HB-Forum.nl

Hey iedereen,

Ik vroeg me iets af na een gesprek dat ik met iemand heb gehad. Het is namelijk zo dat ik enorm veel hoor en waarneem. Om iets concreter te zijn: als ik bv in gesprek met iemand ben, hoor ik nog steeds de auto's die voorbij komen op straat, het vliegtuigje dat overvliegt, mensen die aan het praten zijn, het brommertje dat maar niet gestart geraakt.... Ik weet voor mezelf dat ik wat beter zou willen/kunnen filteren in al deze indrukken en geluiden die op me afkomen maar is vrij moeilijk.

Ik vind dit alles vanzelfsprekend, denk er niet bij na. Maar andere mensen bestempelen het als symptoom van acute stress en vergrote alertheid, zien het als iets negatief. Op die manier krijg ik ook wel wat etiketjes opgeplakt die ik onterecht vind. Want hoor nog steeds al die dingen als ik ook zeer relaxed naar een film lig te kijken vanuit mijn zetel bijvoorbeeld .... Dus daar dan van stress of acute alertheid geen sprake. Maar krijg het moeilijk uitgelegd dat ik hetzelf totaal niet als probleem ervaar maar enkel misschien wat meer zou willen/kunnen filteren.

Het het gevoel dat ze een probleem zoeken waar er geen is. Heeft daar nog iemand ervaringen mee?
Warme groet,
Spooky

Mijn vrienden worden gek van me omdat ik aan tafel of in groep met iemand een conversatie voer...en tegelijk flarden van alle andere conversaties aan tafel of in groep nog hoor.

Als er dan ergens een paar mensen niet op een woord of zo kunnen komen, heb ik altijd de neiging dat aan te reiken.

Resultaat: de persoon met wie ik praat krijgt het gevoel dat ik niet volledig met hem/haar was aan het praten....en de anderen vinden het freaky

Anderzijds, sinds ik er me van bewust ben, lukt het stilaan om me passiever op te stellen en mijn aandacht beter bij één conversatie te houden.

Maar...waarom zou je het zelf als iets negatiefs ervaren? Je ervaart gewoon wat meer dan de rest

Hey azerty,

Ik ervaar het zelf niet als negatief. Vind het gewoon spijtig dat het soms verkeerd wordt opgepakt of direct maar moet betekenen dat er iets 'mis' is. Omdat je 'normaal' niet zo alert bent of zo veel dingen tegelijk waarneemt/hoort. Ik zet de normaal tussen haakjes omdat ik het vanzelfsprekend vind

Maar ben al reeds heel blij te horen dat er nog meer mensen zijn

Warme groet,
Spooky

Ik heb precies hetzelfde probleem (gemak) ......en dat is weleens vervelend.

als mensen aan je merken dat je veel waarneemt en daarbij het stempel acute stress en alertheid gebruiken gaat het dan niet meer om hoe je reageert op wat je waarneemt?

Die benaming van acute stress en verhoogde alertheid kwam van een psy tijdens een gesprek met haar.
Zal ook wel beetje aan mezelf liggen want inderdaad reageer ik vaak non - verbaal wel op die geluiden (eens naar buiten/boven kijken ) Wat niet wilt zeggen dat ik niet ten volle aanwezig ben in dat gesprek want dat is nog wel zo.

dan moet je voor jezelf besluiten wat je er mee wilt doen. Als je je ergert aan het stempel kun je er voor kiezen om wat minder non-verbaal te gaan reageren. Je komt dan misschien betrokkener over, terwijl je in feite even betrokken bent. Als je er geen waarde aan hecht dan het commentaar naast je neerleggen.

Zelfcontrole is ook een kunst. Dat je hooggevoelig bent wil nog niet zeggen dat je als een kip zonder kop zomaar overal op moet gaan reageren. Niet met alle prikkels die binnenkomen, hoef je iets te doen. Op een meer selectieve manier met je aandacht en energie omgaan kan rust geven en je concentratie verhogen.

Ik noem het zelf 'filteren' van irrelevante prikkels. Niet makkelijk maar als je oefent lukt het steeds beter.

Heb je zeker gelijk in jo pipopi. Reeds wel een weg afgelegd maar zeker nog niet bij het goede evenwicht aangekomen
Moet misschien mij eerder afvragen waarom ik zo snel ben afgeleid bij de psy en waarom ik in andere situaties die prikkels wel beter kan uitschakelen of filteren.

Herkenbaar! Ik noem het erg-alert
Ik verbaas me er alleen vaak over dat anderen dat dan niet hebben, of niet zo snel mee-schakelen. Maar ach, alles went

Iedereen is verschillend.
Je noemt 2 karakteristieken op;verhoogde alertheid en stress. Als je dat in een diagrammetje zet dan heb je 4 mogelijkheden. En ze bestaan allemaal (er zijn meer karakteristieken, bv. MBTI en Big Five) meer of minder. Het heeft mij erg geholpen dat ik inzag hoe mensen verschillend zijn, maar ik wordt er nog altijd door verrast.

Ik zie het zo: we zitten in dezelfde wekelijheid, maar mensen verschillen in de capaciteit om prikkels te kunnen verwerken. Wij zeten gewoon meer prikkels om tot waarnemingen. Zien en horen daarom meer!

Wat ik ervaar is dat mensen het fijner vinden als zij merken dat zij jouw complete aandacht hebben op dat moment. Ikzelf ervaar het ook als onprettig als mensen met wie ik sta te praten om hun heen aan het kijken zijn om te zien of andere, ik denk dan interessantere/belangrijkere mensen, voorbij komen.
Het opkijken naar een vliegtuig is niet nodig in een gesprek (tenzij het natuurlijk over een vliegtuig gaat ) En je hoeft ook niet op te kijken, want je weet wat het is, je weet waar het is en dat het weer verder vliegt.

Probeer je aandacht bij de persoon te houden met wie je praat. Ik doe dat door hem of haar aan te blijven kijken (zo goed mogelijk)

Misschien even beter wat nuanceren van mij. Het is niet dat ik continu wegkijk als ik met iemand in gesprek ben. Vind van mezelf dat ik een goed luisterhouding heb. Maar het neemt niet weg dat ik de dingen wel blijf horen/zien tijdens een gesprek. En af en toe word ik daardoor inderdaad wel afgeleid.

Het hangt ook een beetje af van wat soort van gesprek, met wie en in welke omstandigheden. In groepsgesprekken ben ik veel sneller afgeleid dan in individuele gesprekken. Op mijn werk of stage heb ik toch nog nooit de opmerking gehad dat mensen het gevoel hadden dat ik niet aan het luisteren was.

Ging mij ook eerder over het feit of iemand dat nog herkende. Denk dat het steeds wel beetje zoeken is naar het evenwicht in filtering van alle prikkels/indrukken die op me afkomen. Al doende leert men

spooky schreef:
Ging mij ook eerder over het feit of iemand dat nog herkende. Denk dat het steeds wel beetje zoeken is naar het evenwicht in filtering van alle prikkels/indrukken die op me afkomen. Al doende leert men

Het veel registreren en opnemen herken ik ook. Ik word ook regelmatig alert genoemd. Gelukkig!
Veel dingen zien/voelen/registreren zie ik als een goede eigenschap. Ook een goed ontwikkeld overlevingsmechanisme. Lastiger is het, wanneer je omgeving de dingen die jij ziet nog niet geregistreerd heeft.. en dan bepaald gedrag niet begrijpt. Ik vermoed dat je ook dat bedoelt?
Ik kan op mijn werk wel eens lekker alert en aktief zijn, voelt voor mij als: heerlijk productief, terwijl een ander onrustig kan denken: gut was doet ze toch veel en wat..waar maakt ze zich druk om? Tegenwoordig maak ik er maar gewoon een grapje van en kies mijn momenten uit.
Moeilijker is het het soms het soms om evenwicht te vinden in 'tot jezelf komen; en open staan voor omgeving.bedoel je dat ook?
Ik denk opeens aan HSP-gedoe, Elaine Aaron, Hoogsensitieve personen.. Vond ik destijds wel een eye-opener.

Hey Alexandra,

Inderdaad dat is een wat ik bedoelde Bedankt om het wat duidelijker te verwoorden
Ik blijf een beetje te veel bij mezelf eigenlijk. Laat me te weinig zien waardoor ik nog al mysterieus overkom. Als ik dan toch wat meer van mezelf laat zien, slik ik vaak halve zinnen in omdat ik er van uitga dat iedereen wel mee is en kom ik vaak te 'cynisch' over Ook niet echt de juiste bewoording van me maar soit Het probleem binnen - buitenkant. Van binnen een hele wereld vol waarnemingen/prikkels/gedachten maar laat ze langs de buitenkant te weinig zien.

Heb wel al wat gelezen rond hoogsensitiviteit en herkende daar veel in. Ook eens kijken naar hetgene wat jij vernoemde

Warme groet,
Spooky

Dank je Spooky, heel graag gedaan.
Het 'laten zien' van jezelf ,gebeurt vaak makkelijker wanneer je je ook begrepen voelt. Het is ook maar net in welke situatie je je bevindt ook.
Groetjes terug

Om te kunnen begrepen worden, moet je natuurlijk eerst jezelf wat laten zien
En inderdaad verschilt van situatie tot situatie. Al doende kom ik wel tot een evenwicht waarin ik mezelf kan vinden