HB-Forum.nl

Nou, Siouxsie, ik vind de discussie tussen jou en TB minstens zo interessant!

Laat ik het onderling herkennen van HB'ers/intelligente mensen eens vergelijken met homoseksualiteit. Geen idee of er ooit onderzoek naar is gedaan, maar homo's hebben het vaak over een gaydar. Het zou goed kunnen dat zij "soortgenoten" inderdaad beter herkennen dan hetero's. Toch kun je als hetero ook bij iemand het idee krijgen dat iemand homo is (vgl de situatie van Scarlett). Dat kan komen doordat je die jongen al langer kent en hij nog nooit een vriendin heeft gehad (zou je kunnen vergelijken met indicatoren als hoog opleidingsniveau), maar bij 'n eerste indruk kun je dat idee ook krijgen. Een vooroordeel, dat soms wel en soms niet kan kloppen. Maar waar is het op gebaseerd? Dat wil Scarlett volgens mij weten over intelligentie. En die harde bewijzen die TB zoekt, zijn hier dus niet per se nodig voor een interessant gesprek.

Ik ben ook wel benieuwd waar het op gebaseerd is.
Ik heb in de sportwereld, waar ik veel verkeer ivm mijn werk, tot enige tijd geleden altijd mijn best gedaan om niet intelligent over te komen. Daar voelde ik mij niet goed bij, dus ik gooide niet met moeilijke woorden of weetjes en als anderen iets niet wisten, kwam ik meestal niet met het antwoord. Gewoon om niet boven de rest uit te steken. Maar wat denk je? Ondanks deze pogingen om niet bovengemiddeld intelligent te lijken, kreeg ik links en rechts te horen dat ik zo slim/intelligent ben. Waar is dat dan op gebaseerd? En het wordt blijkbaar ook herkent door "minder slimme" mensen, niet alleen door hoog intelligente personen.

Op de gaydar ben ik al vaker verschenen maar helaas deze is dus zeker niet onfeilbaar. Ik denk ook dat dit anders is daar dit vaak wel af te leiden is aan uiterlijke, gedragingen en ja flirten laat zeker geen ruimte voor interpretatie.
Met HB zijn er geen kenmerken.

TB schreef: Met HB zijn er geen kenmerken.

Dat durf ik te betwijfelen...

TB schreef:Op de gaydar ben ik al vaker verschenen maar helaas deze is dus zeker niet onfeilbaar. Ik denk ook dat dit anders is daar dit vaak wel af te leiden is aan uiterlijke, gedragingen en ja flirten laat zeker geen ruimte voor interpretatie.
Met HB zijn er geen kenmerken.

Mijn HBdar slaat anders regelmatig uit bij mensen. De manier waarop mensen de wereld inkijken, hun manier van communiceren, er zijn talloze factoren die daarin meespelen meen ik. Ik pik ze er vast niet allemaal uit (zoals bij een gaydar vast ook het geval is), maar velen wel.

Vandaag nog iemand in een café ergens. Een blikwissel, net even langer vastgehouden, een herkenning over en weer. (Het is verrekte lastig uit te leggen wanneer je dat niet heb denk ik.) Een praatje, en ja hoor, de kenmerken rolden over tafel. (In dit geval een 'ja mijn broer en zus zijn HB maar ik vast niet hoor, ik ben zo dyslectisch' verhaal. Ik pik overigens normaal geen klanten op in een café hoor, echt niet )

TB schreef:

Siouxsie schreef: Ik heb het zelf ook ervaren, dat verhaal vertelde ik onlangs nog aan iemand hier, ik ontmoette iemand en terwijl ik niet wist waarom, terwijl het gesprek juist niet goed liep op dat moment, heb ik er vervolgens alles aan gedaan om diegene weer te spreken te krijgen. En toen pas bleek hoe intelligent die persoon werkelijk is, en dat bleek niet uit een intelligentietest maar juist uit gesprekken, brainstorms, de prestaties op artistiek niveau (waar ik eerder nog niets van wist). Dat kan toeval zijn, maar het gevoel dat ik had (deze persoon wil ik nogmaals ontmoeten) kan geen toeval zijn. Ik doe dan maar de aanname dat ik intuïtief signalen heb opgepikt en die heb geïnterpreteerd als tekenen van intelligentie.

Waarbij jij jezelf als referentie ziet.
Enkele weken geleden heeft iemand in mijn omgeving een opmerking gemaakt dat ik zoveel weet. Ik kan hier heel eerlijk stellen dat het vooral de interpretatie van die persoon was en zijn kennis en niet zozeer het feit dat ik veel weet.
Wat je omschrijft "zou kunnen" en is bovendien ontzettend relatief. De intentie van dit onderwerp is hoe je ze herkent, hiervan ga ik uit of dat met een bepaalde zekerheid kan, niet met een bepaalde kans.
Ik kijk alvast uit naar het krantenartikel "Mensa past selectieprocedure aan en gaat volledig intuïtief".

Ja, juist als je jezelf als referentie neemt. Een kilo weegt een kilo omdat men dat ooit besloten heeft dat 'dat' 1 kilo is en 'dat' is sindsdien de norm/meetlat gebleven waarvan al de rest af te leiden is. Dus jezelf als referentie nemen kan prima en kan verre van subjectief zijn (ook al is objectiviteit eigenlijk een niet te bereiken ideaal en is dus alles subjectief). Als jij van jezelf weet dat je hoogbegaafd bent, en als je daarbij ook rekening kunt en wilt houden met likes and dislikes, kun je prima meten tov jezelf waar iemand ongeveer zit in het al of niet HB-zijn. Uiteraard met foutenmarge, die deels bij jou en deels bij de ander ligt. Iemand kan zich als HB'er prima verborgen houden. Je lijkt dan slechts begaafd. Of meerbegaafd. En je kunt ook mensen zwaar onderschatten, gewoon omdat je van jezelf niet wil aannemen dat je niet slechts hoogbegaafd bent, maar extreem hoogbegaafd. Dus is het feilloos? Nee. Moet dat dan?

Ja, dat is grappig. Ik had zelfs een keer dat iemand mij een hand gaf en zich aan mij voorstelde en iets krachtigs(?) had in zijn manier van aankijken dat ik dacht: HB. Vervolgens ging ik in mijn hoofd analyseren waarom, maar ik kwam niet verder dandat hij leek op iemand in mijn familie Volkomen onzinnig was mijn redenatie, maar het voelde echt overtuigend. Later bleek deze collega HB te zijn. Ik voel het/zie het vaak, neeem het al waar in non-verbale ondefiniëerbare signalen.Kan niet precies omschrijven wat dat non-verbale PRECIES is. Misschien toch een bepaalde alertheid/sensitiviteit in het reageren..

Ook zegt men wel eens: It takes one to know one..maar zelfs daar twijfel ik aan, ik zie het, maar dat wil voor mij nog niet zeggen dat ik zelf HB zou zijn om het te herkennen. Eeerlijk gezegd voel ik mijzelf de ene dag wel HB en de andere dag echt totaal niet. Maar thuis voel ik mij er wel bij.

Ik zie dat er ondertussen een andere post is geplaatst. sorry als deze niet precies aansluit.

Moira, mooi omschreven Inderdaad... de foutmarges..Ik bedenk mij dat ik een collega heb, die mij 'dom'leek. Best erg dat ik dat dacht. Eigenlijk houd ik helemaal niet van statische perspectieven neerzetten, maar ik betrap mijzelf er net zo goed op.. . Deze collega vind ik momenteel aardig slim. dan denk ik weer. jemig, wat heb ik mij vergist indeze persoon maar goed, ik ga niet te veel afdwalen.

De nieuwe mensa selectieprocedure kan aangepast worden, indien 1 blik dit al kan opmerken zijn testen zeker overbodig.

Liv schreef:

TB schreef: Met HB zijn er geen kenmerken.

Dat durf ik te betwijfelen...

Zou je er enkel kunnen opsommen die uiterlijk zichtbaar zijn?

Arjan schreef: Mijn HBdar slaat anders regelmatig uit bij mensen. De manier waarop mensen de wereld inkijken, hun manier van communiceren, er zijn talloze factoren die daarin meespelen meen ik. Ik pik ze er vast niet allemaal uit (zoals bij een gaydar vast ook het geval is), maar velen wel.

Het lijkt wel of HB'ers in jouw regio geconcentreerd zitten ofwel zijn er veel meer dan 2%?

TB, ik heb hier toch eerder gepost dat we hier niet naar harde bewijzen zoeken? TS scarlett mag me erop wijzen als ik haar idee van dit topic verkeerd begrepen heb.

TB schreef:De nieuwe mensa selectieprocedure kan aangepast worden, indien 1 blik dit al kan opmerken zijn testen zeker overbodig.

I'm in. Hoeveel verdien ik?



Zou je het nooit zonder woorden kunnen aanvoelen?
Natuurlijk vind ik het ook het onmogelijk en zelfs bizar er algemene uiterlijke wetmatigheden van te maken. Toch weet ik dat er soms in het niet uitgesprokene er íets herkenbaars 'is wat je toch aanvoelt en dat maakt het wel leuk om daar over na te denken wat dat precies is, vind ik.

Liv schreef:TB, ik heb hier toch eerder gepost dat we hier niet naar harde bewijzen zoeken? TS scarlett mag me erop wijzen als ik haar idee van dit topic verkeerd begrepen heb.

Waarover gaat de discussie dan? Gaat het over HB zijn of iemand treffen met wie het klikt?
Maar indien een harde term het onderwerp van de vraag is ...

Alexandra schreef: Natuurlijk vind ik het ook het onmogelijk en zelfs bizar er algemene uiterlijke wetmatigheden van te maken. Toch weet ik dat er soms in het niet uitgesprokene er íets herkenbaars 'is wat je toch aanvoelt en dat maakt het wel leuk om daar over na te denken wat dat precies is, vind ik.

Of wat je denkt aan te voelen.
Wat niet uit sluit dat het achteraf zeer toevallig wel eens zou kunnen kloppen, nadat je jezelf als referentie samen de eigenschappen aangesproken hebt die ervoor zorgen dat je een hoge score op een IQ test kan halen.

Ik heb ooit een boek gelezen over zelfvertrouwen, interpretatie, overschatting en andere fratsen die je lichaam met je hersenen uithalen zoals de wet van Murphy waarbij eigenlijk onze hersenen ervoor zorgen dat de focus op de mislukkingen komen te liggen en datgene wat wel lukt niet meer zien. Emotioneel mislukt dan inderdaad alles maar rationeel ...
Indien ik de bron terug kan vinden, zal ik dit zeker laten weten. Maar met dit boek in het achterhoofd, acht ik de kans groter dat ons lichaam fratsen uithaalt dan dat de HBdar bestaat.

Alexandra schreef: Ook zegt men wel eens: It takes one to know one..maar zelfs daar twijfel ik aan, ik zie het, maar dat wil voor mij nog niet zeggen dat ik zelf HB zou zijn om het te herkennen. Eeerlijk gezegd voel ik mijzelf de ene dag wel HB en de andere dag echt totaal niet. Maar thuis voel ik mij er wel bij.

Oh maar ik vind mezelf erg normaal hoor, echt niet bijster intelligent. En vroeger vond ik mezelf zelfs dom Ik blijf het daarom moeilijk vinden om te moeten ontdekken dat ik meer HB ben dan een andere HB'er. Ik vind mezelf écht niet slim of intelligent, gewoon 'doodnormaal'. Als een andere HB'er niet zo HB is als ik, dan geeft dat nogal een behoorlijke cognitieve dissonantie. Die ik dan weer kan gebruiken als HB-dar met foutenmarge

Koortsig vast blijven houden aan eenzijdige, specifieke, meetbare kenmerken, om de eenvoudige reden dat ze specifiek en meetbaar zijn en daarbij andere parameters van tafel vegen omdat ze dat 'minder' zijn, wat heb je daar precies aan, TB? We zouden ons zelfs af kunnen vragen of dat wel erg HB is En kijk, dàt is dan weer wél specifiek en meetbaar... Dus daar kan je dan weer niets op tegen hebben!

TB schreef:

Arjan schreef: Mijn HBdar slaat anders regelmatig uit bij mensen. De manier waarop mensen de wereld inkijken, hun manier van communiceren, er zijn talloze factoren die daarin meespelen meen ik. Ik pik ze er vast niet allemaal uit (zoals bij een gaydar vast ook het geval is), maar velen wel.

Het lijkt wel of HB'ers in jouw regio geconcentreerd zitten ofwel zijn er veel meer dan 2%?

Ja joh Drenthe is één groot vluchtoord voor HB'ers, wist je dat niet?
Open staan voor anderen vraagt ook een niet al te narrow mind

Moira schreef: (...)
Oh maar ik vind mezelf erg normaal hoor, echt niet bijster intelligent. En vroeger vond ik mezelf zelfs dom Ik blijf het daarom moeilijk vinden om te moeten ontdekken dat ik meer HB ben dan een andere HB'er. Ik vind mezelf écht niet slim of intelligent, gewoon 'doodnormaal'. Als een andere HB'er niet zo HB is als ik, dan geeft dat nogal een behoorlijke cognitieve dissonantie. Die ik dan weer kan gebruiken als HB-dar met foutenmarge
(...)

Als een echte Nederlander .

Waarom vind je het moeilijk om te ontdekken dat je meer HB bent dan een andere HB'er? Ik zou er juist blij mee zijn, if anything. Neutraal er tegenover staan kan ik me ook nog wel voorstellen (al vind ik HB zijn persoonlijk een positieve eigenschap), maar waarom vind je het moeilijk?

Ik ben er weer! Wat leuk dat er zoveel gereageerd is in dit topic!

Ik heb zo het idee dat iedereen die in dit topic gereageerd heeft, begrijpt waar ik heen wil met mijn vraag, behalve TB. Het kan zijn dat ik inderdaad mijn vra(a)g(en) verkeerd geformuleerd heb, en mocht dit zo zijn: mijn excuses!

Speciaal voor TB wil ik het nog een keer proberen, want jouw reacties ten opzichte van mijn vragen fascineren me! Ik haal nog eens de zin van Liv erbij, want die omschrijft beter dan ikzelf wat ik bedoel:

Liv schreef:... Een vooroordeel, dat soms wel en soms niet kan kloppen. Maar waar is het op gebaseerd? Dat wil Scarlett volgens mij weten over intelligentie. En die harde bewijzen die TB zoekt, zijn hier dus niet per se nodig voor een interessant gesprek.


TB, ik heb hier toch eerder gepost dat we hier niet naar harde bewijzen zoeken? TS scarlett mag me erop wijzen als ik haar idee van dit topic verkeerd begrepen heb.

Nope, je hebt me helemaal goed begrepen! En nu jouw vraag, TB:

TB schreef:Waarover gaat de discussie dan? Gaat het over HB zijn of iemand treffen met wie het klikt?
Maar indien een harde term het onderwerp van de vraag is ...

Ik wil voorop stellen dat het mij totaal niet gaat om feiten en harde bewijzen. Het gaat mij om de vooroordelen ''in isolatie''. Het feit dat het dus gaat om vooroordelen, geeft al aan dat ik niet op zoek ben naar harde feiten, er bestaan geen goede of foute antwoorden: ik neem aan dat iedereen eigen richtlijnen/maatstaven heeft waarop hij/zij de intelligentie van iemand inschat.

Het gaat mij er niet eens zozeer om of het achteraf klopte - dus of de persoon van wie je dacht dat hij/zij intelligent was ook daadwerkelijk zo intelligent is - nee, het gaat mij om de vooroordelen zelf: waarom dacht 'jij' in eerste instantie dat iemand intelligent was, waar zijn die vooroordelen op gebaseerd. Of je achteraf gelijk had met je inschatting van iemands intelligentie, dat is voor mijn vraag in dit topic dus eigenlijk niet eens van belang. Het gaat dus echt alleen om de persoonlijke criteria waarmee je iemands intelligentie inschat. Duidelijker kan ik het niet uitleggen.

Het zou op zich niet iets raars moeten zijn, deze vraag, toch? Ik bedoel, als je iemand voor je hebt staan van wie je denkt dat hij/zij een laag iq heeft, dan hoef je met die persoon vaak ook niet eerst een uitvoerige discussie te voeren om zo'n vermoeden van zijn/haar lager dan gemiddelde intelligentie te krijgen. Er zijn vast een heleboel andere 'aanwijzingen' (gedragingen) die jou doen vermoeden dat de persoon voor je neus niet zo slim is. En misschien blijkt het achteraf wel een superintelligent persoon te zijn. Stel je voor, dan zat je er totaal naast. Maar, zoals ik al zei: het gaat mij niet om de werkelijkheid, maar puur om de (misschien wel onterechte) vooroordelen die je blijkbaar had en die je deden vermoeden dat die persoon dom was.

Hexakin schreef:

Moira schreef: (...)
Oh maar ik vind mezelf erg normaal hoor, echt niet bijster intelligent. En vroeger vond ik mezelf zelfs dom Ik blijf het daarom moeilijk vinden om te moeten ontdekken dat ik meer HB ben dan een andere HB'er. Ik vind mezelf écht niet slim of intelligent, gewoon 'doodnormaal'. Als een andere HB'er niet zo HB is als ik, dan geeft dat nogal een behoorlijke cognitieve dissonantie. Die ik dan weer kan gebruiken als HB-dar met foutenmarge
(...)

Als een echte Nederlander .

Waarom vind je het moeilijk om te ontdekken dat je meer HB bent dan een andere HB'er? Ik zou er juist blij mee zijn, if anything. Neutraal er tegenover staan kan ik me ook nog wel voorstellen (al vind ik HB zijn persoonlijk een positieve eigenschap), maar waarom vind je het moeilijk?

Omdat ik meer verwacht van HB'ers en ze dat niet kunnen waarmaken, want ik gebruik mezelf als maatstaf. Vervelend voor hen en voor mezelf. Het duurt gewoon even voor je jouw standaard van wat 'normaal HB' is naar beneden krijgt bijgesteld. Het aanvaarden van hun niet-kunnen en vooral het aanvaarden (want eigenlijk draait het met name daar om) van mijn eenzaam freak zijn tov behoorlijk wat andere HB'ers, dat is lastig... En dat geeft dus een cognitieve dissonantie. Wat jij denkt dat normaal is, is het niet. Maar jij bent toch doodnormaal? Bovendien is HB-zijn complex. Het is niet zoals pakweg als vrouw op vrouwen vallen. Uiteindelijk kun je jouw normaal gaan bijstellen voor jezelf en vrouwen die net zoals jij zijn enerzijds, en voor 'de rest' anderzijds. Maar bij HB-zijn liggen de verschillen op veel meer vlakken en kom je onverwacht nog nieuwe dingen tegen.

Trouwens, het verdriet dat ik heb wanneer een gesprek eindigt of ik terugkeer van een ontmoeting met mede-HB'ers is ook een goede maatstaf. Maar dat verdriet ervaar ik alleen bij de extreme HB'ers. Mede-übertjes, om toch maar weer eens de term in de groep te gooien Het doet pijn en het voelt erg eenzaam om nadien weer terug te moeten keren naar een werkelijkheid die dusdanig beknottend is.

Moira schreef:
Omdat ik meer verwacht van HB'ers en ze dat niet kunnen waarmaken, want ik gebruik mezelf als maatstaf. Vervelend voor hen en voor mezelf. Het duurt gewoon even voor je jouw standaard van wat 'normaal HB' is naar beneden krijgt bijgesteld. Het aanvaarden van hun niet-kunnen en vooral het aanvaarden (want eigenlijk draait het met name daar om) van mijn eenzaam freak zijn tov behoorlijk wat andere HB'ers, dat is lastig... En dat geeft dus een cognitieve dissonantie. Wat jij denkt dat normaal is, is het niet. Maar jij bent toch doodnormaal? Bovendien is HB-zijn complex. Het is niet zoals pakweg als vrouw op vrouwen vallen. Uiteindelijk kun je jouw normaal gaan bijstellen voor jezelf en vrouwen die net zoals jij zijn enerzijds, en voor 'de rest' anderzijds. Maar bij HB-zijn liggen de verschillen op veel meer vlakken en kom je onverwacht nog nieuwe dingen tegen.

Trouwens, het verdriet dat ik heb wanneer een gesprek eindigt of ik terugkeer van een ontmoeting met mede-HB'ers is ook een goede maatstaf. Maar dat verdriet ervaar ik alleen bij de extreme HB'ers. Mede-übertjes, om toch maar weer eens de term in de groep te gooien Het doet pijn en het voelt erg eenzaam om nadien weer terug te moeten keren naar een werkelijkheid die dusdanig beknottend is.

Nu ben ik stiekem wel benieuwd hoe je het verschil ervaart tussen 'gewone' HBers en"uber HBers