Het is eenzaam aan de top...

[Rithmomachia]

En mijn vraag dus: wie herkent zich hierin? En waar loop jij tegenaan?

Ja, herkenbaar. Ik loop voornamelijk tegen het gevoel niet serieus genomen te worden, voortkomend-uit/gepaard-gaand-aan/of onbegrip. Ook het onbegrip heeft verschillende redenen. Belangrijk is dat anderen niet kunnen en/of niet wíllen begrijpen/bevatten. (ook weer uit te splitsen natuurlijk)
Daarbij ook een sterke reden is omdat ik zelf als beeld/patroondenker zeker niet altijd in staat ben om (voor mij logische) sprongen/gedachtengangen duidelijk te maken. (klinkt bekend?)

Dit in combinatie met een serie andere factoren zorgt er voor dat het grootste deel van wat ik kan en zou kunnen al snel af wordt gedaan als 'zinloos' en onderneem ik dus erg weinig, ook hobby's liggen stil of ontwikkelen niet, terwijl de honger blijft knagen.
Belangrijkste intellectuele uitdaging voor mezelf ben ik momenteel zelf. Door hier aan te werken.

Ik kan me aansluiten bij GéPe: Niet typisch HB.

[marleen]

Moira, ik heb je een PB gestuurd.
Sorry, een beetje lange

[marleen]

Even naar de anderen toe: mijn verhaal vond ik iets te persoonlijk voor dit openbare gedeelte.

[@nouk]

Moira, ik heb je een PB gestuurd.
Sorry, een beetje lange

Jammer...
Edit: Oh...

[Stina]

Gister was ik deze post begonnen. Ik heb hem niet durven sturen en naar Moira gestuurd. Nu wil ik het toch nog is proberen. Ik vind het heel erg eng nu ik eindelijk een beetje een sociaal leven aan het opbouwen ben en ergens bij hoor. Dan komt de angst dit weer te verliezen.

Het niet begrijpen van alle iq testen en het hebben van het alien gevoel tijdens hb ontmoetingen maken mij erg onzeker over mijn hb zijn. Het zijn allemaal opgestapelde aannames. Het kaartenhuis kan ieder moment in elkaar donderen.
Misschien is er toch iets anders raars met mij aan de hand?
Het dubbele alien gevoel.

Wanneer ik naar mezelf kijk dan is het ongrijpbare een soort knopje in mijn hoofd wat soms aan gaat wanneer ik met sommige hb'ers in gesprek ben. Je zou het voluit gaan kunnen noemen maar voor mij is het het niet op mijn tenen hoeven lopen. Mijn eigen denken kunnen volgen zonder telkens in de war te raken. Ineens word alles begrepen wat ik zeg en begrijp ik het zelf ook.
Vannacht ging het knopje aan. Vanochtend kwam ik in huis bij ex en dochter, en dan.
Knopje bij dochter gaat ook direkt aan. (nou heb ik verdomme nog zo'n gestoorde gefokt! ) In een paar minuten gebeurd er heel veel. Ik heb plezier met/ om haar zeg wat dingen tegen mijn ex (iq 129) en hij begrijpt van geen enkele zin wat ik zeg en wat er gebeurd. En dat doet pijn. Oh ja, het knopje was aan

Ik denk niet dat ik compleet aan de uiterste zit. Maar ik merk wel een verschil in de communicatie met verschillende hb'ers en vooral wat er in mijn hoofd gebeurd. Dit neemt niet weg dat ik beste vriendjes kan zijn met iemand die het knopje niet raakt maar wel iets anders raakt en mensen die het knopje wel raken erg irritant kan vinden.

Voor mij betekend dit heel veel in de spiegel kijken zodat ik mezelf beter leer kennen en mijn radartje beter gaat werken voor mensen waarbij ik niet op mijn tenen hoef te lopen en dan weer in de spiegel kan kijken.
Ik hoop heel erg dat er meer mensen zijn die hier hun gevoel willen delen. Volgens mij hebben we allemaal spiegels nodig om begrip te kunnen hebben voor jezelf en de ander.

Volgens mij is het alien gevoel voor alle hb'ers hetzelfde. Alleen ervaren sommige hb'ers dit ook tussen hb'ers en dit maakt het extra eenzaam. Maar we zouden toch allemaal dit gevoel moeten kunnen begrijpen?

Oh oh, straks begint het bibberen weer

[Moira]

Ik kan me aansluiten bij GéPe: Niet typisch HB.

Hm, maar waar ik het over heb, zijn net de dingen die wél typisch HB zijn, maar 'erger' bij sommigen, dan bij anderen. Want of je nu een IQ van 130 hebt, of van 160 (om een conventionele graadmeter te nemen), wanneer er te grote variaties zijn in de dingen die Yet heeft opgesomd, krijg je ook een gevoel van alienation. Dat heeft op zichzelf niets met verder van het midden af liggen te maken (hoewel het dat wél kan versterken). Maar dit verdient eigenlijk ook een topic... Het speelt duidelijk ik ga er nog wat op broeden...

[Rithmomachia]

Hm, maar waar ik het over heb, zijn net de dingen die wél typisch HB zijn, maar 'erger' bij sommigen, dan bij anderen.

Ah, ik herkende een soortgelijk probleem juist bij (een niet zozeer zwak maar) laagbegaafde oud collega. Verstandelijk gezien omgekeerd, doch een 'honger' naar uitdaging op haar eigen intellectuele niveau en kunnen zonder met iemand daarin een duidelijke aansluiting te vinden. Vandaar mijn opmerking.

[@nouk]

Hm, maar waar ik het over heb, zijn net de dingen die wél typisch HB zijn, maar 'erger' bij sommigen, dan bij anderen.

Ah, ik herkende een soortgelijk probleem juist bij (een niet zozeer zwak maar) laagbegaafde oud collega. Verstandelijk gezien omgekeerd, doch een 'honger' naar uitdaging op haar eigen intellectuele niveau en kunnen zonder met iemand daarin een duidelijke aansluiting te vinden. Vandaar mijn opmerking.

Ja, precies! Waarom zou honger naar uitdaging strikt een HB eigenschap zijn?

[Moira]

Hm, maar waar ik het over heb, zijn net de dingen die wél typisch HB zijn, maar 'erger' bij sommigen, dan bij anderen.

Ah, ik herkende een soortgelijk probleem juist bij (een niet zozeer zwak maar) laagbegaafde oud collega. Verstandelijk gezien omgekeerd, doch een 'honger' naar uitdaging op haar eigen intellectuele niveau en kunnen zonder met iemand daarin een duidelijke aansluiting te vinden. Vandaar mijn opmerking.

Ja, dàt bedoel ik. Met HB-gerelateerd, bedoel ik dus op vlak van intelligentie/begaafdheid. Als zwakbegaafde is het dan ook logisch dat zij dat op haar manier ervaart. Typisch ZB dus. Of HB, afhankelijk van welke staart van de beel-curve je onder de loep neemt.

[GéPe]

Even rationaliseren:
Of het typisch HB is? Nee denk het niet, zie er hier nog een worstelen maar op haar eigen manier in een andere context maar wel met mij als partner. Waar zittende raakvlakken?

Tjee door mezelf uit het topic-verband gerukt Deze boodschap is dus omgekeerd, wat kan een mens dom zijn af en toe. (introspectie?)


( Voorzetje voor Terence in de ronde Arena! )

[Poppetje]

Nou, dan ga ik het ook maar eens proberen.

Arjan, heel duidelijk, jouw plaatje (sorry dat ik er nog even op terug kom).

M.i. heeft iedereen zo met zijn/haar eigen problemen te maken. ZB, HB, "normaal". En elk gezond mens is op zoek naar uitdagingen die hem / haar bevredigen op een bepaald vlak.

Voor mij is IQ een niet zo duidelijk gegeven. Ik probeer mezelf te verduidelijken.
Ik ben HB getest, maar kan mezelf vaak niet zo goed verwoorden. Ook nu had ik weer een duidelijke mening, maar wist niet hoe ik dat op een goede manier op kon schrijven. Toen ik de post van Rianne las, dacht ik: "Zij verwoord wat ik denk". En het plaatje van Arjan: "dat is wat ik bedoel!".
Ben ik minder intelligent omdat ik mezelf minder goed kan verwoorden?
Ben ik minder intelligent omdat ik geen HBO of universitaire studie heb voltooid?
En zo kun je wel doorgaan.

Bij mij persoonlijk werkt het heel simpel. Het klikt, of het klikt niet. Soms klikt het met een niet-HB'er, soms met iemand die getest is op 130, soms met iemand die getest is met een iq van 145 +. Maar heeft dat met intelligentie te maken? Ik denk het niet. En dan kom ik weer terug op het plaatje van Arjan

Groet, Pop

[kakelot]

Ik herken het wel hoor, dat ik ook onder hb'ers wel eens op de rem moet. Ik denk niet dat dat komt doordat ik nou zo'n huizenhoog IQ heb, maar meer doordat niet iedere hb'er mijn specialiteit (woordspel, 'kaatsen') in dezelfde mate beheerst. Daarentegen zijn die hb'ers weer veel beter in andere dingen en ik ga er gemakshalve van uit dat zij wat die zaken betreft weer op de rem moeten als ze met mij in gesprek zijn. En soms zijn de verschillen dermate groot dat het voor geen meter werkt.

Ik ben er dan ook al lang mee opgehouden me van alles voor te stellen van een contact met een hb'er omdat hij hb is. Het kan meevallen, het kan tegenvallen... net als bij 'gewone' mensen eigenlijk.

[Esther]

Dat is een goed punt Kakelot, voordat je los kan gaan heb je wel meer klik nodig dan enkel op intellect en manier van denken. Toch maakt dit topic me wel nieuwsgierig hoe het verschil in 130-140-150 etc zich dan uit.

[Moira]

Ja, iedereen zegt hetzelfde op een andere manier. Goed, we zijn het eens. Er is meer nodig dan intelligentie/begaafdheid op hetzelfde niveau om vriendjes te zijn. Verrassing. Maar als je vriendjes bent, omdat het klikt, omdat het op alle vlakken op dat ene na goed (genoeg) zit, kun je dus nog steeds op dat ene vastlopen in jezelf. Je vindt aansluiting, maar niet op dat vlak. Wat doet dat met iemand? Herkent iemand zich daarin of ben ik de lonely wolf hier? Kan best zijn hoor...

[willemijn]

Dit topic houdt me bezig; zelfs als ik de was aan het ophangen ben 'broed, broed'.
Beter gezegd, ik was er al mee bezig; onderwerp voor mijn scriptie persoonlijke ontwikkeling 'intensiteit en eenzaamheid'.
Reactie van Christina kwam ook aardig binnen zetten omdat ik het nodigde herken. Ook het stukje schuldgevoel (?) naar je kind toe dat je jezelf hebt vermenigvuldigt. Ik ben dol op haar en het is fijn om te merken dat ze even intens in het leven staat maar ook voor haar is aansluiting in de buitenwereld een best lastig iets.
Lang rondgelopen met 'ik had het kunnen weten'.
Vooralsnog ben ik twee keer in mijn leven iemand tegen gekomen waarbij ik gas kan geven.
De 2e keer is vrij recent en ik ben me het apezuur geschrokken. Opeens kon ik mijn complete zelf zijn bij een ander en kon ik al mijn hoede laten varen. iets dat ik eigenlijk niet door heb gehad; 'mij inhouden' is blijkbaar zo normaal.
Hoe ik daar mee om moet gaan? Toen ben ik op mijn fiets gesprongen om ergens op een verlaten weggetje het uit te brullen. Eenzaamheid speelt al mijn gehele leven maar ik had niet door dat ik nog steeds op mijn rem sta. Hoe ik er verder mee om kan gaan; geen flauw idee. Vermoed accepteren, genieten van contacten waar ik evengoed van geniet en schrijven.

[Porcay]

Wow wat een gaaf topic....ademloos gelezen ( ja rood hoofd nu).
Zou irl wel eens willen toetsen waar de subtiliteiten en iquus elkaar kwijt- of raken!

Hele mooie bijdrages van Moira (toppie en dank voor het starten!), Rianne, Christina en andere die ik nu vast tekort doe.
Als we elkaar ruimte blijven geven komen we vast ergens. Wat dat betreft bewonder ik de vasthoudendheid, het geduld en de milde wijze waarop Moira steeds blijft terug komen op haar vraag en ( volgens mij ) zoektocht naar de passie om helemaal los te kunnen gaan.

Zelf heb ik momenten dat ik weet gelukkig te zijn. Ze zijn schaars, maar hebben altijd te maken met intense snelle gesprekken waar meerder lijntjes tegelijk en door elkaar lopen. Heerlijk!

Have fun and followers!

[Arjan]

Ja, iedereen zegt hetzelfde op een andere manier. Goed, we zijn het eens. Er is meer nodig dan intelligentie/begaafdheid op hetzelfde niveau om vriendjes te zijn. Verrassing. Maar als je vriendjes bent, omdat het klikt, omdat het op alle vlakken op dat ene na goed (genoeg) zit, kun je dus nog steeds op dat ene vastlopen in jezelf. Je vindt aansluiting, maar niet op dat vlak. Wat doet dat met iemand? Herkent iemand zich daarin of ben ik de lonely wolf hier? Kan best zijn hoor...

Nee, dat is heel herkenbaar. Maar ik denk ook dat het -vanwege onze laten we zeggen, unieke persoonlijkheden- nagenoeg onmogelijk is om iemand te vinden waarmee je op alle vlakken aansluiting ervaart. (Maar goed, dat heeft ieder mens waarschijnlijk.) Of bedoel je met 'dat ene vlak' specifiek het vlak waar we het hier in dit topic over hebben? Maar mmm... please elaborate.

[Moira]

Je kunt vrijwel onmogelijk met 1 persoon op alle vlakken aansluiting vinden, lijkt me meer dan logisch. En dat gaat ook op voor niet-HB'ers. Nope, mij gaat het om dat ene vlak

Edit: ik heb dan ook een oversimplificatie van de werkelijkheid gebruikt in mijn eerdere post

[Porcay]

P 'this is not what it looks like'
S 'what does it look like'

:hmm: 'this is not what it looks like.....darn only one clue, that's a hard one'

[marleen]

Ik zal pogen een stukje uit mijn PB naar Moira hier te plaatsen.
Vorig jaar heb ik voor mijzelf ongeveer het volgende op papier gezet:

[...]We leven allemaal op dezelfde aardbol, maar niet in dezelfde wereld voor mijn gevoel. We leven naast elkaar en langs elkaar. De mensen die in mijn wereld rondlopen, zitten op dezelfde golflengte als ik. En dat zijn er heel weinig. Ik heb er maar een paar gekend. Ongetwijfeld lopen er ergens nog meer rond, maar komen we elkaar niet tegen. [...]Ik raak daarvan overstuur. Ik blijf alleen op de wereld over, hoeveel mensen er ook om me heen zijn: zíj zitten nl. niet in mijn wereld.
En omdat ik al in geen jaren mensen ben tegengekomen die op dezelfde frequentie leven als ik, ben ik bang, dat dat ook niet meer gaat gebeuren. Waar kan ik ze vinden? Zoeken is als naar een speld in een hooiberg.

Ik kan uit eten gaan met anderen, potje poolen, naar een museum. Ik merk dat ik er niet echt van genieten kan, betrap mezelf erop de vraag te stellen: wat doe ik hier? Zijn deze mensen aardig? Ja. Vind ik poolen leuk? Ja. Wat is er dan mis? Wat mis ik dan? Waarom ben ik op dat moment tóch alleen?
Er is momenteel één persoon bij wie ik los kan. Helaas woont hij met zijn gezin in het buitenland en zien wij elkaar maar één à twee keer per jaar, maar ik kan daar heel erg naar uitkijken.

Dit is voor mijn gevoel waar dit topic over gaat.
Sommigen van jullie hebben het over honger naar uitdaging, over soms klikt het wel, soms niet, over overeenkomstige interesses, over opleiding en achtergrond. Dat alles is niet waar het om gaat. Het gaat om die klik met die persoon die op jouw golflengte zit. En die persoon heeft misschien wel hele andere interesses, een hele andere achtergrond, heeft wel een goede baan waar jij die niet hebt, geen communicatieve vaardigheden waar jij die wel hebt. Dat zijn klikken van een ander niveau, van een andere dimensie. De klik waar ik het over heb is een diepgaand, allesoverstijgend, essentiëel gevoel van verbondenheid.

De klik die je het gevoel kan geven: Ik ben niét alleen op de wereld.