HB-Forum.nl

Als we dan toch volledig offtopic gaan zou je kunnen stellen dat het vanuit Darwinistische beschouwing allemaal zo klaar is als een klontje. En als we het dan toch over kippen en eieren hebben zou je je eigenlijk evenwel af kunnen vragen of de hb'r ook een evolutionaire rol vervult of slechts een neveneffect betreft van een 'succesvol organisme'.

'Anders' is wel ok. Als alles hetzelfde blijft heet het stagnatie. Die dingen die anders zijn, DNA mutaties in het klein of solisten in dit topic, geven potentie voor verandering.

Jeroens schreef:Ik heb ook heel erg sterk dat ik af toe alleen moet zijn. Andersom heb ik echter ook dat als ik alleen ben mijn gedachten in een negatieve spiraal kunnen belanden en ik het erg moeilijk vindt daar uit te komen. Als ik me dan down voel helpt het om een groep vrienden op te zoeken om die negatieve spiraal te doorbreken.

Dat heb ik dus heel sterk dat alleen willen zijn .....wel heel vaak.....teveel dus..... kluizenaar ofzo.

Heb periodes van teruggetrokkenheid en van onder de mensen zijn,(projecten) .
Onder de mensen zijn is leuk,maar zwaar, alleen zijn is beter.
.

Solist dus.

Zaplinsky schreef:

Jeroens schreef:Ik heb ook heel erg sterk dat ik af toe alleen moet zijn. Andersom heb ik echter ook dat als ik alleen ben mijn gedachten in een negatieve spiraal kunnen belanden en ik het erg moeilijk vindt daar uit te komen. Als ik me dan down voel helpt het om een groep vrienden op te zoeken om die negatieve spiraal te doorbreken.

Dat heb ik dus heel sterk dat alleen willen zijn .....wel heel vaak.....teveel dus..... kluizenaar ofzo.

Heb periodes van teruggetrokkenheid en van onder de mensen zijn,(projecten) .
Onder de mensen zijn is leuk,maar zwaar, alleen zijn is beter.
.

Solist dus.

Als je er niets over kwijt wilt zal ik niet doorvragen maar ik ben eigenlijk wel benieuwd wat het contact met mensen zo zwaar voor je maakt.

Wat het zwaar maakt is in feite dit,
Alles aanvoelen,ook wat in de lucht hangt
Bijna alles van te voren zien aankomen in situaties.
Hiermee iets willen doen,maar geen begrip van de anderen krijgen omdat ze het niet zien.
De blik op oneindig en verstand op nul mentaliteit,.....ik kan er niet mee omgaan.
De drukte op de werk vloer .
De chaos.
En daarmee gerelateerde zaken.

Zaplinsky schreef:Hiermee iets willen doen,maar geen begrip van de anderen krijgen omdat ze het niet zien.

Misschien zijn 'de anderen' waar je over spreekt niet de juiste groep van mensen voor jou en ben je daarom sociaal vervreemd geraakt. De verstand op nul mentaliteit om maar in het gemiddelde te blijven hangen van zo'n groep kan nooit lang leuk zijn. Heb je er misschien al een keer aan gedacht om eens iemand te ontmoeten die meer je eigen niveau benaderd ?

Hahaha,die anderen moet ik wel mee te maken hebben,dat is werk-matig.
En verder heb ik wel een paar vrienden die mijn eigen gesteldheid naderen.
Ik geef alleen even aan waarom ik moe wordt van in de groep rondhangen.
Ik heb het laatst wel 2uur uitgehouden op een verjaardag.
Allemaal bekende HB zaken,ik schreef al eerder dat ik een lezer ben.
Dus de studie naar HB is daar ook onderdeel van.

Zaplinsky schreef:Hahaha,die anderen moet ik wel mee te maken hebben,dat is werk-matig.
En verder heb ik wel een paar vrienden die mijn eigen gesteldheid naderen.
Ik geef alleen even aan waarom ik moe wordt van in de groep rondhangen.
Ik heb het laatst wel 2uur uitgehouden op een verjaardag.
Allemaal bekende HB zaken,ik schreef al eerder dat ik een lezer ben.
Dus de studie naar HB is daar ook onderdeel van.

Hehe, niets vreemds inderdaad, ik sta ook niet echt bekend om m'n verjaardagfeestjes-drift dacht ik vraag het maar even

Hier ook een solist met een sterke voorkeur naar een kluizenaarsbestaan.

Ik heb vooral moeite met koetjes-kalfjes conversaties en verjaardagen zijn daarom een soort 'living hell', waarbij ik het na hoogstens een uur al op een lopen wil zetten. Ook heb ik met vrienden geen gedeelde hobby's zoals winkelen, sporten of uitgaan en verkies dus meestal mijn eigen gezelschap boven dat van anderen.

In het verleden vonden vrienden het nog wel eens sneu dat ik zoveel alleen was en krijg je van die uitnodigingen om de feestdagen met hen door te brengen en zo..... . Het heeft een paar jaartjes geduurd, maar het is me uiteindelijk gelukt om ze uit te leggen dat het écht geen stoerdoenerij is, maar dat ik het gewoon prettiger vind om mijn tijd (en ook de feestdagen) alleen door te brengen.

Uiteindelijk zijn er drie goede vrienden overgebleven die allemaal minimaal een uur rijden van me vandaan wonen. Het elkaar 'moeten' opzoeken beperkt zich dus tot één of twee keer per jaar en dat werkt voor mij prima.

Zaplinsky schreef:Heb periodes van teruggetrokkenheid en van onder de mensen zijn

Same here. En ik kan het allebei heel fijn vinden.
Ik moet er alleen nog een balans in vinden en stoppen met het als een probleem te zien. En er open in zijn naar anderen toe.

Dan is er niks aan de hand eigenlijk

Odran Oel schreef:
De vraag die ik aan jullie wil stellen heeft in de grote lijnen betrekking op mijzelf want hoewel ik mezelf redelijk sociaal beweeg in de maatschappij maak ik geen actief deel uit van een groep mensen en heb ik welgeteld maar één echte vriend en zijn kennissen nooit meer geworden dan dat (en heb ik er zelfs van die laatste groep maar enkele). Mijn solisme komt wellicht voort uit het niet hebben van kinderen, veel solitaire hobby's, geen interesse in collectief beoefende of bejubelde sporten, het niet hebben van een religie of van idolen, het niet nuttigen van alcohol en wellicht vanuit het hoge eisen stellen aan andere mensen vanuit perfectionisme.

Ik ben dus heel erg op mezelf (alleen maar niet eenzaam zo je wilt) maar heb geen gemis, kan prima opschieten met mezelf, koester de rust en de ruimte van mijn stille huisje en verkies de eenzaamheid boven het gezelschap van anderen. Soms zoek ik wel eens een kennis op of ga eens op bezoek bij een oud-collega of dergelijk contact maar dat is het dan ook eigenlijk wel, de hang naar stilte en eenzaamheid lonkt toch altijd wel weer snel naar me.

De hamvraag
Hoe normaal is een dergelijke levenshouding (karakter) voor de gemiddelde HB'r ?

Heel erg herkenbaar!
Als kind door de omstandigheden thuis en daarbuiten als solitair opgegroeid. Bovendien al doorheen mijn leven meer negatieve ervaringen door sociaal contact met anderen, dan positieve, waardoor ik weinig behoefte heb aan veel kennissen.
Hierdoor ook op relationeel vlak geen held, maar nu precies toch mijn draai gevonden: LAT relatie met man die in een ander land woont. We zien mekaar enkel in het weekend, maar spreken mekaar dagelijks via google talk en dat werkt prima! Wij zijn graag allebei regelmatig alleen, hebben solitaire hobbies maar delen ook nog heel wat hobbies samen. Hij heeft welgeteld 1 beste vriend van uit zijn jeugdjaren die hij regelmatig ziet, ik heb een stuk of 3 vrienden die ik nu en dan zie en nog wat kennissen. Mijn behoefte aan sociaal contact wisselt met periodes en gelukkig is dat voor mijn vrienden ook zo en begrijpen zij het. De kennissen zie ik 1x/jaar. Hoewel ik werkonbekwaam ben en dus hele dagen alleen thuis ben, heb ik mij gedurende het voorbije half jaar nog geen moment eenzaam gevoeld. Ik vermijd ook steeds drukke evenementen, het spitsuur op straat en in de winkels...
Tijdens sociaal contact treedt er te vaak miscommunicatie op, met frustratie tot gevolg en vandaar dat ik mijn tijd liever alleen doorbreng....

De mensen die echt maar een paar keer per jaar iets afspreken, hebben die dan wel of niet contact met familie?

Vraag ik me even af. Ik heb ook mijn kluizenaarsperiodes gehad, maar zag dan mijn familie nog wel. Het lijkt me raar om helemaal niemand te zien.

Phileine2 schreef:De mensen die echt maar een paar keer per jaar iets afspreken, hebben die dan wel of niet contact met familie?

Hoewel ik uit een aanzienlijk grote familie afkomstig ben heb ik met niemand contact behalve met m'n jongste broer (ééns per maand een telefoontje) en ga ik ééns per maand op visite bij een oom van me of nodig ik hem en zijn vrouw uit om te komen eten.

Ik leef niet helemaal zoals een kluizenaar, ik woon boven m'n winkeltje op de tweede en m'n absolute maatje (tevens medeeigenaar van de winkel) woont onder me op de eerste, we eten iedere avond samen waarbij we om en om het eten bereiden en delen uiteraard de kosten daarvan, buiten de avondmaaltijd leven we beiden ons eigen leven (zij is een totale extravert, ik een introvert met extraverte trekjes wanneer ik niet overprikkeld raak).

Ik heb een paar jaar lang in totale eenzaamheid geleefd waarbij ik buiten de contacten van m'n werk geen contact met anderen had maar dat heeft zich vanzelf opgeheven en thans ben ik een semi-kluizenaar, zo noem ik het maar even.

Phileine2 schreef:De mensen die echt maar een paar keer per jaar iets afspreken, hebben die dan wel of niet contact met familie?

Het feit dat ik een kind heb en ik haar sociaal niet wil isoleren zorgt er voor dat ik (met gepaste tegenzin) bijv. op het schoolplein een klein aantal koetjes-en-kalfjes-contacten heb gelegd.

Mijn moeder woont op korte afstand en die zien we dus enkele malen per week, maar nooit langer dan een uur. Verder heb ik weinig familie. Een broer en een neefje (beide solisten -en beide HB- die ook weinig behoefte hebben aan contact) en nog een ex-schoonzus waar mijn dochter graag heengaat. Haar bezoeken we ongeveer 1x per maand.

Maar hoe lief ik die mensen ook vind, ik ben altijd zó opgelucht als ik weer thuis ben.

Mwaa schreef:Maar hoe lief ik die mensen ook vind, ik ben altijd zó opgelucht als ik weer thuis ben.

Typisch!!

Hebben we niet allemaal af en toe even tijd nodig om weer tot jezelf te komen??

Lekker herkenbaar allemaal, op verjaardagen heb ik altijd het gevoel heel hard weg te willen rennen.
De december maand bijvoorbeeld is een regelrechte hel voor mij, stuur mij die maand maar naar een zonnig onbewoond eiland.
Ook ik ben introvert en getrouwd met een extravert, geeft wel eens wat problemen..

Odran, bedankt voor je antwoord. Ik kan me voorstellen dat je door de klanten in je winkeltje ook een vorm van sociaal leven hebt. Ik denk dat jouw leven zonder winkeltje er heel anders uit zou zien dan met. Wat jij schrijft komt op mij niet eenzaam over.
(bovendien is alleen niet hetzelfde als eenzaam - niet dat je alleen bent zo te zien, maargoed )

Op verjaardagen denk ik altijd hieraan, en pas dat meestal ook toe:

Behalve op leuke verjaardagen met leuke mensen. Dan blijf ik hangen, blijf ik slapen en maak de volgende ochtend het huis schoon. En dan nog heel lang brunchen tot ze me echt eruit schoppen