hebben jullie hier ook wel eens last van~?

[BabaJaga]

Itsi, dat is wat bij ons thuis ook gebeurde dus. Maar het werkte averechts. Nou zal het bij sommigen misschien wel werken, maar een goed gesprek over het probleem lijkt mij kansrijker.

[ItsI]

Ik zeg ook niet dat je het elke keer moet doen . Maar een keer kan het gesprek wel op gang helpen. Alleen verbaal mededelen dat je een probleem ziet, werkt nu eenmaal ook niet bij iedereen. Zeker niet als de partner het probleem gewoon echt niet ziet (het is niet altijd onwil!). Ik zie zo'n aktie dus als een mogelijke opening voor een gesprek. Niet als remedie tegen 't probleem.

[schildpad]

Dank voor al het meeleven!
Soms denk ik dat ik gek ben dat ik het zo voel, maar dat val dus wel mee.

probeer even een gestructureerd antwoord te geven en begin maar bij zijn jeugd (van partner).
Op gegroeid in een gezin waar moeder alles in huis deed en vader heel erg hard werkte, heel erg hard. Bij ons thuis vroeger werkten mijn beide ouders waarbij huishouden al vaak op mij neer kwam- toen ook al!(slachtoffer rol-sorry)

Ik wil voor mijn kinderen de zaken beter geregeld hebben dan mijn moeder toen, en ben dus vaker thuis, ze moeten zeker wel een beetje meehelpen, maar de verantwoordelijkheid ligt niet bij hen. Werk slechts 36 uur, partner werkt iets meer.
Begint nu mook wel iets mer te doen in huis en doet ook andere dingen. niettemin hebben jullie gelijk dat een scheve verdeling in de huishoudelijke taken niet eerlijk is. Ik zal er ook zeker voor zorgen dat mijn zoon wel iets kan als ie het huis uit gaat, daar begint het mee!

Aan de andere kant ben ik geneigd veel van partner te accepteren, voor het eerst nl een relatie met iemand met wie ik verder op redelijk gelijk niveau zit, eigenlijk is ie op veel gebieden getalenteerder dan ik, maar ik ben veelzijdiger en sneller, we vullen elkaar dus wel goed aan. Om in de taal van de verkiezingen te spreken ben ik dus niet bereid om van het huishouden een breekpunt te maken!

een echt nette huisvrouw ben ik ook niet, begrijp nooit dat het zo opgeruimd kan zijn bij mensen met kinderen. Hoewel het de laatste tijd wel redelijk gaat dus

[san]

om in verkiezingstermen te blijven: hij kijkt vast ook wel lief

ik herken het, en heb niet de illusie dat ik kan rechtzetten wat in de 30 jaar ervoor is onstaan/voor een deel gewoon in de aard van het beestje zit. Er zit voldoende leuks in die aard..
En het is óók een goed voorbeeld voor je kinderen om te laten zien dat je bepaalde dingen vervelend vind aan elkaar en tóch ook van elkaar houdt, geniet. Is een goede leerschool: meehelpen in huis, zien hoe je conflicten krijgt en oplost, opkomen voor jezelf en sorry zeggen of inbinden soms... Volgens mij is het vooral mooi als ze al die facetten te zien krijgen, gewoon, tussen de dagelijkse dingen door.

o... en: ik werk maar 28 uur en verder herken ik toch erg veel.

[irinde]

Bij ons was oorspronkelijk de verdeling: ik werkte twee dagen, DUS ik kon alle huishoudelijke klussen er wel bij doen. Dat was een van de redenen om meer te gaan werken
Toen ontstond er een nieuwe situatie en konden we alle afspraken opnieuw maken.
Dat werd vervolgens: jij strijkt je eigen kleding, regelt de vuilnis, doet de financiën en als je thuis bent, help je mee met kids naar bed brengen en de keuken aan kant maken.
Ik vang de kids de rest van de tijd op, doe de was en strijk voor de rest en ik kook (is toch mijn 'hobby').

Grote wekelijkse schoonmaakklussen worden door een lieve hulp gedaan en alle extra's verdelen we een beetje. (technische dingetjes doet hij en schoonmaak/naai/ speelgoed uitmesten dat doe ik) Voor ons werkt het, omdat heel helder is wie wat doet en je daar dus geen ruzie meer over hoeft te maken.

maar het feit, dat ik meer ging werken zorgde er wel voor, dat het opeens opnieuw bespreekbaar werd. (en dat we meer inkomen hadden en een hulp konden betalen...)

[Freek Verkerk]

Volgens mij vinden vrouwen zaken als stofzuigen ook gewoon belangrijker dan mannen. Vrouwen zien het stof veel eerder lijkt het wel. Het is ook een kwestie van prioriteiten stellen.

Stel je komt van je werk thuis. Er ligt stof op de grond, er is bier in de koelkast en er is een voetbal wedstrijd op TV wat ga je doen?

[BabaJaga]

ha, nou, geen voetbal kijken in ieder geval! Ik zie stof ook niet, als vrouw, daarom is het stofzuigen niet mijn taak. Ik ben meer van het ordenen, wat ik wel eens doe, beetje de spullen weer op zn plek zetten in de kast. P vind dat moeilijk, vind het ook moeilijk als de zak chips 1 plank hoger ligt dan normaal. Kan hij er uren naar zoeken.

Ik heb nooit leren opruimen of huishouden. Dat deed mijn moeder altijd. En af en toe liet ze die bom vallen, ja, nee, dan weten we wat de bedoeling is! Echt niet. minpuntje in de opvoeding, als ik vriendinnen zag, was het toch echt wel mogelijk om zoiets te leren. Ook dit, kwestie van gewoonte maken denk ik. En discipline en veel praten (uitleggen dus). Maar zodra we iets deden thuis, spontaan, dan oei, werd je gewoon uitgelachen, kon je het alleen maar fout doen en werd het van je overgenomen. En dit werd natuurlijk ook met mn vader gedaan. Ik heb het als enorm respectloos gevonden. Van beide kanten. Want pa had best beter zijn best kunnen doen en ma had meer moeten praten over de taken. Falen aan beide kanten, zoals ik het zie (en het is falen, want beide waren er niet blij mee, het werk werd niet goed gedaan, de definitie van falen)

Ik doe trouwens wel de grote voorjaarsschoonmaak. Vind dat niet echt huishouden, je doet dan alle niet dagelijkse dingen (zoals de buitenmuren poetsen heel hormonaal trouwens, ik kan het niet tegenhouden, ik MOET dan )

[Freek Verkerk]

Ik ben meer van het ordenen, wat ik wel eens doe, beetje de spullen weer op zn plek zetten in de kast.

Oei, daar kan ik ook heel kwaad om worden. Ik weet waar ik iets achter laat en als het dan weg is kan ik het niet meer terugvinden, dan ga ik twijfelen aan mijn eigen hersenen. Ik heb ook vaste plaatsen voor dingen dan hoef ik niets te onthouden en kan ik mijn hersenen voor andere zaken gebruiken.

Ik doe trouwens wel de grote voorjaarsschoonmaak. Vind dat niet echt huishouden, je doet dan alle niet dagelijkse dingen (zoals de buitenmuren poetsen heel hormonaal trouwens, ik kan het niet tegenhouden, ik MOET dan )

Dat idee had ik ook al, dat een gedeelte van het huishoudelijk gebeuren hormonaal aangestuurd wordt. Daarom moet je voorzichtig zijn met het veranderen. Iets tegen hormonaal gaan doen is vragen om problemen.

[BabaJaga]

hihi, ik blijf van P's spullen af hoor. Daar kan ik ook een enorme hekel aan hebben namelijk! Maar ja, ik heb het in dit geval over de etenskast, waar P de boodschappen in opruimt die P vervolgens niet kan vinden omdat hij het vanwege de chaos een plank hoger gelegd heeft Meestal ruim ik het op zijn verzoek op.

Als ik een nieuwe kast opruim, dan doe ik dat vaak hardop, weet P meteen wat waar ligt. Als ik iets verplaats deel ik het meestal mede, zodat P niet eindeloos hoeft te zoeken. Overigens, het helpt mij ook met het herinneren waar ik wat gelaten heb.


Als de hormonen bevelen dat er iets veranderd moet worden, kan je het over het algemeen maar doen. Niet veranderen betekend namelijk meestal sjaggerijnig zijn en stress tenminste, bij mij

[northern lady]

Stel je komt van je werk thuis. Er ligt stof op de grond, er is bier in de koelkast en er is een voetbal wedstrijd op TV wat ga je doen?

Grinnik!!!
Biertje pakken, en voetbal kijken natuurlijk. Dat stof ligt er morgen ook nog wel.
Het is hier zelfs zo, ik zet de tv aan voor voetbal, zegt partner "verrek, is er voetbal op? Niet eens aan gedacht..".

[Floor]

Ongelooflijk wat herkenbaar.
Mijn huishouden is ook een drama. Maar dat vind ik wel heel erg vervelend. Ben altijd bang dat er plotseling iemand op de stoep staat. Ik ben alles kwijt en het geeft nog meer chaos in m'n hoofd. Ik heb al duizend planningen gemaakt maar niks helpt.
En overal waar ik kom is het altijd brandschoon grrrr.