Jouw werk - passie of noodzakelijk kwaad (of iets ertussen)?

[Siouxsie]

mooie posts! Thanks for sharing, ladies.

[SeventyEight]

Ik sluit me bij Siouxsie aan: thanks for sharing!

Hier wil ik aan toevoegen dat aandachtstraining bij mij op dit moment i.i.g. de scherpe kantjes van "(arbeids-)conflicten" afhaalt. Ik word me steeds meer bewust van de werking van mijn denkmotor en de mogelijke uitwerking daarvan. Dus misschien een tip voor anderen om hiermee aan de slag te gaan. (het contact met Rianne voor een evt traject is inmiddels ook gelegd )

[Yet]

Ik moest gelinkt aan mijn ervaringen van vandaag even denken aan dit topic. Ook al is mijn werk niet altijd zo boeiend als het zou kunnen zijn. Ik doe er toch gewoon mijn best en ben innovatief en meedenkend. Dat werpt wel zijn vruchten af. Het is wel een mooi doorgeefluik voor het belanden in leuke nieuwe situaties.

Ben gevraagd voor een denktankje/brainstormsessie vanwaaruit straks onderzoeken worden geformuleerd & geselecteerd. En daar was ik de hele dag heerlijk zoet mee in robolab van Science Park amsterdam: boeiende mensen, interessante uitwisselingen. Dat tankt echt énorm bij van dagelijkse (soms best zware) sleur. Dan ben ik een dagje zo gelukkig als een kind & zonder mijn werksituatie zou ik hier nooit beland zijn.
(ergo: het is niet altijd feest, maar je dagelijkse werk goed verrichten kan wel tot feestjes leiden, met een beetje mazzel tuuk)

Het ging om toepassingen bedenken voor in het primair en speciaal onderwijs voor deze schatjes (nao robots) :

[SeventyEight]

@Yet: Kijk, dat zijn de mooie krenten in de pap. Goed bezig. Geniet ervan!

[Alexandra]

@Yet..grappig. Geen idee hoe je het in het onderwijs zou kunnen toepassen. Lijkt me wel een interessant uitje van je werk:-)

Ik heb door mijn leven heen met vallen en opstaan het geluk gevonden steeds dichter bij mijn werkelijke passie te komen in mijn werk.
Ik heb daar ook altijd sterk in geloofd dat het zo zou werken, dat als je heel sterk een doel voor ogen hebt, dat je je er naartoe kunt ontwikkelen en groeien, ook door op een bepaald moment de juiste kansen te moeten pakken.
Ik kan-wegens privacy- niet heel konkreet worden over de inhoud, maar mijn doel is het tot recht laten komen van mensen en daartoe zo objectief mogelijk onderzoek/observaties te verrichten, als antwoord op een duidelijke hulpvraag. Ik kan er ook mijn creativiteit in kwijt en heb op mijn werk veel interessante mensen om mij heen waar ik wat van kan leren. Ik bedacht mij laatst dat ik best veel collega's heb rondlopen, waarbij ik ieder op zijn eigen wijze passie en motivatie voor het werk terugzie Daar kan ik erg van genieten van dit soort constructiviteit en betrokkenheid met elkaar voor hetzelfde doel.
Ik kan overigens totaal niet tegen sloom ongemotiveerd gedrag, daar word ik kriebelig van.

[Tomi87]

Het is een combinatie hier. Ik wil van mijn passie mijn werk maken, ik heb de kunstacademie afgemaakt en ben voor mezelf begonnen. Maarja, het kan wel vijf jaar of langer duren voordat je er echt van kan leven. Dus een bijbaantje als verkoopster erbij . Het is gewoon heel moeilijk om vol te houden soms. Zelfs al gaat het goed met de illustratie-business, dan (juist) kan het heel zwaar zijn om de volgende dag de hele dag achter de kassa te staan, omdat je maar meer meer meer wil. Dan heb je de smaak te pakken. Maar helaas.
Soms lijkt het me ook wel eens leuk een eigenlijk winkeltje te beginnen, omdat er dan tenminste meer uitdaging en passie in zou zitten, maar dat kan ik nou eenmaal niet doen omdat ik een vast bedrag op m'n bankrekening moet hebben staan elke maand.

[Donaukinder]

Toen ik mijn opleiding had afgerond, en de realiteit van het werken dus echt heel dichtbij kwam, had ik ineens het gevoel: dit is niet wat ik wil. Was heel jong, 21, dus eigenlijk nog heel erg op zoek naar mezelf.
Vervolgens heb ik drie jaar gewerkt in een functie, waarbij ik de nodige ervaring op deed. Toch miste ik iets; ik wilde meer met mijn hoofd werken, zelfstandiger werken en ruimte voor mijn creativiteit hebben. Ik ben toen in mijn huidige functie terecht gekomen en eigenlijk: ik heb het er best naar mijn zin. Ondertussen ook moeder geworden.
Mijn team is niet al te groot, ik werk met heel toegewijde mensen die allemaal hun eigen kritische inbreng hebben zonder over een ander heen te lopen. Ik leer ontzettend veel van de collega's die dit werk al een aantal jaren doen. In de functie die ik heb ben ik de jongste met 27 jaar en de eerstvolgende collega is volgens mij 43. Maar ik merk dat vrijwel nergens aan, dat er een leeftijdsverschil is. Ik voel me heel erg op mijn gemak bij mijn collega's. Dat is heel belangrijk voor me omdat ik best onzeker kan zijn over mijn eigen kunnen, maar ook mijn fouten.
Ik heb een enorme vrijheid in mijn job, genoeg ruimte voor creativiteit, genoeg afwisseling want anders vind ik het saai worden. Ik werk in de gehandicaptenzorg en van mijn clienten leer ik ook weer een heleboel levenslessen. Ze houden me ook een spiegel voor. Als persoon groei ik ook enorm door mijn werk en persoonlijke groei is voor mij erg belangrijk. Daarnaast kan ik met mijn clienten huilen, maar ook vooral heel veel lachen. Misschien is het niet mijn passie of mijn droombaan, maar ik doe volgens mij wel iets waar 1 van mijn talenten ligt: met mensen werken, op het sociale gebied actief zijn.
Vermoeiend en intens is het soms wel. Daarom ben ik ook blij dat ik parttime werk.

Mijn echte passies zijn muziek en mijn gezin. Ik bespeel zelf een instrument, luister veel muziek, ga naar concerten. Mijn kids zijn mijn lust en mijn leven. Ik lees veel over opvoeding en ontwikkeling om ze het beste mee te geven. Ik doe veel met ze en heb ook heel bewust gekozen om part time te gaan werken.

[Marianne]

Mijn werk is zonder enige twijfel mijn passie. De dag dat ik er geen plezier meer in beleef, zal ik direct op zoek gaan naar een andere baan.

[FrAgFo0d]

voor mij is werk dus echt een noodzakelijk kwaad. het liefste zou ik helemaal nooit hoeven te werken.

Ik vind er echt geen reet aan. het levert verwachtingen op waaraan ik niet kan en wil voldoen. het veroorzaakt altijd gezeur met werkgevers en / of collega's.

Dat gezegd hebbende, wellicht zou ik mij beter voelen in een beroep waar ik meer vrijheid heb, of waar ik met verstand op nul aan de slag kan.

Dat zou het roer om betekenen op je 35ste en als enige kostwinner in huis met hypotheek...

dus nee noodzakelijk kwaad.

[Oscuras Evræ]

Ik studeer, maar omdat het vakgebied mijn passie is. Ik zou nooit werken als ik het niet leuk vond, dan zou ik mijn kennis van psychologie wel gebruiken om een uitkering te krijgen door alle tests te manipuleren zodat het lijkt alsof ik niet kan werken. Maar gezien ik wel een passie heb, ga ik hard aan de studie en aan de bak

[yvon]

Noodzakelijk kwaad. Ik heb een ontzettende bore-out, nu al bij de zoveelste werkgever, en moet hier nog wel een tijdje blijven voordat ik van mezelf weer wat anders mag gaan zoeken (en natuurlijk met de economische situatie in mijn achterhoofd).
Het werk dat ik nu doe vind ik leuk, maar ik heb lang niet genoeg te doen om 40 uur per week te vullen. Hooguit 15 uur per week.

Dus ben ik ondertussen aan het 'doorleren' via zelfstudie tijdens het werk (pdf's downloaden over interessante onderwerpen en doorlezen/samenvatten), en struin ik het internet af en doe vrijwilligerswerk voor Mensa en IHBV onder werktijd. Verder: mailen, Facebooken, reacties op fora schrijven, kranten lezen, etc. etc.

Yvonne

[Oscuras Evræ]

Noodzakelijk kwaad. Ik heb een ontzettende bore-out, nu al bij de zoveelste werkgever, en moet hier nog wel een tijdje blijven voordat ik van mezelf weer wat anders mag gaan zoeken (en natuurlijk met de economische situatie in mijn achterhoofd).
Het werk dat ik nu doe vind ik leuk, maar ik heb lang niet genoeg te doen om 40 uur per week te vullen. Hooguit 15 uur per week.

Dus ben ik ondertussen aan het 'doorleren' via zelfstudie tijdens het werk (pdf's downloaden over interessante onderwerpen en doorlezen/samenvatten), en struin ik het internet af en doe vrijwilligerswerk voor Mensa en IHBV onder werktijd. Verder: mailen, Facebooken, reacties op fora schrijven, kranten lezen, etc. etc.

Yvonne

Ga studeren voor iets waar je passie ligt of ga uitkering trekken. Anders doe je jezelf echt tekort, je leeft maar 1 keer.

[yvon]

Ik vind alles leuk, ik heb niet één duidelijke passie... Ik ben wat ze noemen een 'multipotentialite'. Tot nu toe is gebleken dat ik alles kan wat ik probeer Maar ik vind niets zo leuk dat ik er alles van wil weten en ben dus altijd snel weer op zoek naar wat anders. Mijn passie is om veel verschillende dingen te doen en te blijven leren, zo kan ik het ook zeggen.

Dus dan doe ik nu iets wat ik best leuk vind (en leer voor iets dat ik ook leuk vind en me meer uitdaging zal geven) en waar ik genoeg geld mee kan verdienen om de leuke dingen naast mijn werk te blijven doen.

Yvonne

[Tolle]

vroeger was werken wel mijn passie, maar die is langzaam gedoofd in de loop der jaren door het gebrek aan passie bij verschillende werkgevers en collega's. Tegenwoordig werk ik, meestal, wel met plezier, maar heb ook veel stress en verantwoordelijkheid. Maar de echte reden is tegenwoordig toch ook wel dat ik nu genoeg verdien om mijn hobby's, reizen en fotograferen, te kunnen uitoefenen. Maar ik weiger om zonder plezier naar het werk te gaan en echt het gevoel te hebben te moeten. Dat is het moment om een nieuwe baan te zoeken voor mij.

[FrAgFo0d]

ik ben vandaag weer gaan zoeken naar een opleiding in een vakgebied waar ik al jaren een 'sudderende' hobby in heb.

meermalen heb ik mij laten weerhouden dit te gaan doen. Voornamelijk om geld redenen. wellicht wordt het nu tijd om geld op zij te zetten en het gewoon te gaan doen....

eerst nog maar wat procrastineren

[opaspop]

edit: op verzoek websiteadres weggehaald

[opaspop]

Deze site is nodig aan vernieuwing toe. Het is wel een beeld van wat ik de laatste jaren gemaakt heb

[Hermes]

In de 10 jaar dat ik werk ben ik altijd zeer ontevreden geweest over mijn werk, te laag niveau, te weinig uitdaging en veel switchen van baan. In die tijd heb ik er alles aan gedaan om door te groeien, mezelf te specialiseren in andere (aangrenzende vakgebieden) etc. etc. om het maar beter te krijgen. Dit resulteerde in 40 uur per week werk doen dat me flink tegenzat en daarnaast gemiddeld 30-40 uur per week in het bijleren, studeren en voldoening halen uit die dingen. Op een gegeven moment ging dat steeds slechter omdat er te weinig vrije tijd was om dingen te doen die mijn saaie job konden compenseren.

Op dat moment heb ik a la minute op de werkvloer besloten dat werken voor mij niet meer loont en direct mijn ontslag ingediend. Vervolgens naar de kvk gegaan, ingeschreven en dus voor mezelf begonnen. Inmiddels heb ik het nu behoorlijk druk en werk ik gemiddeld 60 uur per week. Doordat ik in de afgelopen jaren tijd zo veel tijd heb geïnvesteerd in ontwikkeling ben ik in staat in mijn eentje een zeer breed dienstenpakket aan te bieden en zo alleen nog maar dingen doe die ik leuk vind.

[Koos]

Ik heb denk ik altijd onder mijn niveau gewerkt (ict, in het software testen) en ik verveelde me dan doorgaans ook een ongeluk. In mijn beoordelingen kreeg ik dan als enige kritiek dat ik niet zo sociaal was en dat vind ik niet echt relevant. Ik ben liever bezig met mijn eigen projecten thuis, ook al levert dat (nog?) geen geld op.

Daar komt nog bij dat de enige serieuze baan die ik gehad heb bij een detacheringsbedrijf was waar ze een intelligentietest afnamen tijdens de sollicitatieprocedure. De medewerkster die mij de resultaten overlegde zei tegen mij dat ze nog nooit zo'n hoge score had gezien en zoiets had ik ook wel verwacht. Dus ik had wel een baan, maar de manager die mij aannam zei meteen al dat ik waarschijnlijk met zo'n twee jaar het bedrijf "ontgroeid" zou zijn en na twee jaar stond ik inderdaad op straat. Ik heb er niet zoveel zin in om dat kunstje weer te gaan proberen en bovendien nemen de meeste detacheringsbedrijven geen intelligentietest af maar kijken ze vooral naar presentatie en dat vind ik niet zo interessant.

Ik zou op zich wel weer willen werken maar dan iets wat meer passend is. Niet dat ik niet solliciteer, maar dat is voor het geld en dan is het dus wel een noodzakelijk kwaad.