Het is eenzaam aan de top...

[Esther]

Mooi gesproken Marleen!
Een klik die ik helaas niet ken.
Ik deel met veel mensen een beetje van mezelf, maar eigenlijk met niemand volledig alles.
Of qua denken komt het niet aan, qua gevoel niet, qua interesses niet.
Dan is er steeds iets 'net niet'.

[willemijn]

Ik zal pogen een stukje uit mijn PB naar Moira hier te plaatsen.
Vorig jaar heb ik voor mijzelf ongeveer het volgende op papier gezet:

[...]We leven allemaal op dezelfde aardbol, maar niet in dezelfde wereld voor mijn gevoel. We leven naast elkaar en langs elkaar. De mensen die in mijn wereld rondlopen, zitten op dezelfde golflengte als ik. En dat zijn er heel weinig. Ik heb er maar een paar gekend. Ongetwijfeld lopen er ergens nog meer rond, maar komen we elkaar niet tegen. [...]Ik raak daarvan overstuur. Ik blijf alleen op de wereld over, hoeveel mensen er ook om me heen zijn: zíj zitten nl. niet in mijn wereld.
En omdat ik al in geen jaren mensen ben tegengekomen die op dezelfde frequentie leven als ik, ben ik bang, dat dat ook niet meer gaat gebeuren. Waar kan ik ze vinden? Zoeken is als naar een speld in een hooiberg.

Ik kan uit eten gaan met anderen, potje poolen, naar een museum. Ik merk dat ik er niet echt van genieten kan, betrap mezelf erop de vraag te stellen: wat doe ik hier? Zijn deze mensen aardig? Ja. Vind ik poolen leuk? Ja. Wat is er dan mis? Wat mis ik dan? Waarom ben ik op dat moment tóch alleen?
Er is momenteel één persoon bij wie ik los kan. Helaas woont hij met zijn gezin in het buitenland en zien wij elkaar maar één à twee keer per jaar, maar ik kan daar heel erg naar uitkijken.

Dit is voor mijn gevoel waar dit topic over gaat.
Sommigen van jullie hebben het over honger naar uitdaging, over soms klikt het wel, soms niet, over overeenkomstige interesses, over opleiding en achtergrond. Dat alles is niet waar het om gaat. Het gaat om die klik met die persoon die op jouw golflengte zit. En die persoon heeft misschien wel hele andere interesses, een hele andere achtergrond, heeft wel een goede baan waar jij die niet hebt, geen communicatieve vaardigheden waar jij die wel hebt. Dat zijn klikken van een ander niveau, van een andere dimensie. De klik waar ik het over heb is een diepgaand, allesoverstijgend, essentiëel gevoel van verbondenheid.

De klik die je het gevoel kan geven: Ik ben niét alleen op de wereld.

Slik!

[Marjolijn]

Inderdaad, slik.
Bedankt voor deze beschrijving Marleen.

[Esther]

Ja... en mooi dat je zo'n klik met iemand kan ervaren, al woont hij ver weg.
Is dat niet wat iedereen uiteindelijk graag zou willen? Het klinkt haast als 'zielscontact', om er maar even een zweverig woord in te gooien.
Ik vraag me af in hoeverre mate van IQ, intelligentie en hoogbegaafdheid hierop van invloed zijn of welke aspecten dan aan die intense verbondenheid bijdragen.

[northern lady]

Geweldig verwoord Marleen.....

[marleen]

Dank jullie voor jullie lieve woorden.
Ik vond het spannend om te posten omdat het zo persoonlijk is.

[Zarathustra]

Het gaat om die klik met die persoon die op jouw golflengte zit. En die persoon heeft misschien wel hele andere interesses, een hele andere achtergrond, heeft wel een goede baan waar jij die niet hebt, geen communicatieve vaardigheden waar jij die wel hebt. Dat zijn klikken van een ander niveau, van een andere dimensie. De klik waar ik het over heb is een diepgaand, allesoverstijgend, essentiëel gevoel van verbondenheid.

Is dit niet iets tijdelijks? Echte diepe vriendschappen zijn zeldzaam. Meestal is er wel een breekpunt waar mensen teleurgesteld worden. En hoe specifieker je bent in behoeftes, des te moeilijker zal het zijn om ze te vervullen.

@arjan, mijn reactie was niet richting jou bedoelt, maar naar de teneur van de topic en dit forum. Toen ik het nalas zag ik dat ik aan het papegaaien was .
Ik heb een ander topic gemaakt, om dieper in te gaan wat ik bedoel.

[marleen]

Het gaat om die klik met die persoon die op jouw golflengte zit. En die persoon heeft misschien wel hele andere interesses, een hele andere achtergrond, heeft wel een goede baan waar jij die niet hebt, geen communicatieve vaardigheden waar jij die wel hebt. Dat zijn klikken van een ander niveau, van een andere dimensie. De klik waar ik het over heb is een diepgaand, allesoverstijgend, essentiëel gevoel van verbondenheid.

Is dit niet iets tijdelijks? Echte diepe vriendschappen zijn zeldzaam. Meestal is er wel een breekpunt waar mensen teleurgesteld worden. En hoe specifieker je bent in behoeftes, des te moeilijker zal het zijn om ze te vervullen (over eerlijkheid valt het vaak...)

Sorry als ik nu bot overkom, maar volgens mij heb jij er werkelijk niks van begrepen.

[Zarathustra]

We zitten dus niet op dezelfde golflengte .
Sorry dat ik het verstoor. Ik meng me niet meer in dit topic.

[marleen]

@Zarathustra. Dat was niet mijn bedoeling hoor. Was misschien iets te bot.

[Stina]

Ja, iedereen zegt hetzelfde op een andere manier. Goed, we zijn het eens. Er is meer nodig dan intelligentie/begaafdheid op hetzelfde niveau om vriendjes te zijn. Verrassing. Maar als je vriendjes bent, omdat het klikt, omdat het op alle vlakken op dat ene na goed (genoeg) zit, kun je dus nog steeds op dat ene vastlopen in jezelf. Je vindt aansluiting, maar niet op dat vlak. Wat doet dat met iemand? Herkent iemand zich daarin of ben ik de lonely wolf hier? Kan best zijn hoor...

Ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt (kan het natuurlijk mis hebben). Ik ervaar ook heel veel in dit topic als zijnde niet bij de kern van jou vraag komend. Maar ik denk dat er toch echt wel meerdere dingen nu genoemd zijn en meerdere mensen dingen hebben laten zien wat wel bij de kern komt. Misschien kan je daar toch nog is naar kijken en proberen die kleine dingetjes er uit te halen.

En wellicht wordt het dan iets minder eenzaam aan de top....

[Moira]

Ja, die dingetjes heb ik opgepikt. Just checking...

[Arjan]

En wellicht wordt het dan iets minder eenzaam aan de top....

It's lonely at the...



Wait, What?

[Moira]

In plaats van mezelf en een stukje elleboog, blijkt er een hele troep gelijkgestemden te zijn! Hoe ontroerend, Arjan... Je bent lief, en schattig. Heeft iemand je dat al gezegd?


Ik ben niet alleen: mooi! Dus nu kunnen we lekker verder gaan met het topic

[vedet]

Het is eenzaam aan de top........ja dat gevoel heb ik zeker.
Ik heb al een groot deel van mijn leven gevoeld dat ik niet op deze aardkloot thuis hoor.
Een aantal jaren durfde ik dat uit te spreken, "ik hoor hier niet huis".
Waar ik wel thuis hoor weet ik niet. Maar ik denk dat ik dat stadium ook niet bereik in dit leven. Is het veel te kort voor.
Toen ik 3 jaar geleden mijn zielsverwant tegen kwam was er een begin van 'ergens is een ander leven voor mij of was er een ander leven voor mij'. Hij wist dat....en ik nog niet. Jammer dat ik dit nooit verder heb mogen meemaken/uitwerken met hem. Wel frapant was dat ik na die tijd die zielsverwantschap ben blijven voelen maar dat je tegelijkertijd met nog meer gevoelens zit....het is eenzaam aan de top.
Hij was geen Hb-er, dus dat heeft mij enorm verbaasd dat ik toch die zielverwantschap voelde.
Wel vind ik het fijn als ik met andere HB-ers ben, dat ik energie van ze krijg. Zij slopen mij in ieder geval niet (alhoewel sommige wel hoor ), maar kan daar dan ook snel onderscheid in maken en heb er dus geen last van.

[Moira]

Ik zit momenteel niet goed in mijn vel, dus eigenlijk was het verre van intelligent om dit topic te openen. Maar mijn nieuwsgierigheid won weer en ik kan het niet laten om aan een moeilijke onderwerp te morrelen... Jammer dat het nu was... Misschien kan ik mijn houding omdraaien en dus een nieuwe wending aan dit topic geven.


Ja, ik heb zelfvertrouwen. Ik weet wie ik ben, ik weet wat ik kan en ik ken een deel van mijn potenties, talenten en competenties. Ik ben vroeger vaak een outsider geweest. Ik ben dat nu nog steeds, maar dat boeit me niet meer. Ik accepteer mezelf en dus heb ik de goedkeuring van anderen niet nodig (tenzij ze dicht bij me staan: dan telt hun mening wel). Velen zullen dat wel herkennen, hoop ik de ontdekking van mijn hoogbegaafd zijn, gaf een verklaring voor mijn raar-zijn. In mijn vrienden herken ik nu ook hoogintelligentie dan wel hoogbegaafdheid. En dit forum heeft me de mogelijkheid gegeven om mijn vriendenkring aan te dikken, waarvoor dank

Ik accepteer mezelf (behalve de delen van mezelf die nog onontdekt zijn, daar heb ik eenvoudigweg geen weet van). Meer nog: ik hou van mezelf. Hotteldebottel verliefd op mezelf, wat een mooie en heftige verandering is geweest. Eentje die ik iedereen toewens

Maar dat neemt niet weg dat een topic als dit openen, erg kwetsbaar is. Ik deed het uit nieuwsgierigheid, om anderen die hetzelfde ervoeren het signaal te geven dat ze daarin niet alleen staan, en om te checken of dit echt taboe is. Alleen stel je je dus wel erg kwetsbaar op, zo als hoge boom. Ik ben bereid wind op te vangen en mee te veren, maar door mijn slecht in mijn vel zitten, is de veerkracht er wat uit. Dat maakte dat ik defensief reageerde en niet helemaal openstond voor het echte delen. En dat vind ik erg jammer...

Ik weet nog steeds niet uit wat die top nu bestaat (en nee, ik sta niet op de top, maar er wel bij). Ik weet wat het niet is, maar dat had ik niet ter info gegeven. Ik vermoed dat het met basisprocessen van intelligentie te maken heeft, dat zich voor mij uit als (bestaande uit, maar niet beperkt tot:) verschillen in snelheid van denken, gelaagdheid, complexiteit, diepte, creativiteit. Dingen die aan te leren en te verbeteren te zijn. En toch ook niet helemaal... Een combinatie van nature en nurture dus.

Ja, het is eng om zoiets te zeggen. Mensen zouden je wel eens kunnen afwijzen en ook al laat ik mijn eigenwaarde daar niet meer van afhangen, het blijft toch pijnlijk als dat gebeurt. De antwoorden van mensen op mijn vragen, die duidden op andere mogelijkheden voor een gevoel van vervreemding, ervoer ik als beledigend. Alsof ik niet slim genoeg zou zijn om zelf die conclusie te trekken En dus ervoer ik het misschien als een afwijzing van dat wat ik deelde over mezelf. Naakt in de wind staan en reacties interpreteren als afwijzingen, zorgt voor een defensieve houding bij mij. En dus uit contact gaan en niet echt meer delen, want: de reacties van anderen alleen maar vanuit die houding interpreteren (hm, is dit een cirkelredenering?).
Aangezien ik nu toch heel eerlijk ben, ga ik ook het volgende delen. Ik ervoer de reacties over alle andere mogelijkheden voor vervreemding, ook als een soort bagatelliseren van wat ik ervaar. Zoiets als te horen krijgen dat 'hij nu niet meer lijdt', wanneer een geliefde overleden is. Alsof dat jouw pijn kan wegnemen... Het leek daardoor alsof sommigen mijn beschrijving niet voor waar wilden aannemen, mijn ervaring niet as such wilden respecteren. Allemaal invullingen en aannames, die ik niet gedeeld heb en die daardoor voor mijn onvermogen tot het werkelijk horen van de boodschap van de ander zorgden.

Daarom bied ik mijn excuses aan. En vraag ik om dit topic nieuw leven in te blazen. Want de allerbelangrijkste reden voor dit topic geldt nog steeds: er zijn zeker anderen die zich herkennen in het gevoel van vervreemding, ook met andere hoogbegaafden, op mijn eigen afgebakend terreintje. Wat betreft de andere terreinen, wil ik de discussie verwijzen naar het topic Out of touch, aangezien die meer algemeen is.

[Terence]

Drama queen.

Nee, grapje.
Ik vind dit een prima topic. Het is absoluut zeker eng om op een HB forum te spreken over hoe de verschillen hier onderling ook aanwezig zijn. En dan zeker in de zin van wie is er nóg hoogbegaafder dan de ander.

Ik kan in ieder geval melden dat ik ook dol ben op mezelf. Soms zeg ik het wel in grappige toon tegen hele close vrienden van me. Ze moeten er dan om lachen en dat vind ik ook weer grappig. Maar ik meen het wel.

[Porcay]

Wow Moira, heftig en ontzettend knap! Zonder je hele post te quoten wil ik de delen die ik zondermeer herken signaleren.

Ik ben vroeger vaak een outsider geweest. Ik ben dat nu nog steeds, maar dat boeit me niet meer. Ik accepteer mezelf en dus heb ik de goedkeuring van anderen niet nodig (tenzij ze dicht bij me staan: dan telt hun mening wel). Velen zullen dat wel herkennen, hoop ik de ontdekking van mijn hoogbegaafd zijn, gaf een verklaring voor mijn raar-zijn. In mijn vrienden herken ik nu ook hoogintelligentie dan wel hoogbegaafdheid. En dit forum heeft me de mogelijkheid gegeven om mijn vriendenkring aan te dikken, waarvoor dank

Ik accepteer mezelf..........

Naakt in de wind staan en reacties interpreteren als afwijzingen, zorgt voor een defensieve houding bij mij. En dus uit contact gaan en niet echt meer delen, want: de reacties van anderen alleen maar vanuit die houding interpreteren [..]

......... Want de allerbelangrijkste reden voor dit topic geldt nog steeds: er zijn zeker anderen die zich herkennen in het gevoel van vervreemding, ook met andere hoogbegaafden, op mijn eigen afgebakend terreintje.

Een beetje een aparte manier van quoten, maar hopelijk begrijp je dat ik herkenning a) t.a.v je hb-zijn en b) t.a.v. Het reactiegedrag op dit forum, zie. Op eerdere momenten heb ik zelf stuntelige pogingen ondernomen aandacht te vragen voor de manier waarop we reageren. Dat dat nog beter opgepikt kan worden geef jij hier erg indringend aan. Dank daarvoor en mij heb je als medestander op dit punt.

Terwijl ik dit als voorbeeld lees zie ik een bijdrage die precies begint op een wijze die ik vind passen bij kroegdollen. Jammer........hoe zeer ook onmiddelijk genuanceerd ( maar goed nu zeg ik iets over een ander terwijl het om jou moet gaan.....)

[Esther]

Dank je voor je openheid, Moira. Kwetsbaarheid is eng, maar het is ook mooi als mensen zichzelf laten zien.
Het invullen voor de ander, op dat vlak kunnen veel mensen volgens mij wat leren. Laten we ons nog eens herinneren wat suggestieve vragen zijn en hoe je deze omzet naar open vragen. Jouw vraag of aura niet een ander woord is voor gedrag is uiteindelijk ook suggestief, maar het is ook weer zoveel gemakkelijker dat voor een ander te herkennen dan voor jezelf. Ik betrap me er ook vaak genoeg nog op. Een beetje meer introspectie naar het eigen gedrag zou voor mijn gevoel meer mogen plaatsvinden op dit forum en ik vind het mooi te lezen dat hier de laatste tijd wat meer signalen van komen. Dank je wel voor jouw bijdrage hierin.

Wat je vraag betreft, ik herken wel het gevoel van vervreemding, maar ik ken mijn iq en mate van hoogbegaafdheid niet. Mogelijk is mijn ervaring dus meer op zijn plaats in dat andere topic (out of toch). Ik hoop dat je hier in dit topic toch kan vinden wat je ermee beoogde.