Nou, nu moet ik toch even terugkomen op dit onderwerp... Inmiddels werk ik alweer een aantal weken (meestal 2 dagen per week) bij mijn broer in zijn metaalwerkplaats, en op zich heb ik het daar prima naar mijn zin (ómdat het zo lekker is om met mijn broer te werken, om ondertussen lekker samen te filosoferen over van alles...). Daarnaast heb ik dan nog die twee dagen bij de vrouw in elektrische rolstoel die mij via haar pgb betaalt. Dat laatste is fysiek zwaar en ik ben doordat ik bij mijn broer werk, nu ook vier van de vijf werkdagen van huis. Dat valt me erg zwaar naast gezin met de nodige beslommeringen (o.a. problemen met puberdochter). Ik merk ook wel dat ik niet helemaal in het reine ben met het lage niveau van het werk (simpel huishoudelijk, resp. bijzonder routinematige handelingen aan grote machines).
Ik was er door de moeheid inmiddels van overtuigd dat ik dichtbij een burn-out zat, maar de kenmerken van een bore-out kan ik ook wel onderschrijven (net even op gegoogeld). Ik voel me best vastgelopen toch...
Een aantal jaar geleden, toen ik op zich mijn DTP-werk nog had, voelde ik me ook al vastgelopen in zekere zin. Ik vóelde nl. dat dat DTP-werk niet eeuwig een bloeiende business voor me zou blijven, en eigenlijk was ik het ook wel een beetje zat. Toen had ik op een gegeven moment het ambitieuze plan opgevat een lerarenopleiding te gaan doen, op afstand, via de LOI (in samenwerking met de Hogeschool Windesheim in Zwolle). Ik zou wiskundeleraar worden, had een open dag gevolgd in Zwolle op de hogeschool, was toegelaten, was al bijna ingeschreven. Want aan wiskundeleraren zou een tekort komen. Ik heb het uiteindelijk niet gedaan omdat ik niet durfde (ik moest best hard werken vaak voor mijn geld ook, drukklaar maken medische vakbladen), ik was daarnaast bang dat het toch te moeilijk voor me zou zijn én wiskunde was meer een strategische keuze (het -dreigende- tekort aan leraren), dan dat het voelde als een passie.
Nou goed, over passie gesproken: mijn passie is psychologie!!! Het liefst zou ik me dáárop met hart en ziel storten, en dan coach of therapeut worden. Daarom plaatste ik heel recentelijk <
dit topic>. Maar haha, verder hartstikke kansloos natuurlijk...
En toen zag ik dit gisteren weer op Teletekst staan...
Had ik dan toch...?!?
Nou, ik blijf het erg hooggegrepen vinden, zo'n hele HBO tot leraar. Maar waar ik óók al eens aan heb gedacht, is huiswerkhulp bieden, wiskunde... Hoe precies weet ik niet. En of het nou zo rendabel zal zijn. Want wat kun je vragen per uur? En je stoomt niet zomaar lekker door natuurlijk, 4 uur achter elkaar bijles heb je niet zo snel ingepland tenslotte. Het zal sprokkelen van uurtjes zijn, en kom je dan wel aan voldoende inkomsten? Nu zijn er wel drie grote middelbare scholen hier in de buurt, en is wiskunde een vak dat móet, en dat voor veel middelbare scholieren toch vaak (te) pittig is. Het lijkt me ook enorm leuk om toch een soort les te geven. Ik heb vroeger veel les gegeven, binnen mijn vakgebied (DTP), via diverse cursusinstituten, nou, dat waren gouden tijden, ik vond dat zó leuk!
Omdat ik enrom aan het balen was van alles, had ik behoefte aan een DAAD. En nu heb ik het plan opgevat om de VWO module wiskunde B plus staatsexamen te gaan doen! Via de LOI. Om weer een beetje up-to-date te geraken op dit vlak, de moderne methodes enzo. Ik heb info opgevraagd, en ga voor 30 dagen gratis uitproberen. Ik vind het spannend, het lijkt me leuk, weer een beetje een concreet (en wat meer haalbaar) doel waar ik aan kan gaan werken. Gewoon huiswerk moeten doen! En toewerken naar een examen...
Dit plaatje zag ik vandaag op Facebook, en daar houd ik me nu een beetje aan vast...
