HB-Forum.nl

Iedereen heeft in meerdere of mindere mate nood aan interpersoonlijk contact. En dan bij voorkeur met personen die zoveel mogelijk op ons lijken. Yet heeft in het topic 'Het is eenzaam aan de top' een mooie samenvatting gegeven, die ik hier weer even quote:

Yet schreef: Wat mij betreft: ik heb zowel onder 140 als erboven gescoord & ja ik ervaar verschillen op forum.
Verschil in hoeveel ik geniet van gedachten, humor, wat men deelt met je ...

Ik ervaar onderstaande verschillen op het forum maar komt dat voort uit verschillen IQ? Deels misschien.
*zit er enige logica in of is er geen enkele behoefte om gedachten te staven?
*verschil in flexibiliteit, beweeglijkheid, creativiteit
*hoe defensief is iemand? en vnl bezig met eigen gedachtenpatroontjes verdedigen of tot iets van synergie mogelijk
*begrip, helderheid in denken
*verschillen in kwetsbaarheden, muurtjes en blinde vlekken
*verschillen in werkelijk interesse in de ander of meer spuien
*verschillen in bewust kunnen worden van eigen biases

grtjs
Yet

Remmen los, gas geven, het zijn synoniemen voor hetzelfde: helemaal jezelf kunnen zijn. Een ander, of meerdere, hebben bij wie je dat kunt, dat is zo kostbaar. En mensen, van welk pluimage of IQ dan ook, vinden niet makkelijk iemand waar het op alle vlakken mee klikt. Hoe meer we naar de extremen van de IQ Bell-curve gaan, hoe minder mensen er zijn, met wie we voldoende raakvlakken delen. Hoe komt dat? Is er nog iets toe te voegen aan dat lijstje van Yet? Ervaar je dat ook? Welke problemen ondervind je dan? En wat doe je eraan?

-

Ik bedoelde communicatie, interactie met alles om je heen: mensen, dieren, dingen, data, details, observaties, bewegingen, en zo... heel breed dus. Interactie tussen dat en wat er in je hoofd gebeurt. Van trial en error naar onderzoekende blik.

Daarin zijn verschillen, blikken. Met interveniërende variabele emoties en sociaal verleden die je blik scherpen en vertekenen als een soort 'looking glass' + de mate waarin mensen kunnen reflecteren en evt. biases zien (op meta niveau kunnen schouwen hoe ze met data omgaan).

dat dus ... daarin zie ik verschillen
dat, hoe je omgaat met info, heeft invloed op de ontwikkeling van je denken, je probleemoplossend vermogen en je honger

grtjs,
Yet

@ Phys
Ik heb een haat-liefde verhouding met de 'mens' ... heel vaak vind ik het vermoeiend en heb ik helemaal geen zin in wat anderen 'leuk' vinden.
Maar als het éénmaal met iemand klikt & je merkt wederkerigheid in contact geeft me dat ook wel weer heel veel.

grtjs

Yet schreef: dat dus ... daarin zie ik verschillen
dat, hoe je omgaat met info, heeft invloed op de ontwikkeling van je denken, je probleemoplossend vermogen en je honger

grtjs,
Yet

Kun je verder uitleggen hoe het een het ander beïnvloedt?

Ik kan me voorstellen dat hoe je opgevoed wordt, invloed kan hebben op probleemoplossend vermogen. Ik heb ooit eens een blogpost gelezen over verschillen in opvoeding van jongens en meisjes, die stelde dat meisjes in een Westerse cultuur meisjes leren dat ze goed zijn als ze iets tot een goed einde hebben gebracht en jongens leren dat ze iets goed gedaan hebben, wat dan zou kunnen verklaren waarom vrouwen makkelijker opgeven of het op zichzelf betrekken, wanneer ze een moeilijke taak moeten oplossen: "Ik ben er niet goed genoeg voor". Terwijl mannen langer blijven proberen en het minder op zichzelf betrekken: "Het is niet mogelijk". Hetzelfde geldt voor opgroeien in een meer wetenschapsgerichte omgeving of het al of niet volgen van een academische opleiding: kritisch lezen, denken, schrijven zijn aangeleerd en dus aan te leren. Heb je dat niet aangeleerd, dan kun je op die manier niet denken en dus ook niet communiceren. Dat zijn grote gaten als je met elkaar op dezelfde manier wil praten. Ik kan me absoluut voorstellen dat dit aansluiting in de weg staat. Het is hier ook op het forum te zien, denk ik...

Ik heb ooit een topic geopend over 'wetenschap is kinderspel' doordat ik heel jonge kinderen onbevangen zag spelen en verkennen, uitproberen en conclusies trekken. Je ziet veel als je veel met erg jonge kinderen bent, of kids die wat ouder zijn maar een portie 'eigenheid' hebben behouden.
Ik zag overlap met experimenteel onderzoek.
Betrokkenheid en gedrevenheid en oog voor wat er gebeurt en de soort dingen die je wil weten, de communicatie die je er over hebt met anderen en de uitdagingen die je aangaat hebben (theoretisch) invloed in hoeveel je uit je denkvermogen & probleemoplossend vermogen gaat peuren. Al ben je met met dezelfde potentie geboren.
Puur omdat de ervaringen die je opdoet anders worden gestuurd. De mens haalt meer of minder uit zijn potentie door allerlei interne en externe factoren. Probleemoplossend vermogen kent een opbouw in complexiteit, komt niet binnen waaien, is een traject en weg die je aflegt/aangaat (leerproces). IQ testen meten niet alleen 'potentie' maar ook het traject dat je hebt afgelegd.

Daarnaast heb je de crea-flex-out of the box wat ook waanzinnig interessant is ... de seredipities
Ik noemde het even 'probleemoplossend vermogen' maar je kan dat ook vervangen met onderzoekende blik.

Hm, ik ben naar de open Yale course Psychology van Paul Bloom aan het luisteren en die vertelde in een van zijn lessen dat de ouders (of dus het gezin waarin je opgroeit) geen invloed heeft op IQ-testen. Dat hebben ze achterhaald met tweeling-studies en studies met geadopteerde kinderen. "Shared environment does not effect your intelligence or personality" - les 13 Why are people different?

Blijkbaar ben je de eigen motor van jouw leerproces?

Ja, dat van de tweelingstudies heb ik kennis van genomen ... lang terug al dus heb het niet paraat. Maar de benamingen zullen vast kloppen.
(het ging om tweelingen die in verschillende omgevingen waren grootgebracht maar qua cognitieve mogelijkheden zich vergelijkbaar hadden ontwikkeld)

Jij noemt het een 'motor' ... ik zie het als een blik 'in de wereld', een 'hoedanigheid/manier van zijn' dat je door je ervaringsslinger door je leven heen leidt. (edit-wat je doet met je ervaringen dus)
Komt denk ik op hetzelfde neer ongeveer met persoonlijke associaties daarbij die bij je persoonlijkheid passen.

-edit en dat zijn probeerde ik uitéén te rafelen in 'bovenaan' ; want het heeft ook met interactie van doen met wat om je heen is (mensen dingen bewegingen), hoe je die aangaat.
Ik zie het overigens niet als een 'drive' & jij waarschijnlijk wat meer? Ik zie het meer als toeschouwer en toetser, de innerlijke eeuwig nieuwsgierige kleuter.

Tgoh, zijn dat niet gewoon veel synoniemen voor hetzelfde?

dat weet ik echt niet

Ik geloof wel in intersubjectiviteit

verhaal = moeite waard!!
http://www.marjadevries.nl/deheleolifan ... eiding.php

PS skipp plies wel de wollige interpretatie er onder... ik zocht gewoon ff gauw een versie van het soefie verhaal

Ja, heerlijk verhaal hè! Ik ga er trouwens van uit dat we denken de hele olifant te zien, maar in werkelijkheid zien we de slurf van een heel ander wezen dat dan de slurf van nog een ander wezen blijkt te zijn enz.

Emoties durven mijn redenering al eens blind te maken

zo probeer ik zo vaak mogelijk bewust van mijn omgeving te zijn en mijn rationaliseringen maar het loopt er soms al eens wat lomper uit als ik zelf zou willen.



autopilot n'est pas ravissant

Hm, ja, maar zonder emoties zijn we niets het is niet noodzakelijk om jouw emoties uit te schakelen om te kunnen redeneren. Je moet je er wel bewust van zijn. En dat is niet altijd makkelijk...

Valt me op dat het lijstje van Yet voornamelijk verschillen weergeeft.
Ik neem aan dat er ook juist overeenkomsten zijn die voorkomen dat er een klik valt.

Willem Wind gaf me in een gesprek een uiterste voorbeeld van twee 'kameleons' die elkaar ontmoeten en elkaar met de beste intenties nooit vinden omdat ze beiden aan blijven passen, die aanpassing van de ander opmerken maar niet herkennen als een aanpassing, weer aanpassen, met tussendoor alle verwarring die het veroorzaakt. Mochten ze elkaar vinden dan is het meestal niet op beider 'top'-niveau. Kan dan natuurlijk wel groeien.
Ik heb het nog niet meegemaakt (voor zover ik heb gemerkt )