HB-Forum.nl

nathalie schreef:Even off topic op België EEN is nu de film de TrumanShow net begonnen.
Aanrader.

@Ik...ja hij geniet in zijn tent. Fijn voor hem want de wereld begrijpt hem niet en hij is ook erg bewust.

Dat is inderdaad een aanrader, als je geïnteresseerd bent. Anders is het maar 'gewoon' een film met die maffe Jim Carrey
Mooi dat hij geniet in zijn tent. Begrijpt hij zichzelf dan wel als je zegt "de wereld begrijpt hem niet"?

Ik kwam erachter dat het gaat om de manier hoe ik kijk die maakt dat de wereld zo door mij ervaren werd zoals ik deze ervoer. De eerste reactie 'die in de mens gehardwired LIJKT te zijn' is dan een keus te maken uit 'vechten' = discussieren, of 'vluchten' = ga in een stacaravan zitten in het bos (mijn keuze destijds). Her-kenning dus alom, want zo keek ik ook. Toen was ik mij nog niet bewust van hoe het proces van kijken in zijn werk gaat en sloeg ik bijna altijd de plank mis door de wereld die ik zag en beleefde te veroordelen op ZIJN merites. Met de wereld bleek niets mis, het bleek mijn onvermogen te zijn omdat ik op zoek was naar erkenning, die ik niet kreeg. Dat heb ik toen los kunnen laten en dan ineens is het geen probleem meer. Dan is er een derde eigenschap, die ik eerder niet zag (maar deze diende zichzelf aan omdat de pijn te groot werd) en dat is totale overgave. Toen zag ik dat er niets gebeurde, ik was er nog steeds. Toen pas werd ik me ervan bewust dat de wereld en alle situaties die zich erin aandienen volkomen neutraal zijn. Wat ik ervan vindt, bepaald hoe ik me eronder voel en vormt de identiteit door de identificatie ermee.

Groet!

plato schreef:
Jouw citaat is: 'alles is een keus'. De mijne is: 'mensen hebben keuzes'

Derhalve, ik heb verder geen belangstelling. Hav en god dag.

Dank, al begrijp ik niet goed waarvoor je dan 'belangstelling' zou moeten/kunnen hebben. Het houd - schat ik in - verband met je eerdere uitspraak

plato schreef:Kortom...als het aan jou ligt dan wil je van andere mensen een kopie van jezelf maken. Zoals zovelen dat -heel- graag willen. Nogal paradoxaal gelet op je levensvisie.

What's new...

Een forum - welke dan ook - is bedoelt om te uiten wat je ervaart, maar misschien geldt dat niet voor mij in jouw ogen? Je belevingswereld - gezien je uitspraken - intrigeert me, want ook Plato was een inconsistente zoeker en deed continue dualistische uitspraken (dat maakt dat je niet vind, maar blijft zoeken). Ben jij zijn reincarnatie of zo ? (is overigens écht grappig bedoelt, want de overeenkomsten zijn sterk, dus het is ook een compliment, capisce?)

Het was overigens geen citaat wat ik zei, het was een zinsnede die je uit de context gehaald hebt door te gaan parafraseren. Deze kan daardoor niet vergeleken (of; for that matter vergeleken mag/moet worden, want vergelijken doe je alleen om je eigen standpunt de versterken en is dus een 'ego-denk-handel-dingetje') worden.

Anyway; Have a god dag also (daar hebben we overigens, als mens, geen keuze in, want het is altijd een god-dag).

Laatbloeier schreef: Even een --korte, rechtstreekse-- vraag nog, @IK: beschouw jij jezelf dan als 'verlicht'?

(O, en ik vermaak me overigens prima met deze uitwisseling. Ik hoop dat we geen van allen gevoelens als 'boosheid' en 'irritatie' erbij voelen opwellen! )

Haha, ik ook Laatbloeier. Je zou me moeten zien zitten voor mijn laptop, ik vermaak me kostelijk
In antwoord op je vraag; Nee. Want 'verlichting' - als zijnde een staat van zijn die op zich staat - bestaat alleen maar 'in vergelijking tot'. Dat zou een dualiteit zijn en dus niet waar. Dat weet jij ook, daarom staat verlicht tussen aanhalingstekens Volgens mij is iedereen al verlicht.

Hoe ik het uitleg, ter verduidelijking: (terwijl ik weet dat ik dat eigenlijk niet hoef te doen want het kán niet als zodanig begrepen worden zoals het bedoeld is door mij) Ik kan zien dat niet iedereen zich hiervan bewust is door zijn specifieke/uniekheid en afwijkende geïdentificeerde handelingen te benadrukken - op emotionele knoppen drukken noem ik dat - waardoor de bijbehorende overtuigingen en emotionele reacties getoond worden. Dan blijkt dat 'men' denkt dat er meerdere waarheden zouden kunnen zijn en dat 'de een wel "verlicht" is en de ander niet'. Bij het punt 'klaar' aangekomen te zijn, weet je dat dit niet waar is.

Het leven wat we meemaken, gaat alleen maar over: 'wat denk ik, hoe kijk ik, wat voel ik'. Daar kan ik nu mee spelen omdat er geen identificatie meer aan vast zit. Het raakt me niet meer. Ik ben er niet meer ván, maar IN. Daarbij zijn 'anderen' spiegels gebleken tot het moment dat ik ont-dekte in iedere situatie 'emotioneel neutraal' te kunnen blijven, wat er ook gebeurd (en ik kan je vertellen dat ik heftige dingen meegemaakt heb in de verbranding van mijn ego, van géén geld meer hebben, tot huis geveild worden tot de dood van een zoon, en dan niet perse in die volgorde (ja, ik probeer met 'emotioneel gevoeden en gelaafden' overal rekening mee te houden heb ik geleerd )). IEDERE situatie IS namelijk in de kern, neutraal. Er is daardoor geen invloed 'van buitenaf meer' en het mooie is: die invloed is er nooit geweest. Vergelijkend gesproken - nogmaals ter verduidelijking voor jou en anderen! - is zo kijken een vorm die alleen een ongekende lichtheid, vreugde, rust en ruimte kent, maar in wezen is het dus NIETS. De wisselvalligheid - wat dus alleen emotionele persoon en denkgeest gebonden reacties zijn - is verdwenen. Zou jij dat als 'licht' ervaren als je dat niet meer zou hebben?

Wat 'ik' voel is groter dan 'ik', het is niet 'ontstaan' door mijn acties, handelingen, gedachten. Er is niets wat ik gedaan heb, buiten het gegeven alles af te leren. In wezen weet ik niets meer, behalve dan dat alles bewustzijn is. We zijn alles en tegelijkertijd niets. Dat was er altijd al het is het enige wat ooit zal zijn. Daarop heeft de 'IK BEN' ook betrekking.

Is dat een antwoord op je vraagh?
Groet!

IK, ik begrijp dat jij je niet meer laat beïnvloeden door emoties? Ben je onverschillig geworden? Zie ik dat goed?

Volgens mij is het leven ook wel iets meer dan nadenken over wat ik denk/ voel/ zie. Mensen zijn emotioneel en met name sociaal gevoelige dieren. Daarbij spelen biologische factoren (Hormonen, instinct, overlevingsdrang) behoorlijk mee in het gevoelsleven van een mens. Die kun je mijns inziens niet uitschakelen. En dus ook wisselvalligheid niet.

Ik heb zelf ook de nodige heftige gebeurtenissen meegemaakt in mijn leven, het overlijden van een kind is mij bespaard gebleven (Overigens heb ik een aantal kinderen emotioneel gezien wel verloren), en juist door mijn emoties te blokken en maar door te leven ben ik behoorlijk berg afwaarts gegaan.
Nu ik mijn emoties en gevoel durf toe te laten en er naar te luisteren en te handelen ervaar ik juist veel meer rust en heb ik het idee dat mijn leven juist verrijkt is. En daar hoort wisselvalligheid ook bij en ergens is dat ook mooi.

jeamldrp schreef:Nu ik mijn emoties en gevoel durf toe te laten en er naar te luisteren en te handelen ervaar ik juist veel meer rust en heb ik het idee dat mijn leven juist verrijkt is. En daar hoort wisselvalligheid ook bij en ergens is dat ook mooi.

Zo ervaar ik het ook. Nu ik mijn gevoel durf toe te laten ben ik veel wisselvalliger, maar ik ben ook zo veel bewuster van wat ik meemaak en op welke manier ik deel uit maak van deze wereld. Ik ben nu juist geen toeschouwer meer van mijn eigen leven, maar ik bén mijn leven. En dat bevalt me prima.

'IK' schreef:Hoe ik het uitleg, ter verduidelijking: (terwijl ik weet dat ik dat eigenlijk niet hoef te doen want het kán niet als zodanig begrepen worden zoals het bedoeld is door mij) Ik kan zien dat niet iedereen zich hiervan bewust is door zijn specifieke/uniekheid en afwijkende geïdentificeerde handelingen te benadrukken - op emotionele knoppen drukken noem ik dat - waardoor de bijbehorende overtuigingen en emotionele reacties getoond worden. Dan blijkt dat 'men' denkt dat er meerdere waarheden zouden kunnen zijn en dat 'de een wel "verlicht" is en de ander niet'. Bij het punt 'klaar' aangekomen te zijn, weet je dat dit niet waar is.

Sorry, @IK, ik vind je taalgebruik soms erg ondoorgrondelijk, na meerdere malen overlezen dringt het nog niet echt tot me door wat er nou staat. Je zult zelf heel goed weten wat je zegt, maar communicatie met woorden is moeilijk hè?! De zinnen hierboven, daar begrijp ik werkelijk niets van. Ik vind je antwoorden ook steeds zo lang...

In de grote lijnen snap ik overigens wel zo'n beetje wat je wilt zeggen, ik heb weleens wat gelezen over 'deze materie'. En het is maar hoe je naar de wereld en jezelf kijkt, ik kan daar ook wel zo'n beetje mee spelen (zoals jij dat zegt te doen). Ergens realiseer ik mij dat we 'niets' zijn, dat onze hersenen 'zinsbegoochelingen' te verwerken krijgen en dat we slechts een verzameling samenwerkende atomen zijn. Ik kan heftig voelen en tegelijkertijd objectief (ernaar) kijken. Ik vind dat wel interessant. En verder heb ik gewoon mijn leven te leiden en te 'dealen' met die gevoelens. Zoals je je hand terugtrekt als je je aan een kachel brandt. Zo simpel kun je het zien, nietwaar?

jeamldrp schreef:IK, ik begrijp dat jij je niet meer laat beïnvloeden door emoties? Ben je onverschillig geworden? Zie ik dat goed?

Eh nee. Dat is zoals jij het ziet, qua 'onverschilligheid' dan. Emoties hebben geen invloed meer, ik word de emotie niet meer. Onverschilligheid is zo'n containerbegrip (het is niet eens een officieel woord, in de zin dat het helemaal op zichzelf staat). Ik gebruik het nooit. Het kan koelbloedig, nonchalant, apatisch, koud, laks, onachtzaam, om het even, maar ook gelijk, egaal, neutraal en zorgeloos. Welke - van de 49 betekenissen - bedoel jij?

Maar zorgeloos ben ik wel, wat er ook gebeurd. Ik doorzie dat er nooit iets gebeuren kán, omdát er nooit iets gebeurd. Ik weet dat het moeilijk te begrijpen is, want je voelt het niet als zodanig. Met het toelaten van al mijn gevoelens (die ALTIJD voorafgegaan worden door gedachten) is het bij zo ontwikkeld - doordat ik alles onderzocht heb, geen steen bleef op dezelfde plek staan - dat emoties geen bezit meer van me nemen kunnen. Ik doorzie het gewoon: een situatie is gewoon een situatie. Alle angsten heb ik doorleeft, want ik heb bewust de onbalans opgezocht. Zoals @Sawi ook schrijft: "ik bén mijn leven doordát ik juist geen toeschouwer meer ben van mijn leven" snap ik helemaal. Daar heb ik ook gestaan, maar daarmee had ik geen gevoel van "en nu weet ik het, nu ben ik klaar". Er volgde dus nog een stap op, omdat ik altijd al doorzag dat er "méér" is. Tevredenheid - zoals @Sawi - was voor mij stilstaan. En stilstaan betekende achteruitgang. Nu is er een status quo bereikt, want die oordelen als stilstaan en achteruitgang zijn weggevallen.

Er is alleen maar bewustzijn.

Laatbloeier schreef:Sorry, @IK, ik vind je taalgebruik soms erg ondoorgrondelijk, na meerdere malen overlezen dringt het nog niet echt tot me door wat er nou staat. Je zult zelf heel goed weten wat je zegt, maar communicatie met woorden is moeilijk hè?! De zinnen hierboven, daar begrijp ik werkelijk niets van. Ik vind je antwoorden ook steeds zo lang...

Ik voorspelde het al Ik noem met een reden dat ik als een vampier praat/denk. Die zinnen flappen er bij mij zo uit... sorry dan maar?

Wat die zinnen zeggen, in het kort (maar dan zitten we met die vampier-mens interactie): stel, we hebben allebei honger (als vampier en mens), daar ga je al. Of je zegt 'lekker weertje vandaag': dan ga jij naar buiten en ik blijf binnen. Zo kun je nog even doorgaan. Deze metafoor is gekscherend, maar tot op zekere hoogte wel juist. Wat ik zeg wordt totaal anders begrepen. Jouw denkgeest kan hier gewoonweg niet bij, want deze vergelijkt per definitie en altijd vanuit het verleden. Diezelfde ogen 'kijken' in het heden en naar de toekomst die dus alleen verleden zien kúnnen omdat ze dát projecteren. Dat kán NIET anders. Iedereen denkt ook 'de Kracht van het Nu' te begrijpen, maar dát doe je pas vanuit het standpunt 'klaar'. Als er geen identificaties meer zijn.

"Wanneer je er niet meer VAN bent,
(dat een emotie bezit van je neemt, is misschien menselijk gedrag en 'normaal' maar dat gaat je NOOIT een antwoord kunnen geven op 'WIE IK BEN', mijn hoofdvraag waarop ik antwoord heb)

ben je er IN".
(ik zie om mij heen wat er gebeurd, een situatie voltrekt zich, maar er worden allerlei emoties geuit die in wezen NIETS met de situatie van doen hebben. Want als een situatie iets wezenlijks in zich heeft, dan zouden we dat allemaal moeten ervaren. Dat is niet zo, vandaar ook de neiging tot discussies voeren en te stellen 'Ja, maar dat ervaar jij. Jij hebt jouw waarheid en ik heb de mijne'. Omdat ik dé waarheid ken en ervaar, krijgt een situatie geen grip meer op me. Ik ga IN het gevoel staan, doorvoel het en het lost op want er gebeurt NOOIT iets omdat het niet waar is.)

Duidelijker als dat kan het - door mij - niet worden uitgelegd. Alleen met die uitspraken druk ik al op allerlei 'emotionele knoppen'. Kort genoeg?

In de grote lijnen snap ik overigens wel zo'n beetje wat je wilt zeggen

Vergeet het maar, want juist dan weet je helemaal niets. Je kunt niet 'over deze materie lezen' en het dan snappen, want je maakt vergelijkingen die er niet zijn. Er is geen materie te leren, het is juist ALLES WAT JE DENKT TE WETEN AFLEREN. Je vergelijkt met wat jij denkt te weten en dat heeft NIETS te maken met dit. Ik weet in feite NIETS en daardoor zie ik ALLES. In NIETS kán ook ALLES, en ALLES is BEWUSTZIJN, wat weer NIETS IS (je kunt het niet vastpakken).

En het is maar hoe je naar de wereld en jezelf kijkt, ik kan daar ook wel zo'n beetje mee spelen (zoals jij dat zegt te doen)

.
Jij ziet het als een trucje, een toepassing. Dat is het niet, het is een way of life.

Ergens realiseer ik mij dat we 'niets' zijn, dat onze hersenen 'zinsbegoochelingen' te verwerken krijgen en dat we slechts een verzameling samenwerkende atomen zijn.

'Ergens iets realiseren' is een gedachtespinsel, net als dat je naar de wc moet. Wat je nu laat zien is wat ik bedoel: je interpreteert wat ik zeg cognitief. Dit - wat ik beleef, elke dag, met alles en iedereen - is een volledige de-realisatie. Er is geen 'zelf' wat zich 'iets' kan realiseren. Ik - wij allemaal - ZIJN een 'geen zelf' (of een IETS, zo je wilt), want er bestaat geen 'ik-je'.

Ik kan heftig voelen en tegelijkertijd objectief (ernaar) kijken.

.
Dat is niet mogelijk. Iets heftig voelen is per definitie subjectief, want wat voor jouw heftig is kan voor mij peanuts zijn. Objectief is objectief voor iedereen en dat is een gewone situatie.

Zo dan. Ik probeerde een reactie te formuleren naar aanleiding van jouw reactie op mijn vraag of je onverschillig bent. De reactie bestond voornamelijk uit meer vragen en meer begrip te verkrijgen in wat je predikt.
Nu ik bovenstaande reactie lees zie ik daar van af. Ik zal het met mijn kortzichtige brein die grotendeels uit cognitieve trucjes bestaat nooit begrijpen.
Je bent in mijn ogen de waarheid en niets dan de waarheid en zeer tevreden met jezelf. Je opmerking dat je irritant en cocky bent tekent een grote mate van zelf kennis en de opmerking dat je niet te lang in de buurt van je gezelschap moet verkeren klopt ook wel redelijk.

Ik wens je veel succes in utopia en ik blijf in verwondering achter waarom je zoveel moeite steekt in het uitleggen van materie die geen enkel mens zal kunnen begrijpen.

IK, je beweert dat ik tevreden ben met mijn huidige staat van bewustzijn. Dat heb ik nergens geschreven en is ook zeker niet waar. Ik ben heel blij met de mate waarin ik nu bewust ben van deze (mijn) wereld. Maar ik heb juist een sterke behoefte aan continue groei en zie het voelen van mijn emoties en die (on)voorspelbaarheid juist als iets dat mij doet leven én leren. Waar ik als kind alles objectief bekeek, zie ik nu met al die emoties veel meer gelaagdheid en kan ik alles vanuit verschillende perspectieven ervaren. Het maakt mijn wereld daarmee een stuk interessanter.

Verder kom je nogal over alsof je jezelf briljant vindt. Je schrijft dat wij jou nooit zullen begrijpen, omdat we altijd met een gekleurde bril de wereld zullen waarnemen. Mijn vraag is dan waarom je hier überhaupt de moeite neemt om het ons uit te leggen. (Maar ik geloof niet dat ik behoefte heb aan een antwoord op deze vraag. Ik vind vooral dat je in herhaling valt en vage vergelijkingen gebruikt en daar haak ik snel op af.)

Dualiteit is een illusie, alles is één, dus wij gewone peupels begrijpen het ook allemaal.
Als alles één is, kan 'IK' niet 'in vergelijking' tot ons, de anderen, de zaken béter doorhebben, tenslotte.
'IK' bestaat niet eens als afzonderlijk individu! Wat een opluchting weer, mensen.

Sawi schreef:IK, je beweert dat ik tevreden ben met mijn huidige staat van bewustzijn. Dat heb ik nergens geschreven en is ook zeker niet waar.

Duidelijk. Wat zijn ze toch fijn die emoties, je bent in ieder geval bewust van wat je meemaakt en dat bevalt je prima. Tevreden zo of nog steeds vaag?

Laatbloeier schreef:Dualiteit is een illusie, alles is één, dus wij gewone peupels begrijpen het ook allemaal.
Als alles één is, kan 'IK' niet 'in vergelijking' tot ons, de anderen, de zaken béter doorhebben, tenslotte.
'IK' bestaat niet eens als afzonderlijk individu! Wat een opluchting weer, mensen.

En Laatbloeier; geniet je nog steeds van de communicatie?

(O, en ik vermaak me overigens prima met deze uitwisseling. Ik hoop dat we geen van allen gevoelens als 'boosheid' en 'irritatie' erbij voelen opwellen! )

Of was jij jezelf van aan het overtuigen dat je daarvoor toch wel moeite moest doen?

Of slaat de irritatie en de boosheid toch toe bij 'de gewone peupels'?
Hoe kan het nou dat WAT IK ZEG, bij jullie ALLEMAAL op emotionele knopjes drukt? Kan ik op jullie knoppen drukken?
Helaas mensen (ik heb jullie nooit peupels genoemd): DAT DOEN JULLIE HELEMAAL ZELF. WAT EEN OPLUCHTING (dat jij daar dus zelf iets aan kunt doen, mocht je er last van hebben).

Onbegrip - fase 1
Irritatie - fase 2
Sarcasme - fase 3
Boosheid - fase 4
Mij aanmerken als 'vijand' - fase 5
En verzin er zelf nog wat bij. Maar de basis is de ontkenning dat we me iets geconfronteerd worden wat we niet begrijpen...

Wordt zo boos als je wilt, vuur al je pijlen op mij af, fire away, scheldt me uit, vervloek me, meldt me bij de beheerder. Allemaal EMOTIES uit ONBEGREPEN GEVOELENS die GEPROJECTEERD worden op de WERELD die jij ERVAART. Het FEIT is alleen dat dat NIET OVER MIJ GAAT. JIJ/JULLIE DENKT/DENKEN ZÓ. Het gaat over JOUW beeld wat JIJ VORMT. Het zou geen REET moeten uitmaken wat ik zeg. Want dat is mijn wereld. Lees "wat je zegt ben je zelf" in dit forum maar. Reageer maar - constructief en objectief - als je durft! Of als je kunt...

Maar begrijpen hoogbegaafden dát niet. Het meest ELEMENTAIRE wat een kind wel begrijpt, maar wat we opvoeden met ons EIGEN VERBOGEN WERELDBEELD. Das toch vreemd... en olie op het vuur. Burn baby, burn. Kom, ga met mij de échte discussie aan!

Of is dat nog steeds vaag?

jeamldrp schreef:Zo dan. Ik probeerde een reactie te formuleren naar aanleiding van jouw reactie op mijn vraag of je onverschillig bent. De reactie bestond voornamelijk uit meer vragen en meer begrip te verkrijgen in wat je predikt.
Nu ik bovenstaande reactie lees zie ik daar van af. Ik zal het met mijn kortzichtige brein die grotendeels uit cognitieve trucjes bestaat nooit begrijpen.
Je bent in mijn ogen de waarheid en niets dan de waarheid en zeer tevreden met jezelf. Je opmerking dat je irritant en cocky bent tekent een grote mate van zelf kennis en de opmerking dat je niet te lang in de buurt van je gezelschap moet verkeren klopt ook wel redelijk.

Ik wens je veel succes in utopia en ik blijf in verwondering achter waarom je zoveel moeite steekt in het uitleggen van materie die geen enkel mens zal kunnen begrijpen.

Héérlijk, hier in Utopia. Wat werkt mijn talent 'op knopjes drukken' toch goed. Of ben ik nu weer irritant en cocky? Wacht, ik preek nog wat meer: vertel eens; voor hoeveel mensen spreek jij? Oh nee, shit, das een vraag. Dus jij vindt zelf óók dat "jouw brein kortzichtig is wat hoofdzakelijk uit cognitieve trucjes bestaat wat je nooit zult begrijpen"?! Wat is dan het 'probleem'? Nog meer vragen.

Kom op joh, gooi het eruit! Je hebt vast meer in huis dan 'dit' (stukje verwijt en sarcasme).
Ik bijt onderwijl nog wat meer mensen in hun nek.

P.S. "wat je zegt ben je zelf".

En Laatbloeier; geniet je nog steeds van de communicatie?

Tja... daar moet ik 'ns even over nadenken... ik word niet graag in m'n nek gebeten.

IK, heeft voor jou het leven nut ?
on topic: Kun je als vampier ook wisselvallig zijn of is dat meer constant?

Vraag me af buiten het forum om, hoe zouden mensen jou omschrijven in hun projecties?

Ik heb het gevoel dat je voor dit forum een masker hebt opgetrokken en jezelf niet durft te zijn. Ergens vind ik dat verdrietig, want je zoekt blijkbaar toch een soort van aansluiting op dit forum. Waarom als vampier? Waarom als projectie?
En dan zal je terugkomen... dat IK degene ben met een masker en die om DIE redenen reageer op het forum vermoed ik. Dat zou zomaar kunnen.
In die projectie kun je of ik echter geen vampier zijn (Euh ja, in mijn ogen). Dan ben je eigenlijk zoals iedereen op deze planeet. net als ik.
Prima, maar dan stoort mij die term 'vampier'. Een vampier heeft geen spiegelbeeld en dus geen projectie, wist je dat?

IK: wat ik me altijd afvraag over mensen met jouw soort wereldbeeld (dat alles één is en niet anders kan zijn dan het is) - ben je ook oprecht zorgeloos als het bijvoorbeeld om je kinderen gaat? Dat kan ik me namelijk niet voorstellen. Stel dat iemand jouw kindje expres pijn doet. Reageer je dan ook 'zorgeloos'? Blijf je dan in het gevoel 'het kan niet anders zijn dan het is'. Met ook diezelfde neutrale emotie / geen oordeel tegenover de dader?

Of is de logica dan: "in zo'n geval verlies ik mijn zelfbeheersing en sla ik zo iemand de hersens in. Dat is nou eenmaal zo."

Eerlijkgezegd: als het de eerste optie is, is dat alleen al voor mij een doorslaggevend argument om de wereld duaal te blijven beschouwen... (Maar ja, nu presenteer ik dit ook weer als een duale keuze, dat zal wel niet mogen :p )

Eindelijk een discussie waarvan ik wel genieten kan!

Ik kon alles wat IK beschreef redelijk goed begrijpen, tenminste in mijn subjectieve begrip. Toch kies ik zelf niet voor deze staat of het nastreven van deze staat (ik kan hem heel goed voelen en beleven, heerlijk, soms doe ik het stiekem even, gewoon omdat het voor even wel leuk is , maar dat zal wel net weer niet de bedoeling zijn), gewoon omdat ik daar geen zin in heb. Ik snap hoe aanlokkelijk het is, maar die tijd komt vanzelf voor mij, na mijn dood. Nu leef ik liever. Ja, IK blijf liever nog leven, tot ik het niet meer zo leuk vind.
Ik vind het ook HEERLIJK om emoties te hebben. Anderen mogen bij mij op knopjes drukken, vind ik prima, ik raak niet uit mijn evenwicht van emoties. Ik druk de knopjes bij mezelf wel in als ik te weinig voel. Emoties veranderen MIJ ten diepste niet.

Dan het voorstel van Plato: daar kan ik echt helemaal niets mee. Moraliserend op en top, alleen vanuit eigen waardeoordelen kunnen denken. Dat vind ik de reinste armoe van het zijn. Sorry dat het er nogal bot staat, maar dat is hoe ik het beleef.

Wat ik het meest boeiend en ook het meest schokkend vind aan deze discussie is de de onzekerheid en de diepe zoektocht naar iets van veel van de posters hier. Dat mensen (andere posters dus) zo gemakkelijk iets voor kunnen stellen waarvan anderen dan denken: zo zou ik moeten zijn, of zo zou ik willen zijn. De vergelijkingsneiging. Aan wie ben je verantwoording schuldig? Aan anderen? Aan jezelf? Waarom? Moet je het allerbeste van dit leven maken? Van wie dan? Wat een vermoeiende eis stel je dan aan jezelf.

rewind schreef:Eindelijk een discussie waarvan ik wel genieten kan!

Ik kon alles wat IK beschreef redelijk goed begrijpen, tenminste in mijn subjectieve begrip. Toch kies ik zelf niet voor deze staat of het nastreven van deze staat (ik kan hem heel goed voelen en beleven, heerlijk, soms doe ik het stiekem even, gewoon omdat het voor even wel leuk is , maar dat zal wel net weer niet de bedoeling zijn), gewoon omdat ik daar geen zin in heb. Ik snap hoe aanlokkelijk het is, maar die tijd komt vanzelf voor mij, na mijn dood. Nu leef ik liever. Ja, IK blijf liever nog leven, tot ik het niet meer zo leuk vind.
Ik vind het ook HEERLIJK om emoties te hebben. Anderen mogen bij mij op knopjes drukken, vind ik prima, ik raak niet uit mijn evenwicht van emoties. Ik druk de knopjes bij mezelf wel in als ik te weinig voel. Emoties veranderen MIJ ten diepste niet.

Dan het voorstel van Plato: daar kan ik echt helemaal niets mee. Moraliserend op en top, alleen vanuit eigen waardeoordelen kunnen denken. Dat vind ik de reinste armoe van het zijn. Sorry dat het er nogal bot staat, maar dat is hoe ik het beleef.

Wat ik het meest boeiend en ook het meest schokkend vind aan deze discussie is de de onzekerheid en de diepe zoektocht naar iets van veel van de posters hier. Dat mensen (andere posters dus) zo gemakkelijk iets voor kunnen stellen waarvan anderen dan denken: zo zou ik moeten zijn, of zo zou ik willen zijn. De vergelijkingsneiging. Aan wie ben je verantwoording schuldig? Aan anderen? Aan jezelf? Waarom? Moet je het allerbeste van dit leven maken? Van wie dan? Wat een vermoeiende eis stel je dan aan jezelf.

Dan het voorstel van Plato: daar kan ik echt helemaal niets mee. Moraliserend op en top, alleen vanuit eigen waardeoordelen kunnen denken. Dat vind ik de reinste armoe van het zijn. Sorry dat het er nogal bot staat, maar dat is hoe ik het beleef.

Wat ik het meest boeiend en ook het meest schokkend vind aan deze discussie is de de onzekerheid en de diepe zoektocht naar iets van veel van de posters hier. Dat mensen (andere posters dus) zo gemakkelijk iets voor kunnen stellen waarvan anderen dan denken: zo zou ik moeten zijn, of zo zou ik willen zijn. De vergelijkingsneiging. Aan wie ben je verantwoording schuldig? Aan anderen? Aan jezelf? Waarom? Moet je het allerbeste van dit leven maken? Van wie dan? Wat een vermoeiende eis stel je dan aan jezelf.

Grappig ...

Bedankt rewind voor de uitleg van IK zijn hersenspinsels. Ik begreep er minder van.

Ik herken meerlagigheid in emoties.
En het bewust kiezen voor levensdoelen of in ieder geval het abstract denkniveau om jezelf aan of uit te zetten en bevrijdend dus ergens NIET of juist WEL voor te gaan.