How to survive your job

[Sawi]

Mooi beschreven danser. Dat is ook de manier waarop ik tegen mijn werk aankijk. Als ik voldoende autonomie, ruimte voor ideeën ontwikkelen en nieuwe onderwerpen heb om te in te verdiepen dan gaat het prima. En dan ben ik zelfs goed in het accepteren dat collega's minder snel gaan of dat ik af en toe saai, repeterend werk moet doen. Mijn nieuwe functie lijkt me veel verdieping en verbreding te geven en uitdaging op het gebied van coördineren en leiding geven. Daarmee is het project misschien niet het mooiste, interessantste of meest fantastische onderwerp, maar het voldoet wel aan mijn manier van werken.

[Finisterre]

Misschien had de titel van dit onderwerp moeten zijn "how to survive my bad resumé" ... ?

Ik ben ooit gestopt met mijn universitaire studie en ik heb sindsdien een grote diversiteit aan banen en baantjes gehad en onvrijwillig een aantal gaten in mijn CV opgebouwd. Ik ben 38 en misschien wel intelligent, maar dat blijkt niet echt heel erg uit mijn CV en ik ben zeker geen specialist. Ik kan wel weten wat ik belangrijk vindt, maar daarmee heb ik dat soort werk nog niet.

Ik vind het heel verstandig om te kijken naar wat je belangrijk vindt, Danser & Sawi, maar dan weet ik vervolgens nog steeds niet hoe ik dat moet krijgen. Ik dacht ook dat mijn huidige baan hanteerbaar zou zijn, omdat ik dacht de juiste vragen gesteld te hebben over efficiëntie, zelfstandig werken, initiatief nemen etc. Maar het is uiteindelijk gewoon (weer) een extreem laag niveau baantje waarin van enige efficiëntie geen sprake is. En eigen initiatief ontplooien gaat over of ik een partijzending post aanmeldt op woensdag of op donderdag.....

Tsja. Ik ga maar weer solliciteren. Maar of de volgende functie dan beter past?

[Cassanne]

Maar als je weet wat je belangrijk vindt, kan je dan niet gaan bouwen aan een beter cv? Je hebt no 30 werkzame jaren voor de boeg dus het is bepaald niet te laat. Cursussen, vrijwilligerswerk, zelf iets opzetten in die richting, ook al levert het niet direct geld op? Ik snap dat het onder de omstandigheden niet snel zal gaan, maar beter langzaam vooruit dan stilstaan, toch?

[danser]

Finisterre, ik zit met hetzelfde probleem. Maar ben inmiddels al 45 . En het lastige is dat in de huidige markt werkgevers geen risico's hoeven te nemen met werknemers. Dus ja... Ik probeer er idd zo naar te kijken: ik zal nog zeker 20 jaar moeten werken. Dus ik heb lekker nog 20 jaar om voldoening uit mijn werk te halen en een carriere op te bouwen . (oja, ik zie het ook met regelmaat somber in, maar ik probeer mezelf toch dit voor te houden. Want het ís ook gewoon zo).

Het voordeel van weten wat je wil, wat je kan, waar je kracht ligt, is dat je heel gericht op zoek kunt gaan. En dan bijvoorbeeld ook kunt zien wat je aan opleiding of diploma nodig is om je doel te bereiken. Ik ben 6 jaar geleden in deeltijd begonnen met een studie waar ik een enorme klik mee had. en nog steeds heb. Hier ligt wel mijn kracht en passie. Het kost nog wat moeite om het staartje af te ronden (to say it mildly). Maar mijn plan is nu om met potentiele werkgevers te gaan praten en kijken of ik een poosje mee kan lopen bijvoorbeeld. Ik heb nu wat dat betreft het geluk dat ik er een tijdje uit ben geweest , en dus een potje van de gemeente mee kan nemen, mocht ik te duur zijn voor een werkgever.
En wat betreft je cv: probeer je cv eens anders in te richten. Ik ben geen deskundige, maar begin bijvoorbeeld met een profiel, waarin je aangeeft wie je bent en wat je kan, en ga dát verder onderbouwen met competenties en rollen die je kunt vervullen. En misschien heb je buiten je werk, of in je werk, af en toe wél projecten gedraaid waarin je kon shinen. Ligt vooral die eruit. Neem een abonnement op intermediair en laat je cv keuren.
Makkelijk is het niet. maar het loont wel de moeite want stél dat het iets oplevert!

[lindar76]

Mja... Ik merk dat ik na twee jaar pessimistisch ben over de mate waarin het in je eigen hand ligt. ... maar goed, eerst maar beter worden.

[Finisterre]

Dank voor de tips, danser & Cassanne!

Mijn plan nu is om weer te gaan solliciteren, maar dat anders voor te bereiden. Ik wil een vragenlijst opstellen om (nog) meer duidelijkheid te krijgen over de functie, de dagelijkse inhoud van het werk, het bedrijf en vooral ook bedrijfscultuur. De bedoeling is daarbij om een baan pas te accepteren op het moment dat mijn vragen op een goede manier beantwoord zijn. Niet dat ik me tot nu toe in de luxepositie heb bevonden dat ik uit verschillende banen kon kiezen, maar goed ...

Ik ben generalist, geen specialist. Ik kan niet zo veel met "beroepen" en branches. Ik voel me dus ook erg ongelukkig op vacature sites en bij uitzendbureau's/ Ze proberen je altijd in een branche en functie te "proppen", waar ik me dan helemaal niet happy bij voel. Voor mij zijn bedrijfscultuur, mate van zelfstandigheid in een functie, een innovatieve en efficiënte manier van werken en afwisseling veel belangrijker. Ik leer snel, dus exact in welke functie of branche dat werk is, is voor mij niet zo van belang.

Misschien herkent iemand zich in dit verhaal? Dat het lastig naar passend werk zoeken is, omdat je niet in de standaard zoek-oplossingen "past"?

Ook heb ik moeite met cursussen en vrijwilligerswerk. Ik zal vermoedelijk gewoon echt een moeilijk mens zijn, maar ik vind héél véél cursussen werkelijk van een te laag niveau. Mijn laatste poging was een HBO opleiding van de NTI, waarbij ik aan de lopende band fouten uit het Bedrijfseconomie boek haalde, terwijl ik eigenlijk niets van bedrijfseconomie weet. Ook bij de OU heb ik niet of nauwelijks hoeven leren, om wel mijn tentamens te halen. Teleurstellend, vind ik dat dan.

En bij mijn pogingen tot het doen van vrijwilligerswerk ben ik ofwel tegen het feit aangelopen dat het wel erg onprofessioneel, rommelig en knullig was. Of tegen het feit dat er allerlei mensen hun geld (inkomen: onafhankelijkheid!) aan het verdienen waren en dat ik daar vrijwillig mijn tijd en energie aan het bijdragen was. Dat voelde uiteindelijk nogal krom; ik wilde ook graag een eigen inkomen verdienen. In de praktijk komt het er in mijn beleving soms op neer dat de tijd van de betaalde medewerkers wel wat waard is en mijn tijd niet.

Zoals gezegd: ik zal veeleisend en moeilijk zijn. Maar goed, als je dan toch een cursus of vrijwilligerswerk doet, moet je er wel een beet plezier in hebben, denk ik. En wat mij betreft is ook het gevoel hebben dat het zinvol en nuttig is van belang.

[lindar76]

Ik ben generalist, geen specialist. Ik kan niet zo veel met "beroepen" en branches. Ik voel me dus ook erg ongelukkig op vacature sites en bij uitzendbureau's/ Ze proberen je altijd in een branche en functie te "proppen", waar ik me dan helemaal niet happy bij voel. Voor mij zijn bedrijfscultuur, mate van zelfstandigheid in een functie, een innovatieve en efficiënte manier van werken en afwisseling veel belangrijker. Ik leer snel, dus exact in welke functie of branche dat werk is, is voor mij niet zo van belang.

Misschien herkent iemand zich in dit verhaal? Dat het lastig naar passend werk zoeken is, omdat je niet in de standaard zoek-oplossingen "past"?

heel herkenbaar ja.
Over vrijwilligerswerk: kwam je daar terecht omdat je het werk leuk leek, of omdat je vrijwilligerswerk zocht? Is een belangrijk onderscheid in mijn ervaring. Ik heb lang met veel plezier gewerkt in een organisatie, maar dan wel een met goede bedrijfscultuur en veel zelfstandigheid Uiteindelijjk stukgelopen op combi van hun eisen basisverantwoordelijkheden (zogen me leeg, extra's vond ik tof) en mijn fysieke/mentale toestand van langdurige oververmoeidheid. Wel veel ervaring opgedaan.

[Cassanne]

Finisterre: zeer herkenbaar hoor. Ik heb feitelijk pas één serieuze betaalde baan gehad, maar daarbinnen van alles gedaan, tegen het einde deed ik iets compleet anders dan waarvoor ik aangenomen was. Dus op welke functie ik nu zou moeten solliciteren?? Dat is dus de vraag, en ik (en mijn man als kostwinner...) geef mezelf nu even de tijd om daarover na te denken of een andere oplossing te verzinnen.

En ook ik heb wel eens een cursus gedaan en ben afgehaakt doordat ik direct doorhad dat het cursusmateriaal in geen tien jaar bekeken was (o.a. voorbeelden in guldens...). Het lijkt me soms heel fijn om een afgebakende, concrete ambitie te hebben. (Mits haalbaar dan. Als je per se astronaut wil worden levert dat waarschijnlijk nog veel meer frustratie op.)

Ik heb nu dus even geen baan en ga wel verschillende soorten vrijwilligerswerk en andere initiatieven proberen. Ik heb er al eentje die me goed bevalt, bij die organisatie wordt niemand betaald dus heb ik geen gevoel van oneerlijkheid. Ooit wel eens dat gevoel gehad, toen ik heel hard werkte, echt onmogelijk veel werk, terwijl de meeste mensen daar wel betaald werden. Maar die kregen ook beroerd betaald en hadden hele slechte arbeidsvoorwaarden, waardoor ik weer op die organisatie afknapte (ik had er echt niet in dienst willen komen).

Waar ik woon is trouwens ook een clubje die een soort economie zonder geld organiseert, zeg maar een alternatieve valuta. Dat vind ik ook een aardig concept. Dan doe je incidenteel iets voor een ander, en een ander weer iets anders voor jou. Wat minder geld en wat meer ruilen en delen, dat spreekt me wel aan. Dus daar ga ik me in elk geval meer in verdiepen.

[<3]

Mijn plan nu is om weer te gaan solliciteren, maar dat anders voor te bereiden. Ik wil een vragenlijst opstellen om (nog) meer duidelijkheid te krijgen over de functie, de dagelijkse inhoud van het werk, het bedrijf en vooral ook bedrijfscultuur. De bedoeling is daarbij om een baan pas te accepteren op het moment dat mijn vragen op een goede manier beantwoord zijn. Niet dat ik me tot nu toe in de luxepositie heb bevonden dat ik uit verschillende banen kon kiezen, maar goed ...

Dit lijkt me zeker een goed idee. Zo zou een sollicitatie eigenlijk ook moeten zijn, de zoektocht naar een match waarbij beide partijen gelukkig worden. Zelf vergeet ik dat soms en zou ik ook ontzettend veel moeite hebben om me nog terug te trekken als de baan mij eenmaal wordt aangeboden. Een beetje als wanneer je in bepaalde winkels staat en iemand helpt je uitgebreid met zoeken, dan vind ik het ook altijd lastig om weg te gaan zonder iets te kopen.

Ik ben generalist, geen specialist. Ik kan niet zo veel met "beroepen" en branches. Ik voel me dus ook erg ongelukkig op vacature sites en bij uitzendbureau's/ Ze proberen je altijd in een branche en functie te "proppen", waar ik me dan helemaal niet happy bij voel. Voor mij zijn bedrijfscultuur, mate van zelfstandigheid in een functie, een innovatieve en efficiënte manier van werken en afwisseling veel belangrijker. Ik leer snel, dus exact in welke functie of branche dat werk is, is voor mij niet zo van belang.

Heel herkenbaar. Ik voel me ook ontzettend een generalist, maar heb wel een specialistische achtergrond. Het is dan inderdaad enorm lastig om al je behoeften in zo'n standaardfunctie te proppen. Ik heb, net als jij, het idee dat branche en werk voor mij niet zo relevant zijn. Veel belangrijker zijn de persoonlijke eigenschappen die je meeneemt naar welke branche dan ook. Maar probeer dat maar eens onder woorden te krijgen zodat men jou iets toevertrouwt waar je op papier niet voor in aanmerking komt..

Een van mijn werkgevers heeft ooit aan me gevraagd wat ik dan wél wilde. Ik zei dat ik eigenlijk gewoon betaald wilde worden om 's ochtends op te komen dagen en precies bij te springen waar nodig, ongeacht het soort werk.

Voeg daarbij een (naïeve) drang om een verschil te maken, de pijn van de wereld te verzachten, en dan wordt het wel heel moeilijk om een baan te vinden die aansluit!

[danser]

Misschien herkent iemand zich in dit verhaal? Dat het lastig naar passend werk zoeken is, omdat je niet in de standaard zoek-oplossingen "past"?
.

Absoluut (ik zoek eigenlijk een 'grimlachje').
Ook je verhaal over studies en vrijwilligerswerk herken ik. Ik ben superblij dat ik tegen een studie ben gelopen die me wél geeft wat ik wilde. Gepassioneerde docenten, interessante materie. Maar hier loop ik dan soms weer tegen mijn medestudenten aan, die mijn vragen maar ingewikkeld en lastig vinden. . Aanpassen dus... tot ik dus leerde om mijn behoeften te formuleren in de groep, mijn manier van leren aan te geven etc. Toen vond ik ook waardering voor wat ik inbracht.

[Finisterre]

Top zeg! Dank voor de reacties!

Ik loop zo te worstelen met dit hele fenomeen. Ik zie mijzelf niet zozeer als veeleisend of erg moeilijk, maar zo word ik wel nogal eens gezien en dat word afgekeurd, is in ieder geval mijn indruk. Na het lezen van bovenstaande weet ik dat ik in ieder geval niet alléén ben, in het veeleisend en "moeilijk" zijn

Ik wil zo ontzettend graag gewoon lekker aan het werk. Ik wil niet "verwend" doen, omdat een baan niet helemaal past of onder mijn niveau is. Ik wil mijn eigen inkomen verdienen, zonder al te veel gezeur en ruis. Dit is nu de zoveelste baan waarbij me dat niet lukt. Niet alleen is het werk erg eenvoudig, het is ook nog eens erg inefficiënt en ineffectief georganiseerd. Mijn baan had 10 jaar geleden al geautomatiseerd moeten worden, zeg maar. En daarbij blijkt van de platte organisatie en de afwezigheid van hiërarchie in de praktijk ook niets. Ik had naar beide punten gevraagd en voel me verkeerd geïnformeerd. Ik ben ook zo idioot gevoelig voor alles wat in mijn beleving oneerlijk of onterecht is.

Ik ben verschrikkelijk teleurgesteld in deze baan, in mijn leidinggevenden en ook -alweer- in mezelf. Maar goed. Het zit 'm dan waarschijnlijk niet in één of andere enorme karakterfout van mij, maar in het "anders functioneren" van een HB'er?

[Cassanne]

Het moet wel zo zijn dat de 'gemiddelde mens' zich veel beter kan afsluiten en/of veel minder opmerkt. Als je ziet wat mensen allemaal maar slikken, terwijl het echt niet nodig is. Daarnaast hebben mensen een enorme weerstand tegen verandering, dat is echt volslagen irrationeel. Ik leef op van nieuwe dingen, maar voor veel mensen is verandering oprecht afschuwelijk. En dat is veel belangrijker voor ze dan efficiëntie.

Maar Finisterre: je zit al op het punt dat je deze baan echt niet meer wil, kan je dan niet voor de lol wat risico's gaan nemen? Als je toch weg wil, kan je best even olifant in de porseleinkast gaan spelen; het ergste wat ze kunnen doen is je ontslaan. Je doel is dan niet zo zeer dat er echt een verbetering komt (dat is mogelijk teveel gevraagd), maar vooral om jezelf niet meer te vervelen en om nieuwe dingen te leren en buiten je comfort zone te gaan. Dus ga bijvoorbeeld proberen om je werk inderdaad te (laten) automatiseren. Programmeer zelf iets, of zoek uit wat de beste optie is. Loop lekker brutaal bij je baas binnen, open met een brede lach en 'Ja, ik loop gewoon direct hier binnen, zoo fijn dat het hier zo'n platte organisatie is!" En overhandig een officieel ogende notitie met een berekening hoeveel je wel niet kan besparen met jouw plan. Oogkleppen op, doordenderen en zien waar je dan uitkomt.

[danser]

Yes! boldly go where no one has gone before!!

[Gebruikersnaam]

Star trek :p ? Hahaha

[Finisterre]

Hahahaha. Ik voel me helemaal geïnspireerd. Ik zie mezelf morgen al als een soort combinatie van Captain Kirk, Superman en Beatrix Kiddo (Kill Bill) naar mijn werk marcheren...

( "marcheren" als in "rijden". In mijn langzaam roze wordende, maar ook reuze heldhaftige Toyota Starlet . )

Dank, allen! Al met al moet er vooral mee gelachen worden, denk ik. Zeker wanneer je je niet zo toffe baan probeert te overleven. Misschien zit 'm daar de sleutel wel in.

[mefmdv]

Ik plaats mijn berichtje hier maar, het is niet een reactie op voorgaande berichten, wel passend bij 'how to survive your job'.

Momenteel ben ik postbezorger, ik heb mijn eigen zaak, maar kon nog wel een paar extra uren gebruiken. Nu ik meer uren in mijn eigen zaak krijg is het allemaal wat lastiger geworden, al lukt het nog steeds om alles te kunnen doen. Toen ik solliciteerde stond in de vacature dat het voor de piekdagen was (di do za). Voor mij maakte dat nog niet zoveel uit en mijn baas vroeg om in de zomervakantie 5 dagen te werken, wat ik alleen maar prettig vond, meer uren is meer geld. Nu ben ik ineens, na weken dat ik niet op woensdag en vrijdag ben ingezet, weer op een woensdag en vrijdag ingedeeld, dagen die ik in principe voor mijn eigen zaak reserveer, omdat ik toch nooit ingedeeld word. Toevallig kan ik het nu weer allebei plannen, maar ik heb mijn baas gevraagd of dit zomaar kan en hij zei dat dat inderdaad kan, ik moet 5 dagen beschikbaar zijn voor gemiddeld 6 uur per week. Het rooster hoeft er pas op vrijdagmorgen te zijn, dus er is geen rekening mee te houden. Ik baal hier verschrikkelijk van, ik vind het werk leuk, maar de omstandigheden en de manier waarop er met zulke harde werkers wordt omgegaan, ik vind het respectloos. Mijn rechtvaardigheidsgevoel speelt weer verschrikkelijk op en ik weet niet wat ik moet doen.

Aan de ene kant zou het me een hoop wrevel schelen als ik de baan opzeg, aan de andere kant is het fijn werk, vind ik het lekker om na veel geestelijke inspanning die het kost om sommige kinderen te begeleiden, even simpel lichamelijk aan de slag te gaan. Tegelijk zou ik het ook prettig vinden om wat langer een baan vol te houden. Als laatste wil ik ook graag 'gewoon weekend' hebben en een planning kunnen maken. Ik hoop dat jullie ideeën hebben om een goede oplossing te vinden.

[lindar76]

Is het echt? dat is ook geen doen zeg. .. Ik overwoog het ook, maar dat gaat niet met opvang.

Wat zegt je baas als je vraagt om te proberen er rekening mee te houden? Uit Good will zegmaar?

[mefmdv]

Hihihi mijn baas en goodwill... Er is nu een nieuw iemand die de roosters maakt, haar kan ik het vragen, maar het gaat me tegelijk ook om mijn gevoel van gebruikt worden en onrechtvaardigheid.

[Laatbloeier]

Oe, lijkt me lastig, Mef... Tips heb ik niet direct voor je. Je begeleidingswerk is uiteraard gebonden aan bepaalde tijdstippen/afspraken, terwijl je post-werk vast wel een béétje flexibel is, of niet? Heel misschien kunnen ze bij de post enigszins rekening met jou houden, in die zin dat jij achteraan in de rij komt te staan wat betreft het werk op de dagen die voor jou niet heel wenselijk zijn? Of willen ze zelfs daar niet aan?

Het (ter afwisseling) genieten van het puur lichamelijke werk, dat herken ik overigens heel goed!

Ik hoop voor je dat het zich gaat voegen, op zich is het natuurlijk geweldig dat je eigen bedrijf zo lekker van de grond komt, en dat je inspirerende studieambities erbij hebt!

(O, alweer twee reacties geplaatst zie ik... En ik snap het Mef. Blijft lastig. )

[mefmdv]

Ja LB, begeleidingsuren zijn op één klant na allemaal na schooltijd. De post is in zekere zin flexibel, het is om ongeveer 13 uur op depot en ik heb tot 17 of 18 uur om te bezorgen. Dit zijn dus dezelfde uren als begeleidingsuren. Ik heb omdat jullie het allebei over die goodwill hebben toch maar een mail gestuurd naar de roostervrouw, hopelijk is er iets mogelijk. Ja mijn eigen bedrijf gaat boven alles en mochten ze er niet aan willen dan is mijn goodwill snel verdwenen en zal ik er toch mee stoppen.