HB-Forum.nl

kakelot schreef:Ziet er netjes uit!

Zo is fabriekswerk nog wel leuk, als je zo'n ding helemaal zelf maakt. Ik heb ook een blauwe maandag aan de lopende band gestaan bij een verwarmingsketelfabriek, en daar ben ik gillend weggelopen. Maar een werkplaats waar je ook de kans krijgt om wat verder te kijken dan dat ene schroefje en waar eigen initiatief op prijs wordt gesteld is op zich mijn ding wel, en die ben ik gelukkig ook vaak genoeg tegengekomen.

Inderdaad Kakelot, en broer wil aan mij gaan overlaten wat gaat lukken, steeds meer dus! Vandaag heb ik al wat uitleg gekregen aangaande de computerbesturing van een van de machines. O, en hij maakt, naast dit soort onderdeeltjes, ook complete apparaten, dus er komt straks ook het nodige monteerwerk bij kijken. Owww, en nóg iets: het 3D-tekenprogramma wat hij gebruikt voor zijn tekeningen is fantastisch! Ook wat voor mij misschien, t.z.t., want met (grafische) programma's ben ik een vis in het water, ik had direct door hoe het werkte.

(Over eentonig werk gesproken: ik heb ooit een hele ochtend tijdens een hittegolf aan een lopende band naast een oven gezeten, amandeltjes op gevulde koeken duwen. Je wilt niet weten hoeveel menselijk zweet er op die amandeltjes terecht kwam! Vóór ik gillend weg wilde lopen die eerste ochtend dat ik er werkte, mocht ik aan allerlei andere koekenmachines werken, en ik vond het léuk! Vanalles ging mis, de koeken vlogen her en der de banden af en ik maar rennen om het overal weer op rolletjes te krijgen. Dát vond ik dus wél weer leuk en zo heb ik het er nog wel even volgehouden.)

Leuk Laatbloeier!

Ik heb ooit in een fabriek, ik was 18, drie weken lopende bandwerk gedaan. Ik ken de bewegingen nu nog. Na die drie weken, vakantiewerk, kreeg ik een baan aangeboden daar als afdelingschef ...

Ik hoop dat je genoeg uitdaging blijft zien en krijgt! Succes

Zo gaat dat vaak hè, als slim/getalenteerd persoon in een productieomgeving. Zo zat ik bij een plasticfolieverwerkende fabriek al heel snel op het kantoor illustraties te maken voor bloemenhoezen. Maar eigenlijk vond ik het werken in de fabriekshal zelfs leuker. Ik ben er anderhalf jaar blijven hangen...

Diana schreef:Ik hoop dat je genoeg uitdaging blijft zien en krijgt! Succes

Bij deze opmerking van jou dacht ik direct: uitdaging?!? Nee, doe mij plezier, de mogelijkheid praktisch bezig te zijn plus de voldoening die dit geeft, en rust in mijn hoofd. Dát is waar ik behoefte aan heb!

Mooi laatbloeier! Fijn dat je genoeg hebt aan praktisch bezig zijn en dat je daar voldoening in vind.

Diana schreef:Mooi laatbloeier! Fijn dat je genoeg hebt aan praktisch bezig zijn en dat je daar voldoening in vind.

Diana, het is hierbij wél zo dat mijn broer een zeer intelligent in interessant persoon is (ik zei eerder al: als ik HB ben, is hij het absoluut óók), en dat scheelt. In de pauzes hebben we zelfs heuse filosofische gesprekken. Geen standaard fabrieksomgeving dus, dat ook weer niet.

Ik lees dit nu pas , maar wauw, gaaf LB!!! Dat soort werk zou ik ook wel leuk vinden!!
Ik ben nu bijna 1,5 jaar postvoorbereider bij PostNL, en dat is saaaaaiiiiii! Gaat me steeds meer tegenstaan, al die post in de juiste vakjes gooien en daarna op volgorde zetten. Het is elke keer weer hetzelfde.
Maar goed, tegenwoordig mag je niet zeuren, en blij zijn dat je een baantje hebt. En dat ben ik ook wel hoor, als mijn salaris weer bijgeschreven staat

Nou, nu moet ik toch even terugkomen op dit onderwerp... Inmiddels werk ik alweer een aantal weken (meestal 2 dagen per week) bij mijn broer in zijn metaalwerkplaats, en op zich heb ik het daar prima naar mijn zin (ómdat het zo lekker is om met mijn broer te werken, om ondertussen lekker samen te filosoferen over van alles...). Daarnaast heb ik dan nog die twee dagen bij de vrouw in elektrische rolstoel die mij via haar pgb betaalt. Dat laatste is fysiek zwaar en ik ben doordat ik bij mijn broer werk, nu ook vier van de vijf werkdagen van huis. Dat valt me erg zwaar naast gezin met de nodige beslommeringen (o.a. problemen met puberdochter). Ik merk ook wel dat ik niet helemaal in het reine ben met het lage niveau van het werk (simpel huishoudelijk, resp. bijzonder routinematige handelingen aan grote machines).

Ik was er door de moeheid inmiddels van overtuigd dat ik dichtbij een burn-out zat, maar de kenmerken van een bore-out kan ik ook wel onderschrijven (net even op gegoogeld). Ik voel me best vastgelopen toch...

Een aantal jaar geleden, toen ik op zich mijn DTP-werk nog had, voelde ik me ook al vastgelopen in zekere zin. Ik vóelde nl. dat dat DTP-werk niet eeuwig een bloeiende business voor me zou blijven, en eigenlijk was ik het ook wel een beetje zat. Toen had ik op een gegeven moment het ambitieuze plan opgevat een lerarenopleiding te gaan doen, op afstand, via de LOI (in samenwerking met de Hogeschool Windesheim in Zwolle). Ik zou wiskundeleraar worden, had een open dag gevolgd in Zwolle op de hogeschool, was toegelaten, was al bijna ingeschreven. Want aan wiskundeleraren zou een tekort komen. Ik heb het uiteindelijk niet gedaan omdat ik niet durfde (ik moest best hard werken vaak voor mijn geld ook, drukklaar maken medische vakbladen), ik was daarnaast bang dat het toch te moeilijk voor me zou zijn én wiskunde was meer een strategische keuze (het -dreigende- tekort aan leraren), dan dat het voelde als een passie.

Nou goed, over passie gesproken: mijn passie is psychologie!!! Het liefst zou ik me dáárop met hart en ziel storten, en dan coach of therapeut worden. Daarom plaatste ik heel recentelijk <dit topic>. Maar haha, verder hartstikke kansloos natuurlijk...

En toen zag ik dit gisteren weer op Teletekst staan...



Had ik dan toch...?!?

Nou, ik blijf het erg hooggegrepen vinden, zo'n hele HBO tot leraar. Maar waar ik óók al eens aan heb gedacht, is huiswerkhulp bieden, wiskunde... Hoe precies weet ik niet. En of het nou zo rendabel zal zijn. Want wat kun je vragen per uur? En je stoomt niet zomaar lekker door natuurlijk, 4 uur achter elkaar bijles heb je niet zo snel ingepland tenslotte. Het zal sprokkelen van uurtjes zijn, en kom je dan wel aan voldoende inkomsten? Nu zijn er wel drie grote middelbare scholen hier in de buurt, en is wiskunde een vak dat móet, en dat voor veel middelbare scholieren toch vaak (te) pittig is. Het lijkt me ook enorm leuk om toch een soort les te geven. Ik heb vroeger veel les gegeven, binnen mijn vakgebied (DTP), via diverse cursusinstituten, nou, dat waren gouden tijden, ik vond dat zó leuk!

Omdat ik enrom aan het balen was van alles, had ik behoefte aan een DAAD. En nu heb ik het plan opgevat om de VWO module wiskunde B plus staatsexamen te gaan doen! Via de LOI. Om weer een beetje up-to-date te geraken op dit vlak, de moderne methodes enzo. Ik heb info opgevraagd, en ga voor 30 dagen gratis uitproberen. Ik vind het spannend, het lijkt me leuk, weer een beetje een concreet (en wat meer haalbaar) doel waar ik aan kan gaan werken. Gewoon huiswerk moeten doen! En toewerken naar een examen...

Dit plaatje zag ik vandaag op Facebook, en daar houd ik me nu een beetje aan vast...

een aantal leidinggevende functies met daarnaast een versnelde opleiding in USA. Doordat ik helaas te weinig werd gestimuleerd, gingen mijn voortgezet onderwijs steeds verder het niveau verlaagd, waardoor mijn cijfers steeds slechter werden, omdat de uitdagingen uitiendleijk helemaal nooit meer kwamen en zat te slapen van verveling in de klas. Anders had ik kunnen studeren.

Ik had als wens, Patholoog te worden.

Daarnaast verschillende andere opleidingen gedaan,waaronder eerste jaars uni richting psychologie, (OU)

Doe mij ook maar zo'n ongewone (parttime) baan . Helaas heeft niemand in mijn omgeving zo'n bedrijf, laat staan zulk soort werk. En van m'n re-integratietraject verwacht ik zoiets niet (meer) .

Laatbloeier, ik herken me heel erg in je eerste post van een paar jaar terug, vooral in het deel over de competitie. Vroeger begon ik nergens aan als ik niet de beste kon zijn.

Ikzelf was in de lagere school samen met een andere jongen de hoogst scorende leerling van de klas, zonder echt te studeren. Huiswerk enzo deed ik wel gewoon.
In de middelbare school stootte ik dus op het probleem dat ik geen studietechniek ontwikkeld had om die grotere massa aan informatie te verwerken. Zo interpreteerde ik het toen echter nog niet, dus mijn zelfvertrouwen had er zwaar onder te lijden.

In het vijde middelbaar overgestapt naar het kunstonderwijs, waar wel meer weirdo's zaten, al vond ik nog steeds niet echt aansluiting (heb ik trouwens nog nooit echt gevonden in groepen). Wel heeft die verandering van schoolomgeving ervoor gezorgd dat ik m'n secundair diploma behaald heb.

Na het secundair onderwijs ben ik aan en lerarenopleiding begonnen voor de lagere school. Dat vond ik op zich heel interessant, behalve de stages, die vond ik echt heel zwaar. Op de dag van het eerste eindejaarsexamen besliste ik gewoon terug naar huis te gaan ipv mijn examen te maken. Het was me absoluut niet gelukt om te studeren en ik wist dat ik ging falen. Dat vooruitzicht kon ik niet aan.

Daarna nog een halfjaar vertaalkunde gestudeerd, maar dat bleek te moeilijk (ik zou er moeite voor moeten doen) dus dan maar beginnen werken.

Ik werkte eerst 3 jaar als verkoopster in een bakkerij, daarna een halfjaar in een jeanswinkel en volgde vervolgens een cursus tot secretaresse. Tijdens die cursus werd ik gecontacteerd door een multinational in Ierland met de vraag of ik in hun callcenter wilde komen werken. Dat heb ik gedaan en werkte me hier intussen op tot de meer administratieve functie van Collector.

Na 3 jaar in Ierland begrijp ik dat de multinational mij veel kansen en leermogelijkheden heeft geboden, waar ik dankbaar voor ben, maar ik wens in de toekomst niet langer te werken voor een bedrijf waar enkel geld er toe doet. Daar zit zo weinig voldoening in.

Dus ik volg elke training die het bedrijf me aanbiedt, om er zoveel mogelijk uit te persen voor mijn persoonlijke ontwikkeling en daarnaast heb ik me onlangs ingeschreven voor de OU opleiding Psychologie. Eindelijk ben ik minder bang om te falen. Inderdaad die 1ste trede van die trap nemen, want als je telkens bang bent om die eerste trede te nemen, ga je uiteindelijk nergens naartoe. Beter een klein beetje in de verkeerde richting om er dan uit te leren, dan helemaal niets te ondernemen en vast te zitten in je hoofd.

Mijn advies: volg je hart!
Veel succes!

Free, enórm bedankt voor je mooie reactie! Ik op mijn beurt herken me in wat jij schrijft, in jouw blokkades (mag ik ze zo noemen?).

En deze opmerking is voor mij het spreekwoordelijke schot in de roos, en dat is precies wat ik nu gedaan heb door die cursus bij de LOI te bestellen:

Jij schreef:Beter een klein beetje in de verkeerde richting om er dan uit te leren, dan helemaal niets te ondernemen en vast te zitten in je hoofd.

Wat ontzettend leuk trouwens dat je psychologie bij de OU bent gaan doen!

Ik wens je heel veel succes LB, maar jee, wiskunde. Dat was altijd niet mijn ding.
Maar psychologie wel.*gaat nu naar OU site*

Wat toevallig.
Ook ik denk over psychologie. Niet meteen een hele studie, maar modules ontwikkelingspsychologie en groepsdynamica. Niet alleen om mijn hoofd weer eens te laten nadenken, maar ook omdat ik denk dat het een nuttige aanvulling kan zijn op mijn CV voor verschillende van mijn toekomstwensen.
Ik was nog aan het twijfelen tussen HBO of OU. En ik twijfel nog wat het juiste moment is om te starten, gezien ik ook op zoek moet naar een andere baan komende maanden. Misschien wordt het voor mij ook wel tijd voor een niet voor de hand liggende carrière en moet ik een van mijn toekomstwensen eens gaan realiseren.

Misschien is het wel helemaal niet toevallig dat psychologie zo populair is...

(...helaas daardoor ook minder 'kansrijk', er is niet voor niets ook al een numerus fixus van kracht op deze studie...)

Ik denk dat je daar wel eens gelijk in kunt hebben.

Gelukkig heb ik niet het plan om psycholoog of coach te worden (hoewel het me best leuk werk lijkt), maar wil ik me vooral richten op het begeleiden van jongeren (al dan niet met problemen) bij natuurbelevingsactiviteiten (heb ik al ervaring mee, maar geen aantoonbare kennis voor het begeleiden van groepen) of me gaan richten op pleegzorg (heb je geen opleiding voor nodig, maar zou mezelf wel meer vertrouwen geven) of misschien ooit wel een zorgboerderij of zoiets beginnen.
Het middelbaar en beroepsonderwijs trekt me ook wel, maar lijkt me aan de andere kant ook erg zwaar. Een docentenopleiding is dus ook nog een optie.

Die trap is daarom ook voor mij wel een nuttig handvat: gewoon ergens beginnen en dan zien waar ik uitkom. Ik weet alleen nog niet of ik dat wel durf.

Ik ben Creatief Therapeut Beeldend... na VWO wiB/na/sk/bio/ne/en/du. En ik ben erachter gekomen dat steeds maar die interactie met al die mensen de hele dag me leegzuigt. Wiskunde of Biologie had me toch beter gepast vermoedelijk, en lekker theoretisch durven zijn. Psychoneuroimmunoloog worden ofzo Dat zit er niet meer in, helaas. Al heb ik eigenlijk behoorlijk zin om weer te gaan studeren.

Ik ben een aantal jaar terug begonnen als redactiemedewerker BOVA (vrijwilligersfunctie bij borstvoedingorganisatie LLL). Nu schrijf ik blogs voor het dragen-en-voeden forum, en artikelen voor kiind.nl. Ik schrijf graag. Ik lees ook graag, en dan lekker alle informatie verwerken tot een artikel. Helaas onbetaald, dus ik zal iets moeten gaan doen dat geld inbrengt. Eten is ook best handig

Ik heb TSO gedaan en heb daarna een diploma vertaler-tolk (Engels, Frans, Duits, Spaans) gehaald. Ik doe nu een master daarin. Verder werk ik als vertaler wat nogal voor de hand liggend is maar ik heb ook gewerkt als ondertitelaar. Dat was echt enorm fijn, omdat je als ondertitelaar door allerlei regeltjes beperkt wordt waardoor je absurd creatief om moet gaan met taal. Zo mag je per seconde dat de scène in beeld is maar 7 tekens (inclusief spaties) gebruiken. Het woord ondertitelaar is dus te lang voor een scène die maar 1 seconde in beeld is. Per regel heb je ook een minimum en een maximum aantal tekens waaraan je moet voldoen. Als er te weinig tekst is moet je dus gaan "verlengen" omdat de kijker anders de ondertitel steeds opnieuw leest. Ik heb ook ondertitels live gespot tijdens een festival. Dan druk je dus op een knop wanneer je ondertitel moet verschijnen en laat je los wanneer hij eraf moet. Héél zenuwslopend. Jammer genoeg betaalt dit heel slecht... ik denk dat ik dus toch een andere richting zal uitgaan.

Mijn echte passie is Arabisch (en Pools). Ik denk dat ik nog Arabisch ga studeren samen met internationaal recht. Ik zou graag in een vzw terechtkomen die zich o.a. inzet voor het Midden-Oosten. Arabische politiek intrigeert me enorm.

Hallo Laatbloeier,

Mooi en interessant verhaal en van de anderen ook. Ik hoop dat eea goed voor je uit heeft gepakt.

Topic is intussen alweer iets gedateerd, maar ik heb hier al heel verhelderende verhalen gehoord, die mij nu al heel veel helpen in mijn zoektocht naar het waarom mijn leven is gelopen, zoals hieronder beschreven:

Ik heb mijn lagere school, eind 70-er jaren, moeiteloos doorlopen.
Cito VWO uitslag en uiteindelijk met nagenoeg geen energie tot 5-HAVO geschopt, wel 2x blijven zitten, en geen diploma.
Ik noemde mezelf lui en veel meer geïnteresseerd in de andere geneugten van het leven.
Hier herken ik veel in het verhaal van Free (Competitief met een andere jongen op lagere school en niet leren werken voor school resultaten) en Opaspop (Geen intrinsiek nut zien van de middelbare school)! Hoera, ik ben niet (helemaal) raar!

Ben geswitched naar een beroepsopleiding en na 2 jaar begonnen in ploegendienst. Dit werk is denk één van de meest fysiek belastende werkzaamheden die ik kan verzinnen. Evengoed opgewerkt naar een meer verantwoordelijke functie en in deeltijd een MBO(-ish) diploma gehaald.

Na 10 jaar een move gemaakt naar een andere industrie, wel gerelateerd aan mijn beroepsopleiding btw. Hier ook ingestapt op het laagste nivo, maar in no time opgewerkt tot eindverantwoordelijke voor de operations.
Paar jaar later move gemaakt naar ander bedrijf en begonnen in een rol, waar ik zelf maar een beetje moest kijken hoe ik dat in wilde vullen ''daar er geen job description aanwezig is''... Bij dat bedrijf iets van 5 jaar gebleven en verschillende functies bekleed, zoals project manager, tender support manager, operations manager (Laatste functie in het buitenland in Azië voor anderhalf jaar).

Overgestapt als operations manager bij een ander bedrijf, voor een groter, zeer gecompliceerd en politiek geladen project maar nu in Zuid Amerika, daar 2 jaar gewoond.

Laatste jaar, tevens huidige werkgever, is een grote multinational en in een rol die vele malen lager qua nivo ligt aan autonomie, autoriteit, toekomst perspectief en uitdaging dan dat ik ben gewend. Wat in mijn ogen heeft bijgedragen aan de burn out (bore out) waar ik nu wat last van heb.

Maar eerlijk is eerlijk, het bedrijf doet er alles aan om passend werk te vinden en me te behouden voor de company.
Ik heb dus vertrouwen dat alles goed komt! Zolang er maar dynamiek en uitdaging te vinden is.

En het plaatje van de trap in de post van Laatbloeier: zo is het!