HB-Forum.nl

Hallo,

vandaag werd ik nog eens met mijn neus op de feiten gedrukt:

1/ als iemand mij probeert te versieren, begrijp ik er geen jota van. Ik zie het niet.
2/ waarom zeggen mensen niet gewoon wat ze bedoelen?! Ik vind het zo ingewikkeld allemaal!

=> resultaat: voel mij een alien en uitermate dom. Zijn er mensen die zich in het onderstaande herkennen?

Wat is er gebeurd... Mijn wasmachine was stuk (nu ja, de filter zat verstopt maar dat wist ik niet) en er komt een hersteller. Ik vond dat hij zich vrij raar gedroeg en voelde me ongemakkelijk. Toen ik betaald had en alles afgehandeld was, scheen hij geen aanstalten te maken om weg te gaan. Uhm... Zegt hij: als er nog iets anders is dat ik voor je kan doen? Zeg ik, al lachende: euhm, ik heb nog wel een kraan die stuk is Hij zei: daar kan ik niets aan doen, maar toch goed geprobeerd (of zoiets, weet het niet meer exact). Wederom ging hij niet weg. Dus zeg ik: ik zal dan mee naar beneden gaan he, want de deur moet op slot (appartementsgebouw). En toen volgde hij braafjes.
Hij had me gezegd een zak soda te kopen en een kookwas te doen om mijn machine te reinigen. Terug van de winkel belde ik hem even terug om te weten hoeveel ik erin moest doen en of dit wel degelijk in de trommel moest of toch via het spoelbakje (ikke dummie he ).

Vanavond belt hij terug. Hij noemde mij plots bij mijn voornaam. Voelde meteen: I don't like this en puur verstandelijk bevroor ik (het lege hoofd syndroom ) Dan vroeg hij of alles nu in orde was gekomen. Ik ontspan en zeg vrolijk:oh ja hoor, ben net de was aan 't ophangen. Zegt die plots dat hij in de buurt aan het werken is en of hij nog eens moet langskomen om te checken of alles wel in orde is met mijn filter... De filter die hij volledig schoon gemaakt heeft Ik totaal verbijsterd. Euh, neen, dat hoeft niet echt, alles is in orde. Door mijn verbijstering en compleet onbegrip van wat hij nu eigenlijk van mij moest, reageerde ik traag en aarzelend waardoor ik hem blijkbaar aanmoedigde om tot drie maal toe aan te dringen om toch nog even langs te komen. Na de derde keer gaf hij het gelukkig op en eindigde hij: als je je moest bedenken, mag je me altijd bellen.
Emotioneel vond ik dit akelig. Creepy. Verstandelijk begreep ik er geen sikkepit van. Waarom voorstellen om alles nog eens te checken als de persoon zelf aangeeft dat alles in orde is? En dit tot drie maal toe?

Ik voelde mij rotslecht achteraf en heb daar lang over zitten denken. Wat me vooral slecht deed voelen was dat mijn 'nee' blijkbaar niet geaccepteerd werd en er los over gegaan werd. Iets wat ik al eerder heb meegemaakt en een heel onaangename situatie triggerde. Maar wat me ook stoorde, was dat ik er lang over doe om te begrijpen dat iemand eigenlijk iets anders wil dan hij woordelijk zegt. Achteraf dacht ik dan: waarom heb ik niet gewoon gezegd: waarom blijf je nu zo aandringen om langs te komen als duidelijk is dat alles perfect werkt nu? Wat WIL je nu eigenlijk van mij???
Ik heb met een bevriende psycholoog gebeld omdat ik me zo rot voelde en toen ik zei: wat wil die vent nu van mij?! zei hij half lachend: wel, wat DENK je nu dat die wil van jou??

Op zich zit mijn negatief zelfbeeld er ook wel voor iets tussen dat ik er nooit van uit ga dat iemand mij probeert te versieren. Dat weet ik. Maar los daarvan begrijp ik zo'n pogingen dus ook niet he. Soms heeft heel mijn omgeving het door en zit iedereen er al mee te lachen terwijl ik dan de enige ben die er nog niks van begrepen heeft En ik voel me dan zo ongeloooooooooflijk achterlijk

Ik erger me ook aan de meer klassieke versierpogingen. Het overdreven gevlei. Ik word er dan kwaad van en wil dan ook roepen: wat wil je nu eigenlijk van mij?! Zeg nu gewoon wat je te zeggen hebt!

Samengevat heb ik het dus behoorlijk lastig als mensen niet duidelijk zijn in wat ze van mij willen/verwachten. En ik doe er enorm lang over om te beseffen dat mensen iets anders bedoelen dan ze zeggen (als ze dat doen natuurlijk). Zo heb ik zelf ook zelden of nooit een 'verborgen agenda' en ik begrijp het ook niet en zie het ook niet als anderen dat hebben.
Soms vraag ik mij dan af: ben ik nu autistisch? Is er iets serieus mis met mij??? En dan denk ik weleens bij mezelf: ha en dat studeert dan Toegepaste Psychologie (een opmerking die ik van meerdere mensen te horen krijg <zucht>).

Vandaar ook mijn onderschrift... ik vind menselijke communicatie soms zoooo onbegrijpelijk

Dus als ik het goed begrijp had je liever gehad dat hij direct tegen je gezegd had dat hij met je het bed in wou duiken? Ik vraag me af of je dat ook echt zo veel meer gewaardeerd had als dat je nu denkt...

Maar 'het bed induiken' is dan zeker ook niet expliciet genoeg?

Is het probleem dat je zijn versierpogingen niet begreep of dat zijn pogingen over jou grens ging en je daar naar jou idee niet adequaat op reageerde?

Nickname schreef:Is het probleem dat je zijn versierpogingen niet begreep of dat zijn pogingen over jou grens ging en je daar naar jou idee niet adequaat op reageerde?

Er staat:

Freakje schreef: Ik erger me ook aan de meer klassieke versierpogingen. Het overdreven gevlei. Ik word er dan kwaad van en wil dan ook roepen: wat wil je nu eigenlijk van mij?! Zeg nu gewoon wat je te zeggen hebt!

Samengevat heb ik het dus behoorlijk lastig als mensen niet duidelijk zijn in wat ze van mij willen/verwachten.

maar er staat ook:

Ik voelde mij rotslecht achteraf en heb daar lang over zitten denken. Wat me vooral slecht deed voelen was dat mijn 'nee' blijkbaar niet geaccepteerd werd en er los over gegaan werd.

Even over de onduidelijkheid op zich, in dit soort communicatie:

@nouk schreef:Dus als ik het goed begrijp had je liever gehad dat hij direct tegen je gezegd had dat hij met je het bed in wou duiken? Ik vraag me af of je dat ook echt zo veel meer gewaardeerd had als dat je nu denkt...

Haha, @nouk, dat is wel een erg boude conclusie die jij trekt uit de post van Freakje! Doet mij denken aan een vriendin van me die ooit zei: "Waarom doen mensen die elkaar leuk vinden zo moeilijk, en zeggen ze niet gewoon: ik vind jou aantrekkelijk, zullen we samen 'iets' beginnen?"

Helemaal niet leuk natuurlijk, als mensen op die manier direct gaan worden. Wég spanning en 'spel'! Ook mensen hanteren een soort 'balts-gedrag', we zijn tenslotte ook maar gewoon dieren!

Naar mijn idee dient die onduidelijkheid wel degelijk een doel: het is een voorzichtig aftasten, en peilen of de ander wellicht hetzelfde wil. Tegelijkertijd geef je de ander de sympathieke mogelijkheid 'met de stille trom af te taaien', als-ie het niet ziet zitten. Mits de versierder het inderdaad subtiel aanpakt, en niet opdringerig wordt!

Freakje, aan jou te leren deze signalen toch wat beter te herkennen. Misschien is het inderdaad wel zaak wat zekerder van jezelf te worden. Zodat je weet dat je in de smaak kunt vallen bij iemand en daardoor wat sneller in de smiezen krijgt wat een evt. geïnteresseerde man wérkelijk bedoelt! Wat je er vervolgens mee doet, is natuurlijk aan jou.

Succes!

Nickname schreef:maar er staat ook:

Ik voelde mij rotslecht achteraf en heb daar lang over zitten denken. Wat me vooral slecht deed voelen was dat mijn 'nee' blijkbaar niet geaccepteerd werd en er los over gegaan werd.

Hmm, ja, daar heb je gelijk in. Maar mi zijn dit twee losstaande problemen.
Mij sprak het eerste 'probleem' meer aan...

Remedie: ga pokeren.

Tinus is in zijn vrije tijd wasmachinemonteur?

Tinus schreef:Remedie: ga pokeren.

Die begrijp ik dan weer niet!

Ik wel denk ik..... pokerface => lezen van anderen maar ook het zelf verbloemen van je emoties


Freakje, zit er soms achter dat jij je niet kunt voorstellen dàt die vent iets van je wilde?
Zit er een stukje ongeloof omdat... nou zeg, iemand zich aangetrokken voelt tot jou?!

Want je beschrijft het proces wat er gebeurde geweldig, dus de waarneming is er, maar blijkbaar zit er iets in jouw hoofd dat je ervan weerhoudt het te vertalen naar de conclusie dat iemand geïnteresseerd is in je!
(ik 'proef' een belemmerende opvatting)

@nouk schreef:

Nickname schreef:maar er staat ook:

Ik voelde mij rotslecht achteraf en heb daar lang over zitten denken. Wat me vooral slecht deed voelen was dat mijn 'nee' blijkbaar niet geaccepteerd werd en er los over gegaan werd.

Hmm, ja, daar heb je gelijk in. Maar mi zijn dit twee losstaande problemen.
Mij sprak het eerste 'probleem' meer aan...

MIjns inziens ook, vandaar mijn vraag aan Freakje. En daarbij heb ik niet eens een voorkeur.

Rianne schreef:pokerface => lezen van anderen maar ook het zelf verbloemen van je emoties

Daarnaast ook is pokeren een zeer expliciet voorbeeld waar deze praktijken van belang zijn dus een goede oefening voor mensen die er in het gangbare leven het nut er niet van in zien.

Bluffen, verbloemen, lezen. Er is wel een analogie met het flirten en daten te vinden.

hehe wat een reacties allemaal.

Ja wel, om het grof te zeggen zou ik inderdaad liever hebben dat iemand me rechtstreeks zegt dat hij met mij het bed wil induiken, dan moet ik me niet eindeloos zitten afvragen wat die nu wil van mij en dan is het ook gemakkelijker om daar ja of nee op te antwoorden. Het is gewoon duidelijker voor mij. Geen gedoe, geen brein dat in kronkels belandt. Ik voel dat ik die nood aan duidelijkheid heb, ook in andere situaties en het is dat dat me dan uiteindelijk zo ging ergeren. En waar ik me soms zo veel zorgen over maak. Waarom heb ik zo'n extreme nood aan duidelijkheid?

In het geval van het gevlei is dat anders. Op die manier heb ik het dan wel door (soms toch) maar stoor ik mij aan 'dat gedoe', aan het feit dat mensen andere dingen zeggen dan ze bedoelen. Voor een stuk zou ik kunnen zeggen dat ik dat spel errond ni leuk vind, maar dat is niet helemaal waar. Het meeste gevlei (dat ik al ervaren heb) was niet subtiel genoeg en vond ik geen spel. Aftasten is leuk, maar niet als iemand zich gedraagt als een olifant in een porseleinwinkel. Soms ligt het er zo metersdik bovenop dat het niet meer plezant is maar genant wordt.

Gezien de situatie van gisteren. Als die man nu gezegd had: he je lijkt me wel een leuke vrouw, geen zin om eens samen iets te gaan drinken? Dan had ik er misschien wel over nagedacht. En dan ben je nog niet zo grof om te stellen: ik wil met jou het bed in duiken, maar dan is de "richting der verwachting" wel duidelijk. Tegenover: 'ik wil nog eens naar de filter van je wasmachine komen kijken'... ?? Of ben ik nu oeverloos aan het raaskallen?

Dat van die nee is inderdaad een andere zaak, dat weet ik ook. Maar voor een stukje zie ik het ook als eveneens een deel van 'duidelijkheid'. Neen is toch neen, waarom blijft iemand dan aandringen? Wat mij het machteloze gevoel geeft dat taal niet afdoend is, dat je zoveel kan zeggen als je wil, terwijl een ander er toch lekker iets anders van maakt als het hem of haar uitkomt. En ja, daar komt dan wel non-verbaal gedraag op de proppen. Dat weet ik ook en das mijn issue. Door het feit dat ik wat overvallen werd door de situatie en er onbegrip was, reageerde ik te aarzelend en niet krachtig genoeg, waardoor hij de indruk misschien kreeg dat ik zat te twijfelen en hij dacht dat als hij verder zou aandringen dat ik wel zou toegeven. Dat is mijn stuk natuurlijk, ik vind menselijke communcitatie echt extreem moeilijk en ook hier vraag ik mij af waarom ik daar zoveel last van heb en of ik daar nu meer problemen mee heb dan andere mensen? Non verbaal gedraag is voor mij ook meestal een raadsel. Ofwel zie ik het niet duidelijk genoeg, ofwel brengt het mij in complete verwarring.

En ja, Rianne, mijn zelfbeeld is inktzwart, wat niet helpt bij het interpreteren van dit soort signalen. Er is zoveel ongeloof dat iemand mij zou zien zitten dat het me extra blind maakt, bovenop het feit dat ik die signalen meestal niet begrijp omdat ze te dubbel zijn. Wat dan leid tot verwarrende en onbegrijpelijke situaties.

Is dit een beetje een antwoord op jullie vragen of roept dit nog meer vragen op?

Om terug te komen op je vraag. Afgewezen worden doet (mij in ieder geval) pijn en door mensen rechtstreeks te vertellen dat je ze leuk vindt en tot ze aangetrokken voelt dwing je ze daar een duidelijk standpunt over in te nemen. Als dat standpunt is dat ze jou toch minder leuk vinden dan jij hun dan kan dat best hard aankomen en daarom kiezen veel mensen ervoor eerst een beetje te vissen of er misschien wederzijdse interesse is voordat ze zich uitspreken.

En dan nu een leuk muzikaal intermezzo:

Would You Go To Bed With Me... <klik>

Ja snap ik allemaal wel, maar zit nog steeds met de onduidelijkheidskwestie. Ben ik hier nu echt echt de enige in of leg ik het nu zelf zo slecht uit?

Het hoort subtiel te zijn, anders valt het onder de noemer 'sexual harrasment'.

bedoel je dat dat voor mij zo is, of in het algemeen?

Allebei wel. Als hij het ronduit zegt, dan je zijn baas kunnen bellen en vertellen wat hij zei. Als hij er toespelingen op maakt, dan is het vager en zou het iets anders kunnen betekenen.

Mooi voorbeeld hoe een kerel aan zijn trekken kan komen. Hij klinkt gelikt, zal wel regelmatig raak schieten .