HB-Forum.nl

Ik zag gisteren een documentaire – speelt geen rol welke – en daarin zei de hoofdfiguur op zijn vakantiehuis en –domein in Italië: hier kan ik tot rust komen. Thuis heb ik altijd het gevoel dat ik moet presteren, dat ik iets gelezen moet hebben, dat ik iets nieuws gemaakt moet hebben, zijn er continu verwachtingen, terwijl ik hier gewoon kan “zijn”.

Ik vond het een heel herkenbaar en frappant citaat, ik kreeg er zowaar de tranen van in de ogen. Alleen heb ik geen vakantiehuis in Italië waar ik regelmatig naar terugkan

Het is de eerste keer dat ik er zo over nadenk, over de nood aan een plek vol rust, zonder verplichtingen. Ik ben immers, waarschijnlijk zoals velen hier, iemand die zichzelf continu onder druk zet – lezen, schrijven, werken, creëren, leren, enzovoort. Maar de laatste jaren heb ik dat te fel gedaan en de nood aan een rustperiode is groot.
Alleen kan ik me geen buitenhuis permitteren en al evenmin mijn gezin (vrouw en twee kindjes) regelmatig in de steek laten.

Hoe creëren jullie een plek en/of tijd van rust en gewoon “zijn” ? Yoga doen, fietsen, muziek beluisteren, filmpjes bekijken zijn allen manieren van mij om te ontspannen, maar het zijn allemaal tijdelijke activiteiten, thuis of met thuis als einddoel (fietstocht bvb. leidt steevast opnieuw naar huis). Ik zou graag een manier vinden om ontspanning op een meer structurele manier te integreren in mijn leven…
ik heb al gedacht een stuk bouwgrond te kopen en er een tuinhuis op te zetten, maar bouwgrond is niet meer betaalbaar... en een tuinhuis/blokhut in de tuin als relaxatieplek, daar is onze tuin spijtig genoeg te klein voor. en de hoek in huis die ik voor mijzelf opeis, is sterk verbonden met werken - mijn bureau staat daar en daar heb ik mijn doctoraat geschreven, talloze boeken gelezen, etc.
op iets langere termijn verhuis ik mijn bureau naar de sous-sol, en wil daar ook een zetel, mijn gitaren en een stereo plaatsen, maar daarvoor moet ik eerst verder de kelder opruimen en de sous-sol leegmaken... niet onmiddellijk haalbaar dus...

Dit is ook één van mijn thema's momenteel.
Ben benieuwd wat voor reacties er komen.

Mijn oase van rust zit in de dingen die ik doe.
Hardlopen, skaten, paardrijden, skieen (en het paard verzorgen) zijn allemaal dingen waarbij mijn brein met vakantie gaat en ik alleen nog maar daar mee bezig ben. Voor mij biedt het tevens een optimale balans tussen fysiek bezig zijn en geestelijke inspanning...
Heerlijke rustmomenten op de dag
En hoewel ik mijn paard natuurlijk niet overal ter wereld mee kan nemen, kan ik dat met mijn hardloopschoenen wel. Dus maken ook kilometers in alle landen waar ik voor mijn werk kom...
En het gekke is dat voor mij tot rust komen zonder fysieke component vaak niet betekent dat ik tot rust kom. Dan blijft mijn brein gewoon doorwerken en heb ik geen rust in mijn kont (dan wordt ik bijna hyper actief volgens mensen om mij heen). Dus de combi maakt dat ik echt tot rust kom. En ja, het zijn tijdelijke momenten, maar wel momenten die bij mij iedere dag een plekje hebben en daarmee dus een continue factor zijn....
En wat dat voor jou is... geen idee dat is zo ontzettend per persoon verschillend, ik kan alleen mijn oases met je delen en misschien is het wat voor jou...

Oh ja, en dan is er voor mij nog een hele tegenovergestelde van deze oases, namelijk de momenten dat ik een vliegtuig instap (meestal werk gerelateerd en in mijn eentje). Ik moet dan een poos in zo'n kist zitten en dat blijkt voor mij hét ideale moment om zaken weer eens te overdenken (en als dat naar nieuw zeeland is is dat bovendien ook nog heel lang )

Christina schreef:Dit is ook één van mijn thema's momenteel.
Ben benieuwd wat voor reacties er komen.

Heb een bandje met een soort meditatie oefening,
werkt bij mij. Gebruik ik elke avond, en als ik het eens niet doe,
merk ik het in mijn nachtrust.

Daarnaast heb ik een aantal adresjes van kloosters waar ik
elk jaar wel eens een lang weekend, of een week mezelf
terug trek. Stilte en contemplatie en veel lezen, nadenken
en schrijven. Kosten zijn niet zo hoog (VP +/- 40 Euro per dag)

Helaas levert dat soort uitstapjes wel kunst en vliegwerk voor
het thuisfront op (3 kids, 2-4-6 jr)

Ik wilde eerst schrijven dat 'de drukte' juist mijn oase van rust is. Ik ben het liefste continu bezig tot ik van slaap neerval.

Maar, het is niet helemaal correct. Ik wandel veel. Ik doe dat in plaats van ander vervoer en de verantwoording voor de tijdverspilling is dat ik tijdens het wandelen kan ontspannen. Wel is het zo dat ik dat wandelen heel fijn vindt omdat ik dan meer kan nadenken dus of het echt rust is weet ik niet.

Met een afgelegen plekje als een huisje in Italië zou ik niet weten wat ik moet doen. Volgens mij is dat ook een beetje in de cultuur gesleten, dat we een huisje nodig zouden hebben of iets anders weinig betaalbaars. Ik verbaas me over je grote opsomming van mogelijkheden gekoppeld aan waarom het niet zou kunnen. Het komt een beetje over als denken in beperkingen in plaats van mogelijkheden. Bijvoorbeeld:
- 'je hoekje in huis is te veel verbonden met werken' maakt dat je hoekje onmogelijk of zou het misschien wel betekenen dat je juist iets aan je hoekje moet veranderen?
- 'De kelder opruimen en sous-sol leegmaken niet onmiddelijk haalbaar' ... ik weet niet wat ik daarvan moet denken.

Verder ook geldt misschien wel dat het niet draait om een fysieke plek waar je tot rust kunt komen. Het draait om een virtuele plek, namelijk in je agenda. Zo'n buitenhuisje is dan enkel een middel.

ook ik kom eigenlijk alleen tot rust als ik bezig ben. Ik kan fysiek wel tot rust komen als ik 'niets' doe, maar ik voel me daar alleen maar ellendig bij. Juist dan ga ik piekeren. Het liefst ben ik fysiek bezig met van alles: wandelen, schoonmaken, opruimen, boodschappen doen. Het hoeft allemaal niet zo 'zwaar' of bijzonder te zijn, als ik maar in beweging ben. Voor mijn gevoel ben ik dan toch nuttig bezig, terwijl ik van stilzitten me heel onrustig ga voelen. Dat voelt echt als tijdverspilling en tijd en nut zijn twee grote factoren in mijn leven. Een boek lezen gaat nog wel, maar dan moet ik echt erin zitten. Anders heb ik niet het geduld om daar langere tijd voor te zitten. Mijn rust zit dus in activiteit. Oh en in stilte om me heen! De nacht vind ik dan ook de fijnste tijd van de dag.

Ik heb mijn oase van rust in de tuin gecreeerd, we hebben een stukje opgeknapt en een hottub aangeschaft. Heerlijk!
Maar ik merk dat de echte rust toch vanuit mezelf moet komen, dingen waar je geen invloed op hebt laten voor wat ze zij bijvoorbeeld. Ik kan nog zo tot rust komen, maar als ik echt onrustig ben, kan er geen hottub tegenaan

chabeli schreef:ook ik kom eigenlijk alleen tot rust als ik bezig ben. Ik kan fysiek wel tot rust komen als ik 'niets' doe, maar ik voel me daar alleen maar ellendig bij. Juist dan ga ik piekeren. Het liefst ben ik fysiek bezig met van alles: wandelen, schoonmaken, opruimen, boodschappen doen. Het hoeft allemaal niet zo 'zwaar' of bijzonder te zijn, als ik maar in beweging ben. Voor mijn gevoel ben ik dan toch nuttig bezig, terwijl ik van stilzitten me heel onrustig ga voelen. Dat voelt echt als tijdverspilling en tijd en nut zijn twee grote factoren in mijn leven. Een boek lezen gaat nog wel, maar dan moet ik echt erin zitten. Anders heb ik niet het geduld om daar langere tijd voor te zitten. Mijn rust zit dus in activiteit. Oh en in stilte om me heen! De nacht vind ik dan ook de fijnste tijd van de dag.

Handig dat er soms mensen zijn die heel letterlijk hetzelfde ervaren als ikzelf, wat betreft bepaalde aspecten van het leven. Hoef ik alleen maar te reageren met: dat heb ik exact zo!

(Chabeli, had jij soms ouders die 'niets doen' bijna zondig vonden?)

Verder is het een veeg teken dat de momenten dat ik het allermeeste rust ervoer, niet lekker tijdens 'n vakantie waren, maar tijdens de keren dat ik in het ziekenhuis lag voor operatie... De dagen erna, dat je (uiteraard!) gevrijwaard bent van alle verplichtingen, dat je eten en je koffie enzo op een karretje langsgebracht worden en je heeeeelemaal niets hoeft te doen (beetje slapen, beetje lezen)... Niemand die dat schandelijk vind! (Calvinisme?!)

Tot slot: ook ik geloof dat 'die plek van rust' eerder in jezelf zit, dan in een speciale plek op aarde. Al kan die aardse plek soms wel helpen (als je werk simpelweg ver weg is bijv., ik lees nooit mail tijdens de vakantie, ook geen privé-mail) en inspireren.