HB-Forum.nl

Wat is voor jullie vrijheid?

Wanneer het mij lukt mijn eigen leven te leiden en volgen. Op die momenten voel ik ultieme vrijheid.

Onafhankelijkheid. In alles. Maar dat is in onze samenleving onmogelijk.

Leven zonder belemmeringen.
Althans: zonder de belemmeringen die ik mezelf opleg of degene die ik accepteer.

Birdman schreef:Onafhankelijkheid. In alles. Maar dat is in onze samenleving onmogelijk.

Los nog van de paradox 'onafhankelijke samenleving'... onafhankelijkheid in alles? Wanneer je ziek bent ga je niet daar de dokter? Je wenst geen levenspartner? Wil al je eten zelf verbouwen? Je meubels zelf maken? Het gereedschap daarvoor benodigd ook? Het daarvoor weer benodigde staal zelf maken? De erts zelf delven?

Hoe zie je dat voor je... en waarom heb je het gevoel niet vrij te kunnen zijn mèt inbegrip van de logische afhankelijkheden die een bestaan als mens met zich mee brengt? Ben ik oprecht nieuwsgierig naar.

Ik moet steeds denken aan een verhaal wat ik laatst las over iemand die in een concentratiekamp had gezeten, beroofd van alle waardigheid. Totdat hij ontdekte dat ze één ding niet konden beïnvloeden, hoe hij met zijn situatie omging. Hij oefende zichzelf in vriendelijkheid. En zo bleek, zijn innerlijke vrijheid konden ze niet kapot krijgen.

Zo kom ik op, vrijheid is kiezen hoe ik omga met gebeurtenissen en emoties in mijn leven.

Een moeilijke wel om uit te voeren, om te leren integreren in mijn leven. Ik was gewoon mij vooral te laten leven door situaties. De Mindfulness heeft mij wel geholpen bewuster te worden van dat wat is en hoe ik daarmee om wil gaan.

Nog eentje. Vrijheid is willen wat er is.

Veel van ons lijden komt doordat we ons verzetten tegen wat er is.

Nog een andere gedachte, is dat we een soort onaantastbare kern in ons hebben. Dat wat ons allen mens maakt. Je persoonlijkheid, gedachten en emoties zijn meer een invulling, de aankleding. Bij de Mindfulness ook gehad met een bergmeditatie. Waar je gedachten en emoties het uiterlijk en de weersomstandigheden bij de berg zijn, maar jij zelf die onveranderlijke berg kunt blijven en zo je innerlijke kracht en stabiliteit kan voeden. Zijn wij onze ik, onze persoonlijkheid, of zit daar nog een constante achter?

Zo kwam ik ook op: Vrijheid is dat wat ik altijd ben.

Laatst nog een ander verhaal gelezen over iemand wiens werkgeheugen nauwelijks functioneerde. Hij was na 1 seconde alles weer vergeten. Dat is het ultieme leven in het nu. Echter kon die man ook nauwelijks functioneren in de maatschappij. Verleden en toekomst kunnen je gevangen zetten, maar vormen je ook tot wie je bent. Meer dus dan die stabiele innerlijke kern. Zonder geheugen is er ook geen vrij leven.

Dus vrijheid is leven met de volheid van het verleden en de toekomst en bewuste keuze in het heden.

Dat impliceert dat vrijheid gelijk staat aan keuzevrijheid en onze vrije wil. En brengt een andere vraag, bestaat vrije wil? Heb ook berichten gelezen over onderzoeken dat we al luttele momenten voordat we handelen keuzes zouden maken. Ik heb me verder niet verdiept in de betrouwbaarheid van die onderzoeken. Blijft toch een leuke vraag om bij stil te staan. Hoe vrij is onze keuzevrijheid, als we veelal nog ongelukkig zijn en beperkende gedachten erop nahouden. Als we zomaar vrij zouden kunnen kiezen, waarom zijn we dan niet allemaal gelukkig?

Blijft de vraag, wat is vrijheid?

Op dit moment zeg ik, veel oefenen en hard werken. Nee, dat is niet vrijheid, dat is het werken aan vrijheid. Steeds weer een keuze maken. Ja, voor mijn gevoel is er toch een keuze. Die keuze werkt echter soms maar voor 1 seconde, totdat er een innerlijke pijn getriggerd wordt en de vrijheid weer verdwijnt. Dan is er de keuze daar bewust van te worden en de pijn op te merken. Iedere wrijving met die vrijheid te verwerken. Totdat er steeds meer vrijheid is? Begint een beetje te klinken als de verlichting vanuit het boeddhisme. Vrijheid is het gebrek aan strijd.

Ik ken nog genoeg aan angsten en beperkende gedachten, druk maken om andere mensen en situaties in mijn leven. Vrijheid is dan vooral loskomen daarvan. Leven vanuit vertrouwen dat het goed is, dat ik overal weer uit kom.

Zo, dat was zo ongeveer mijn gemijmer deze kerst .

onbestaand; ik ben maar een slaaf van mijn receptoren. Overigens maak ik deel uit van een systeem zonder uitweg, zolang ik niet voldoe aan bepaalde verwachtingen volgt er geen imminente toekomst vol van consumptie.



meer

méér

MEER

dus vrijheid voor mij is ontdoen zijn van verlangens en geen deel willen uitmaken in de competitieve hiërarchie.

Vrijheid is ook: vrij zijn in je persoonlijke leven. Een vriendin van me die in de USA woont heeft altijd onbegrip omdat ze (in NL) getrouwd is... met een vrouw. Ja maar dat kan toch niet



Zo vrij voel je je daar dan ongeveer. Jullie zien, ik ben nog steeds in kerststemming

Vrijheid is natuurlijk ook een relatief luxegoed, of beter, iets dat je je pas kan veroorloven wanneer er aan bepaalde behoeften is voldaan. Wanneer je bijna sterft van de honger ben je bezig met eten, niet met vrijheid. Weinig te willen dan hè.

Vrijheid is volledige acceptatie.
Als je jezelf hebt geaccepteerd, zowel de positieve als negatieve kanten, heb je innerlijke rust.
Door deze innerlijke rust hoef je niet meer te strijden en heb je energie om in vrijheid te leven.
Als je dit punt hebt bereikt, zal er wereld om je heen jou niet of nauwelijks nog 'raken'.

Je kunt vrijheid op veel manieren zien, maar ik denk dat je in onze maatschappij met al het "moeten" niet echt vrij kunt zijn. Je kunt een bepaalde vrije ruimte genereren, waarbij je de illusie van vrijheid ervaard, maar dan nog ben je gebonden aan allerlei maatschappelijke normen en de eisen die aan je worden gesteld. Je "moet" werken of naar school. Je "moet" je huis schoon maken, wassen, strijken, eten koken. Je "moet" je aan fatsoensnormen houden. etc

Je kunt vrij zijn in je denken of in je eigen kern zoals hierboven zo mooi is beschreven, maar zelfs in die beschrijving worden volgens bepaalde regels (ic mindfullness) aangeleerde denkpatronen uitgelegd, dus hoe vrij is dat denken dan? ook daarin volg je weer patronen en vooropgelegde veronderstellingen.

Ik ervaar veel vrijheid, maar tegelijk voel ik me soms heel erg gebonden.

Arjan schreef:

Birdman schreef:Onafhankelijkheid. In alles. Maar dat is in onze samenleving onmogelijk.

Los nog van de paradox 'onafhankelijke samenleving'... onafhankelijkheid in alles? Wanneer je ziek bent ga je niet daar de dokter? Je wenst geen levenspartner? Wil al je eten zelf verbouwen? Je meubels zelf maken? Het gereedschap daarvoor benodigd ook? Het daarvoor weer benodigde staal zelf maken? De erts zelf delven?

Hoe zie je dat voor je... en waarom heb je het gevoel niet vrij te kunnen zijn mèt inbegrip van de logische afhankelijkheden die een bestaan als mens met zich mee brengt? Ben ik oprecht nieuwsgierig naar.

Ik heb het niet zozeer over een onafhankelijke samenleving, maar een onafhankelijke ik. Je hebt helemaal gelijk hoor; dat is onhaalbaar. Maar het lijkt me prachtig om (met een aantal zelfgekozen dierbare vrienden en familieleden, want alleen zijn kan ik niet) geheel zelfvoorzienend te zijn. Dus eigen eten verbouwen inderdaad, elkaar helpen met medische kwesties, zelf meubels maken, huisje bouwen voor en met elkaar en totale onderlinge gelijkheid, vrij van hiërarchie en verslaving aan geld. Dus eigenlijk een ontsnapping aan de maatschappelijke druk die velen (onder wie ik) ervaren. Waarbij ik met mijn laatste opmerking een antwoord tracht te geven op jouw laatste vraag.

Ik zie vrijheid toch vooral als een vrijheid van geest. Iemand die geen eten heeft kan dus toch vrijheid voelen en iemand die wel alles heeft wat zijn hartje begeert kan zich erg gevangen voelen.

Om vrijheid te ervaren moet je je bijv. niet laten laten beïnvloeden door dogma's van anderen. Niemand kan je de vrijheid van geest ontnemen. Dat kan je alleen zelf. Je bent zelf ook de enige die je die vrijheid kan geven.

In vrijheid leven is voor mij ook juist mijn verdriet voelen, mijn woede en soms het niet accepteren van mezelf en mij laten raken door een ander. Het leven in het nu en dit ervaren zoals het is. Maar wel met de vrijheid om mezelf hierin te zijn. Mijn vrijheid van geest.

Vrijheid is voor mij de mogelijkheid om zoveel mogelijk mijn eigen leven in te richten zoals ik dit graag wil.
Helaas is dit niet mogelijk dus probeer ik het er maar het beste van te maken

Christina schreef:Ik zie vrijheid toch vooral als een vrijheid van geest. Iemand die geen eten heeft kan dus toch vrijheid voelen en iemand die wel alles heeft wat zijn hartje begeert kan zich erg gevangen voelen.

In alle vrijheid sterven van de honger is natuurlijk ook een optie. Ik zat eigenlijk te denken of er een soort van (theoretisch) optimaal welvaartsniveau voor vrijheid bestaat, daar kwam mijn opmerking uit voort. Persoonlijk zie ik vrijheid niet direct gerelateerd aan maatschappelijk succes etc. Vrijheid zit voor het grootste deel in jezelf. Aan de andere kant, hoeveel vrijheid je ook in jezelf vindt als Noord-Koreaan...

Vrijheid is voor mij onbevreesd om me heen kunnen kijken

Kunnen dromen wat ik wil is voor mij de ultieme vrijheid. Er komt altijd helaas zo weinig van terecht.

Vrijheid is voor mij kunnen doen wat ik wil, vanuit mijn intrinsieke motivatie, jezelf verwezenlijken. Uiteraard dit zonder anderen schade te berokkenen, en niet vanuit sociale druk of dogmatische regels.

Ook onhaalbaar waarschijnlijk, want ik denk dat we allemaal geconditioneerd zijn. Wat Aletta beschrijft. "Vrijheid van geest" vind ik ook een mooie van Christina.

Esther schreef:Wat is voor jullie vrijheid?

Vrijheid is voor mij mezelf kunnen zijn, tevreden zijn met de keuzes die ik maak, en mijn assertiviteit benutten om mijn eigen pad te bewandelen enhet leven naar mijn hand te zetten.

Vrijheid is een streven.