Herkent iemand dit?

[diamant]

tja wat kan ik behalve mijn eigen ervaring hier nog verder aan toevoegen.....ook ik herken het en ook bij mij is het de laatste jaren erger. Vind heel veel dingen leuk en interessant, wil van alles doen, koop soms ook dingen om te gaan doen maar mijn hoofd loopt over van de ideeën, zo erg dat ik dan weer niet weet waar te beginnen. Ook als ik ergens mee bezig ben, creatief of in het huishouden, dan bedenk ik alweer dingen die ik daarna kan gaan doen/wil gaan doen.........ben soms/vaak zo moe van mezelf en mijn denken..........

Wat me helpt is wel 's morgens doelen bedenken die ik wil bereiken die dag, iets wat ik wil gaan doen en dat dan ook afmaken/ het doel moet wel haalbaar zijn natuurlijk, fair blijven ook naar jezelf toe..........en dat gaat redelijk goed, vooral als ik me besef dat ik dan ook idd mijn doel voor die bereikt heb, geeft dat een goed gevoel en moed, motivatie voor de volgende dag...........
Nog iets is; minder perfectionistisch zijn voor mezelf; voor anderen is dat al heel erg afgenomen maar voor mezelf moet dat ook minder worden. Dus........als je begonnen bent met een te hoog doel en je voelt dat je het niet gaat halen, bijstellen en blij zijn met dat resultaat....... wees lief voor jezelf

[Gaetan]

Hoi,

Ik vroeg me af, hebben jullie het ook dat jullie heel goed met structuur als een idee, een abstracte concept kunnen omgaan, maar dat er in de praktijk eigenlijk weinig waar komt?

Ik probeer als jaren wat structuur in mij dagelijkse leven te brengen, ik weet hoe ik het helemaal zou moeten regelen, heb talloze boeken gelezen over tijds management, het is helemaal helder in mijn hoofd.

Maar het lukt niet. Het wilt niet. Heel frustrerend.

[Porcay]

Hm Gaetan......als het frustrerend is dan zou je er last van kunnen hebben.

Als je ergens last van hebt kun je proberen er aandacht aan te geven (waar heb ik last van, hoe voelt dat, wat zit me precies dwars, hoe zou het voelen als het anders is, wat moet ik daar voor doen?)

Als je er voldoende last van hebt heb je de keuze: doe ik er iets aan of zwelg ik verder in mijn frustratie?

Het einde van een bestaande situatie start met een keuze. Een keuze zul jij alleen en helemaal zelf maken........als je er aan toe bent

Misschien een beetje en gestructureerde benadering maar dit is (volgens mij) wel wat het is: het besef van het hebben van een keuze is de basis van het loslaten van vaste gewoontes.

[Girafje]

@ Alexandra: Dank voor jouw verhaal!

Ik lees echt zelden dingen die me aan het denken zetten. Jammer vind ik dat, want ik ben dus wèl op zoek naar prikkels, in tegenstelling tot wat jij hierboven schreef.

Langzaam aan lijk ik nu bezig te zijn met het 'opzoeken' van de dingen die me wél aan het denken zetten (en die me ook nog eens erg interesseren). Leuk vind ik om te bemerken dat mijn 'serendipity-aspect' me daarin behulpzaam is (al heb ik wel moeten 'leren' hiernaar te 'luisteren' en nog steeds). Zo ben ik een boek van Victor papanek gaan lezen (had ie geschreven in 1971 met een tweede gereviseerde uitgave in 1983) en -oud of niet, veel komt nog steeds overeen met hoe de wereld er nu voorstaat helaas- het boeit me en ik leer er veel van. Heerlijk dus!

Maar denk dat veel mensen zich herkennen in die punten, vraag me af of het echt iets zegt.

Dat heb ik nou met alles wat ik lees op dit forum en waarin ik mezelf herken. Dat ik denk van, "dat is toch normaal?". Dat maakt het soms ook zo lastig.

Pcies, dat 'heeft toch iedereen' en 'dat is toch normaal' maakt het niet bepaald eenvoudiger om te gaan zien dat het 'toch niet zo normaal is als ik altijd dacht' en dat 'dus lang niet iedereen dat heeft'.

[Siouxsie]

In relatie tot de post van Crovatto: ik heb zelf goede ervaringen met mindfulness.

Ik heb het ongeveer 5 jaar geleden gedaan omdat ik last had van stress en hyperventilatie. Behalve ontspannen heb ik geleerd om bepaalde gedachten, oordelen en gedrag van mezelf te accepteren, waaronder luiheid en uitstelgedrag. En ik was nogal een uitsteller, ik heb bijvoorbeeld 1,5 jaar zitten gamen in plaats van een scriptie te schrijven.

De effecten waren voor mij:

• niets doen (mediteren) kost tijd, waarin je dus gewoon maar een beetje niets zit te doen, maar in je gedachten lijkt juist meer tijd te ontstaan - dat geeft rust.
  Het accepteren van uitstelgedrag heeft geleid tot minder uitstelgedrag. En vervolgens tot meer gerichte aandacht en actie en vervolgens tot het bereiken van bepaalde doelen.
  Het accepteren van de lichamelijke symptomen van stress en paniekaanvallen leidde vrijwel onmiddellijk tot het uitblijven van paniekaanvallen.

Sinds ik met mindfulness geoefend heb, heb ik dingen bereikt die me eerder niet gelukt zouden zijn (omdat ik liep te lummelen en te dagdromen), zoals een bedrijf starten en producten ontwikkelen. Ik weet niet of dat door de mindfulness kwam, maar het hielp mij wel.

Een training in mindfulness kan je gewoon thuis doen, ik gebruikte het boek "Meditatieve ontspanning" van Jon Kabat-Zinn hiervoor. Elke dag oefenen en daarna wordt het toepassen van mindfulness je eigen zodat je er niet meer bewust voor hoeft te gaan zitten.

Verder vind ik structuur voor mezelf geen oplossing bieden. Soms doe ik dingen heel gestructureerd en ik ken alle GTD foefjes ook, maar ik ben geneigd om het GTD systeem vervolgens perfect te willen toepassen en dan ga ik op in het aanleggen van mooie systemen. En van een 'dagplanning' word ik recalcitrant, dan denk ik alleen maar: fuck die planning! Eigenlijk ben ik effectiever als gewoon mijn bureau vol rotzooi ligt. En soms speel ik eerst de hele ochtend online spelletjes voordat ik een keer in actie kom. Maar je kan nou eenmaal niet 100% effectief zijn, een mens moet ook zijn pleziertjes hebben.

[Scarlett89]

Ik herken mezelf hier ook wel heel erg in. Ik kan me ook van alles bedenken wat ik wil doen, maar als ik dan thuis ben dan komt het er gewoon niet van. Dan blijf ik inderdaad ook achter mijn TV of PC hangen terwijl ik nog zo veel had kunnen doen... Ik kan erg enthousiast aan iets beginnen en het vervolgens laten liggen en niet afmaken. Ook bij mij is het vaak 'alles of niets'. Ik kan mezelf hier best aan ergeren en toch krijg ik het vaak niet voor elkaar me ergens toe te zetten of iets daadwerkelijk af te maken. Ik wil van alles, maar uiteindelijk gebeurd het gewoon niet. Dit is denk ik ook te wijten aan de mate waarin ik geduld kan opbrengen. Eerder - het gebrek aan geduld -. Dit is nl niet een van mijn sterkste kanten.

[scarlett]

Wauw... Ook van mijn kant veel herkenning. De hele beginpost zou zo over mezelf kunnen gaan! Ik kan af en toe ook zo gek worden van mijn eigen ongeduldigheid! Niet het geduld kunnen op brengen om iets te leren als iets me niet interesseert of als ik weet dat ik ergens nooit de beste in zal worden. Mijn alles-of niets mentaliteit...! Gek kan ik worden... van mezelf!