non-conformisme

[Nicole]

Het eerste wat me te binnen schiet is wat is succes voor jou, of iemand anders.

Wat noem je zelf succesvol? Als ik naar de natuurlijke mechanismen kijk, dieren, is degen die zich niet aanpast outcast en heeft een lagere kans van overleven. Ook zijn soortgenoten zullen hem als hij volwassen is afstoten. Hij wijkt af van de norm.

In onze mensenwereld zijn vaak diegenen die afwijken van de norm opvallend en soms ook vernieuwend. Ik ben dol opmensen die afwijken van het normale omdat zij me tot nadenken zetten. Kritisch nadenken.

Zelf wilde ik altijd zo graag grijze muis zijn, dan viel ik niet zo op, maar het is me niet gelukt. Nu pas, en ikleef op een andere manier dan de meeste mensen voel ik me succescol omdat ik eindelijk rust en tevredenheid ken. Vrijheid van mijn gedachten.

Maatschappelijk gezien ben ik niet succesvol omdat ik een goede baan heb opgezegd, maar ik vond het geen goede baan maar een geestdodende baan. Alleen het geld, wat ik nu moet missen, was een succes. De rest was niet.

In mijn ogen was het meer een wereld van gezapige (minder slimme) mensen die alles voor het geld deden. Dat is niet wat ik succesvol vind, ik heb behoefte aan intelligente vraagstukken. Dan maar geen geld. En wat maatschappelijk aanvaard is, ach ik ben dat in elk geval niet.

[Trying2Boringinal]

Confronterend vraagstuk dit, voor een onderpresteerder zoals ik:) Bij mij snijdt het mes aan twee kanten. Enerzijds heb ik altijd een beetje bij de groep willen horen. Gelukkig wou ik binnen groepen nog wel als 'slim' worden gezien, maar niet als uitzonderlijk slim. Ik denk dat daardoor mijn onderpresteren niet zo ernstig is als wat ik inmiddels heb gelezen bij anderen. Het willen conformeren zorgde er wel voor dat ik een deel van mezelf binnen hield en is uiteindelijk niet fantastisch voor mijn zelfbeeld geweest. Sinds ik weet dat ik hb ben, gooi ik mijn hb-typische dingen meer de wereld in en ben ik minder conformistisch geworden.

Maar anderzijds ben ik een echte entertainer. Ik vind het leuk om humor en conversatie aan te passen aan mijn 'publiek'. Het liefst verzamel ik dan ook allerlei heel diverse mensen om me heen. Conformisme is dan een beetje de sport om met de meest uiteenlopende mensen op te kunnen schieten en daarmee doe ik een hoop verschillende indrukken en ideeën op. Ik breng ook liever mensen tot elkaar dan dat ik situaties op de spits drijf met sterke overtuigingen. Ik houd van nuance.

Ik zie mezelf als niet zozeer introvert of extravert, maar heb van beide kanten evenveel in me. Ik denk dat mijn omgang met conformisme dat ook prima benadrukt. Ik kan me voorstellen dat meer introverte mensen minder behoefte hebben tot aanpassen dan extraverte mensen.

[Yet]

dito
En toen was het even balans zoeken.
Tegenwoordig kan ik gelukkig wat meer 'mezelf' zijn zonder anderen continu te verwarren... eigenlijk gewoon door af en toe gedachten binnen te houden en mond dicht om vervolgens op juiste moment een 'onschuldig' vraagje te stellen. (lukt niet 100% van de tijd maar allez, ik ben al redelijk tevreden )

Bij het echt pret maken is het wel eens ingewikkeld. Grapjes en conformeren is voor mij een moeilijke combi. Geinig om te lezen dat het bij jou wel op één of andre manier lukt.
Ik ben dan ook geen entertainer ... dat kan ik alleen als ik echt op gemakkie ben

[Trying2Boringinal]

Gheheh ik ben ook van de 'onschuldige vraagjes' ja. Ik ben gewend om meer te weten dan ik laat blijken en doe daar vaak mijn voordeel mee in de omgang met anderen.

Entertainen blijft altijd uitdagend, dat vind ik er ook zo leuk aan. Het is niet gemakkelijk, want soms maak je een grap die niet overkomt....auwch. Vooral met associaties wil ik dat nog weleens meemaken. Meestal zeg ik dan maar dat er van elke 20 grappen die ik maak er één is die niet overkomt. Dan wordt er doorgaans gelachen, waarop ik zeg dat is één!

Ik denk eigenlijk dat humor de meest lonende vorm van conformisme is.