Sofie schreef:Visual 6
Auditory 8
Kinesthetic 2
Dit klopt wel voor mij, hoewel er meerdere vragen bij zaten waarbij ik ook 2 keuzes had willen aanklikken.
Ik vraag me af of dit mijn werkelijke voorkeuren zijn of dat dit zo gegroeid is. Op een gegeven moment besloot ik achter in het lokaal te zitten (in groep 5) en van daaruit te observeren wat er gebeurde om mij heen. Ik hoorde de leerkracht praten en dat was voldoende om kennis te vergaren en toetsen voldoende af te ronden. Dit heb ik jaren lang zo kunnen oefenen, in het voortgezet onderwijs had ik in de onderbouw nog steeds voldoende aan deze strategie. De leerkracht vertelde over een onderwerp en ik hoefde het boek er vrijwel niet meer op na te slaan.
In de bovenbouw kwam ik in het studiehuis, tweede fase. Daar werd ineens een zelfstandige werkhouding verwacht en toen moest ik leren.
Ik ben altijd een boekenwurm geweest, maar houd ook van docu's. Daarvan leer ik sneller en meer dan een informatief boek, maar ik vind dat laatste ook een luie manier van leren want het is heel passief.
Inderdaad, Sofie, dat vraag ik me ook af.
De onderstaande Quote van Rianne herken ik bv erg goed.
Rianne schreef:Met trivial pursuit bijvoorbeeld dringt de vraag niet tot me door wanneer iemand het voorleest. Mag ik het kaartje zelf lezen, dan pas dringt de vraag tot me door.
Jouw (Sofie) ervaring met het schoolse is bij mij net omgekeerd, ik bekeek mijn leerboek in het begin van de les en af en toe tijdens, om verder grotendeels weg te dromen; zolang het gezoem van meester of juf bekend voorkwam, was ik er gerust in dat het wel ok zat. Ik dacht ook dat dat zo hoorde.
Vanaf het middelbaar lukte dat niet meer en snapte ik er steeds minder van, met hetzelfde resultaat qua gedrag: wegdromen, maar dan dit keer bij de meeste lessen van zodra ik iets niet snapte, vanuit het idee, zodra je 1 ding niet meer begrijpt, begrijp je de rest toch niet/verkeerd, dus laat maar zitten.
Engels daarentegen, heb ik vooral van tv geleerd, door na het middelbaar veel meer tv te beginnen kijken. En blijkt, mijn kennis van het Engels is heel erg op het gehoor, geregeld als ik iets niet weet ivm uitdrukkingen, grammatica, zinsbouw, ... komt het door het hardop of in mijn hoofd te 'zeggen' gewoon vanzelf , of 'hoor' ik wat juist klinkt.
Bij lessen/presentaties schrijf ik schriften vol bij wijze van spreken, ik schrijf álles op voor zover mogelijk, daarentegen, indien hand-outs/cursus/boek gegeven worden waar alles of voldoende opstaat, doe ik dat niet, en kan ik structureren, verduidelijken, aandachtig volgen (op het gehoor, en dan 'hoor' ik later bij het herlezen hoe het uitgelegd werd). Nou ja, of wegdromen als het mijn aandacht niet vasthoudt, maar dit is in dat geval vooral als het te traag gaat, indien het te snel gaat kan ik dan tóch nog ontspannen(!) luisteren omdat ik kan nalezen wat ik niet meer weet - dan heb ik ondertussen toch al 'gevoel' voor het onderwerp, en da's zeker mooi.
Heel fijn ook als er een structuur/schema op het bord/nota's aanwezig is, om de nieuwe kennis aan op te hangen (de rode draad niet uit het oog te verliezen).
Het idee dat, als je niet moet noteren, je niet oplet, herken ik helemaal niet en ook niet dat je door te noteren al veel weet (wél bij doelbewust schriftelijk studeren) - da's dus een dooddoener voor mij als reden om niet alles óók op papier te krijgen van een lesgever.
Heeft wel meer met (faal)angst dan met leerstijl te maken...
Aandacht voor deze stijlen (er zijn er ook nog andere) lijkt me best interessant, vooral bij leren leren, en dan vooral om zoveel mogelijk aanpakken te leren kennen/toepassen waar het goed kan werken, niet om te zeggen 'kan ik niet, doe ik niet
(en ik heb een testresultaat om het te bewijzen, so you can't make me!)'.
Ondertussen heb ik door online rondneuzen ook al gevonden dat sommige researchers enorm skeptisch zijn over dit soort opdelen in leerstijlen, maar het lijkt me dat de problemen vooral liggen in het denken dat je nu dé manier gevonden hebt (out with the old! Wheeee!) en ook in de vraagstelling/antwoorden van de lijstjes, het hangt bv af van de situatie of van hoe je het bekijkt of ook bv: je weet dat je A moet antwoorden, maar je weet ook dat je bv A doet om sociaal niet in de problemen te komen, en dat B veel beter voelt...
Als ik net wakker ben is het zelfs zo dat ik in 1e instantie, geen betekenis kan koppelen aan de woorden die ik hoor.