HB-Forum.nl

Ik ben niet in staat om vriendschappen in stand te houden. Toen ik jonger was waren vriendschappen vooral gebaseerd op een gesamenlijk "doe"-ding. Ik kan prima dingen doen met mensen. Praten (als in diepe gesprekken), tsja, ik heb er geen behoefte aan om eerlijk te zijn. Ik heb een partner, dat is de persoon met wie ik alles deel en van wie ik ook wil dat ze met mij deelt. Doordat ik die persoon heb, voel ik me geen eenling en voel ik ook geen behoefte aan 'vriendschap'.

Het is natuurlijk een risico, omdat ik dus mijn wereldje klein maak. Maar aan de andere kant ben ik wel iemand die makkelijk sociaal kan doen (zo lang er maar geen diepgang bij komt kijken). Ik maak makkelijk contact en ik zou best stappen kunnen zetten om vriendschappen te starten (en soms probeert iemand dat ook mijn kant op). Daardoor voel ik me ook niet onzeker. Mocht mijn wereld zoals die nu is ooit ophouden, heb ik er alle vertrouwen in dat ik mezelf wel kan reddden en dat ik dan gaandeweg wel leer om de vriendschappen wél in stand te houden.

En dan is er nog het internet. Op sommige fora zit natuurlijk wél die diepgang en dat nodig mij uit om mijn verhaal te vertellen. Daar kan ik dan een 'ei' kwijt. Maar ik reageer niet snel op persoonlijke verhalen van anderen. Oneerlijk eigenlijk... Het internet trekt me soms aan en soms stoot het me ook weer af. Zeker als dingen niet meer nieuw zijn. Ooit was daar Ilse Chat, tijdje gedaan, totdat het mijn interesse niet meer had. Ooit nog ICQ en later Messenger. Even leuk, maar die fase is ook weer voorbij. Meer recent facebook, maar daar heb ik ook al maanden niets meer mee gedaan. Ooit hier aangemeld, wat gepost, maar tot vandaag ook maanden links laten liggen...

Ik vind je 'eieren' wel interessant , hoop dat je wat ervan weet te bakken. Mensen als 'ons' hebben een achterstand omdat we niet zo sociaal zijn. Hier een leuk artikel erover.

Zarathustra schreef:Eigenlijk doen we hier op het forum sociaal, waar vriendschappen uit ontstaan, en zou de volgende stap netwerken kunnen zijn?

Is zo, maar ook weer nier. Denk dat de doelen om hier rond te hangen per persoon verschillen. En mogelijk weten een aantal van ons ook niet wat ze er mee willen, kijken ze wat rond.

Anyway... een ver-weg-kennis was hier even. Althans, als ik naar haar ga is het ver, ivm onhandige OV-verbindingen. Zij kwam nu met de auto en dat was heel makkelijk. (ik ben een ei met alles wat met auto's te maken heeft... ook het inschatten van afstanden). Soms woont de één dichter bij de ander dan de ander bij de één

Moderne communicatie overbrugt afstanden in een oogwenk, maar ik vind het erg onpraktisch als iemand te ver weg woont. Wat dat betreft kan je dat betreft het beste doen in je nabije omgeving.

Nou heb ik misschien een te romantisch beeld van vriendschappen... Maar als iemand geen vriendschap met me wil omdat het 'onpraktisch' is dat ie een stukje moet reizen om me op te zoeken zou het sowieso nooit een vriendschap geworden zijn.

Ik heb een kennis die gerust 2,5 uur met het OV reist om alleen even te buurten en een biertje te drinken. En andersom rijd ik een uur met de auto om met hem een terrasje te pakken. Dat doen we geen 3x per week, maar dat hoeft van mij ook niet.

Hallo, daar ben ik ook weer eens.

Laatbloeier gaf een mooi overzicht van vriendschappen:
zo nu en dan leuke dingen doen samen
belangrijke interesses delen
een ultieme 'klik'
een 'door dik en dun-gevoel' (bij wijze van spreken 's-nachts kunnen bellen, een altijd luisterend oor)
je kwetsbaar kunnen opstellen
elkaar heel regelmatig zien
elkaar een half jaar 'met rust kunnen laten' en nog is het okay

Ik vroeg me af of jullie wel mensen kunnen vinden die horen bij" de ultieme klik" en bij "door dik en dun". Ik heb dit zelf bij vrijwel niemand. Ik ben, aan de buitenkant, best een heel sociaal mens, ik ken veel mensen, ik doe leuke dingen met mensen en deel interesses met mensen. Maar die ultieme klik en het door dik en dun-gevoel is er niet. Daarvoor wijk ik teveel van "normaal" af, denk ik. Ik snap de anderen dan niet, en zij mij niet. Ik zie niet in waar zij zich druk over maken, kan me hier ook niet in inleven, en andersom ook niet. Hierdoor vertel ik sommige dingen maar gewoon niet, anders ben ik weer raar en daar heb ik dan geen zin in.

Gelukkig ben ik wel heel blij met mezelf! Ik ben zelf mijn beste vriendin, geloof ik.

Atalante schreef:Hallo, daar ben ik ook weer eens.

Laatbloeier gaf een mooi overzicht van vriendschappen:
zo nu en dan leuke dingen doen samen
belangrijke interesses delen
een ultieme 'klik'
een 'door dik en dun-gevoel' (bij wijze van spreken 's-nachts kunnen bellen, een altijd luisterend oor)
je kwetsbaar kunnen opstellen
elkaar heel regelmatig zien
elkaar een half jaar 'met rust kunnen laten' en nog is het okay

Ik vroeg me af of jullie wel mensen kunnen vinden die horen bij" de ultieme klik" en bij "door dik en dun". Ik heb dit zelf bij vrijwel niemand. Ik ben, aan de buitenkant, best een heel sociaal mens, ik ken veel mensen, ik doe leuke dingen met mensen en deel interesses met mensen. Maar die ultieme klik en het door dik en dun-gevoel is er niet. Daarvoor wijk ik teveel van "normaal" af, denk ik. Ik snap de anderen dan niet, en zij mij niet. Ik zie niet in waar zij zich druk over maken, kan me hier ook niet in inleven, en andersom ook niet. Hierdoor vertel ik sommige dingen maar gewoon niet, anders ben ik weer raar en daar heb ik dan geen zin in.

Gelukkig ben ik wel heel blij met mezelf! Ik ben zelf mijn beste vriendin, geloof ik.

Van mijn kant uit is het in een vriendschap altijd 'door dik en dun'.
Vanuit de andere kant helaas meestal niet...
Ben ik al vaak achter gekomen helaas (tot mijn ontsteltenis).

Ik ga bij een vriendschap al niet meer uit van "door dik en dun". Ik verwacht dat gewoon niet en ik geef het zelf ook niet. Volgens mij heb ik dat zelfs nooit gedaan?? Kan me niet herinneren. Ik ben altijd wantrouwend geweest naar andere mensen, denk ik. Ik was een bang, onzeker en verlegen kind. Pas nu lukt het me om het wantrouwen soms te overwinnen. Ik ben nu 44.....

Ik ben heel asociaal geworden: ik pak in vriendschappen alleen wat goed is voor mij en wat niet goed is daar bemoei ik me niet mee en dat laat me koud. Ik heb mezelf aangewend om alleen te kijken naar wat leuk was met mensen en ik druk weg waarin ik teleurgesteld ben.

Zo dat heb ik even keihard opgeschreven, maar zo voel ik het wel, eerlijk gezegd.