, dus ik weet precies wat het inhoudt. De behandeling van het Radboud ken ik, mijn beste vriendin heeft het geprobeerd (we wonen beide in Nijmegen), maar was hier niet al te enthousiast over..
Ik ben nog niet langer dan een half jaar zo vermoeid als dat ik nu ben, dus de diagnose cvs is nu (nog) niet van belang denk ik..

Hoe gaat het inmiddels met je, Mary?

Hoi Mary,

Wat vervelend die burn-out!
Zelf heb ik geen ervaring met een echte burn-out zoals jij die hebt, maar ik weet wel hoe het voelt om overspannen te zijn, ik heb tegen de burn-out aan gezeten.
Als eerste zou ik zeggen: verlies vooral de hoop niet! Je bent nu op het punt dat je oude patronen je alleen maar stress opleveren en dat je zelf gaat bepalen hoe je leven eruit ziet. Als je vertrouwt in je eigen kracht (en die heb je, als je eens kijkt naar jou energieke en humoristische manier van schrijven) zul je er echt uitkomen!
Zelf denk ik eerder dat je een flinke burnout hebt, en geen depressie. Een depressie is een stemmingsstoornis en een burn-out is een energiestoornis. Jij hebt duidelijk een gebrek aan energie en jouw stemming lijdt er niet veel onder volgens mij.

In ieder geval veel succes!
Stefan

Zo simpel ligt het niet altijd, Stefan. En hoe dat bij Mary het geval is, zal zij denk ik toch ook zelf het beste weten... Uit eerdere topics begreep ik namelijk juist dat haar 'eerste' diagnose depressie was, dus wat je hier zegt lijkt me een beetje te kort door de bocht. Maar, hoe dan ook, ik ben óók Mary niet, dus vooral wat zij zelf denkt en voelt zegt daar het meest over.

Allereerst bedankt voor jullie berichten! Fijn om te weten dat er mensen geïnteresseerd zijn in mijn gezondheid. Ik ben even een tijdje ertussen uit geweest omdat mijn prioriteiten elders lagen, maar vroeg toch me af hoe het intussen hier op t forum ging.

Ondanks dat het onderhand alweer een half jaar geleden is dat ik gevloerd werd door de burn-out, ben ik nog steeds niet de oude. Ik ben ondertussen wel weer halve dagen met mijn studie bezig en ik onderneem zo nu en dan wel weer wat, maar helemaal goed voelt het niet en alles kost me enorm veel energie. Ik merk dat het langzaam de goede kant op gaat (met de nadruk op langzaam) en dat het erg met ups en downs gaat.

Jammer genoeg is het niet alleen de burn-out, maar ook een fikse depressie Stefan. Ik kamp hier al zeker 10 jaar mee, maar in combinatie met de burn-out is het allemaal nog een tikkie zwaarder. Ondanks dat probeer ik energiek en humoristisch over te blijven komen Je moet toch wat he..

Oei, sorry dat wist ik niet... In ieder geval succes, je kan het wel!