HB-Forum.nl

carpenter08 schreef:Dan zijn er ook nog van die feestjes waarbij een gezellig muziekje zachtjes op de achtergrond draait. Dit kan ik nooit begrijpen. Ik denk dan altijd " ben ik nou de enige die zich hieraan stoort ?"

Já Carpenter, zó herkenbaar! Ik vind die muziekjes (of de tv, óók zoiets... ) trouwens vaak niet eens 'zachtjes', soms vind ik het ronduit 'hard' staan!

Ook als ik bij iemand ging eten heb ik wel meegemaakt dat er een 'gezellig muziekje' was opgezet. Of in andere situaties dat je bij iemand langs gaat. Zodanig hard ook weer dat ik een gesprek erbij voeren bijzonder vermoeiend vind. Ik vraag tegenwoordig gewoon of de muziek zachter mag, omdat ik moeite heb met het volgen van gesprekken terwijl er muziek bij aan staat. Haha, nog even en ik zeg erbij: "Sorry, zal wel met ouder worden te maken hebben, mijn gehoor wordt slechter..."

Ja dat is een goeie, laatbloeier.

Ik doe het de laatste tijd ook hoor. Helemaal nu ik na 40 jaar weet dat ik hb ben.
Voorheen dacht ik namelijk altijd maar dat het aan mij lag. Ik was weer de spelbreker. Nu denk ik er anders over en benoem ik het ook gewoon. Het geeft een totaal andere kijk op mijn leven nu ik het weet.

Tijd voor een feestje dacht ik zo

Ik houd trouwens best van feestjes met muziek, maar dan moet dansen voorop staan, en niet op de bank zitten en praten!
Dus kom maar op met...

Nalle schreef:Ja daar ben ik het mee eens, maar op een of andere manier is dit wel wat er gebeurt. Waarom dansen we niet meer op feestjes Ik ga het echt proberen, dit jaar. En dan hopen dat er wel genoeg mensen komen...

Anderen kun je niet beïnvloeden, mogelijk wel inspireren.
Waar het mij om ging was het idee, dat je volwassen zou moeten worden en dat dit betekent braaf op een stoel zitten praten.
Dat kunnen andere mensen lijken te denken, als je dan voor jezelf maar weet wat volwassenheid werkelijk betekent .

Laatbloeier schreef:Ik houd trouwens best van feestjes met muziek, maar dan moet dansen voorop staan, en niet op de bank zitten en praten!
Dus kom maar op met...

Organiseer maar wat .

Esther, dit heb ik jaren gedaan. Braaf op de stoel zitten.

Esther schreef:Organiseer maar wat .

Nee! Ieder zijn ding, een organisator ben ik absolúút niet. Als er iets te dansen valt, ben ik van de partij (als ik uitgenodigd ben ), d.w.z. als ik mij fit genoeg voel. En dat is al een zeer onzekere factor, het loopt hier bij mij bepaald niet op rolletjes, nog een reden me geen organisatorische toestanden op de hals te halen...

Notitie, de smiley's zeggen dat het een grapje was .

Jullie mogen zo bij me langs komen hoor .
We kunnen er ook een oudjaarsparty van maken, dan zullen mijn buren de muziek al weer wat meer accepteren .

Ik weet ook een vrij dansavond in Breda op 7 en op 20 december met iemand die over het algemeen leuke muziek draait (beetje sfeer van 80's-disco), ook is er live didgeridoo, maar ja da's Breda. Ik ben verder niet zo bekend in andere steden.

Esther schreef:Notitie, de smiley's zeggen dat het een grapje was .

Pfwieieieieiewww!

De verjaardagen van mensen die ik niet mag, ga ik sowieso al niet meer heen (nichtjes oid). Ik voel me er ook niet schuldig om.
De verjaardag van vrienden en familie heb ik vaak ook niet heel erg zin in.. Die gedwongen sociale gezelligheid kan ik slecht hebben. Toch ga ik dan wel, gewoon omdat het mn mensen zijn en ze belangrijk voor me zijn. Ben ik echt in een pestbui, dan kom ik later aan en ga ik vroeger weg. Voorheen leidde dit nog wel eens tot irritatie, maar nu zijn ze dat wel gewend.
En mijn eigen verjaardag probeer ik thuis zo min mogelijk te vieren, als heb je altijd mensen die toch willen langskomen (ouder, zus enz). Met vrienden spreek ik vaak af dat ze me in mn favo bar kunnen vinden. Eerste rondje is dan van mij, de rest betalen ze zelf. Ik vraag dan ook geen cadeaus, behalve een gezellige avond. Ze mogen zelf bepalen of ze komen, no hard feelings als ze er niet zijn.

carpenter08 schreef:Het vervelende voor mij is dat ik wel alles hoor en alle gesprekken opvang en daar wordt ik knettergek van. Dan zijn er ook nog van die feestjes waarbij een gezellig muziekje zachtjes op de achtergrond draait. Dit kan ik nooit begrijpen. Ik denk dan altijd " ben ik nou de enige die zich hieraan stoort ?"

Wat een feest der herkenning..!
Helaas kan ik me nog niet achter mijn leeftijd verschuilen, word ik zeer vreemd aangekeken als ik vraag of de muziek wat zachter zou mogen en ben ik ook altijd de enige die er last van heeft, wat ik dan wel lastig vind. Ook hoor ik alle gesprekken en ik erger me vaak aan geroddel. Het is vaak nauwelijks uit te houden en ik moet op zo'n avond opvallend vaak naar het toilet....waar ik me dan heel even kan terugtrekken en kan proberen me wat op te laden.

-Sue- schreef:De verjaardagen van mensen die ik niet mag, ga ik sowieso al niet meer heen (nichtjes oid). Ik voel me er ook niet schuldig om.
De verjaardag van vrienden en familie heb ik vaak ook niet heel erg zin in.. Die gedwongen sociale gezelligheid kan ik slecht hebben. Toch ga ik dan wel, gewoon omdat het mn mensen zijn en ze belangrijk voor me zijn. Ben ik echt in een pestbui, dan kom ik later aan en ga ik vroeger weg. Voorheen leidde dit nog wel eens tot irritatie, maar nu zijn ze dat wel gewend.
En mijn eigen verjaardag probeer ik thuis zo min mogelijk te vieren, als heb je altijd mensen die toch willen langskomen (ouder, zus enz).

Ook heel herkenbaar en na veel strijd, lukt het me eindelijk om me niet meer schuldig te voelen als ik niet verschijn op verjaardagsfeestjes van nichtjes of andere familieleden, met wie ik helemaal niets heb.
Voor mensen in mijn omgeving die belangrijk voor me zijn en die echt verwachten dat ik kom, maak ik een uitzondering. Grootouders, ouders en schoonouders willen per se komen. Al jaren probeer ik voorzichtig een balletje op te gooien over het nut van het vieren van verjaardagen. Mijn schoonmoeder ligt weken voor haar verjaardag wakker en heeft na haar verjaardag migraine van de stress. Maar, een verjaardag MOET gevierd worden want dat wordt verwacht..zucht.
Voor vrienden vier ik het al jaren niet meer en dat bevalt me prima. Zij zijn er zelf ook mee gestopt.

Vreselijk, verjaardagen. Mijn eigen verjaardag vier ik al helemaal niet, op die paar lekkere Belgische biertjes na die ik mijn man dan altijd laat halen . Helaas zijn mijn kinderen werkelijk dól op verjaardagen, hoe meer kaas en worst hoe beter. Dus af en toe kom ik er toch niet onderuit, maar dan neem ik gewoon een boek mee (echt waar ).

Kinderverjaardagen vind ik wel leuk, die van mijn eigen kinderen zeker, omdat ik dan druk ben om te zorgen dat zij een fijne dag hebben. Mijn eigen verjaardag vier ik al lang niet meer, maar die zit jammer genoeg in een 3 in 1 concept, nl 2 kinderen en ik in 1 week.....
Wat ik wel eens bedacht had voor de verjaardag van mijn ex, en wat erg leuk uitpakte was naar een museum gaan dat voor alle leeftijden geschikt was. Zoals het TVtoys museum. Was leuk van 4jr t/m 88 jr..... Een hele leuke dag en niet dat obligate op de bank zitten

Verjaardagen van anderen vind ik altijd lastig, omdat ik niet zo goed ben in smalltalk, en dan maar een beetje verloren mijn tijd uitzit tot ik met goed fatsoen weer weg kan. Of er moet een leuke gesprekspartner zijn, maar echt comfortabel voel ik me nooit in grotere gezelschappen...

Hoi!
In eerste instantie voelde ik niet zoveel herkenning tijdens het lezen van de openingspost.
Maar: ik ben sinds een aantal maanden fors minder gaan drinken. Dat deed ik altijd veelvuldig, in het bijzonder op feestjes.
Sinds ik dat niet meer wil is ook mijn zin in zulke gelegenheden enorm afgenomen. Ik beschouw ze eerder als obstakels, zoals sommige mensen hun werkdagen zien als iets waar je doorheen moet. Ik heb mijn eigen verjaardag voor het eerst in mijn leven niet gevierd dit jaar.

Nu leek het mij enerzijds dat dat komt door het ontwennen. Anderzijds kan het misschien zo zijn dat ik er eigenlijk nooit veel aan vond en dat verhulde door maar te gaan borrelen.

Ik denk trouwens dat iedereen een goede mix moet zoeken tussen het voldoen aan verwachtingen van anderen en volgen van het eigen gevoel. Zo kan ik me dan bij zo'n feest van een zus die veertig wordt voorstellen dat het niet zo je smaak is; maar het is wel een waardevolle investering in de relatie om te gaan. Al is het dan maar wat korter, als compromis.

Ik denk dat veel hoogbegaafden moeite hebben met sociale verplichtingen (al zijn zij natuurlijk niet de enigen en is het ook niet per definitie het geval). Is het dan niet juist goed om af en toe de uitdaging met jezelf aan te gaan en er het beste van te maken?
Niet omdat het 'moet', maar omdat je je sociale vaardigheden ermee onder de loep kunt nemen en aanscherpen.

Ik heb een goed excuus (gezondheid/kwetsbaarheid) en mijn familie weet dat ik derhalve niet tegen drukte kan. Bovendien is het reizen te ver en kan ik het meestal ook niet betalen. Het mag duidelijk zijn dat ik van dit soort gelegenheden geen fan ben. Ik vier mijn eigen verjaardag niet of alleen met vader en moeder.

Ik heb ooit geleerd dat je geen concessies moet doen voor de goede verhoudingen. Ik word er al misselijk van als ik er aan denk. Dan maar een vriend minder (lol ). Ik ben dan ook een overtuigde aso op dat gebied.

Ik kan me inderdaad goed herinneren dat ik mee moest naar feestjes van ooms en tantes of vrienden van mijn ouders. Verschrikkelijk vond ik al die mensen en drukte en vooral ook die vreemde geuren in die huizen.
Gelukkig is feestjes ontwijken een beetje een familiekwaal Vanaf mijn twaalfde bleef ik liever alleen thuis (huiswerk maken) en zo rond mijn vijftiende wist ik altijd precies wanneer ik met vrienden moest afspreken om iets te gaan doen. Daarna ben ik aan de andere kant van het land gaan studeren en daar ben ik lekker blijven wonen.
Nu bezoek ik alleen feestjes van directe familie (ooms, tantes, nichten, neven kom ik al jaren niet meer) en we doen niet aan familieweekenden of (commerciele) feestdagen, behalve kerst. De verjaardagen van familie worden ook vaak gecombineerd. Ik heb daarmee maximaal 8 'verplichte' familieaangelegenheden gedurende het jaar en dat vind ik prima te doen en zelfs wel gezellig. Tussendoor zie ik ouders, schoonouders, broers en zussen als het uitkomt, meestal gecombineerd met een andere activiteit, waardoor we het vaak bij een of twee uurtjes houden. En de rest van de familie weet niet beter.
Feestjes van vrienden vind ik vaak wel gezellig, net als andere sociale activiteiten met vrienden, maar ook dan zorg ik dat ik eigen vervoer heb, zodat ik weg kan als ik het zat ben. Soms is dat vroeg, soms wordt het heel laat.

Water schreef: Ik ben dan ook een overtuigde aso op dat gebied.

whaha lol