HB-Forum.nl

Gek, hoe vreselijk spannend ik het vind om hier iets te schrijven. Ik voel me hier thuis, maar ergens ben ik toch weer bang om 'door de mand te vallen'...

Ik ben Chabeli, 29 jaar, getrouwd en moeder van twee kids. En zeer waarschijnlijk hb. Hoewel ik mijn IQ (nog) niet heb laten testen, kan het haast niet anders dan dat het zo is. Of wel? Altijd weer die twijfel...

Als kind liep ik voor, was ik de snelste uit de klas, degene met de hoogst mogelijk haalbare cijfers. Ik verveelde me dood, kletste teveel, wilde niet meer naar school en was regelmatig ziek van hoofdpijn, buikpijn. Middelbare school was niet veel anders. Haalde ik het eerste jaar alleen negens en tienen, besefte ik het tweede jaar dat ik veel populairder was als ik een keer een onvoldoende haalde. De eerste die ik haalde was vreselijk, wat heb ik zitten huilen! Ik was continu in conflict met mezelf: perfectionistisch, maar niet mijn best willen doen. Enorme faalangsten, als kind al. Zo door de middelbare school (VWO) gefietst, zonder huiswerk te doen, zonder op te letten in de klas (want ontzettend saaaaai), en met minimale aanwezigheid. Ondanks dat docenten vaak benadrukten hoe slim ik was, voelde ik me o zo dom. En onbegrepen, anders dan de rest, eenzaam, en vooral ontzettend fake. Voor mijn gevoel droeg en draag ik een masker, want als mensen zien hoe ik 'echt' ben, dan vinden ze me minder leuk. Tegelijkertijd ook die angst dat mensen ontdekken dat je jezelf niet bent en dat je door de mand valt. In 4 VWO een IQ-test gedaan via school gedaan (uitslag is niet bekend gemaakt) en daaruit bleek dat ik hoog gemiddeld tot ver boven het gemiddelde scoorde in vergelijk met andere 4 VWO-ers. Volgens de psychologe die de test afnam, kon ze zien dat ik veel slordigheidsfouten had gemaakt en dat ik de test veel beter had kunnen maken. Ik zou volgens haar een bijzondere aanleg hebben voor wiskunde en natuurkunde. En dat terwijl ik altijd dacht een talenknobbel te hebben

Daarna naar de unversiteit gegaan, in mijn derde jaar een studie erbij gaan doen (want ik had tijd over). Binnen de tijd twee voltijd studies afgerond met een 8, terwijl ik ook 3 maanden op reis ben geweest, met studiereizen meeging, congressen in het buitenland bezocht, een bijbaan had, een relatie en een sociaal leven. Wat anderen zien als 'knap', zie ik als doodnormaal. Ik schaam me zelfs af en toe dat ik me niet genoeg inzet, ik kan nog zoveel beter

Om het verhaal niet al te lang te maken (is het toch eigenlijk al); na het studeren gaan werken met het idee: nu ga ik eindelijk echt iets neerzetten. Al die kennis in mijn hoofd moet toch ergens naar toe! Fout! Ik dacht me vroeger te vervelen, op mijn werk heb ik het toppunt (of dieptepunt) van verveling gehaald. Doodongelukkig was ik. Weer onbegrepen, weer niet genoeg uitdaging. Steeds aan jezelf twijfelen: waarom begrijpen anderen me niet??

Na een lange zoektocht naar wat er mis met me kon zijn, dacht ik het gevonden te hebben: Asperger. Of toch ADHD? Totdat iemand me wees op HB. Wat een vreselijke herkenning! Naar een psycholoog gegaan, omdat ik een objectieve beoordeling wilde. Wat een enorme frustratie-bron blijkt die vent te zijn! Geen Asperger, geen ADHD, maar OCD vond hij toch wel in de richting komen. HB? Wie weet, maar dat is niet van belang. Zegt hij.

En nu ben ik hier beland. Ik kan wel huilen als ik jullie berichtjes lees. Eindelijk!! Mensen die denken zoals ik. Het bestaat gewoon! Voorzichtig durf ik me weer goed te voelen over mezelf. Al ben ik er nog lang niet...

Welkom Chabell,

AL vaak door mij gezegd, maar ja, ik ben een woordjes-mens:

Herkenning en erkenning zijn nu je deel.

En ik hoop je nog veel te zien, lezen en spreken, viruteel dan wel IRL!

gr

MP

Een voorzichtig welkom dan maar.

Je hebt al aardig wat neergezet, daar mag je best trots op zijn ook al heeft het je voor je gevoel weinig moeite gekost. Je hebt het wel gedaan, je had ook kunnen lanterfanten.

Qua werk zou je kunnen zoeken waar je jouw passie in kwijt kunt, of accepteren dat werk een middel is om de rekeningen te betalen en je de ruimte geeft om leuke dingen te doen. Ik ben spectaculair onderuit gegaan in mijn pogingen om werk leuk, betekenisvol en rechtvaardig te maken.

Ik ga er gemakshalve van uit dat jouw kids wel wat van jou hebben meegekregen, dus je zou je op hun school kunnen inzetten voor beter passend onderwijs, dat heb ik ook jarenlang gedaan. Dat gaf best een hoop voldoening.

Ga lekker schrijven na al dat lezen, meng je in gesprekken en discussies. Soms zul je ervan balen ooit hier gekomen te zijn, wat dat betreft is het net het echte leven hier.

gr

Hallo Chabeli!

Dapper van je dat je toch je introductie hier hebt geplaatst!
Wat vreselijk dat een psycholoog denkt aan OCD en het eventuele HB zijn gewoonweg aan de kant schuift!
Diezelfde ervaring heb ik ook gehad. Laat je alsjeblieft geen stickertje van een stoornis opplakken hoor!
Fijn dat je hier zoveel herkenning vindt. En er is echt niks mis met je, al kun je je wel "anders" voelen.
Is een HB-coach niet iets voor je?
Er zijn al verschillende leden van dit forum, die er een hebben.

Enneh, welkom hier!

Groetjes Marlou

Welkom, volgens mij ben je een heel warm mens. Hier zal je je minder eenzaam en onbegrepen gaan voelen.
Heb je de mensa thuistest al eens gedaan? Doe m maar gewoon. Je weet al dat je Hb bent, go for it. Laat.het dan ook maar duidelijk worden, dan weet je waar je aan toe bent, gan je het gaan accepteren, gaan omarmen, en een nieuwe (definitieve) versie van jezelf neerzetten.
Ga de ware Chabeli maar goed leren kennen. Gefeliciteerd met dat wat in de basis een kadootje hoort te zijn .

Soms sla je met kleine tikjes een paaltje in een grond; ik krijg nu het beeld van het hoofd van een psycholoog dat met kleine tikjes.........

Welkom............

Van harte welkom bij de familie HB Chabeli, eindelijk thuis

Zo voelde het tenminste voor mij. Al ben ik niet zo'n grote schrijfster en reageer ik niet overal op, maar dat geeft niet..het mag hier.....jezelf zijn....hier word je begrepen.

Groetjes, Margot

Welkom Chabeli. Wat een mooie intro.

Welkom Chabeli . Jouw psych klinkt niet als iemand die je verder gaat helpen. Het is wat mij betreft nooit handig om een optie volledig aan de kant te schuiven en alleen op optie 2 te focussen.

Bedankt voor jullie reacties. Wat een warm welkom!

Een paar reacties op jullie berichtjes:

Mijn kindjes zijn nog erg jong; de oudste wordt in januari 3 en de jongste is 6 maanden. Hb is op deze leeftijd nog niet vast te stellen, wel loopt de oudste flink voor en de jongste is er ook al erg vlot bij. Er is een grote kans dat zij allebei hb zijn. Overigens is mijn man ook hoogintelligent en mogelijk hb, wat dat betreft kunnen ze geen betere genen hebben.

Ik denk er inderdaad over om een hb-coach in te schakelen. Dat ik klaar ben met mijn psycholoog, was voor mij na sessie 1 al meteen duidelijk. Echter, sommige dingen uit je opvoeding/leven schudt je toch niet zo makkelijk van je af. Dus, tegen beter weten in, heb ik geprobeerd de beste man een kans te geven. Nu zijn we een sessie of 4, 5 verder en ik kan zeggen dat ik het echt mijn best heb gedaan, maar dat hij mij simpelweg niets dan frustratie te bieden heeft. De volgende sessie wordt dus de laatste (nu alleen nog alle moed verzamelen om hem dit ook duidelijk te maken ). Ik wil echter eerst het ene afronden, voordat ik me stort op het volgende.

Ik heb inderdaad de mensa thuistest gedaan; die deed ik in 8 minuten en had een fout of 4, 5. Maar wat zegt zo'n testje nou eigenlijk?

Welkom!

Welkom hier op het forum!
Ik hoop dat je je hier niet gaat vervelen en dat je veel herkenning vindt.
(ik verveel me zelfs hier wel eens, hahahah, ik ben een hopeloos geval)