HindrikH
Beginnende Gebruiker
Beginnende Gebruiker
Berichten: 108
Lid geworden op: ma 25 sep 2017, 13:53
Locatie: Drenthe

Re: De Aanpassingsparadox

opaspop schreef:
wo 01 nov 2017, 11:37
Ik vond het roken wel een goede vergelijking

Waarom zou ik veel geld betalen, waar andere rijk van worden , zodat mijn kans op kanker verdubbeld wordt ? Been zuiver rationele overweging, maar voor veel mensen een puur gevoelsmatige kwestie en dat is walgelijk.

Elke dag je tientje betalen, om kanker te kopen en een industrie the verrijken ?

Waar is de basis aan logica? Het fundament ?

En waarom ben je dan 'cosmopolitisch' als je die kanker koopt ? Waarom ben je dan bohemian ?
Niet dus :-) Er is geen logica, alleen een sociaal gewenst effect om je te conformeren aan wat de grote groep ook doet. Een soort artificieel opgewekt saamhorigheidsgevoel, met een vieze nasmaak (in het geval van roken ook nog eens letterlijk). Ik kreeg bij dat soort acties altijd onmiddellijk een onredelijkheidsgevoel. Als jij nu iets doet wat nergens op slaat, dan belonen we je met schouderklopjes. Maar wie of wat bepaalt nu welke actie er uitgevoerd moet worden? Altijd degene jou niet op de agenda heeft staan, maar zichzelf. Aan dat circus deed ik dus vanaf mijn 12e niet meer mee.
To those who understand, I extend my hand
To the doubtful I demand: take me As I Am

opaspop
Overmatige Gebruiker
Overmatige Gebruiker
Berichten: 1002
Lid geworden op: zo 08 jul 2012, 22:08

Re: De Aanpassingsparadox

ja, creeps zijn het

ik heb het op mijn werk ook, dat polonaise gevoel van ze, hoe ze popi jopi elkaars reten likken, maar dan wel over mensen roddelen , de backstabbers. En als je enige waardigheid hebt en niet mee gaat in die schijnvertoning, dan ben je 'arrogant' en gaan ze je zwart maken, de rioolratten
de meeste wegen zijn in Rome

HindrikH
Beginnende Gebruiker
Beginnende Gebruiker
Berichten: 108
Lid geworden op: ma 25 sep 2017, 13:53
Locatie: Drenthe

Re: De Aanpassingsparadox

opaspop schreef:
wo 01 nov 2017, 23:30
ja, creeps zijn het

ik heb het op mijn werk ook, dat polonaise gevoel van ze, hoe ze popi jopi elkaars reten likken, maar dan wel over mensen roddelen , de backstabbers. En als je enige waardigheid hebt en niet mee gaat in die schijnvertoning, dan ben je 'arrogant' en gaan ze je zwart maken, de rioolratten
Hmm, ik begrijp je strekking, maar mijn pleidooi is zeker niet bedoeld om boosheid aan te wakkeren, maar om de focus te leggen wat er werkelijk gebeurt vanuit het standpunt van de hoogbegaafde. Vanuit dat standpunt komt dan een betere stellingname. Assertief en gedecideerd, maar niet agressief. Dat laatste is echter wel wat ik opmaak uit je taalkeuze, zover ga ik dus niet.
To those who understand, I extend my hand
To the doubtful I demand: take me As I Am

opaspop
Overmatige Gebruiker
Overmatige Gebruiker
Berichten: 1002
Lid geworden op: zo 08 jul 2012, 22:08

Re: De Aanpassingsparadox

hoe bekoel jij die woede ?
de meeste wegen zijn in Rome

Gebruikersavatar
-b-
Beginnende Gebruiker
Beginnende Gebruiker
Berichten: 241
Lid geworden op: ma 05 dec 2016, 12:55

Re: De Aanpassingsparadox

opaspop schreef:
zo 05 nov 2017, 14:50
hoe bekoel jij die woede ?
Door op diepgaand niveau te accepteren dat het is zoals het is, dat het leven nu eenmaal niet eerlijk is, dat niemand hetzelfde is en eenzaamheid de prijs is die wij betalen voor ons 'verhoogde' intellect, dat niemand behalve wij de brug kunnen slaan en dat ons dus dubbel gevraagd word: we zien het, we moeten er mee leven en we kunnen het niet veranderen. Relativeringsvermogen is daarbij noodzakelijk. Het heeft geen zin om boos te worden op mensen die iets niet begrijpen. Stel je eigen succesvoorwaarden op, los van de maatschappij, en bereik ze... jij bent de enige die op het eind van je leven je leven beoordeelt, jij moet sterven met het idee dat het zo goed was.

En daar ben je wel even mee bezig.
Oh hey heb ik een onderschrift? Wat leuk! Ja. Ehm. Mijn onderschrift is net zo zinnig als het leven zelf. Ja.

Ray
Verslaafde Gebruiker
Verslaafde Gebruiker
Berichten: 5480
Lid geworden op: wo 21 mar 2012, 15:50

Re: De Aanpassingsparadox

Als ik even advocaat van de duivel mag spelen zou ik graag voor wat reflectie zorgen. Het dunkt me namelijk dat de ironische levenswijze van veel hoogbegaafden niet slechts is ontstaan door het verschil in rekenkracht en bewustzijn ten overstaan van 'anderen' maar mede doordat hoogbegaafden zichzelf van anderen afzonderen, ook van elkaar. Misschien is 'ons' eigen excentrieke gedrag ook een 'beetje' van doorslaggevende aard?

Gebruikersavatar
MrMeozorz
Veelgebruiker
Veelgebruiker
Berichten: 592
Lid geworden op: zo 01 okt 2017, 21:01

Re: De Aanpassingsparadox

Ray schreef:
zo 05 nov 2017, 19:21
Als ik even advocaat van de duivel mag spelen zou ik graag voor wat reflectie zorgen. Het dunkt me namelijk dat de ironische levenswijze van veel hoogbegaafden niet slechts is ontstaan door het verschil in rekenkracht en bewustzijn ten overstaan van 'anderen' maar mede doordat hoogbegaafden zichzelf van anderen afzonderen, ook van elkaar. Misschien is 'ons' eigen excentrieke gedrag ook een 'beetje' van doorslaggevende aard?
Dat is een rationele interpretatie van de situatie. Alleen het probleem is wat ik kan vertellen uit persoonlijk oogpunt is dat soms zelfs als je jezelf volledig aanpast, of het probeert, omdat het me zo onmogelijk werd gemaakt, ik alsnog compleet uitgekotst werd door bepaalde delen van de maatschappij. Genoeg reden om je zelf als een authentiek iemand te ontwikkelen, want als je dan de grond ingestampt word heb je jezelf altijd nog. Zelf sta ik open voor mensen, maar als ze te dwaas gaan doen is er voor mij weinig keuze anders dan ze van mij af te stoten. Al zie ik je punt wel, vaak is het degene die hoger begaafd is die beter weet en dus in principe ook meer verantwoordelijkheid voor de situatie kan nemen omtrent hoe deze kan gaan verlopen.
Mijn stellingen der filosofie; 0: [het] niets is (absoluut) onmogelijk; 1: [het] bestaan, bestaat.

Ray
Verslaafde Gebruiker
Verslaafde Gebruiker
Berichten: 5480
Lid geworden op: wo 21 mar 2012, 15:50

Re: De Aanpassingsparadox

Niet begrepen worden is één ding maar de ander niet kunnen begrijpen, ondanks het (veronderstelde) positieve verschil in rekenkracht is een andere. Want eerlijk gezegd begrijp ik 'hen', met al hun oppervlakkigheden, ook helemaal niet en als ik dat gegeven zo objectief mogelijk onder m'n loep leg schiet ik net zo goed tekort (ten overstaan van hen zoals 'zij' ten overstaan van mij).

Gebruikersavatar
MrMeozorz
Veelgebruiker
Veelgebruiker
Berichten: 592
Lid geworden op: zo 01 okt 2017, 21:01

Re: De Aanpassingsparadox

Ray schreef:
ma 06 nov 2017, 00:48
Niet begrepen worden is één ding maar de ander niet kunnen begrijpen, ondanks het (veronderstelde) positieve verschil in rekenkracht is een andere. Want eerlijk gezegd begrijp ik 'hen', met al hun oppervlakkigheden, ook helemaal niet en als ik dat gegeven zo objectief mogelijk onder m'n loep leg schiet ik net zo goed tekort (ten overstaan van hen zoals 'zij' ten overstaan van mij).
Iemand kan werkelijk alleen zichzelf begrijpen uiteindelijk denk ik. Je kunt niet iemand hun gedachten lezen en zelfs al kon je het wel dan is het ook nog maar jouw eigen interpretatie van die gedachten, plus misschien de interpretatie en intentie achter die gedachte. Maar niet achter elke handeling zit een gedachte. De wereld draait zoals die draait en soms is daar weinig tegen in te brengen. De gemiddelde persoon gaat eerder met met stroming van de menigte mee, dan met hen eigen stroming. Hoogbegaafde personen zijn denk ik meer autonoom daarin en creëren hun eigen flow. Iemand hoeft niet per se hoog begaafd te zijn om eigenwijs te doen, maar het extra intellect kan wel helpen.

Hogere intelligentie of je intelligentie efficiënter kunnen benutten, geeft ook meer verantwoordelijkheden, omdat je meer inzicht hebt. Voor je eigen acties dan. Iemand zijn eigen flow kan meer of minder in het maatschappelijke plaatje passen, als het er minder in past word men al gauw als tegendraads beschouwd. Een bedreiging, omdat het anders is en dus grond voor conflict. Iemand die meer van go with the flow is snapt niet of minder dat iemand zijn/haar eigen manier van doen wil ontwikkelen en beschouwd zo'n iemand als tegendraads. Iemand die zichzelf wel als zichzelf wil ontwikkelen kan weer minder begrip tonen voor iemand die alleen maar go with the flow wil, omdat iemand die zichzelf als persoon wil ontwikkelen dit ook graag in de ander ziet, zodat ze meer gelijkwaardig kunnen communiceren.

Maar ik begrijp je punt wel. Een persoon die zichzelf niet wil ontwikkelen is ook niet echt een goed klankbord. Zelfontwikkeling is uiteraard niet alleen voorbehouden aan hoogbegaafden, maar ik denk dat ze wel meer autonoom zijn hierin vanwege het grotere inzicht door hogere intelligentie en hogere sensitiviteit voor de omgeving.
Mijn stellingen der filosofie; 0: [het] niets is (absoluut) onmogelijk; 1: [het] bestaan, bestaat.

HindrikH
Beginnende Gebruiker
Beginnende Gebruiker
Berichten: 108
Lid geworden op: ma 25 sep 2017, 13:53
Locatie: Drenthe

Re: De Aanpassingsparadox

[/quote]
Iemand kan werkelijk alleen zichzelf begrijpen uiteindelijk denk ik. Je kunt niet iemand hun gedachten lezen en zelfs al kon je het wel dan is het ook nog maar jouw eigen interpretatie van die gedachten, plus misschien de interpretatie en intentie achter die gedachte. Maar niet achter elke handeling zit een gedachte. De wereld draait zoals die draait en soms is daar weinig tegen in te brengen. De gemiddelde persoon gaat eerder met met stroming van de menigte mee, dan met hen eigen stroming. Hoogbegaafde personen zijn denk ik meer autonoom daarin en creëren hun eigen flow. Iemand hoeft niet per se hoog begaafd te zijn om eigenwijs te doen, maar het extra intellect kan wel helpen.

Hogere intelligentie of je intelligentie efficiënter kunnen benutten, geeft ook meer verantwoordelijkheden, omdat je meer inzicht hebt. Voor je eigen acties dan. Iemand zijn eigen flow kan meer of minder in het maatschappelijke plaatje passen, als het er minder in past word men al gauw als tegendraads beschouwd. Een bedreiging, omdat het anders is en dus grond voor conflict. Iemand die meer van go with the flow is snapt niet of minder dat iemand zijn/haar eigen manier van doen wil ontwikkelen en beschouwd zo'n iemand als tegendraads. Iemand die zichzelf wel als zichzelf wil ontwikkelen kan weer minder begrip tonen voor iemand die alleen maar go with the flow wil, omdat iemand die zichzelf als persoon wil ontwikkelen dit ook graag in de ander ziet, zodat ze meer gelijkwaardig kunnen communiceren.

Maar ik begrijp je punt wel. Een persoon die zichzelf niet wil ontwikkelen is ook niet echt een goed klankbord. Zelfontwikkeling is uiteraard niet alleen voorbehouden aan hoogbegaafden, maar ik denk dat ze wel meer autonoom zijn hierin vanwege het grotere inzicht door hogere intelligentie en hogere sensitiviteit voor de omgeving.
[/quote]

Prachtig verwoord !!
To those who understand, I extend my hand
To the doubtful I demand: take me As I Am

HindrikH
Beginnende Gebruiker
Beginnende Gebruiker
Berichten: 108
Lid geworden op: ma 25 sep 2017, 13:53
Locatie: Drenthe

Re: De Aanpassingsparadox

Ray schreef:
zo 05 nov 2017, 19:21
Als ik even advocaat van de duivel mag spelen zou ik graag voor wat reflectie zorgen. Het dunkt me namelijk dat de ironische levenswijze van veel hoogbegaafden niet slechts is ontstaan door het verschil in rekenkracht en bewustzijn ten overstaan van 'anderen' maar mede doordat hoogbegaafden zichzelf van anderen afzonderen, ook van elkaar. Misschien is 'ons' eigen excentrieke gedrag ook een 'beetje' van doorslaggevende aard?
Klopt, zo herken ik het ook, dat periodieke zelfisolement. Voor mij een moment om zaken te ordenen op prioriteit en belang, het kaf van het koren scheiden. Maar direct ook de zwakke plek, ik vermoed van veel HB-ers. Des te meer reden om elkaar actief op te zoeken, hetzij digitaal of "live" , vind je niet?
To those who understand, I extend my hand
To the doubtful I demand: take me As I Am

Ray
Verslaafde Gebruiker
Verslaafde Gebruiker
Berichten: 5480
Lid geworden op: wo 21 mar 2012, 15:50

Re: De Aanpassingsparadox

HindrikH schreef:
wo 08 nov 2017, 10:55
Des te meer reden om elkaar actief op te zoeken, hetzij digitaal of "live" , vind je niet?
Ay!

Gebruikersavatar
MrMeozorz
Veelgebruiker
Veelgebruiker
Berichten: 592
Lid geworden op: zo 01 okt 2017, 21:01

Re: De Aanpassingsparadox

HindrikH schreef:
wo 08 nov 2017, 10:52
Prachtig verwoord !!
Dank.
HindrikH schreef:
wo 08 nov 2017, 10:52
"" Als ik even advocaat van de duivel mag spelen zou ik graag voor wat reflectie zorgen. Het dunkt me namelijk dat de ironische levenswijze van veel hoogbegaafden niet slechts is ontstaan door het verschil in rekenkracht en bewustzijn ten overstaan van 'anderen' maar mede doordat hoogbegaafden zichzelf van anderen afzonderen, ook van elkaar. Misschien is 'ons' eigen excentrieke gedrag ook een 'beetje' van doorslaggevende aard? ""

Klopt, zo herken ik het ook, dat periodieke zelfisolement. Voor mij een moment om zaken te ordenen op prioriteit en belang, het kaf van het koren scheiden. Maar direct ook de zwakke plek, ik vermoed van veel HB-ers. Des te meer reden om elkaar actief op te zoeken, hetzij digitaal of "live" , vind je niet?
Tijd voor jezelf nemen is belangrijk inderdaad, maar als het gene op orde is kan men weer vooruit inderdaad. Bij jouw verhaal kan ik mij wel aansluiten.
Mijn stellingen der filosofie; 0: [het] niets is (absoluut) onmogelijk; 1: [het] bestaan, bestaat.

Happy
Maagdelijk Gebruiker
Maagdelijk Gebruiker
Berichten: 6
Lid geworden op: za 02 dec 2017, 21:39

Re: De Aanpassingsparadox

Prachtig geschreven, en echt helemaal mee eens.Ik hoor ook van anderen, voornamelijk ook de Ggz, want ga daar toch nog weleens naar toe, om te kletsen met mijn verpleegkundige. Ik ken die man nu bij meer dan 13jaar. We zijn het vaak niet met elkaar eens, en heel recent reageerde hij op een verhaal van me, van je moet je aanpassen...

Bloedheet werd Ik, ik bleef wel vriendelijk hoor, en zei niks ervan ik pas me niet meer aan. Elke keer maar dat aanpassen, en dat gaat ook niet goed. Laten ze zich maar aan mij aanpassen zei ik haha. Ik wordt vaak gebeld, en niet andersom. Men weet ik ben druk kan snel praten en leef intens. Ze weten dat, waarom bellen ze mij dan op voor een afspraak. Nee ze moeten maar lekker aan mij aanpassen zei ik laasts.

Ik ben vrij autonoom, altijd eigenlijk al geweest en stoor me daar ook niet aan...

Maar dat aangepast, wordt ik gek van. Kijk naar onze samenleving, zoveel verschillende mensen het is soms echt een zooitje. Maar ik moet me dan aanpassen.
Nou ben er helemaal klaar mee.

Zegt een vriendin waar ik bovenstaande ook over vertelde, ja dat is de Norm.
Nou nog bloedheter dat ik werd. Ik zei wat is dan de Norm.........
Staat dat vast als je als levend wezen wordt geboren.... Belachelijk.

Respect dat is belangrijk Respect voor een ieder hoe zij en hij is...

Echt goed van je. Niks aanpassen lekker jezelf blijven..

Fantastisch verhaal en ozzzzooo herkenbaar../b]

:rolleyes:
[
HindrikH schreef:
zo 22 okt 2017, 22:55
Sinds ik mij in de wereld van hoogbegaafdheid begeef kom ik met grote regelmaat het fenomeen tegen wat ik de “Aanpassingsparadox” wil noemen. Op websites, in boeken, in gesprek met andere HB-ers en ja, zelfs in de presentaties en workshops van het IHBV valt de uitspraak regelmatig:

Je zult je als hoogbegaafde moeten aanpassen aan de rest van de wereld. Ze zullen je niet begrijpen, maar jij hen wel.

Hier blijft de schoen wringen voor mij. Hoewel het helder is dat hoogbegaafden numeriek fors in de minderheid zijn, en de kans groter is dat je als HB-er “niet-Hbers” (een containerbegrip, maar voor dit pleidooi goed genoeg) sneller begrijpt dan andersom, kan het er bij mij niet in dat dat de reden moet zijn dat er eenzijdig aangepast moet worden.

Het is volgens mij niet nodig om het werkelijke wezen van Het Andere in de ander te omvatten om hem/haar te accepteren zoals hij is. Ik denk zelfs dat het uitgangspunt dat HB-ers zich in beginsel moeten aanpassen behoorlijk schadelijk is voor HB-ers. Hieronder mijn ervaringen hoe ik tot die conclusie ben gekomen.

Net als vele ongemerkt hoogbegaafden heb ook ik een lange zoektocht achter de rug. Als klein jongetje merkte ik al dat ik weinig aansluiting kreeg bij leeftijdsgenootjes, anders dan meedoen met wat de meesten deden, zoals voetballen op straat, ik praatte anders, met “moeilijke woorden” volgens hen, wilde mij met de organisatie van het team bemoeien en kreeg het al snel aan de stok met het jongetje met de meeste branie en spierballen. Lezen en basaal rekenen kon ik al behoorlijk voordat ik naar de lagere school ging. Thuis waren er relatieproblemen tussen mijn ouders, mijn oudere zussen speelden daarin een sleutelrol, ik leverde als nummer 3 weinig problemen op maar aandacht was er nu ook niet echt, behalve het natje en het droogje.

Toen ik een klas oversprong op de lagere school begon het pesten. “Professor” werd ik genoemd. Een harde tijd, maar gelukkig had ik mijn eigen interesses, zoals de geschiedenis van de Tweede wereldoorlog, las er heel veel over, heb op basis daarvan als kind honderden bouwmodellen in elkaar gezet. (wat excessief gedrag, bleek achteraf, maar daar had ik toen geen erg in), ik moest er gewoon alles van weten, soms tot het ongemak van mijn ouders, bijvoorbeeld wanneer ik mijn interesse uitte in de Duitse kant van de zaak. Niet vanuit empathie, maar omdat die Duitse kant er simpelweg ook was. Geen standaard gedrag voor een jongetje van 10 jaar. Op het VWO ging het iets beter, maar ik bleef moeite houden om mij aan te passen aan de belevingswereld van de meeste klasgenoten. De thema’s die mij bezighouden waren hun ontwikkelingstijd ver vooruit, merkte ik. In de rol van de lolbroek – snelle, absurde humor – kon ik mij handhaven, maar onder die lol schuilde eenzaamheid en verdriet. Altijd half in een groep, half erbuiten. Veel levensvragen, die op de universiteit leidden tot het afbreken van mijn studie. Dit was niet mijn plek op de wereld.

Enfin, mijn verdere loopbaan doet voor het pleidooi niet zoveel ter zake, de rode draad was: aanpassen. Aanpassen, aanpassen, aanpassen. Voor je diepste wezen is geen plek. Je “hebt” geen afwijking, je “bent” er een, zonder dat dat aan de buitenkant te zien is.

Aanpassing, omdat er geen alternatief was. Dit is de realiteit, “deal with it”. Geen helder referentiekader anders dan de helden uit het verleden: Socrates, Plato, Jezus, Luther, Rousseau, van Gogh, da Vinci, Newton, Nicola Tesla en nog een reeks anderen passeerden de revue. Daarnaast alle bevragingen van mijzelf door mijzelf: is dit wat de waarheid is? Klopt het wat ik denk, voel, zie?
Mijn buitenkant voor de buitenwereld, en tijd om tot mijzelf te komen in de binnenwereld. Balans door de stilte op te zoeken om zaken te overdenken, in afwisseling met contact met de mensenwereld om mij heen. Maar vooral: het gevoel dat de buitenwereld oppervlakkig is, luid, ruw en onbesuisd, en als ik niet uitkeek mijn binnenwereld zou bekrassen. En toch voelde en wist ik ook: dit kan niet het hele plaatje zijn, waarom ben ik zo in elkaar gezet als er geen plek voor zou zijn? De cirkel kwam vooralsnog niet rond.

En zo ontwikkelde zich een soort van “gewapende vrede” tussen mij en de buitenwereld. Oplettendheid en anticiperend, controleren, meebewegen en afgrenzen werd mijn redding maar ook een noodzakelijk kwaad. Op het werk, binnen de familie, in de liefde etc. Af en toe kwam de “lolbroek” ook nog van pas.
Totdat ik tot de realisatie kwam dat ik op die manier de regie over mijn leven liet bepalen door mensen die echt geen benul hadden van wie ik ben of wil zijn, er ook niet toe in staat waren en dat nooit zullen zijn, en nog erger : er ook niet in geïnteresseerd zijn. Totdat ik in de gaten kreeg dat mensen werkelijk gaan denken dat je bent wat zij zien aan je: het noodzakelijk kwaad dat “Aanpassing” heet. Zolang ik maar niet alle registers opentrek, is er geen probleem en zijn we allemaal gelukkig…..behalve ikzelf natuurlijk. Aanpassing bleek een forse adder onder het gras te zijn, want net zo goed de oorzaak van mijn problemen! Dus wie heeft er nu eigenlijk een probleem met wie ik ben? Ik of de buitenwereld??

Vanaf het moment van die realisatie ben ik assertiever te werk gegaan. Kom eerder naar voren met kansen, problemen, effecten, doorgrond sneller, kom sneller met analyses en oplossingen, stuur sneller bij etc. Alles op mijn manier. En ja, kom sneller in problemen met anderen, wordt sneller niet begrepen, sta vaker en langer alleen. Maar eigenlijk….”what else is new”? Die ervaring heb ik mijn hele leven al door al dat aangepas, maar nu is het mijn bewuste keuze en niet die van de buitenwereld. Ik ben sterk genoeg om het te weerstaan, al is het niet altijd makkelijk.

Wat betreft de “niet-HBers”? Ach…...vinden die het uiteindelijk niet geweldig als iemand met een duidelijk talent zich niet aanpast? Die een voorbeeld wordt *omdat* hij zich niet aanpast? Is het niet dat mensen als Luther, Rousseau, van Gogh, Nelson Mandela, maar ook mensen als Prince en zoveel anderen nooit hun vernieuwende en bepalende rol hebben kunnen vervullen als ze zich lekker als grijze muis hadden gedragen? En om die keuze nu geroemd worden door de grote massa? Zou het niet zo zijn dat er veel minder beroemde HB-ers om dezelfde reden een inspiratie zijn voor niet-Hbers omdat ze zich nu juist hebben onderscheiden van anderen? Kortom, “niet-Hbers” weten meestal helemaal niet waarover ze praten in dit verband!

Nee, voor mij is aanpassing datgene worden wat overblijft nadat je jezelf volledig hebt gemanifesteerd, en *niet* het vertrekpunt of uitgangspunt. Teveel aanpassen wordt een vieze drab in je maag die zuur opwekt en obstipeert, een kluit die daar niet thuishoort. Complexer, intenser, sneller, en creatiever is geen reden om aanpassing als uitgangspunt te nemen, laat de rest maar ruimte maken. Ik heb de weg bewandeld van aanpassing als uitgangspunt: het werkt niet. Been there, done that.

Het enige wat ik nodig heb is meer contact met andere HB-ers. Lekker dezelfde snelheid, dezelfde sprongen, dezelfde beleving, dezelfde humor. Ik kijk er echt naar uit om meer van jullie allemaal op dit forum te zien, te horen, mee te maken.

Ik denk ook dat in intensiever contact met soortgenoten de werkelijke oplossing ligt voor ons als groep, hoe divers ook. Niet minder HB, maar juist meer! En laat de rest van de wereld maar voor wat het is. Ik heb niks tegen ze, maar meestal ook niks vóór ze.

HindrikH
Beginnende Gebruiker
Beginnende Gebruiker
Berichten: 108
Lid geworden op: ma 25 sep 2017, 13:53
Locatie: Drenthe

Re: De Aanpassingsparadox

@Happy: dank je!

Ik denk wel dat het goed is dat ik bij dit verhaal vermeld - in de brede zin, dus niet specifiek naar jou gericht - dat "je zo weinig mogelijk aanpassen aan de niet-HB wereld" voor mij niet synoniem is aan "je nergens wat van aan trekken" of "onaangepast gedrag vertonen"

Het gaat mij om dat deel wat door allerlei socialisatieprocessen bestempeld is als ruimte die je niet op voorhand moet innemen omdat dat gedeelde ruimte is. Mijn pleidooi is dat die ruimte A) veel groter is dan wat je op voorhand wijs wordt gemaakt, door anderen of door jezelf (je botst dus niet zo snel) en B) de behoefte aan die ruimte voor veel HB-ers anders is dan voor niet-HB-ers, zodat je er met regelmaat erg lastig uit komt wanneer je daar over zou moeten onderhandelen. Uiteindelijk wordt dat voor 80% een tijdverspillend proces, je blijft het maar uitleggen zonder dat het kwartje gaat vallen.

Bovendien is de kans groot dat je binnen dat onderhandelingsproces (dus tussen wat jij bent en hoe je je wilt manifesteren vs wat vind een ander wat het beste zou zijn in relatie met hem/haar) al gauw je authenticiteit verliest. Ik heb in mijn leven ontdekt dat het knap lastig is om goede referentiekaders te vinden in een vaak van mij afwijkende wereld, veel heb ik zelf geconstrueerd, iets wat een pittig en bewerkelijk proces is.

Groet,

HindrikH
To those who understand, I extend my hand
To the doubtful I demand: take me As I Am

Happy
Maagdelijk Gebruiker
Maagdelijk Gebruiker
Berichten: 6
Lid geworden op: za 02 dec 2017, 21:39

Re: De Aanpassingsparadox

HI.

Leuk dat je reageert...

Nee ik begrijp je heel goed hoor, dat je bedoeld aanpassing aan niet HB wereld, en niet van letterlijk nergens van aantrekken.....

Ik weet dat je het niet specifiek persoonlijk naar mij bedoeld, maar ik ga toch over mezelf praten...
Ik trek me juist soms teveel aan, ook vanwege mijn Hooggevoeligheid. Maar elke dag leer ik gelukkig daar beter mee om te gaan... Een Ehbo set helpt, dat is voor mij altijd haha een zonnebril bij me hebben en oordopjes plus uiteraard telefoon voor muziek, zodat ik me soms kan afsluiten, op het moment dat ik teveel prikkels binnen krijg...

Ik ben het met je eens ook dat je zeker niet onaangepast gedrag moet vertonen als HB, ik bedoelde eigenlijk in mijn verhaal, aanpassen aan mijn omgeving zoals familie, vriendin enzo...

Vroeger paste ik mij juist teveel aan, mede ook door mijn medicatie... Het zat me toen echt niet lekker, waardoor het piekeren weer begon...
Gek voorbeeld: Ik zit in de tram of metro met een bekende, mijn mobiel gaat...
Ik neem op en begin doch vriendelijk en rustig een gesprek...
Daarna krijg ik van degen bijv familie of vriendin een opmerking van uhhh, voer dat gesprek gewoon thuis joh... Iedereen kan mee luisteren!!!
Ja dan denk ik bij deze voorbeeld uhhhhh, waarom zou ik niet een gesprek mogen voeren in een tram of metro..Ik vraag daar dan ook naar...

Meestal zeggen ze, je praat te krachtig en iedereen kan mee luisteren.. .. Ik denk dan ja en dusssss. Is Mijn gesprek, weet je wel hoe vaak en hoeveel anderen praten in de tram of metro, maar Ik moet me dus aanpassen, omdat degene die met mij reist zich er aan stoort. Ik heb ook nooit in een tram of metro een verboden aanwijzing gezien, dat je geen gebruik mag maken van je mobiel en zeker geen gesprekken mag voeren...
Haha integendeel er is zelfs gratis WiFi....
Dat bedoel ik dus op mijn manier van aanpassen aan een ander!!!

Nog een gek voorbeeld. Mijn ex partner en ik zaten op terras, lekker een drankje doen, voordat we naar een musical gingen..
Terras zat veel keus, en plek en ik liep automatisch naar een tafel waar de zon veel scheen.

Links en rechts van mij waren nog tafeltjes vrij. Ik had het tafeltje in de midden gekozen, vanwege ook de zon haha.
Genietend van mijn drankje en sigaret, zie ik ineens een wat oudere vrouw en haar dochter van omstreeks 40 jaar, naast ons zitten..links...
Kort daarna kwam( in mijn ogen een toerist) rechts van ons zitten.

Beiden bestelde eten... Ik steek nog een sigaret op, waarop mijn ex gewoon zegt, doe je sigaret uit deze mensen eten... Geirriteerd dat ik was, antwoordde Ik, ten eerste is dit geen rookvrij terras en ten tweede zat ik hier eerst en hebben deze mensen specifiek gekozen, om naast mij te zitten, terwijl ze gewoon zagen dat ik rook. Die keus hebben ze zelf gemaakt, terwijl er verderop veel andere tafels vrij waren.

Ik raakte in een soort discussie met mijn ex, die het eigenlijk opnam voor deze mensen terwijl A. Hij kent ze niet en B. Ze zagen duidelijk vooraf dat ik rookte, en toch kwamen ze naast ons zitten!!!
Zegt me ex, ja je moet je aanpassen....
Snap jem.... Dat bedoel ik op mijn manier aan aanpassen....
Ik ben toch rustig verder gaan roken, beiden personen naast mij trokken wel scheve gezichten, maar ik stoorde mij daar echt niet aan...
Want ik deed gewoon minn Zonnebril op..

Een ieder is hoe Hij of zij is... De wereld is voor iedereen en iedereen is de wereld. Leven en laten leven is mijn motto...

HindrikH
Beginnende Gebruiker
Beginnende Gebruiker
Berichten: 108
Lid geworden op: ma 25 sep 2017, 13:53
Locatie: Drenthe

Re: De Aanpassingsparadox

Dag Happy,

Hmm....ik kan de link met je verhaal en HB niet echt herkennen. Daarnaast vraag ik mij af wat je zelf zou doen wanneer jij overprikkeld wordt door iemand die vlak naast je zit en zich niks van je aantrekt, je kan i.m.o lastig met twee maten gaan meten (als dat je bedoeling zou zijn)

Telefoneren waar een ander bijzit vind ik persoonlijk nogal irritant: je claimt de ruimte waar een ander in zit als persoonlijke ruimte. Die personen zaten er al. Persoonlijk loop ik altijd naar een rustige plek wanneer ik mijn mobiel opneem. Nobody's business denk ik dan. Roken idem dito, waarbij het wel verschil maakt of het helder was of roken toegestaan is of niet. Is er een rookruimte of een apart deel van het terras daarvoor, dan kan een andere gast altijd een bewuste keuze maken. Zo niet: niet jezelf een recht toekennen (op ruimte in dit geval) en een ander dat recht ontzeggen.
To those who understand, I extend my hand
To the doubtful I demand: take me As I Am

Peach
Veelgebruiker
Veelgebruiker
Berichten: 544
Lid geworden op: wo 17 aug 2016, 21:42

Re: De Aanpassingsparadox

Hoi Happy,

Wat denk jij te kunnen bereiken met dit gedrag? Ik interpreteer de situaties die je beschreven hebt, als een opstand naar de middenmoot. Klopt mijn interpretatie?

Gebruikersavatar
Mercurious
Overmatige Gebruiker
Overmatige Gebruiker
Berichten: 1321
Lid geworden op: di 09 sep 2014, 22:01
Locatie: Maastricht

Re: De Aanpassingsparadox

Wat een goeie titel, de aanpassingsparadox. Nou, het staat als een paal boven water dat je hb bent Hindrik en je verhaal bewijst maar weer eens dat we allemaal in de eerste plaats nog altijd mens zijn. Ook wil ik even zeggen dat de posts van Baranor me erg aanspraken.

Voor mij persoonlijk geldt namelijk dat ik me altijd aanpas, zonder dat ik daar erg in heb. Sterker nog, ik heb rond mijn 16e besloten om te werken aan mijn sociale vaardigheden. Ook ik viel altijd buiten de groep, ik heb wel altijd een vriendje gehad, maar ik paste nergens tussen. Aanpassen, dacht ik. Dit was nog lang voordat ik ook maar vermoedde dat ik hb was. Dat aanpassen doe ik nog steeds en zal ik altijd blijven doen. Misschien ben ik gewoon wat eenvoudiger dan jij ;)
Ik heb gescoord in het 99e percentiel, dus aan intelligentie geen gebrek, maar ik ben meer een gevoelsmens of zo... denk ik. Weet ik veel!
Hoe dan ook heb ik geleerd (in de laatste 33 jaar), dat je er vooral jezelf mee hebt als je al die shit in de wereld te veel invloed op je laat hebben. Je hebt al genoeg shit van jezelf aan je hoofd, nietwaar? Daarnaast kun je een ander ook niet veranderen. Nog niet eens je vriend(in), laat staan de andere 97% van de maatschappij.

Begrijp me niet verkeerd, you do you man. Hoe ik er gewoon tegenaan kijk is dat je nog lang door moet op deze planeet, met deze mensen. Dat zijn nog een jaar of 50, 60 als je geluk hebt. Dat zijn heeeeeeeeel veel mensen waar je nog mee om moet gaan, kun je er net zo goed iets moois van proberen te maken. Mensen zijn ook mooi, tenslotte. Dat is gewoon mijn simpele kijk erop.
Rijkdom bestaat niet uit het hebben van grote bezittingen, maar in het hebben van weinig behoeften.

Happy
Maagdelijk Gebruiker
Maagdelijk Gebruiker
Berichten: 6
Lid geworden op: za 02 dec 2017, 21:39

Re: De Aanpassingsparadox

Hallo mensen,

Leuke reacties allemaal, was een beetje druk. Maar ben er weer..

Een aantal hadden gezegd dat ik wat claim?? Ik claim helemaal niks van niemand. De wereld is voor iedereen en iedereen moet lekker zichzelf blijven, dat doe Ik ook.

Verhaaltje bellen, ja naar mijn inziens heeft elk ander daar een ander mening over. De een zoekt inderdaad een rustige ruimte voor gesprekken en een ander niet zoals ik bijvoorbeeld...

Maar laat ik niet te diep ingaan in alles.

Wat ik probeerde aan te geven is dat iedereen prima is zoals hij of zij is en meestal zijn anderen die zich daaraan storen, terwijl die ander ook gewoon zichzelf is...

Leven en laten leven en inderdaad wel respect voor elkaar..
Daar hoef je heus niet slim voor te zijn omdat te bedenken.

Ik voer veel gesprekken op straat, omdat ik veel buiten ben en zakelijke voer. Dat hoort in mijn planning en mijn klanten weten dat en hebben er zeker geen bezwaar in... Het is nou niet dat ik gil bijvoorbeeld...

Oja over dat roken, nee mijn verhaal van het terrasje was er zeker geen rokersruimte. Nee iedereen mocht buiten roken er stonden volop asbakken. Ik stoor mij daar niet aan, niet rokers veel meer.

In bijzijn van kinderen rook ik meestal niet of sta ik op en rook elders...

Maar als een persoon in de verte ziet dat ik rook op terras en naast mij komt zitten is diegene zijn keus. Dat mag. Net zo meer dat ik mag roken..

Jongens en meisje.... Rest mij jullie nog een fijne weekend te wensen...
En geniet enigszins van het leven...

Terug naar “HB in het dagelijks leven”