Komende week heb ik een sollicatatie-gesprek bij een consultancy-bureau op mijn vakgebied; op basis van het opsturen van mijn CV ben ik uitgenodigd....
Wat ik mij afvraag: moet ik vertellen dat ik HB ben en dyslextisch?
Vanuit Mensa geef ik wel eens de workshop "Vertel ik op het mijn werk? En zo ja, hoe dan?"
Heb 'm onlangs nog op de Dag van de Hoogbegaafdheid gegeven.
We laten mensen daar 4 vragen beantwoorden:
- ‘argumenten om het wel te vertellen’
- ‘welke reacties verwacht ik’
- ‘in welke situatie kan ik het het beste aan de orde stellen’
- ‘hoe kan ik het het beste aan de orde stellen’.
En dan delen de deelnemers hun ideeën en kan ieder voor zich bepalen hoe ze verder willen.
We sluiten altijd af met:
- je bepaalt zelf of je het vertelt of niet
- het is belangrijk is dat je de consequenties ervan helder hebt
- het is goed als het een bewust besluit kan zijn
- argumenten op een rij hebben helpt je ook als op het werk onverwacht ter sprake zou komen dat je hb bent
Wat ik mensen wel altijd adviseer, als jij besluit het te vertellen, zorg dan dat je niet de eventueel aanwezige negatieve associaties bij het woord hoogbegaafdheid bij anderen de vrije loop laat.
Wanneer jij het woord hoogbegaafdheid gebruikt, hebben andere mensen daarbij zo hun beelden en opvattingen. En helaas weten we dat die vaak niet positief zijn. Jij moet vervolgens tegen die 'foute' beelden vechten.
Wat een goede manier is, is om eerst een aantal eigenschappen van jezelf te beschrijven die aan HB gekoppeld zijn, voordat je het woord zelf gebruikt. Het is mogelijk dat je gesprekspartner (met een correct beeld van HB) het woord dan als eerste in de mond neemt en dan kun je dat bevestigen.
Doet de ander dat niet, dan kun je zelf het woord gebruiken als afrondende samenvatting van die eigenschappen die je net genoemd hebt. Dan heb JIJ het beeld bepaald wat voor jou bij het woord hoort, ipv dat je de associatie van de ander de vrije loop laat.
Maar denk vooral goed na waarom je het wilt vertellen (is het een excuus? wil je specifieke werkomstandigheden? is het juist een verkoopargument van jezelf?) en wat je ermee wilt bereiken.
Ook hierbij geldt: kijk uit voor wat andere mensen denken en niet uitspreken. Er zijn mensen die het pochen vinden. Maar als jij het vertelt, omdat je graag wilt dat je mogelijke nieuwe werkgever dit weet, zodat hij ........ (vul maar in)
Vertel jouw intentie om het te vertellen er dan ook bij!
ik denk dat exact dezelfde redenering op gaat voor dyslexie.....
Ben benieuwd wat je gaat besluiten en hoe het vervolgens uitpakt!!
succes!
Mijn CV is wat onrustig: 2x ruim 1,5 jaar bij een werkgever.....hb wil ik voornamelijk gebruiken om te zeggen dat ik snel de uitdaging in iets verlies en daarom ook de consultancy/detachering in wil.....wel het vakgebied (dat vind ik super), maar ook de afwisseling....
denk er dan wel aan: eerst zeggen (bijvoorbeeld:) dat je van afwisseling houdt, graag uitgedaagd wordt, graag je tanden in iets zet en er dan ook helemaal voor gaat, van kennisintensieve trajecten houdt, dat je misschien geen afmaker bent, maar wel een opzetter, dat je graag op eindresultaat beoordeeld wordt en niet gemicromanaged wilt worden, dat je wilt kunnen groeien, ..... etc
en DAN pas - eventueel - het woord hoogbegaafd gebruiken
Ik zou het niet noemen, want het roept teveel vragen op. Dan heeft men liever wat meer zekerheid. Heb het liever over je kwaliteiten. Bij dyslexie bij sollicitatie kom ik uit bij deze link
Ben het met Rianne eens. Als je uitdaging gebruikt en afwisseling nodig hebt in je werk is dat mijns inziens voldoende. Want dan heb je toch gezegd wat jij nodig hebt en kan de werkgever daar later je nooit een verwijt over maken.
Het benoemen van HB kan neg.associaties teweeg brengen en men snapt toch niet inhoudelijk wat het is. Kan zijn dat ze gecharmeerd dan van je zijn, maar uiteindelijk word het ook vaak tegen je gebruikt gedurende je werk.
Ik gebruik het alleen als ik een baan aangeboden krijg die ik eigenlijk helemaal niet wil, hihihih. Dan is men gauw klaar met je.
ik zou het ' labeltje plakken' aan hen overlaten en zoals Rianne aangeeft duidelijk benoemen wat voor persoon je bent en wat voor manier van werken bij je past. Iemand die bekend is met hoogbegaafdheid zal misschien er vervolgens naar vragen (of zelf de conclusie trekken zonder wat te zeggen) en mocht dat niet zo zijn dan heb je denk ik helder genoeg benoemd wat voor persoon je bent.
Succes met je sollicitatie! Ik zit in de advieswereld en afwisseling van onderwerpen en opdrachtgevers is heel leuk en kan ik je echt aanraden.
En dan, welke kleur stropdas? Klassiek, modern, wild,
conservatief, streepje, bolletjes, motiefje?
Smal, breed en welke knoop, 4-in-hand, Windsor (dubbele) of toch maar een Pratt?
Overhemd: effen, streepjes, ruitjes, rustig, gekleurd, met verschillende kleuren
Dit in combi met stropdas, of juist niet?
PS
Ben niet ijdel, want ik kijk maar één keer per dag in de spiegel ... alleen wel héél lang.
Groet,
MP
Hoe meer geduld je hebt, hoe meer mensen er gebruik van maken. Reclame: Mijn nieuwe boek: Wikken en Wegen -op weg in labyrinten en doolhoven- verkrijgbaar via Fraaiewoorden.nl
mooi antwoord; positieve punten benoemen om zo een beeld te schetsen. Ik denk dat ik hier stiekem ook iets mee kan (ga binnen het bedrijf wisselen en heb zeer binnenkort een POP gesprek).
Kim: vwb de dyslexie zou ik toe willen voegen dat, wanneer je verwacht dat dit een belemmering zou kunnen zijn bij je werk, de meeste werkgevers je eerlijkheid zullen waarderen.
Spannend, succes morgen, wees jezelf en heb vertrouwen!
Zonnige groet
De zee is eigenlijk één grote vissoep met nét iets te veel bouillon
@marco-polo.. een spijkerbroek kan écht niet bij een sollicitatie Ook niet voor mannen.
@Kim24, je hoeft ze helemaal niks te vertellen over je hb en "deskleksie" Als je een goede werkgever treft dan ziet hij tijdens het gesprek al wat voor vlees hij in de kuip heeft. En daarbij als je vertelt dat je HB bent heb je 2 mogelijkheden (tenzij hij/zij weet wat het is) 1. de verwachtingen worden te hooggespannen, mss denken ze wel dat je een fotografisch geheugen hebt of nooit foutjes maakt.. zit je dan of 2. ze schrikken ervan en nemen je niet aan, dat was bij mij bijna het geval maar hier zagen zij het dus ik hoefde niks te zeggen, al blijkt het nu dat hun angsten gegrond bleken (bedreigend voor collega;s en zit in de verkeerde rol dus heb geen "machtspositie" wat niet klopt met hoe ik ben)